Wende Snijders is wat mij betreft één van de beste zangeressen van Nederland. Haar performance is altijd vlekkeloos zuiver, ze heeft een groot bereik, zingt in minstens drie talen, bespeelt instrumenten, schrijft haar eigen muziek maar maakt ook een feest van bijvoorbeeld liedjes van Toon Hermans. Ik zal haar zeker nog wel eens opvoeren in Closing Time want ze heeft zoveel mooie dingen gemaakt.
Maar dit nummer staat me na aan het hart. De tekst is geschreven door Joost Zwagerman die haar verzocht het op muziek te zetten. Pas na zijn zelfmoord – die mij ook erg aangreep en waarover ik samen met mijn vriend een nummer heb geschreven – herinnerde ze zich dat hij haar ooit een e-mail had gestuurd die ze ongeopend had gelaten (?). Het bleek een gedicht te bevatten dat ze direct op muziek heeft gezet. Dit is het briljante resultaat.
Reacties (7)
Zo hé, dat is mooi! Ook al omdat het door Joost Zwagerman is geschreven. Dat maakt het toch wel bijzonder.
De grip op het leven verliezen kan veel gevoelens van angst op roepen. Die kunnen sterker zijn dan de gevoelens van angst voor de dood. Vervreemding van de eigen identiteit kan een suïcidale wens zo sterk maken dat men het zelf wil doden. Het zelf, niet zichzelf. Zo voel ik deze tekst, welke zo mooi is vertolkt door Wende Snijders met haar bijzondere stem.
We hebben veel goede zangeressen in Nederland. Maar wat Wende behalve de prachtige teksten, zang en ogenschijnlijk oprechte emoties extra interessant maakt, is wat mij betreft dat ze kiest voor een band met moderne instrumenten die moderne muziek maakt. Juist daardoor is het één logisch allesomvattend geheel dat je simpelweg alleen met een wijd open vizier en zeer holistische visie op je vak kunt neerzetten. En dat totaalplaatje, dat is uniek. En daarom ga ik d’r volgende maand voor de 4e keer dit jaar aanhoren ;-)
Een rasartieste die op de Nederlandse zenders m.i. te weinig aandacht krijgt.
@3
Gelukkig niet, ze is te goed voor de Nederlandse (pulp)zenders. Ze raakt mensen in het hart zonder zweverig te worden. Twijfels, zekerheden, verdwaald zijn, thuis komen, ze beweegt tussen alles wat een mens ten diepste bezig houdt. Zonder een antwoord te formuleren, formuleert ze het ongezegde. Dat is een (levens)kunst die weinigen beheersen.
Voor te veel mensen in een lift of streekbus
Of gewoon een kamer
Voor de krans van melkwegen, sluiers, nevels en hun zwarte gaten
Voor m’n eigen brein, een stuk of wat insecten
Vrouwen, hun stemmingen en stemmen
Voor kokend water, vliezen, scharen, ademhaling
Voor de meeste onbenulligheden
Groot en groter
Voor de ontijd van mijn ouders
Toen vanaf kansels in kazuifels
Men met hel en smalle poorten dreigde
Voor sommige geluiden
En het levende bij die geluiden
Voor mails en sms
Voor enveloppen op mijn tafel
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor dromen en demonen
Voor uitsluiting en vrijwel alle onbekenden
Voor de elementen
Voor volk en vaderland
Voor grote drommen, voor de deurbel en voor straf
Voor gepatenteerde gekken en sommige familieleden
School, en alles wat erna moest komen
Voor de aanblik die ik bied en niet wil bieden
Voor de benauwenis van aangeboren schaamte
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor de waarheid
Of liever de dynamiek van harde feiten
Voor toekomst, verleden
Het stuiterende hier en nu
Voor types die met messen spelen
Voor dieren hoewel niet de meeste
Voor personen die snoevend zeggen vrij te zijn van alle vrees
Voor gedachten
Andermans of eigen
Spoel, hoogte, dekens, diepte
Alles wat aan taal ontsnapt
Vermoedens van om het even
Voor God toch nog
Voor mijn hartstocht
Voor alles altijd bang geweest
Niet vrijblijvend maar met recht en rede
Voor alles altijd overtuigd, hoog in de adem
Zuiver in de leer tot in het merg bang geweest
Op het stupide en futiele af
Met oogkleppen en hondentrouw
Voor alles altijd bang geweest
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor zowel de grote greep
Als laatste resten, rafelranden
Kleinste deeltjes, neutronen, elektronen
Alles groter dan het wijkend Zelf
Voor sferen en suizingen
En de zekerheid, ook thuis
In een oogwenk alles kwijt te zijn
Voor gebouwen zonder ramen
Voor doodgaan, alle doden
Voor dood zijn misschien iets minder
Voor deze constatering
Voor constateren
Voor kinderen die vragen stellen
Maar meer nog voor die vragen
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Voor alles bang geweest
Voor alles altijd bang geweest
Maar niet voor jou
Niet voor jou
-Joost Zwagerman-
@5 in de dichtbundel Voor Alles, De Arbeiderspers 2014, staat het gedicht als 1 tekstblok, zonder witregels dus en met hoofdletters, punten en komma’s. Dus niet zoals hierboven.
Gezien de enthousiaste reacties doe ik volgende week een ander favoriet nummer van haar. Wat ik ook mooi vind aan Wende is dat er altijd echt een verhaal bij zit. Zo’n gepassioneerd mens!