Jeroen Laemers

542 Artikelen
1.350 Waanlinks
901 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)

Quote du jour | Patiënt

‘Maar een agent erop afsturen is vaak niet de oplossing. Iemand met psychische klachten is geen crimineel, maar een patiënt. Die moet worden opgevangen door hulpverleners.

De Amsterdamse hoofdcommissaris Pieter-Jaap Aalbersberg reageert op de sterke toename (30%) van het aantal overlastgevallen door verwarde Nederlanders waarbij politie-inzet nodig is.

‘De oplopende spanningen worden volgens de politie vooral veroorzaakt door bezuinigingen in de zorg en doordat mensen met psychische klachten vaker thuis worden behandeld,’ schrijft het AD verder.

Foto: Matt Churchill (cc)

Democratie in Amerika

ACHTERGROND - Zijn de VS eigenlijk nog wel een democratie?

Een studie (pdf) van twee Amerikaanse politicologen deed onlangs veel stof opwaaien: de VS zouden de facto geen democratie meer zijn, was hun conclusie.

Dat, mede dankzij de almaar lossere regelgeving op het gebied van campagnefinanciering, de gemiddelde burger nog maar weinig in de melk te brokkelen heeft, viel uiteraard te verwachten.

Niettemin is het wel degelijk de moeite waard om de studie van Martin Gilens en Benjamin Page eens nader onder het licht te houden.

Modellen

Als antwoord op de vraag ‘Wie regeert?’ onderscheiden Gilens en Page vier (bestaande) modellen:

  • Majoritarian Electoral Democracy: volgens dit model kan het beleid van Amerikaanse regeringen grotendeels worden toegeschreven aan de collectieve wil van de kiezer. Ofwel, in de woorden van Abraham Lincoln, government of the people, by the people, for the people.
  • Economic Elite Domination : dit model stelt dat politieke beleidsvorming wordt gedomineerd door een economisch machtige individuen. Bijvoorbeeld eigenaren of topmanagers van grote bedrijven, maar ook ultrarijken zonder specifieke economische zeggenschap.
  • Majoritarian Pluralism: volgens dit model komt politieke beleidsvorming vooral tot stand dankzij een breed scala aan belangengroepen, waarbij de wensen en verlangens van de gewone burger redelijk worden vertegenwoordigd.
  • ‘Kiev erkent onmacht in oosten’

    Zo schrijft Trouw:

    Kiev staat machteloos tegenover de golf aan bezettingen van overheidsgebouwen in het oosten van Oekraïne. De Oekraïense leiding erkent dat volmondig en lijkt verlamd door het spookbeeld van een burgeroorlog, dat werkelijkheid kan worden als de autoriteiten besluiten met geweld de bezette gebouwen in de dichtbevolkte stadscentra te ontruimen.

    Ook als militair ingrijpen uitblijft is de grote vraag of op 25 mei de presidentsverkiezingen in het oosten van Oekraïne doorgaan. Kiev is er stellig van overtuigd dat het torpederen van die verkiezingen het hoofddoel is van de pro-Russische separatisten. Zonder verkiezingen blijft de legitimiteit van de nieuwe machthebbers in Kiev in ieder geval voor Moskou discutabel. […]

    Die bezettingen ontmoeten nauwelijks weerstand. In de meeste gevallen was van noemenswaardig geweld geen sprake. De honderden of soms duizenden pro-Russische demonstranten wandelden ongehinderd de gebouwen binnen van het stadsbestuur, de politie of de plaatselijke televisie. De politie ging beleefd opzij. De loyaliteit ten opzichte van de centrale macht in Kiev is ver te zoeken en dat wordt in de hoofdstad grif toegegeven.

    Quote du jour | Kapitaal

    De vermogensverdeling in dit land is uitermate oneerlijk. Met kapitaal kun je heel snel veel rijker worden en met arbeid kennelijk niet.

    En daarom wil Diederik Samsom een herziening van het belastingstelsel.

    Met de huidige coalitiepartner gaat dat natuurlijk niet lukken op de manier die Samsom nu voorstaat.

    Nogmaals Poetin en extreem-rechts

    Wederom een aardige analyse. De conclusie:

    The Kremlin’s cooperation with the European extreme right, while reflecting the ideological affinity between the two parties, is a marriage of convenience for Putin who would be ready to dump his partners when he no longer needs them to implement his political and economic agenda. The Kremlin’s ‘ideal version’ of the EU is not a homogeneously white, pious, socially conservative union, but more of a corrupt, ‘Berlusconized’ Europe

    CDA wil Europa met meerdere snelheden

    Zo meldt de Volkskrant:

    Het CDA wil dat kleinere groepen van landen in de EU sneller kunnen samenwerken zonder door de achterblijvers te worden opgehouden. Die kerngroepen kunnen onder meer de handen ineen slaan op het gebied van de interne markt, bij het financieel toezicht en het innovatiebeleid en op het gebied van defensiesamenwerking.

    Rutte dreigde in 2012 uit de euro te stappen

    Zo meldt de Volkskrant:

    De boosheid van Rutte was gewekt door Van Rompuys idee dat lidstaten strikte afspraken (contracten) met Brussel zouden afsluiten over noodzakelijke economische hervormingen. Landen die hun verplichtingen nakwamen, werden beloond. Rutte was mordicus tegen deze opmaat naar wat hij een ’transferunie’ noemde. Van Rompuys ideeën maakten deel uit van de blauwdruk over de toekomst van Europa, die hij op verzoek van de regeringsleiders schreef.

    De lunchbijeenkomst begon met een wandeling van Rutte en Van Rompuy in de tuin van het Catshuis. Eenmaal aan tafel raakte Rutte geagiteerd. Toen Van Rompuy zijn plannen nogmaals uiteenzette, reageerde Rutte met een kort: als het zo gaat gebeuren, stapt Nederland uit de eurozone, zeggen betrokkenen.

    De strijkstok van de Tea Party

    Conservatisme als oplichterij:

    When donors contribute to a political action committee, they generally assume the funds will be used to benefit like-minded candidates in competitive campaigns. But as Matea Gold reported over the weekend, Tea Party PACs are still raising plenty of money, though most of it doesn’t reach the candidates themselves. […]

    In other words, for every dollar a conservative donor sends to one of the major Tea Party PACs, about 18 cents ends up backing like-minded candidates. For some of the groups, it’s closer to just 5 cents. And what about the rest of the money? That’s a little more complicated, though it appears to go towards paying for salaries, polling, and of course, more fundraising.

    Teeven is de baas en daarmee uit!

    Het NRC:

    Cevdet Y., de man die in 1983 zes mensen doodschoot in een Delfts café, mag voorlopig niet zonder begeleiding met verlof. Een verzoek daartoe is door de rechter afgewezen, ondanks dat staatssecretaris Fred Teeven (VVD) “ernstig tekort is geschoten” in de wijze waarop hij die aanvraag heeft behandeld. […]

    Y.’s advocaat Romke Wybenga spande dertien dagen geleden een kort geding aan tegen de Nederlandse staat. Wybenga zag zich daar naar eigen toe genoodzaakt nadat Teeven zijn verzoek van 4 oktober 2013 voor onbegeleid verlof van Y. “simpelweg” onbeantwoord liet. De beantwoordingstermijn van drie maanden verstreek zonder dat Teeven iets van zich liet horen.

    Een “deugdelijke reden voor dat stilzitten” heeft de staatssecretaris niet, oordeelde de rechter. Daarmee is hij “ernstig tekortgeschoten”, temeer er al een voorlopig advies ligt van het gerechtshof in Den Haag dat Y. voor onbegeleid verlof in aanmerking komt.

    Teeven is desondanks tegen.

    Foto: Ben Grey (cc)

    Delen uit noodzaak

    ACHTERGROND - Deze maand verscheen in het blad Wired een lang artikel over de zogenaamde ‘sharing economy’ en de veranderingen die deze manier van economische uitwisseling veroorzaakt in de manier waarop mensen met elkaar omgaan:

    The sharing economy has come on so quickly and powerfully that regulators and economists are still grappling to understand its impact. But one consequence is already clear: Many of these companies have us engaging in behaviors that would have seemed unthinkably foolhardy as recently as five years ago. We are hopping into strangers’ cars (Lyft, Sidecar, Uber), welcoming them into our spare rooms (Airbnb), dropping our dogs off at their houses (DogVacay, Rover), and eating food in their dining rooms (Feastly). We are letting them rent our cars (RelayRides, Getaround), our boats (Boatbound), our houses (HomeAway), and our power tools (Zilok). We are entrusting complete strangers with our most valuable possessions, our personal experiences—and our very lives. In the process, we are entering a new era of Internet-enabled intimacy.

    This is not just an economic breakthrough. It is a cultural one, enabled by a sophisticated series of mechanisms, algorithms, and finely calibrated systems of rewards and punishments. It’s a radical next step for the ­person-to-person marketplace pioneered by eBay: a set of digi­tal tools that enable and encourage us to trust our fellow human beings.

    Vorige Volgende