Tot ik Jack Savoretti toevallig tegenkwam op YouTube had ik nog nooit van hem gehoord. Dat is best raar want in Groot Britannië timmert hij al ruim 10 jaar aan de weg, zijn songs worden gebruikt in Amerikaanse films en tv-series en vorig jaar stond hij op Pinkpop. Het zal dus wel aan mij liggen.
Dit was het eerste nummer dat ik van hem hoorde en ik was behoorlijk onder de indruk. Alles klopt, die hese stem, het gitaarspel, de pakkende melodie. En het protestsonggehalte past helemaal in deze tijd, al is het nummer al wat ouder.
Overigens ben ik ook erg gecharmeerd van al het andere werk dat ik tot nu toe van hem heb gehoord. Ik denk dat het wel een blijvertje is.