Joost

Recentelijk heeft het NRC Handelsblad haar internetsite opgedoekt en vervangen door een weblog. De reacties waren bijna onverdeeld negatief, ook van de vaste abonnee’s.

Dát de NRC iets wil doen is logisch. De krantenoplages lopen terug en het toenemende bezoek op het internet compenseert die inkomstenderving bij lange na niet. Een dure krantensite in de lucht houden die moet concurreren met ‘lean & mean’ nu.nl, met de grote Telegraaf en met de met publiek geld betaalde NOS vond het dagblad waarschijnlijk – en terecht – niet haalbaar. Dan maar iets compleet anders, moeten ze gedacht hebben. En je kan zeggen wat je wilt, rigoreus de oude site om zeep helpen en een weblog neerzetten is precies dat. Een gewaagde en verfrissende stap in het oudmediale landschap.

Het geklaag van niet-abonnees mag je gerust ter zijde schuiven. Die halen hun gratis nieuws vanaf nu wel ergens anders, en zij leverden de krant niet voldoende op. Net als een paywall rondom je site plaatsen is dit een volstrekt valide manier om je online verliezen te beperken. En dát er iets moest gebeuren was duidelijk.

Abonnees daarentegen hebben alle recht tot klagen. Een stuk van het product dat zij gebruikten is afgesloten zonder dat zij daar compensatie voor kregen. Feitelijk krijgen ze nu minder NRC voor hetzelfde geld en dat is zuur. Daarnaast is er nog steeds geen goed digitaal alternatief voor de krant. De iPad-applicatie ligt onder vuur van Apple, en met 500 euro is de drempel tot aanschaf qua prijs – bijna twee jaarabonnementen – hoog. De krant doet een stap terug en biedt trouwe, merkvaste, abonnees in dit digitale tijdperk eigenlijk alleen nog maar een stuk papier waarin straks voor een groot deel artikelen staan die ze die dag al hebben gelezen op NU.nl, en niet meer op nrc.nl. De logische vraag is voor hen dan: “Wat voegt de papieren NRC nu nog toe?”