Max Molovich

357 Artikelen
9 Waanlinks
339 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 25-08-2022

Kunst op Zondag | De fiets

COLUMN - Ik denk dat het 2006 was en ik zat met de vrouw die nu mijn vrouw is in de trein naar Geneve. In de restauratiewagon spraken we met een jonge Zwitser die samen met zijn klas een weekje in Amsterdam was geweest. Wat hem het meest had verwonderd waren de fietsers. Niet alleen de enorme hoeveelheden, maar vooral de macht die de fietser hier had. “The bike is king”, zei hij.

Daar moest ik aan denken toen ik afgelopen week de bijzonder fijne documentaire ‘Het Nieuwe Rijksmuseum: de Film’ zag, over de moeizame verbouwing van het belangrijkste museum van Nederland. Onbetwiste hoofdrolspeler van de film en grootste pain in the ass van de betrokkenen: het fietstunneltje.

Als kijker van de documentaire leef je met de mensen van het Rijks mee. Je kunt die kleinburgerlijke ijdele gekken van stadsdeel Oud-Zuid wel door het scherm trekken als ze weigeren hun goedkeuring over de plannen te geven omdat ze het redden van dat fietstunneltje tot hun belangrijkste reden van bestaan hebben gebombardeerd.

Aan de andere kant: volgens mij vond ik het destijds ook belachelijk dat het Rijks het fietstunneltje wilde dichtgooien. Zoals iemand het in de documentaire verwoordde: hoe durf je, als je beweert dat het je allemaal om de cultuur te doen is, het mooiste fietstunneltje ter wereld de nek om te draaien.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Toedeloe: afscheid met Thierry Baudet

COLUMN - Ik vind m’n eigen mening steeds vermoeiender. Andermans mening trouwens ook. Ik zie Thierry Baudet met open blouse bij DWDD een of andere seksgoeroe verdedigen van wie ik die middag voor het eerst het bestaan vernam omdat iemand mij op Facebook wees op het immens slechte stuk dat Thierry Baudet over het fenomeen had geschreven op The Post Online.

Een korte samenvatting van het stuk: jonge vrouwen zijn monsters, en omdat jonge mannen leren dat vrouwen godinnen zijn, moeten ze weer leren hoe de monsters getemd moeten worden, dat nee ja betekent en dat niets haar zo opwindt als een man die haar vernedert. 

In DWDD zegt Thierry Baudet dat de youtube-filmpjes van de seksgoeroe miljoenen keren zijn bekeken. Dat is zijn belangrijkste argument. En dat hij er zelf een boek over heeft geschreven, waarvoor hij grondige research heeft gedaan. Alsof drie keer zeggen dat je ergens veel over hebt gelezen mij overtuigt van je gelijk.

En zo’n jongen krijgt dan op diverse podia de ruimte om zijn mening te verdedigen. Een mening die te vervelend is voor woorden en een verdediging die te belabberd is om de moeite op te kunnen brengen het hoofd voor te schudden. En alsof het niet erg genoeg is dat zo’n jongen op diverse podia de ruimte krijgt om zijn waardeloze zegje te doen, gaat iedereen er ook nog eens over schrijven. Moi incluis. Dan zult u zeggen: schrijf er dan niet over. Laat het gaan. Maar dat lukt me niet. Vermoedelijk omdat ik het onverdraaglijk vind dat Thierry Baudet door al die aandacht in zijn veronderstelling wordt bevestigd dat de wereld zijn mening nodig heeft. Terwijl de wereld zijn mening kan missen als een kippenboer de vogelgriep.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Zwarte Piet (3)

COLUMN - Die zaterdag keek ik met mijn zoon (5) en dochter (3) naar de intocht te Gouda. Ik had de hele week meegekeken naar het Sinterklaasjournaal. Het was een warrige aanloop naar een warrige intocht. Mijn kinderen begrepen er de ballen van.

Op dag 1 timmerden de Pieten (allen zo zwart als roet) een gaatje in de wand om een schilderij van Dieuwertje Blok op te hangen. “We hebben er weer ENORM zin in”, zei Dieuwertje tegen Sinterklaas. In mijn oren klonk het sarcastisch. 

Op dag 2 verlieten de Zwarte Pieten de stoomboot omdat er water lekte uit de door henzelf gemaakte gaatjes (domme Pieten!). Alleen de Huispiet en Sinterklaas bleven achter.

Op dag 3 begon ene Opa Piet aan de training van Nederpieten. Het was toen dat er voor het eerst een schminkloze Piet ten tonele verscheen, tot grote ontsteltenis Wilders en Bosma, die prompt een wet indienden dat de knecht van Sinterklaas tot in de lengte der dagen zwart moest zijn. Tijdens deze uitzending was ik aan het koken. Na afloop vroeg ik mijn zoon wat er gebeurd was. Hij keek me vertwijfeld aan. “Niks”, zei hij.

Op dag 4 lag Sinterklaas, na een avondje pepernootjenever, zijn roes uit te slapen. De Huispiet bleek niet te weten waar Gouda lag, de vaste Pieten waren spoorloos en Opa Piet verwelkomde drie Clownspieten. Na afloop van de training deed hij per ongeluk de deur op slot, zodat de Nieuwe Pieten niet naar buiten konden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Zwarte Piet (2)

COLUMN - In Trouw stond dit weekend een lezenswaardig interview met Adrian Hart die van mening is dat antiracisten racisme in stand houden. Door alles wat aan afkomst of huidskleur refereert in de taboesfeer te trekken, vestig je onnodige aandacht op de verschillen en geef je een samenleving niet de kans om op een natuurlijke manier met die verschillen om te leren gaan. Wanneer iets van bovenaf opgelegd wordt, dan roept dat weerstand op.

Dat laatste lijkt mij ook hét probleem in de zwartepietendiscussie: er is een culturele elite die bepaalt wat iedereen moet denken en die definieert wie en wat er wel of niet deugt. En of ze daar nu wel of geen gelijk in hebben: dat roept aversie op. 

Echter, waar de verontwaardiging aanvankelijk breed gedragen werd door het overgrote merendeel van het volk, merk ik in mijn omgeving dat de weerstand steeds verder aan het afnemen is en dat de schare die vindt dat Zwarte Piet moet oprotten naar het Land der Vergetelheid met de dag groeit. Dat is niet zozeer te danken aan de antizwartepietenlobby, maar juist aan de fanatieke verdedigers van de zwarte kindervriend. Zag ik vorig jaar nog achter die zwarte schmink een goedbedoelende vrijwilliger die niet begrijpt wat hij fout doet en die probeert vast te houden aan iets wat hem dierbaar is, inmiddels zie ik een provocateur. Of zelfs een racist.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Lieuwe van Gogh en het spel van de wolf

COLUMN - Voordat de zoon van Theo van Gogh op RTL4 te zien was, keek ik eerst naar 2/11 Het spel van de wolf, de film van Theodor Holman en Gijs van de Westelaken over de rol van de AIVD bij de moord op hun vriend. Ik hield mijn hart vast toen het begon, vreesde een (com)plot die gierend uit de bocht zou vliegen. Maar het viel reuze mee.

De intrige bleef wat vaag (en ik dommelde zo nu en dan weg, wat vooral aan mijn slaaptekort was te wijten), maar als ik het goed begreep suggereerde de film dat de AIVD wel degelijk op de hoogte was van de plannen van Mohammed B., maar dat de moord niet werd voorkomen om een Syrische infiltrant te beschermen die tot Osama bin Laden himself zou moeten doordringen. Als je het zo leest, lijkt het alsof de plot wel degelijk gierend uit de bocht vloog. Het mag dus een prestatie heten dat ik dat gevoel niet had tijdens het kijken. 

Het aardigste van Het spel van de wolf was dat ze mijn beeld van de AIVD wat wisten te kantelen. Toen ik destijds hoorde dat Mohammed B. deel uit maakte van een groep die in de gaten werd gehouden, maar dat nou net hij aan de aandacht was ontsnapt omdat ie niet genoeg voorstelde, dacht ik, zoals waarschijnlijk iedereen: typische knulligheid van Hollandse spionnetjes die nog met één been in het Swiebertje-tijdperk staan. Maar nu begrijp wij gespind zijn. De AIVD wil dat wij denken dat de AIVD een wat kneuterige dienst is die USB-stickies op achterbanken laat liggen, per ongeluk informanten aan de pers lekt en een rekje beige regenjassen heeft hangen voor als er geschaduwd moet worden. Zolang wij de AIVD niet serieus nemen, komen ze overal mee weg.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Theo van Gogh

COLUMN - Aankomende zondag is het tien jaar geleden dat Theo van Gogh werd vermoord. Ik werkte destijds vlak achter de Dam waar, zo liet Job Cohen ergens in de loop van de middag weten, rond een uur of zeven een zogenaamde lawaaidemonstratie werd gehouden. Het leek mij niet echt in de geest van de overledene, maar het scheen een idee te zijn van ‘de vrienden van Theo van Gogh’ die die dag voor het eerst van zich lieten horen. En wie was ik om de vrienden van Theo van Gogh tegen te spreken?

Omdat ik er zo’n honderd meter vandaan werkte, besloot ik maar te gaan kijken. Ik las hem graag. En ik zag zijn interviews graag, die toen, als ik het mij goed herinner, op zondagavond rond de klok van half twaalf op Veronica werden uitgezonden. 

Toen Allah weet het beter uitkwam, was ik nog samen met mijn baas naar Scheltema gegaan waar Van Gogh zijn boek signeerde. Ik kocht een exemplaar voor een vriendin die was afgestudeerd in psychologie. “Dan schrijf ik op”, zei Van Gogh toen ik hem uitlegde wat de bedoeling was, “Voor Hanneke, Klaar met psychologie (toch een overbodige studie). Moge Allah je beware, Theo.” Maar in plaats van ‘Hanneke’ bleek hij ‘Allah’ te hebben geschreven. “Het opperbeest was kennelijk in mij gedaald”, zei hij toen ik hem op zijn fout wees. Later bedacht ik me dat ik had moeten zeggen dat psychologie misschien toch niet zo’n overbodige studie is. Maar in dit soort situaties ben ik zelden zo scherp als ik zou willen zijn.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Zwarte Piet

COLUMN - Er is al meer dan genoeg over Zwarte Piet geschreven. Alles is waarschijnlijk wel zo’n beetje gezegd. Elk nieuw woord dat aan de zwartepietendiscussie wordt toegevoegd is even overbodig als een paardenfluisteraar in een opvanghuis voor dove koeien. En toch zal dit stukje over Zwarte Piet en de zwartepietendiscussie gaan. Kortom, mocht u doorgaan met lezen en zich achteraf bekocht voelen en uw kostbare tijd willen terugeisen: ik heb u gewaarschuwd. Uw tijd is weg.

Aanleiding voor dit volstrekt overbodige stukje is een filmpje dat mij onlangs op het beroemde webforum Facebook onder de neus werd gewreven, een filmpje waarop de intocht van Sinterklaas te Amsterdam in 1935 te zien is. Wij zien dat Sinterklaas welgeteld door nul Zwarte Pieten wordt begeleid. Wel zien wij een stel roomblanke mannen van een zekere leeftijd met een veer op hun hoed achter de goedheiligman aan schuifelen op hun paard. Of dat Pieten zijn durf ik niet te zeggen, maar Zwart zijn het zeker niet. 

Wat de reden is dat Sinterklaas in 1935 geen Zwarte Pieten bij zich had, weet ik niet (wie weet heeft de NSB Amsterdam geprotesteerd tegen de aanwezigheid van inferieure rassen om tere kinderzieltjes te beschermen tegen degenererende invloeden), maar het moge duidelijk zijn dat Zwarte Piet niet zo’n vanzelfsprekende plek in de Nederlandse cultuur inneemt dat ie niet ter discussie mag staan. Ik zie ook geen demonstranten met borden waarop ‘handen af van onze volkscultuur‘ te lezen staat.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | De hokjesman en de Papendallers

COLUMN - Er stond een spreuk op het whiteboard:

Winnaars hebben een doel.
  Verliezers  ”           ”    excuus.

U raadt het al, hier worden topsporters gekweekt. Die aanhalingstekens zijn exemplarisch voor de mentaliteit die hier heerst. Alles moet zo effectief mogelijk. De energie moet in de topsport worden gestoken. Twee woorden schrijven die je niet hoeft te schrijven? Pure verspilling.

De Hokjesman ging embedded in Papendal. Ik moet zeggen dat ik helemaal niet afwist van het bestaan van dit door God verlaten oord. Ik dacht dat topsporters op natuurlijke wijze voortkwamen uit toptalenten die bij gewone sportverenigingen worden ontdekt en vervolgens bij topclubs tot volle wasdom komen. Maar er blijkt een centrale plek waar je naartoe wordt gestuurd als je heel goed kan rennen, fietsen, volleyballen, handballen of tienkampen. 

Het gevaar, zo vertelde volleybaltrainer Ron Zwerver (voormalige koning van de sprongservice), was dat je teveel energie verspilde aan de mindere goden. Degenen die het nooit zouden halen. Uiteindelijk haalde maar vijf procent van alle leerlingen het nationale team. Het liefst zou je alle energie willen steken in die vijf procent. Maar dat kan niet. Soms komt echt talent iets later naar buiten, soms ontwikkelt iemand zich niet.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Dwars door Afrika

COLUMN - De Chinezen veroveren Afrika. Dat hoor je al jaren. Dat frame wordt meestal in twee frames gegoten. Het eerste: terwijl het Vrije Westen met allerhande goedbedoelde waterputjes Afrika hulpbehoevend houdt, maken de Chinezen Afrika zelfredzaam door er in te investeren. Moraal van het verhaal: ontwikkelingshulp doet meer kwaad dan goed, je helpt een ontwikkelingsland pas echt als je het laat profiteren van dezelfde vrijemarktprincipes waarmee jij er goud geld aan kan verdienen.

Het tweede frame: het amorele China buit de Afrikanen uit voor hun eigen gewin en schendt in hun zucht naar kapitaal mensenrechten, steunt dictatoriale regimes en plundert bodemschatten. 

In het niet genoeg te prijzen Dwars door Afrika liet Bram Vermeulen afgelopen zondag zien dat nu werkt in de praktijk, Chinezen in Afrika. Vermeulen was in Zambia en sprak daar met Chinese ondernemers, met Chinese werknemers van Chinese bedrijven, met Zambiaanse werknemers van Chinese bedrijven, met een vader van een meisje dat was omgekomen in een Chinese fabriek, met de onderminister van Zambia en met Zambiaanse treinreizigers. De trein waarin ze zaten was ergens in het begin van de jaren ’70 aan Zambia geschonken door de toenmalige regering van China. Het Oosten is Rood, stond er in Chinese tekens voorop de trein. Communistisch imperialisme, zou je zeggen. Maar behalve dat ze hun cadeau een communistische naam gaven, doen de Chinezen weinig aan het verspreiden van het Heilige Woord der Kameraden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Dood voor beginners

COLUMN - Volgens Denker des Vaderlands René Gude zijn er twee fouten die je kan maken als je te horen krijgt dat je stervende bent. De ene fout is doorgaan met leven alsof er niks aan de hand is, de andere fout is doen alsof het leven al voorbij is.

René Gude zal hoogstwaarschijnlijk de Kerst niet meer halen. Sinds 2007 is hij ziek, sinds 2011 weet hij dat het ongeneeslijk is. Gisteren was hij te gast bij De Wereld Draait Door. Voor de allerlaatste keer. 

Matthijs van Nieuwkerk vroeg of Gude zichzelf nog verbaasd had onlangs. Was er, nu de dood zo nabij was, een reactie die hij niet verwacht had van zichzelf. Gude vertelde dat hij had beseft dat het dagelijks leven, hoeveel je er ook van houdt, eigenlijk best zwaar is. Al die dagelijkse beslommeringen, elke dag opstaan, presteren op school, je verhouden tot andere mensen, een baan vinden, een partner vinden, kinderen op de wereld zetten (of juist niet), ruziemaken, liefhebben: ga er maar aan staan. Het paradoxale was dat je tijdens het leven voortdurend bezig bent om te ontkennen dat het zwaar is, maar dat je, als de dood in zicht is, juist troost kan putten uit het idee dat het allemaal nog niet zo eenvoudig was als je deed voorkomen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Typisch Nederlands

COLUMN - Ik zag gelijk wat Sjors bedoelde toen ik afgelopen vrijdag Typisch Nederland binnenviel. Hassan was bezig de Islam in een kwaad daglicht te zetten door aan zijn tijdelijke huisgenoten te vragen of ze het erg vonden dat hij zich even verwijderde toen de champagnefles werd geopend. Nu zult u zeggen: wat is er erg aan iemand die even ergens anders gaat zitten op het moment dat er alcohol wordt geschonken? Hij viel er immers niemand mee lastig. Maar door zich Mohammedaanser dan Mohammed te gedragen, vestigt hij wel heel demonstratief de aandacht op het punt dat hij wil maken en dringt hij zijn medebewoners een moreel dilemma op. Immers, als ze het werkelijk zo gezellig vinden om hem erbij te hebben, dan besluiten ze om die fles champagne te laten staan en aan de ranja te gaan. Zijn vrijwillige verwijdering kun je als een impliciete beschuldiging interpreteren. 

Even later zat Hassan binnen een typisch Nederlands 7Upje te drinken terwijl de rest buiten over de islam van Hassan zat te praten. Sommige gelovigen hebben daar een talent voor. Om hun religie op zo’n manier te belijden dat iedereen zich gedwongen voelt er iets van te vinden. De eveneens Islamitische Fatima, die gewoon bleef zitten toen er alcohol werd geschonken en die niet elk moment aangrijpt om te laten zien hoe vroom ze is, heeft daar geen last van. Zij is eerst mens, dan moslim. Hassan wil eerst moslim zijn, dan mens. Wat hij overigens niet volhoudt. Halverwege de barbecue breekt Hassan en is hij even meer mens dan moslim.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | IS onthoofdingsvideo’s

COLUMN - Zo nu en dan vraag ik mij af of ik niet eens naar een van IS’ onthoofdingsvideo’s moet kijken. Niet kijken voelt namelijk een beetje als wegkijken. Aan de andere kant zou ik dan juist doen wat IS wil: mijn aandacht schenken aan hun gruweldaden (wat ik door dit stukje te schrijven trouwens ook doe). Daarnaast voelt het aan de ene kant alsof ik de onthoofde slachtoffers van IS verraad door ervoor te kiezen niet naar hun laatste minuten te kijken. En aan de andere kant denk ik juist dat ik meer respect betuig door geen getuige te zijn van hun vernedering. En tot slot is er nog mijn persoonlijke gevoel: aan de ene kant een perverse nieuwsgierigheid, aan de andere kant de walging en de angst een netvliestrauma op te lopen.

Ik heb trouwens ook nog een vrouw die, elke keer als een of ander journaal of actualiteitenrubriek aandacht besteed aan zo’n filmpje, weg zapt. Kortom, ik heb tot nu toe louter door journaals ingekorte versies gezien en transcripties gelezen van de executies. Toen Al Qaida Irak, de voorloper van IS, zo’n jaar of tien geleden begonnen met het afsnijden van Westerse hoofden en dat op film te zetten, heb ik ook nooit gekeken. Volgens mij hield het de wereld ook wat minder in z’n greep. De angst die het inboezemde was kleiner. Het waren excessen. Vooral tragisch voor de betrokkenen. Je kon het tien jaar geleden nog afdoen als een stel religieuze psychopaten die profiteerden van de chaos die heerste in het Irak van na Saddam Hoessein. Met de nieuwe onthoofdingfilmpjes is wat anders aan de hand. Daar is over nagedacht.

Vorige Volgende