Loekie

57 Artikelen
35 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Friese laatbloeier (Leeuwarden, 1965), die in 2010 begon met bloggen. Eerst op kleine schaal op groenemaan.wordpress.com, daarna voor een groter publiek op Moeten We Niet Willen. Heeft overal een mening over. Zelfs over zaken waar hij geen verstand van heeft. Ondanks zijn Friese achtergrond heeft hij een groen-wit Gronings hart. Kop d'r veur.
Foto: emmapatsie (cc)

Gedogen homoseksualiteit in de katholieke kerk leidt tot misverstanden

Terwijl paus Franciscus zijn uiterste best doet om de menselijke maat weer een beetje in de katholieke kerk terug te brengen, trekt het bisdom Den Bosch de stichtelijke teugels juist wat strakker aan. Kerkelijk adviseur Antoine Bodar wil een einde maken aan de pro-homo krachten binnen de studentenkerken in Tilburg en Nijmegen. Het idee is om de progressieve Nijmeegse pastoor Theo Koster, zelf homo en lid van het Werkverband van Katholieke Homo-Pastores, op termijn te vervangen door een conservatiever exemplaar.

Indachtig Romeinen 1:27, waarin de apostel Paulus de mannenliefde als schandelijkheid betitelt, ziet Bodar de katholieke homobeweging het liefst helemaal uit de kerk verdwijnen. Relaties tussen homo’s kunnen op zijn zegen rekenen. Maar dan wel thuis en niet in de kerk. De stiekemerd. De kerkleer staat het nu eenmaal niet toe. Seks is voorbehouden aan relaties tussen mannen en vrouwen. Punt uit. Het gedogen van homoseksualiteit leidt alleen maar tot misverstanden.

En zo hoort het natuurlijk ook binnen een religie die in essentie nog hetzelfde is als in de donkere middeleeuwen. Religieuze regels zijn immers niet gemaakt om zich aan te passen aan de moderne tijd en de actualiteit. Eeuwenoude geboden zijn er om nageleefd te worden. Om de orde te bewaren. Een kerk gooit de leer natuurlijk niet om vanwege een paar gelovige homoseksuelen. Dit betekent dat voor praktiserende homoseksuelen gewoon geen plaats is binnen de katholieke kerk. Net als binnen veel andere geloofsgemeenschappen overigens. Hoe verschillend religies ook zijn, over één ding zijn ze het vaak wel eens. Homoseksuele handelingen zijn zondig.

Foto: Michael Fleshman (cc)

Turkse president Erdogan heeft schijt aan Europa

OPINIE - In Nederland brengen de media een burgemeester ten val. In Turkije worden onwelgevallige journalisten gewoon opgepakt en vastgezet. Niet omdat er in Turkije geen persvrijheid zou bestaan, die is er volgens president Erdogan wel degelijk. Maar de pers moet natuurlijk niet de leugens van de islamitische prediker Fethullah Gülen en zijn ‘netwerk van verraders’ verkondigen. Leugens bedoeld om de grote leider ten val te brengen. Een complot dus. Helemaal in lijn met de paranoia van een verlicht despoot, wiens woord de enige waarheid is.

Nog niet zo heel lang geleden waren Erdogan en Gülen dikke maatjes en brachten zij gezamenlijk de islamitische AK-partij in het centrum van de macht. Splijtzwam in hun vriendschap was het protest in het Gezi-park in 2013, toen Gülen de kant van de demonstranten koos en Erdogan openlijk bekritiseerde. En hierdoor een vijand voor het leven werd. Ook is Erdogan ervan overtuigd dat Gülen de drijvende kracht was achter de anti-corruptie-operatie eind 2013, waardoor tientallen hooggeplaatste politieke vrienden van Erdogan voor het oog van de wereld werden opgepakt op verdenking van gesjoemel met de aanbesteding van overheidsopdrachten. Erdogan is er de man niet naar om dit soort gezichtsverlies te vergeten.

Het is dan ook geen toeval dat precies een jaar later ruim twintig journalisten zijn vastgezet wegens het vormen van een terroristische groep, valsheid in geschrifte en laster. Pure wraak. Turkije heeft een traditie hoog te houden als het om het dwarsbomen van de media gaat. Nergens ter wereld zitten zoveel journalisten vast als in Turkije. Ook Twitter en YouTube werden dit jaar een tijdlang aan banden gelegd. Sinds zijn verkiezing tot president in augustus dit jaar voelt Erdogan zich oppermachtig en laat hij graag zien dat hij de enig echte eindbaas van Turkije is. Zowel in eigen land, als daarbuiten. Erdogan steunt Hamas en Iran en zijn relatie met IS is op zijn minst dubieus te noemen. De kritiek van de EU kan hem gestolen worden. Erdogan trekt zich van niks en niemand meer wat aan.

Foto: Matthew Barton (cc)

Staatssecretaris Dijksma wil verbod op wilde circusdieren

Staatssecretaris Sharon Dijksma is van plan om wilde dieren in circussen te verbieden. Hiermee speelt zij in op een lang gekoesterde wens van veel gemeenten en burgers, die meer dan voorheen vinden dat het belang van een dier zwaarder weegt dan de belangen van de mens wanneer het doel vermaak is. Let wel, een malse zebrasteak moet nog steeds kunnen. Zolang het beest maar niet en publiek door een brandende hoepel hoeft te springen.

Er is natuurlijk wel iets voor zo’n verbod te zeggen. De omstandigheden in een circus beperken de mogelijkheid van wilde dieren om natuurlijk gedrag te vertonen. De dieren hebben behoefte aan beweging, ruimte om te jagen, voortplanting en interactie met andere dieren. Een circus voorziet hier meestal niet in. De dierenverblijven zijn klein en niet gebouwd voor comfort. Gezien het rondreizende karakter van een circus verblijven de dieren vaak en langdurig in transportverblijven. Soms worden de dieren zelfs vastgeketend en mogen er alleen uit tijdens optredens. Genoeg redenen dus om hier iets aan te doen.

Maar hoe wild is een wild dier nog dat in gevangenschap is geboren en getogen? Een eventueel verbod zullen de meeste beesten met de dood moeten bekopen. Vanwege economisch niet meer rendabel. Waar moet je in godsnaam met een afgedankte circusleeuw of -tijger heen? Geen asiel dat ze wil hebben. En waarom mag een paard wel een koets trekken om toeristen te vermaken, maar niet in een circus optreden? Omdat een paard geen wild dier is natuurlijk. Logisch.

Foto: Shirley de Jong (cc)

Burgemeester Onno Hoes struikelt over lokhomo

COLUMN - Een stiekeme zoen in een hotellobby en een ontbloot bovenlijf op de homodatingsite Grindr kostte de burgemeester van Maastricht Onno Hoes uiteindelijk zijn huwelijk met musicalproducent Albert Verlinde. Vervelend voor alle betrokkenen. Een leermoment voor Hoes. Als openbaar bestuurder en ‘de man van’ had hij moeten weten dat zijn privéleven voortdurend onder een vergrootglas zou liggen. Hoewel niets menselijks bestuurders vreemd is, willen wij burgers nu eenmaal het liefst een burgemeester, korpschef of minister van onbesproken gedrag. Als voorbeeld voor anderen, maar ook vanuit het oogpunt van autoriteit. Een burgemeester zonder gezag is aangeschoten wild en wordt door niemand meer serieus genomen.

Helaas kon Hoes een jaar na de zoen opnieuw de verleiding niet weerstaan toen PowNews een 20-jarige lokhomo op hem afstuurde. Hoes maakte voor het oog van een verborgen camera niet mis te verstane seksuele toespelingen en sprak minachtend over de gemeenteraad. Koren op de molen van PowNews natuurlijk, dat op 3 december jl. de uitspraken van Hoes wereldkundig maakte. Dat Hoes wist dat hij met vuur speelde bleek toen hij over zijn vorige affaire zei ‘als ik mijn spontaniteit kwijt raak dan ben ik Onno niet meer, dan word ik inwisselbaar met ieder ander, dan moet ik dat risico maar nemen.’

Foto: Bas Bogers (cc)

Rijksoverheid profiteert het meest van decentralisatie zorg

COLUMN - Wat is hij blij zeg, onze staatssecretaris van Volksgezondheid Martin van Rijn, met de uitspraak van de Groningse voorzieningenrechter dat gemeenten de huishoudelijke hulp aan ouderen en chronisch zieken en in het bijzonder aan een hoogbejaard echtpaar uit Dantumadeel niet zo maar mag stoppen. Blij omdat de rechter in tegenstelling tot veel gemeenten gelukkig wel precies begrijpt waar de wet voor is bedoeld. Dat de huishoudelijke hulp pas na zorgvuldig onderzoek aangepast of gestopt mag worden. De wet is kristalhelder op dit punt, aldus Van Rijn.

Voorlopig mag het hoogbejaarde Friese echtpaar de zeven uur huishoudelijke hulp per week dus behouden. Zelfstandig wonen is een groot goed. En waarschijnlijk een stuk goedkoper dan het wonen in een verzorgingshuis. Daar mag best een beetje extra hulp tegenover staan. Alle zorg op dochterlief afwentelen kan toch ook niet de bedoeling zijn. De vraag is alleen hoe lang de hoogbejaarden nog van deze hulp kunnen genieten. De gemeente zal de bezuiniging toch ergens vandaan moeten halen.

Volgens Gijsbert Vonk, hoogleraar sociale zekerheid aan de Rijksuniversiteit Groningen, had Dantumadeel de wet gewoon beter moeten lezen. Er staat duidelijk in dat lopende rechten gerespecteerd moeten worden en dat er sprake moet zijn van maatwerk. Toch weerhoudt dit een aantal gemeenten er niet van om door te gaan met het schrappen van de huishoudelijke hulp.

Foto: WillBurton2 (cc)

Zelfmoord is geen economische keuze

COLUMN - Een macaber record. Nog nooit eerder pleegden zoveel mensen zelfmoord in ons land als vorig jaar. 1.854 om precies te zijn, ruim honderd meer dan in 2012. Het aantal zelfdodingen nam de afgelopen zes jaar met ruim 25 procent toe. Vooral mannen en vrouwen van middelbare leeftijd maakten een eind aan hun leven. Ook onder jongeren steeg het aantal zelfdodingen van 2 naar 3 per honderdduizend inwoners. Snelste daler was de groep tachtigjarigen, die in de jaren ’90 nog op een schier onoverbrugbare voorsprong stond. Blijkbaar is de zorg voor hoogbejaarden inmiddels een stuk beter geregeld. Of waren de huisartsen toentertijd een stuk scheutiger met het voorschrijven van de pil van Drion.

Volgens dagblad Trouw ligt het in de lijn der verwachting dat de economische crisis de schuldige is. Ook in de jaren ’80 was er opleving in het aantal zelfdodingen en toen ging het economisch ook niet goed. Van welgestelde burgerman tot zelfmoordenaar. De ultieme kapitalistische nachtmerrie. Zou de Nederlander de dood verkiezen boven een leven in armoede? Zelfdoding omdat het geld op is of omdat er ontslag dreigt. Ik kan mij het nauwelijks voorstellen. Het is hooguit de laatste druppel. Het lijkt toch vooral de uitzichtloosheid van het leven zelf die tot zelfdoding leidt.

Foto: Y♥YNTL (cc)

Niet Athene of Rome, maar Friesland is de bakermat van de moderne beschaving

De geschiedenis van de donkere middeleeuwen is aan herijking toe. Volgens de Britse historicus Michael Pye is niet de Middellandse Zee, maar de Noordzee de kraamkamer van onze moderne wereld. Het waren vooral de Friezen die gedurende de achtste en negende eeuw de economische touwtjes stevig in handen hadden.

Door buitenstaanders vaak omschreven als zompige provincialen, die als vissen in het water leefden en vrijwel uitsluitend per boot reisden, maar in werkelijkheid heer en meester in de wijnhandel, textiel en mode. Magna Frisia strekte zich langs de Noordzeekust uit van het Vlaamse Zwin tot de Duitse Wezer. Zelfs in het oosten van Engeland en het Noorse Kaupang zijn restanten van de Friese beschaving gevonden.

De Friezen herontdekten de vaarroutes over de Noordzee, stichtten steden die al opbloeiden toen het Romeinse Rijk in verval raakte en dreven overal waar ze kwamen handel. Het waren de Friezen die een in onbruik geraakt ruilmiddel nieuw leven inbliezen: muntgeld, zilveren deniers.

Het gebruik van muntgeld als betaalmiddel bracht boekhoudkundige technieken als kredietverschaffing en aandelen met zich mee. Ook een op feiten en bewijs gebaseerde rechtspraak deed zijn intrede om handelsconflicten te beslechten. Omdat de Friese handelaren vaak van huis waren en hun vrouwen dan thuis de boel bestierden stonden de Friezen volgens Pye aan de wieg van het feminisme.

Foto: janwillemsen (cc)

Chimpansee Tommy krijgt geen mensenrechten

COLUMN - Het hoge woord is eruit. Een aap heeft niet dezelfde rechten en plichten als een persoon. Dit was de uitkomst van een rechtszaak die dierenactivisten van Nonhuman Rights Project hadden aangespannen tegen de eigenaar van chimpansee Tommy. De aap zou volgens hen in een te klein en een te bedompt hok worden vastgehouden. Volgens de activisten is Tommy een voorbeeld van een veel groter probleem. Elke chimpansee heeft complexe cognitieve vaardigheden en is een rechtspersoon met het fundamentele recht om niet te worden opgesloten.

De drie rechters van het hooggerechtshof in New York waren unaniem in hun besluit. Tommy kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor zijn daden of juridische verplichtingen aangaan en daarom is het ongepast om mensenrechten toe te kennen aan een dier. Geen enkel dier. Nonhuman Rights Project deelt deze mening niet en gaat in hoger beroep. Zij blijven erbij dat chimpansees bepaalde eigenschappen hebben, die lijken op die van echte mensen. De eigenaar van Tommy, Patrick Lavery, is blij met de uitspraak. ‘If it works for one animal, it works for all animals. It would open a can of worms.’ Figuurlijk dan, want voor je het weet hebben wormen ook rechten.

Foto: Jos van Zetten (cc)

Molukse wijk onderdeel van de Nederlandse geschiedenis

COLUMN - Ruim twaalfduizend Molukkers arriveerden in 1951 in Nederland. Zeer tegen hun zin in overigens. De militairen van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger en hun gezinnen waren veel liever naar Ambon of Nieuw-Guinea vertrokken om te worden gedemobiliseerd. Lekker dicht bij huis. Het koude en afstandelijke Nederland trok niet echt. Al helemaal niet omdat de Nederlandse regering de Molukse soldaten het liefst in vijandelijk gebied had achtergelaten. Op Java. Tussen de Indonesische vrijheidsstrijders, waartegen de KNIL-soldaten kort daarvoor nog hadden gevochten. Daar stak een Nederlandse rechter gelukkig een stokje voor. Dus bleef alleen Nederland nog over.

In ons land zat men niet echt op de Molukkers te wachten. Door de woningnood waren er nauwelijks voldoende huizen en de staat moest ook nog eens voor voeding, kleding, scholing en zakgeld voor de inmiddels werkloze ex-soldaten zorgen. De KNIL-militairen waren bij aankomst in Nederland namelijk massaal uit militaire dienst ontslagen, omdat de aanwezigheid van koloniale troepen, zo lang na de soevereiniteitsoverdracht in 1949, door zowel de Indonesische als de Nederlandse regering als onwenselijk werd gezien. Goddank zouden de Molukkers maar eventjes blijven. Daarover waren beide partijen het roerend met elkaar eens.

Het liep anders. Na zes jaar werd duidelijk het tijdelijke verblijf wel eens iets langer zou kunnen duren. In 1957 adviseerde de commissie Verwey-Jonker dat de Molukkers toch maar moesten integreren in de Nederlandse samenleving in plaats van in geïsoleerde oorden als de voormalige concentratiekampen Westerbork en Vught te wonen. In 1960 begint men dan ook met de bouw van in totaal 71 Molukse woonwijken. Gezien de omvang van de wijken, met soms wel 800 tot 1.000 inwoners, kwam er van integratie weinig terecht. De Molukse bevolking bleef veelal bij elkaar wonen. Uit die tijd stamt ook de afspraak dat de woningen in deze wijken met voorrang aan Molukkers worden toegewezen.

Foto: World Bank Photo Collection (cc)

Rusland in zware problemen door dalende olieprijs

COLUMN - Terwijl de olieproducerende landen steeds dieper in een economische crisis wegzakken nu de olieprijs tot zeventig dollar is gedaald, viert de rest van de wereld feest. Een lage olieprijs is een zegen voor de wereldeconomie. Volgens directeur Christine Lagarde van het Internationaal Monetair Fonds althans. Een daling van de olieprijs met 30 procent vertaalt zich in 0.8 procent extra groei in de meeste gevestigde economieën zo rekende zij Wall Street Journal-hoofdredacteur Gerard Baker voor tijdens een interview.

Voor Rusland en in mindere mate Saoedi-Arabië is dit een significante bedreiging voor de economische ontwikkeling. Waar de Saoedi’s kunnen terugvallen op hun gigantische financiële reserves, moeten de Russen toch echt de broekriem aanhalen. De Russische valutareserves slonken dit jaar al met 72 miljard euro om de waarde van de roebel een beetje op peil te houden. Vooral ingegeven door de sancties van de Verenigde Staten en Europese Unie vanwege de Russische inmenging in Oekraïne, die de Russen nog eens veertig miljard euro kostten. Ondanks de miljardeninjectie daalde de roebel alsnog met 35 procent te opzichte van de dollar.

Voor de Russen dreigt een doemscenario. Het land heeft een gemiddelde olieprijs van 100 dollar per vat nodig om de begroting sluitend te krijgen. Dat de Russische centrale bank inmiddels scenario’s doorrekent gebaseerd op een prijs van 60 dollar per vat is veelzeggend. Ook in 2015 zullen de sancties, de dalende olieprijzen en de zwaar gedevalueerde roebel het land laten bloeden.

Foto: Terry Freedman (cc)

Papier taboe bij ICT-bedrijf Decos

COLUMN - Volledig papierloos werken? Het kan. ICT-bedrijf Decos doet het al een tijdje. Op het hoofdkantoor in Noordwijk is nauwelijks een snippertje papier meer te vinden. Geen blocnotes, geen kranten, geen servetten en geen dikke pakken vergaderstukken. Nee, zelfs geen toiletpapier. Het vegen van de bips gaat met een waterstraaltje en soort föhn, die alles weer netjes droog blaast. Ook alle papieren post gaat terug naar de afzender, met een keurige uitleg erbij.

Overtreders worden bestraffend toegesproken. De regel is: je komt er één keer mee weg. De volgende keer dat je Decos bezoekt heb je geen papier meer bij je. Dat geldt voor iedereen. Voor medewerkers en klanten, maar ook voor bijvoorbeeld de Belastingdienst. Leveranciers die blijven volharden in het versturen van papieren rekeningen of offertes worden vervangen. Je hebt nu eenmaal principes of niet.

Directeur Paul Veger loopt graag voorop als het om duurzaamheid en vernieuwing gaat. Papiervrij werken is leuk, maar Veger gaat graag nog een stapje verder. Zo werkt Decos aan een robot, die de klanten bij de voordeur ophaalt, koffie aanbiedt en de garderobe wijst. Hangen buiten elke vergaderzaal touchscreens waarmee medewerkers door het hele pand ruimtes kunnen reserveren. En is op een groot televisiescherm in de lobby de exacte positie van elke leaseauto van het bedrijf te zien. Big Brother? Nee, transparantie. Het zijn per slot van rekening bedrijfswagens.

Foto: Craig Dennis (cc)

De local verovert de wereld

COLUMN - Wie wel eens in het buitenland komt of vanaf het platteland naar de grote stad trekt, komt ze geheid tegen. Locals. Mensen die geboren en getogen zijn in de plaats die u bezoekt. Met kennis en kunde over de plek waar ze wonen, leven en werken. De local beschikt over informatie die hij graag met u, de reiziger, wil delen. De beste plek om een ambachtelijk gebakken brood te kopen bijvoorbeeld of een lokaal gebrouwen biertje. Of anders wel dat hippe winkeltje in een achterafstraatje met van die kekke zelfgebreide mutsjes. Prettige bijzaken, die het leven veraangenamen en meestal niet in de reisgidsen staan vermeld. Sommige locals bieden u zelfs hun slaapbank of appartement aan. Tegen betaling uiteraard. De local is wel goed, maar niet gek.

Het begrip local is al aardig ingeburgerd. Zoals in het glossy magazine Reiz& van de ANWB. Waar de wannebe wereldreiziger, het woord toerist is in dit soort kringen een heel vies woord, maar wat blij is om af en toe een local tegen te komen in de jungle van Belize of op de hagelwitte stranden van de Fiji-eilanden. De ervaring leert dat reizigers in dit soort toeristische trekpleisters toch vooral medereizigers tegenkomen. En als het echt tegenzit, zelfs medelandgenoten. Doen alsof u een Duitser of een Zweed bent wil soms nog wel eens helpen.

Vorige Volgende