Geen bal op tv | Lieuwe van Gogh en het spel van de wolf
COLUMN - Voordat de zoon van Theo van Gogh op RTL4 te zien was, keek ik eerst naar 2/11 Het spel van de wolf, de film van Theodor Holman en Gijs van de Westelaken over de rol van de AIVD bij de moord op hun vriend. Ik hield mijn hart vast toen het begon, vreesde een (com)plot die gierend uit de bocht zou vliegen. Maar het viel reuze mee.
De intrige bleef wat vaag (en ik dommelde zo nu en dan weg, wat vooral aan mijn slaaptekort was te wijten), maar als ik het goed begreep suggereerde de film dat de AIVD wel degelijk op de hoogte was van de plannen van Mohammed B., maar dat de moord niet werd voorkomen om een Syrische infiltrant te beschermen die tot Osama bin Laden himself zou moeten doordringen. Als je het zo leest, lijkt het alsof de plot wel degelijk gierend uit de bocht vloog. Het mag dus een prestatie heten dat ik dat gevoel niet had tijdens het kijken.
Het aardigste van Het spel van de wolf was dat ze mijn beeld van de AIVD wat wisten te kantelen. Toen ik destijds hoorde dat Mohammed B. deel uit maakte van een groep die in de gaten werd gehouden, maar dat nou net hij aan de aandacht was ontsnapt omdat ie niet genoeg voorstelde, dacht ik, zoals waarschijnlijk iedereen: typische knulligheid van Hollandse spionnetjes die nog met één been in het Swiebertje-tijdperk staan. Maar nu begrijp wij gespind zijn. De AIVD wil dat wij denken dat de AIVD een wat kneuterige dienst is die USB-stickies op achterbanken laat liggen, per ongeluk informanten aan de pers lekt en een rekje beige regenjassen heeft hangen voor als er geschaduwd moet worden. Zolang wij de AIVD niet serieus nemen, komen ze overal mee weg.