Lokaalmondiaal

Onder het motto ‘So you think you can help’ hebben Vice Versa, het vakblad over ontwikkelingssamenwerking, en Cordaid op de website van de Vice Versa een online discussie over de toekomst van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid gelanceerd. Sargasso publiceert een selectie opinieartikelen uit deze discussie, dit maal een bijdrage van Stéphanie Zimmerman en Judith Madigan van BrandOutLoud.

Lokale hulporganisaties leunen vaak te sterk op fondsen vanuit internationale NGO’s. De aangekondigde bezuinigingen in Nederland zullen aanleiding zijn om na te gaan denken over de vraag hoe Internationale NGO’s met minder geld hun lokale partners kunnen blijven helpen. Non-profit organisatie BrandOutLoud stelt een nieuwe benadering van ontwikkelingshulp voor: lokale hulporganisaties zelfstandiger maken door branding en marketing.

Dat bezuinigingen ook ruimte kunnen bieden voor positieve verandering, is een geluid dat langzaam terrein begint te winnen in de wereld van ontwikkelingssamenwerking. Ook op viceversaonline is deze discussie gestart door ondermeer Michel Groenenstijn, Marloes Tap en Gaston Schmitz. Directe financiering is een optie, zoals ook decentralisatie onderdeel van een nieuwe benadering kan zijn. Er is lef nodig om inspiratie te halen uit nieuwe hoeken, de controle los te laten, en te leren uit bijvoorbeeld management en marketingtheorieën. Maar verandering is hoe dan ook nodig om duurzame ontwikkeling te garanderen; bezuinigingen of niet.

Onder het motto ‘So you think you can help’ hebben Vice Versa, het vakblad over ontwikkelingssamenwerking, en Cordaid op de website van de Vice Versa een online discussie over de toekomst van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid gelanceerd. Sargasso publiceert een selectie opinieartikelen uit deze discussie. Hieronder volgt een bijdrage van Marloes Tap, ze studeerde Ontwikkelingsstudies aan de Radboud Universiteit Nijmegen en deed haar Masteronderzoek naar direct funding van Zuidelijke NGO’s in Tanzania.

De bezuinigingen op het maatschappelijk middenveld kunnen ook vanuit een positief perspectief worden bekeken. Dit betoogt Marloes Tap die onlang haar master ontwikkelingsstudies haalde met een onderzoek over direct funding van zuidelijke ngo’s in Tanzania. De bezuinigingen kunnen dienen als een stimulans en drijfveer voor broodnodige veranderingen binnen de wereld van de ngo’s. Het lijken alleen nog de noordelijke ngo’s zelf te zijn die moeite met deze veranderingen hebben.

Binnen de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking speelt het maatschappelijk middenveld al geruime tijd een belangrijke rol. De financiële steun van de Nederlandse overheid aan de Nederlandse ngo’s is de afgelopen jaren niet gering geweest, en is alleen maar toegenomen. Het WRR rapport ‘Minder pretentie, meer ambitie’ onderbouwt dit met cijfers en toont aan dat ook in vergelijking met andere Europese landen Nederland een koploper is in financiering van ngo’s. Maar nu gaat het roer om, de extra bezuinigingen op MFS-2 zijn fors. Hoewel het te betreuren is dat hierdoor veel programma’s met goede resultaten geschrapt moeten worden, denk ik dat de huidige proportie van medefinanciering niet meer verantwoord is in de toekomst.

Onder het motto ‘So you think you can help’ hebben Vice Versa, het vakblad over ontwikkelingssamenwerking, en Cordaid op de website van de Vice Versa een online discussie over de toekomst van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid gelanceerd. Sargasso publiceert een selectie opinieartikelen uit deze discussie. Hieronder volgt een bijdrage van Lau Schulpen, onderzoeker bij het CIDIN / Radboud Universiteit Nijmegen

Juist het bezuinigingsvoorstel op het terrein van HIV/AIDS is een van de weinige goede voorstellen uit de Kamerbrief van staatssecretaris Ben Knapen. Dat vindt de Nijmeegse wetenschapper Lau Schulpen. Je kunt je terecht afvragen wat Nederland op het gebied van HIV/AIDS internationaal nog toevoegt. ‘Van Kamerleden zou je mogen verwachten dat ze hun voorstellen baseren op de realiteit en niet op degene die het hardst toetert.’

Ruim 3,5 miljard bezuinigen in 5 jaar tijd doet pijn. Uiteraard doet het pijn als je vindt dat er eigenlijk helemaal niet gesneden zou moeten worden in het budget voor internationale samenwerking. Maar het doet nog meer pijn als jij zelf het slachtoffer wordt van die bezuiniging of als een onderwerp dat je belangrijk acht in het hele ontwikkelingsproces het onderwerp van ombuiging is. Het is dan ook heel begrijpelijk dat het bedrijfsleven positief zijn over de voorstellen in de basisbrief van staatssecretaris Knapen en NGO’s negatief. Het bedrijfsleven krijgt er immers geld bij en de NGO’s moeten de komende jaren fors inleveren. En zo is het ook begrijpelijk dat mensen die zich met onderwijs of de bestrijding van HIV/Aids bezighouden protesteren tegen Knapen’s voorstel om op die terreinen 160 miljoen respectievelijk 71 miljoen te snijden. In een tijd van bezuinigen is de eigen toko immers heilig.