Karin van der Stoop

Kaats Late Night Review – SNL deel 2: Dream on

9 oktober 2018 , 08:00 , door Karin van der Stoop

RECENSIE - Ik kreeg het helaas pas mee toen ik de Saturday Night Live (SNL) van afgelopen weekend terugkeek: Kanye Ye West ging toch nog behoorlijk los – of nat – aan het eind van zijn optreden vorige week. In mijn eerdere ‘Kaats Late Night Review’ merkte ik verbaasd op, dat zijn optreden me nogal meeviel. Yeah right, dream on!

Want het niet geplande sluitstuk wordt door de SNL-redactie wijselijk niet uitgezonden in de online-aflevering, en werd naar ik begrijp zelfs afgebroken tijdens de live-uitzending.

My bad, want het was me een uitglijder, die ook breed uitgemeten werd in de Amerikaanse media. Nou ja, voor Kanye Ye (sorry, ik kan er niet aan wennen) is het allemaal heel normaal, en ik had op voorhand ook wel verwacht dat hij iets dergelijks zou doen; een speech houden ter verdediging van zijn goede Oranje Vriend in het Witte Huis, inclusief opmerkingen als: “If I was concerned about racism,” Mr. West said, “I would’ve moved out of America a long time ago.” He said Democrats were responsible for a plan to take “fathers out the home and promote welfare.” (quote uit The New York Times). En natuurlijk maakte hij zijn aspiraties voor het presidentschap in 2020 nog maar een keer duidelijk. Ook zei hij dat hem meermaals was gevraagd zijn MAGA-cap (petje met de slogan Make America Great Again) af te zetten door de crew van SNL.

Foto: Bron: KvdS copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Melania ging op werkbezoek

8 oktober 2018 , 08:00 , door Karin van der Stoop

COLUMN - Melania ging op werkbezoek in Afrika en het ging eigenlijk alleen maar over haar uiterlijk. Het is natuurlijk not done om iemand op zijn uiterlijk te beoordelen, maar dan bedoelen we toch vooral lichamelijke kenmerken. Bij de First Lady gaat het altijd over haar kledingkeuze en dat vind ik wel te billijken. Het zegt immers iets over je persoonlijkheid. Bovendien horen we haar nauwelijks, weten we amper wat ze de hele dag doet, dus er blijft ook weinig over om je op te richten.

En hoewel ik ook een zeker medelijden met Melania voel omdat ze in een vrij onmogelijke positie zit, en een lichte bewondering voor de subtiele manier waarop ze haar man soms tegenspreekt (iets wat ze natuurlijk nooit openlijk kan doen), sloeg ze bij de deze reis de plank behoorlijk mis.

Het geeft geen pas om met peperdure naaldhakken aan, het armste continent ter wereld te bezoeken. Blahniks en Louboutins zijn voor gala’s en de rode loper, op werkbezoek trek je sowieso meer praktische schoenen aan. Alsof dat al niet erg genoeg was, presteerde ze het bij haar bezoek aan Kenia om een witte tropenhelm op te zetten. Door velen gezien als hét symbool van kolonialisme. Sommige gevoeligheden moet je toch echt mijlenver zien aankomen.

Closing Time | Andrea en Matteo Bocelli

6 oktober 2018 , 16:00 , door Karin van der Stoop

Dit is zo ontroerend, dat behoeft verder geen tekst.

Closing Time | Jason Mraz

5 oktober 2018 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Toen ik begon met Closing Time had ik bedacht dat ik een duik in mijn muzikale verleden en – ontwikkeling zou nemen. Dat is aardig gelukt. Het was ook leuk om de commentaren te lezen, die soms tot iets anders hebben geleid dan ik vooraf bedacht had. Omdat mijn geheugen was getriggerd, al deed de trip down memory lane dat zelf ook veelvuldig.

Vanaf halverwege de jaren ’90 ging het vooral over dance in mijn leven, al was dat natuurlijk niet het enige dat ik luisterde. Maar in al die tijd was er eigenlijk niet één artiest die er echt uitsprong. Tot een jaar of 3 geleden.

Closing Time | Laidback Luke ft. MC Marxman (Prophet remix)

4 oktober 2018 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Van ongeveer halverwege de jaren ’90 was het heel veel dance dance dance in mijn leven. Niet dat ik niet naar andere muziek luisterde, maar stappen deed je in een club of op een festival en daar was nou eenmaal dance. Ik had ook een hele vriendenkring die ermee bezig was, waaronder veel Dj’s.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er ook veel langs me heen ging, in die zin dat ik vaak niet wist wie er op dat moment aan de knoppen draaide. Het onderscheid tussen techno en trance is nog wel te maken, maar een heel herkenbare signatuur was vaak niet te ontdekken. Voor mij niet in elk geval, maar het boeide me ook niet zo. Als ik maar lekker kon dansen vond ik het wel best.

Closing Time | Skunk Anansie (Blue Amazon remix)

3 oktober 2018 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Hoewel er in Nederland natuurlijk volop Dj- en producertalent rondloopt, merkte ik in de jaren ’90 al dat mijn voorkeur uitgaat naar de Britse scene. Underworld was een sensatie en ik heb eerder al een Closing Time gemaakt over Way Out West. Qua mix-cd’s was ik vooral onder de indruk van de Cream– en Renaissance-compilaties.

Deze Twisted-remix komt van die laatste. Skunk Anansie vind ik ook een wereldband trouwens, de combinatie bracht mij destijds in vervoering. Nog steeds eigenlijk. Ik hou sowieso wel van de mix pop/rock en dance.

Closing Time | The Light Parade

2 oktober 2018 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Dit is weer zo’n clipje dat opeens voorbij komt en waar ik spontaan een beetje verliefd op word. Ik ben dol op dit soort nijvere huisvlijt. Het meisje is in het begin duidelijk wat verlegen met de situatie, maar je ziet het vertrouwen en daarmee het plezier groeien. En daarbij is het gewoon prachtig gezongen. Ik krijg hier een hele grote glimlach van op mijn gezicht.

Closing Time | Eric Nouhan

1 oktober 2018 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Eric Nouhan en Spymaster – Spontaneous: Oldskool shit. Met een verhaaltje over hoe ik daar toentertijd, ooit, in een ver verleden, way back (geez I’m getting old), kennis mee maakte.

Ik denk dat het ’97 was, toen ik en mijn toenmalige vriend de ongelooflijke mazzel hadden een appartement te vinden naast/boven onze winkel (zie deze Closing Time). Daarvoor woonden we een half jaar (of zo) in de Kalverstraat, in een vrij kloterig en veel te duur appartement, waar ik ook nog dagelijks getrakteerd werd op de orgelman. Die ik nog net niet de hersens heb ingeslagen. Nederlandse cultuur prima, als je eraan voorbij loopt. Maar elke dag een paar uur die herrie onder je raam is echt niet te harden. Zeker niet als je met die verdomde btw-administratie of iets dergelijks bezig bent. Ik heb echt wel eens serieus ruzie met hem gehad, maar hij had een vergunning en ik alleen mijn grote bek. Hij won.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kaats Late Night Review: Saturday Night Live

1 oktober 2018 , 11:00 , door Karin van der Stoop

RECENSIE - Live from New York: It’s Saturday Night Live!

Saturday Night Live is terug. En hoe! Waren we vorig seizoen misschien toch een klein beetje moe van Alec Baldwins Trump-imitaties geworden, deze eerste aflevering slaat de spijker weer op zijn kop. Op die van SCOTUS in spé Brett Kavanaugh welteverstaan. Het is natuurlijk ook mooi meegenomen dat die zich bij zijn hoorzitting nogal uhm, apart gedragen heeft, zullen we maar zeggen. De openingssketch is echt fenomenaal, met Matt Damon als Kavanaugh. En niet alleen zijn gedrag wordt op de hak genomen, ook de hele gang van zaken is één grote klucht. Het is een sketch van 13 minuten, die echter geen seconde verveelt.

Het thema loopt zo’n beetje als een rode draad door de voorstelling. Het komt terug in een zogenaamde frat party die zich afspeelt in de jaren ’80 en in het vaste item Weekend Update, waar het nieuws van de week wordt doorgenomen. Met in dat laatste weer een sterk optreden van Kate McKinnon als Justice Ruth Bader Ginsberg. Wat mij betreft één van de beste Amerikaanse comedians van het moment en zeker de beste bij SNL.

De andere sketches zijn eigenlijk vooral opvulling, maar over het algemeen redelijk grappig. Je moet soms wel de Amerikaanse cultuur een beetje kennen om te snappen wat de clou is, maar ik vermoed dat mensen die dat niet doen, er sowieso geen lol aan zullen beleven.

https://www.youtube.com/watch?v=fKpskHjmRH4

Closing Time | Koos Alberts: We zullen je nooit vergeten

28 september 2018 , 19:03 , door Karin van der Stoop

Ach die Koos. Ik ben nooit fan van Koos Alberts geweest, maar het raakt toch altijd even als zo’n icoon het leven laat.

Toen hij met Ik Verscheurde Je Foto doorbrak, leek het land wel verdeeld in voors en tegens. Polarisatie avant la lettre?…nah, niet echt. Kwestie van smaak. Hele volksstammen houden hartstochtelijk van hem en zijn muziek. Ik vond het vreselijk, maar ben helaas behept met een geheugen en dus kan ik het lied van A tot Z meezingen. Net als Zijn Het Je Ogen.

Foto: Ted (cc)

Closing Time | Koos Alberts – We zullen je nooit vergeten

28 september 2018 , 18:14 , door Karin van der Stoop

Ach die Koos. Ik ben nooit fan van Koos Alberts geweest, maar het raakt toch altijd even als zo’n icoon het leven laat.

Toen hij met Ik Verscheurde Je Foto doorbrak, leek het land wel verdeeld in voors en tegens. Polarisatie avant la lettre?…nah, niet echt. Kwestie van smaak. Hele volksstammen houden hartstochtelijk van hem en zijn muziek. Ik vond het vreselijk, maar ben helaas behept met een geheugen en dus kan ik het lied van A tot Z meezingen. Net als Zijn Het Je Ogen.

Dat nummer en bijbehorend album maakte hij voor zijn zeer ernstige auto-ongeluk waarbij hij een dwarslaesie opliep. Zijn stembanden waren ook behoorlijk beschadigd. Ondanks dat, of misschien mede dankzij dat, bleef hij een populaire volkszanger. Hij was een vechter. Maar verloor uiteindelijk het gevecht met kanker.

Rust zacht Koos. We zullen je niet vergeten.

Bonus en eerbetoon:

Closing Time | Way Out West

27 september 2018 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Toen ik eind jaren ‘80/begin jaren ’90 danig werd bijgespijkerd wat muziekkennis betreft, waarmee ik bedoel dat ik allerlei muziek leerde kennen die niet op dat moment in de Top 40 stond, begon de housescene voet aan de grond te krijgen. Ik vond het in eerste instantie drie keer niks, wat een nepmuziek. Tot ik mijn eerste pilletje kreeg, waarna vele nachten in de Waakzaamheid volgden.

Halverwege de jaren ’90 werd the place to be de Mazzo. Daar ontmoette ik een heerlijke gozer die me mee naar huis nam en sindsdien woon ik in Amsterdam (allang niet meer met dezelfde gozer trouwens.). We begonnen samen een winkeltje, de alien-winkel die ik in deze Closing Time even aanstip. Dat bleek een gouden greep, nog voor de opening stonden de mensen al te dringen om naar binnen te gaan, alleen vanwege een petje en een T-shirt in de etalage met een alien-hoofd. We hadden ook mazzel met de tijdgeest; de film Independence Day kwam uit op de dag dat we open gingen. Precies een jaar later landde de Pathfinder op Mars. Toen was onze winkel al veranderd in een vrij bizarre toko, met een behoorlijke collectie aliens in allerlei vormen. Van kettinkjes tot alien-embryo’s in een glazen pot, alles verlicht door blacklight om de glow-in-the-dark-items goed tot hun recht te laten komen.