Als het gaat over het Nederlandse drugsbeleid, dan gaat het natuurlijk meestal over onze eigen Nederwiet. Nou ja, als het niet gaat over illegale dumpingen van XTC-labs, of grootschalige smokkel in de haven.
Hoe dan ook, Nederwiet, daar zong Doe Maar al over in 1981. En deed dat heel verdienstelijk, met als bonus nog wat praktische tips voor de thuiskweker.
Als je een keer begint met drugs, heb je meer nodig. Zeggen ze. Maar dat hangt natuurlijk van de drug af. We gaan nog even door met drugs in de Closing Time.
Het origineel van Drug me, van de Dead Kennedys is ook heel mooi, maar de cover-versie van Sepultura (toen ze nog goed waren) vind ik toch net wat beter.
Ja mensen, Gerd Leers van het CDA in de Closing Time. Aanleiding is natuurlijk de slepende discussie over onze wiet-experimenten die woedt in Nederland. De regering geeft ruimte voor een lokaal experiment. Lokale politici en coffeeshops klagen steen en been dat de geboden ruimte te beperkt is, en een fatsoenlijk experiment op deze manier niet kan.*
Ondertussen wordt het Nederlandse drugsbeleid links en rechts ingehaald. Recent nog door Luxemburg, maar ook al eerder door Canada, Portugal en zelfs de Verenigde Staten.
Tja, dat stukje over Jennifer Lopez van Karin, en dan met name de discussie er onder, dat schreeuwt er natuurlijk om dat een rechtgeaarde metalhead vervolgens gaat proberen aan te tonen hoe ruimdenkend ‘wij’ wel niet zijn. Bij deze, want ik ben het helemaal eens met de reacties van o.a. DeVrede, Sjors en majava.
Ik ga het allemaal niet herhalen (leest u vooral zelf maar, mocht u nieuwsgierig zijn), maar als gevolg van dit alles een muzikaal uitstapje. Naar de gabberhouse / hardcore house – waarbij ‘hardcore’ vooral niet verward moet worden met het genre dat tegen de punk en metal aanschuurt.
Ja, die Closing Time van Krang van vorige week, die kon ik erg waarderen. Nu wil het dat zanger, cabaretier en columnist* André Manuel nog een band had, en inmiddels weer heeft: Fratsen. Ook zeker de moeite van het beluisteren waard, voor de muziek en de tekst.
*Nou vooruit, ook schennispleger – maar niet uit viezigheid maar als luldiek maatschappelijk protest.
…die is altijd het bokje. In dit geval volgens multinationalbaas Terry Sargeant, van ThyssenKrupp in het Verenigd Koninkrijk:
“It’s not about me. I am 57 and will retire in a few years. I can retire to Spain. But I am from a working-class background and it is the working man who is going to be hit hardest. This is about the future generations. I am passionate that we do what we can to stop the damage, that is why I am speaking out,” he said.
Bij de verkiezingen gisteren kozen Missouri en Arkansas voor een (behoorlijk forse) verhoging van het minimumloon, middels een referendum:
Voters in Missouri approved Proposition B, a ballot measure that will gradually hike the state’s minimum wage to $12 an hour by 2023. That’s a 53 percent raise over five years.
…
Missouri is one of two states with minimum wage hikes on the ballot Tuesday. In neighboring Arkansas, voters approved a similar measure Tuesday to raise the minimum wage to $11 an hour.
Enige tijd geleden hadden we het hier op Sargasso over shredding. Hee, leuk, dacht ik! Mooi haakje voor Pantera, The Art of Shredding! Want toch eigenlijk schandalig dat we die nooit voorbij hebben laten komen in de Closing Time. Ik ben zelf een beetje afgehaakt na Vulgar Display of Power, maar dat doet niets af aan het feit dat Pantera, en gitarist Dimebag Darrell misschien nog in het bijzonder, ongelooflijk invloedrijk zijn geweest.
Een vrolijke meezinger met lekkere feel good vibe, van multi-artiest Henry Rollins (schrijver, acteur, podiumkunstenaar, en niet te vergeten oude hardcore punker) zijn Rollins Band. Liar is een van de bekendste nummers, de clip kwam vroeger regelmatig voorbij op MTV’s Headbangers Ball.
De clip is mooi, al is de kwaliteit van deze YouTube-versie wat pixelig. Maar goed, zoals altijd telt de kwaliteit van het geluid.
Voor de mensen die nu denken “wat een vet nummer!”, dit is een ingekorte versie (voor tv, dan krijg je dat), de volledige uitvoering is ook niet te versmaden.
In de laatste ‘Geen bal op de tv’ kwam Bill Cosby voorbij. En, naar aanleiding daarvan hoe (on)gemakkelijk het is om te kijken naar films en series van/met mensen die allerlei akelige dingen hebben gedaan. Voor sommigen geen probleem, voor anderen een onoverkomelijk obstakel. In hoeverre is kunst en cultuur nog genietbaar, wanneer de maker evident fout is en verschrikkelijke dingen heeft gedaan?
In de metal kun je over die discussie ook wel een boompje opzetten. Extreme muziek trekt (ook) extreme lieden aan. Jon Nödtveidt, muzikaal brein achter de Zweede death/black metalband Dissection, is zo’n type. Overtuigt satanist, om te beginnen, zo eentje die er echt in gelooft; in tegenstelling tot die talloze bands die zich tot de duivel wenden toen ze iets extreems zochten om hun muziek mee te garneren (en beter te verkopen).
Ja, daar hebben we het eerder over gehad. Maar het blijkt allemaal toch nog wat lelijker te zijn dan we hier toentertijd dachten. Een nieuw gekozen regering besloot om het lopende experiment met het basisinkomen in Ontario te beëindigen. Sommigen van ons en de reaguurders vonden dat jammer, anderen benadrukte dat het ook gewoon het democratisch proces is, waarbij een nieuwe regering nieuwe besluiten kan nemen. Maar een paar dingen blijken nu toch wat anders te liggen.
De Participatiewet lijkt het niet zo goed te doen voor mensen met een beperking, volgens onderzoek van het SCP:
Het Sociaal en Cultureel Planbureau keek naar de 11.000 mensen die eind 2014, vlak voor de invoering van de nieuwe wet, op een wachtlijst stonden en onder de Wet sociale werkvoorziening vielen. Ongeveer een derde van hen vond in de twee jaar daarna een baan, terwijl dat voorheen ongeveer de helft was.
Ook hielden minder mensen dan in voorgaande jaren hun baan langer dan een jaar vast. En een grotere groep bleef deels afhankelijk van een uitkering, concludeert het planbureau.