Overzicht

Jeroen Laemers

542 Artikelen
1.350 Waanlinks
901 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Dave Nakayama (cc)

Vrij, vrijer, vrijst

, door

ELDERS - Het land dat ‘liberty’ als hoogste deugd heeft omarmd heeft een groter percentage van zijn bevolking achter tralies zitten dan enig ander land ter wereld. Echt moeilijk om in de VS in de gevangenis te komen is het dan ook niet.

Illustratief is het geval van Kiera Wilmot. Deze zestienjarige, zwarte (uiteraard) scholiere werd twee weken geleden opgepakt vanwege iets dat op zijn hoogst als kattenkwaad kan worden aangemerkt:

On 7 a.m. on Monday, the 16 year-old mixed some common household chemicals in a small 8 oz water bottle on the grounds of Bartow High School in Bartow, Florida. The reaction caused a small explosion that caused the top to pop up and produced some smoke. No one was hurt and no damage was caused.

Wilmot told police that she was merely conducting a science experiment.

En dit was het gevolg:

After the explosion Wilmot was taken into custody by a school resource officer and charged with possession/discharge of a weapon on school grounds and discharging a destructive device. She will be tried as an adult.

Niet geheel toevallig werd Wilmot gearresteerd door een zogenaamde School Resource Officer (SRO), dat wil zeggen: een (gewapende) politieagent die werkzaam is op een school. Maar maken SRO’s scholen ook veiliger? Misschien, maar er zijn ook neveneffecten:

Waan van de dag

Rellen bij de Klaagmuur

, door

Twee weken geleden besloot een Israëlische rechtbank dat joodse vrouwen voortaan bij de Klaagmuur op dezelfde manier mogen bidden als mannen, dat wil zeggen inclusief tallit en hardop reciterend uit de Torah. De voorheen gebruikelijke arrestaties van vrouwen die zich bovengenoemde, traditioneel mannelijke prerogatieven toeëigenden zijn zodoende niet langer toegestaan.

Dit besluit leidde vanochtend echter tot stevige protesten van orthodoxe joden die bij de Klaagmuur biddende vrouwen bespuwden en bekogelden met afval en hete koffie. Ook twee politieagenten raakten lichtgewond.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Recensie | België begrijpen

, door

RECENSIE - Begrijpen wij ‘Ollanders België? Begrijpen de Belgen België? Het antwoord op beide vragen zou wel eens ontkennend kunnen zijn, zo valt te concluderen uit de door Astrid von Busekist samengestelde bundel ‘België begrijpen. Verleden, heden en toekomst van een land op de tweesprong.’

De directe aanleiding voor het verschijnen van de bundel België begrijpen was de formatie die volgde op de federale verkiezingen van juni 2010. Maar liefst 540 dagen bleef België zonder regering. Daarmee werd de langste Nederlandse formatie ooit, die van het kabinet Van Agt I in 1977 (208 dagen), ruimschoots overtroffen. Ook Irak (289 dagen) en Cambodja (353 dagen) bleven achter bij de Belgische monsterformatie, waarbij informateurs, preformateurs, bemiddelaars, verhelderaars, conciliateurs, en formateurs elkaar bleven afwisselen.

België begrijpen handelt echter niet alleen over deze formatie, maar probeert een breder beeld te schetsen van het welvarende, vredelievende en democratische land waar regeren niettemin soms nagenoeg onmogelijk lijkt.

Actualiteit als unique selling point

Voor het schetsen van dit bredere beeld werden, afgezien van de samensteller, maar liefst 22 verschillende auteurs ingezet die in achttien hoofdstukken hun verhaal doen. Zodoende is het welhaast onvermijdelijk dat België begrijpen een eenduidige visie en focus ontbeert. Daar staat tegenover dat het selling point van deze bundel de actualiteit van het geschrevene is. Niet voor niets wordt het boek op de achterflap prominent aangeprezen als ‘Een geschenk voor iedereen die zich op 2014 [d.w.z. de volgende federale verkiezingen] wil voorbereiden…’ België begrijpen lijkt dan ook bedoeld voor het wat serieuzere lezerspubliek: politieke professionals, journalisten, wellicht bachelorstudenten Internationale Betrekkingen.

Waan van de dag

Opium voor het volk

, door

Het dodental als gevolg van de instorting van een kledingfabriek vlakbij Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh, staat inmiddels boven de 900.

En dit is de protestbeweging van het moment:

Violence erupted across Bangladesh on Monday as Islamist fundamentalists demanding passage of an anti-blasphemy law clashed with security forces, leaving a trail of property damage and at least 22 people dead after a second day of unrest.

The skirmishes began Sunday when thousands of Islamic activists staged a march on Dhaka, the capital, followed by speeches and a mass demonstration. The authorities say several hundred shops were vandalized, and local television channels showed fires in the central part of the city. Later, when protesters refused to leave, security officers unleashed tear gas and fired rubber bullets to drive them out of the capital.

The confrontations escalated on Monday, as a major clash occurred about 15 miles outside the capital in the district of Narayanganj, where photographs show stick-wielding protesters fighting police officers in riot gear. Bangladeshi news media reported that three security officers were beaten to death while a dozen other people were killed, including protesters shot by the police. Traffic was halted for at least eight hours on one of the country’s most important highways, connecting Dhaka with the southern port of Chittagong.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-09-2022

Terrorisme of industriële veiligheid? Terrorisme wint!

, door

ELDERS - Vrijwel tegelijkertijd met de terroristische aanslag op de marathon van Boston, vond een grote explosie plaats in een kunstmestfabriek in het plaatsje West, Texas. Hoewel daarbij méér doden vielen dan in Boston, besteedden de Amerikaanse media maar weinig aandacht aan deze zaak. Was dat terecht of niet?

Het nieuws uit de VS werd de afgelopen tijd gedomineerd door de aanslag in Boston. Mede hierdoor werd relatief weinig aandacht besteed aan de explosie in een kunstmestfabriek in het plaatsje West in de staat Texas, waarbij vijftien doden vielen (vijf keer zo veel als in Boston), 160 mensen gewond raakten en meer dan 150 gebouwen werden verwoest.

Het verschil in media-aandacht is niet onbegrijpelijk: doelbewuste moord is natuurlijk een opvallender gegeven dan een ongeluk. Bovendien past een grootschalig industrieel ongeluk minder goed in een keurig, gemakkelijk te begrijpen verhaal: er zijn immers geen overduidelijke duidelijke schurken en helden. Tenslotte valt niet uit te sluiten dat ook klassenverschillen een rol speelden: zowel journalisten als (betalende) nieuwsconsumenten zullen zich sneller identificeren met middle class bezoekers van een sportwedstrijd dan met de hele of halve hilbillies die noodgedwongen direct naast een kunstmestfabriek moeten wonen.

De relatieve onzichtbaarheid van industriële en werkgerelateerde ongelukken in, met name, de Amerikaanse media is echter niet zonder gevolgen:

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | No future for you

, door

Onthutsend onderzoek uit Amerika: werkgevers nodigen sollicitanten met relevante ervaring die langer dan zes maanden werkloos zijn nog minder vaak uit voor een gesprek dan werkenden zónder relevante ervaring:

‘Once you’ve been out of work for six months, there’s little you can do to find work. Employers put you at the back of the jobs line, regardless of how strong the rest of your resume is. After all, they usually don’t even look at it.’

Als deze tendens ook onder Nederlandse werkgevers bestaat, is het volgende bericht uit het NRC wel bijzonder wrang.

Uitkeringsinstantie UWV handelde vorig jaar 50 procent meer ontslagvergunningen af, kreeg 15 procent meer werkzoekenden aan de balie, en wist 12 procent minder mensen aan een baan te helpen. […]

De werkcoaches van de uitkeringsinstantie traden volgens het UWV vorig jaar strenger op tegen mensen die niet genoeg hun best deden om een baan te vinden. In 2011 werd bijna 49 duizend keer een uitkering stopgezet of verlaagd, vorig jaar liep dat op tot ruim 62 duizend.

Ofwel: minder kans op werk, maar meer kans op straf. Hoe kan dat? Misschien wel hierom:

Komende jaren moet de instantie zelf ook duizenden banen schrappen wegens bezuinigingen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Seks zoals de baby Jezus het bedoeld heeft

, door

ELDERS - In een poging het aantal pageviews nóg verder omhoog te stuwen, gaat Sargasso op de sekstour. Ook Elders doet mee.

In de staat Virginia was het hoofd van het Openbaar Ministerie en Republikeins kandidaat voor gouverneur, Ken Cuccinelli, de afgelopen weken druk bezig een archaïsch verbod op ‘onnatuurlijke seks’ (dat wil zeggen: alles behalve penis in vagina) weer nieuw leven in te blazen. Aangezien het Amerikaanse hooggerechtshof dit soort wetten in 2003 al ongrondwettelijk had verklaard, bleek dit vooralsnog een vrij hopeloze exercitie te zijn. Opvallend was echter dat Cuccinelli zich weigerde uit te spreken of hijzelf zich wel eens ‘schuldig’ had gemaakt aan orale of anale seks, activiteiten die onder het verbod zouden vallen. Want ja, wat wil je zijn: hypocriet of sneue sul?

Aangezien vooral de jeugd het risico loopt zich bandeloos over te willen geven aan ‘onnatuurlijke’ seksuele handelingen (vooral als ze net aan het ouderlijk toezicht zijn ontsnapt), zijn colleges en universities natuurlijk broeinesten van perversiteit. Dat blijkt ook weer uit een persoonlijke wraakactie… pardon: rapport van een conservatieve think tank over Bowdoin College, een kleine, maar vooraanstaande instelling voor hoger onderwijs. Want behalve dat Bowdoin actief studenten uit minderheidsgroepen werft, onderwerpen met een ‘volwassen’ thematiek tot collegestof maakt en studenten stimuleert zich breed te ontwikkelen, stelt het Student Handbook coïtus ook nog eens gelijk aan orale of anale seks. En vooral dat is tegen het zere been:

Foto: BBC Radio 4 (cc)

Thatcher, vrijheid en paternalisme

, door

ACHTERGROND - Margaret Thatcher wordt tegenwoordig, net als Ronald Reagan en Milton Friedman, gezien als één van de praktische grondleggers van het moderne neoliberalisme. Maar hoe vrij is de neoliberale vrijheid nu eigenlijk?

Het overlijden van Margaret Thatcher maakte bij veel mensen de nodige emoties los. Daarnaast was Thatchers verscheiden een mooie gelegenheid om haar meest geruchtmakende uitspraken weer eens onder de aandacht te brengen, waaronder uiteraard de volgende:

And, you know, there is no such thing as society. There are individual men and women, and there are families.

Meestal wordt bovenstaande uitspraak opgevoerd om Thatchers vijandigheid ten opzichte van collectieve actie en verantwoordelijkheid te illustreren. Niettemin heeft Thatcher het hier behalve over individuen ook nadrukkelijk over gezinnen. En in die woorden weerklinkt – al dan niet bewust – de bewering van neoliberaal icoon Milton Friedman in zijn boek Capitalism and Freedom dat…

[t]he ultimate operative unit in our society is the family, not the individual.

Deze overeenkomst is niet toevallig. Bovendien verklaart het in bovenstaande uitspraken uitgedrukte sentiment waarom sommige voorvechters van ‘de vrijheid’, waaronder zelfverklaarde liberalen, neoliberalen en libertariërs, in de praktijk niet zelden onvervalste conservatieven zijn met een grote, diepgevoelde voorkeur voor autoritarisme en paternalisme.

Ieder gezin dat bestaat uit ouders plus kinderen is immers per definitie een hiërarchisch instituut. En nog niet eens zo heel lang geleden hoefden er niet eens kinderen te zijn om een gezin hiërarchisch te laten zijn: de man was namelijk als vanzelfsprekend ‘het hoofd’.

Foto: Eu Council Eurozone (cc)

Dijsselbloem, de media en de ideologie van het grootkapitaal

, door

ACHTERGROND - De initiële berichtgeving rondom de uitspraken van Jeroen Dijsselbloem onthult hoezeer ons denken wordt bepaald door de belangen van de economische elite.

De ‘affaire Dijsselbloem’ deed afgelopen week veel stof opwaaien. Minister Jeroen Dijsselbloem, in zijn capaciteit als voorzitter van de Eurogroep, had immers gewaagd te verkondigen dat doorsnee belastingbetalers niet langer automatisch worden aangeslagen om houders van grote, onverzekerde deposito’s bij omvallende banken te ontzien. Zeg maar hoe het systeem nominaal hoort te werken.

Met name in de Angelsaksische media was de reactie fel: Dijsselbloem kon het beste zo snel mogelijk wegens incompetentie worden ontslagen. Maar ook Nederlandse financiële ‘goeroes’ spraken schande van de notie dat renderend kapitaal niet onder alle omstandigheden op een bail out van de belastingbetaler kan rekenen (die in het eventuele rendement van de getroffen deposito’s natuurlijk nooit zou meedelen). En hoewel later in de week positievere geluiden over Dijsselbloems uitspraken vielen te beluisteren, waren de eerste reacties toch overweldigend negatief.

En zo – afgaande van de berichtgeving in de Nederlandse pers – waren we er met zijn allen toch een paar dagen van overtuigd dat het de taak van de weldenkende burger is om de financiële verliezen van kapitalisten (want dat bén je wanneer je inkomsten genereert met behulp van je kapitaal) op zich te nemen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Het homohuwelijk voor het Amerikaanse Hooggerechtshof

, door

ELDERS - In de VS heeft alles en iedereen recht op zijn ‘day in court’. Vorige week was het homohuwelijk weer eens aan de beurt.

Afgelopen week was een belangrijk moment voor het homohuwelijk in de VS. Twee afzonderlijke zaken die momenteel worden gehoord door het Supreme Court waren beide aangeland in het stadium van de oral arguments, dat wil zeggen: het moment waarop voor- en tegenstanders in een openbare zitting dienen te reageren op de vragen en opmerkingen van de negen opperrechters. Vaak zijn die vragen indicatief voor de manier waarop de rechters uiteindelijk zullen oordelen.

Van de twee zaken die momenteel worden gehoord is de eerste een aanvechting van de Defense of Marriage Act (DOMA). Deze wet bepaalt onder meer dat federale belastingvoordelen voor gehuwden en nabestaandenwetten uitsluitend van toepassing zijn op heteroseksuele huwelijken. Zo kan het dus zijn dat mensen die in de staten Iowa of Vermont legaal zijn getrouwd met een partner van hetzelfde geslacht te maken krijgen met een flinke belastingaanslag wanneer hun echtgenoot overlijdt.

Hoewel vijf van de negen opperrechters door Republikeinse presidenten zijn benoemd, lijkt zich toch een krappe meerderheid af te tekenen die voorstander is van een herroeping van de Defense of Marriage Act. Rechter Anthony Kennedy, het minst rabiate lid van het rechtse blok, lijkt er echter de voorkeur aan te geven dit te doen met een beroep op de notie dat DOMA een voorbeeld is van overmatige federale inmenging in de aangelegenheden van de afzonderlijke staten. Indien de overige vier conservatieve rechters met deze redenering meegaan, zou wel eens een juridisch precedent kunnen worden geschapen dat bijvoorbeeld het vermogen van de federale overheid om een sociaal vangnet in stand te houden ernstig zou aantasten. Gelukkig(?) is er tenminste één conservatieve opperrechter wiens weerzin tegen het homohuwelijk zodanig diepgeworteld zit dat deze uitkomst bepaald onwaarschijnlijk lijkt.

Vorige Volgende