Closing Time | Black No. 1
In de categorie “ongelooflijk dat dit hier nooit eerder langskwam”: Type O Negative.
In de categorie “ongelooflijk dat dit hier nooit eerder langskwam”: Type O Negative.
Ik las onlangs een interview met Joe Satriani, waarin hem gevraagd werd op welke nummer hij het meest trots was of iets in die trant. Zijn bekendste werk is waarschijnlijk Surfing With the Alien (bij Sargasso zelfs dubbel bekend), maar het meest trots, dat was hij toch op nummers als Down Down Down omdat hij er zo’n bijzondere akkoorden-progressie in gebruikt. Ik geloof ‘em op zijn woord, maar ondanks dat, toch best prima nummertje.
In de categorie ‘covers’ de oudjes van de Duitse thrashband Destruction coveren hun landgenoten Accept: Fast As A Shark. Inclusief ludiek introotje.
Navras is de eindtune van de film The Matrix Revolutions. Het is gemaakt door het Britse gezelschap Juno Reactor in samenwerking met de componist Don Davis. Ik zou zeggen: ga er rustig voor zitten.
Omdat we het hier recent weer een paar keer hebben gehad over de oorlog in het voormalig Joegoslavië, is wat thematische muziek wellicht ook wel op zijn plaats. Daarom Troublesometimes, uitgevoerd door het u welbekende Skyclad, in hun meer folky periode.
Toch raar dat we hier eigenlijk nooit eerder aandacht voor hadden – Venom is één van de aartsvaderen van de hardere metalstromen: thrash, death, black, het is allen geïnspireerd door deze Britten uit Newcastle. Hoewel nooit doorgebroken (en ze qua muzikaal vakmanschap niet kunnen tippen aan latere goden als Slayer en Metallica, die de extreme muziek meer mainstream maakten) zou de harde muziek van tegenwoordig er waarschijnlijk heel anders uitzien zonder hen. Countess Bathory, hier te horen in een live-uitvoering uit 1985, is één van hun hoogtepunten.
Nee nee nee, doe die hooivorken en fakkels weg, hear me out! Ik zeg niet dat ze overal gelijk over had hè? Kijk, je kan van alles over haar zeggen, ook onaardige dingen, en dat gebeurt ook volop, en dat is voor een groot deel ook terecht. Hier op Sargasso gaat Thatcher nooit de populariteitsprijs winnen. Maar onlangs kwam ik toevallig de volgende tekst van haar tegen, uit een ingezonden brief van haar aan de Wall Street Journal. Ik citeer:
If we do not act, immediately and decisively, history will record that … the democracies failed to heed its most unforgiving lesson: that unopposed aggression will be enlarged and repeated, that a failure of will by the democracies will strenghten and encourage those who gain territory and rule by force.
Tja. Het stuk is uit 1993 (2 september, voor de liefhebbers), en gaat eigenlijk over de situatie in Bosnië, waar op dat moment de westerse landen de zaak volledig uit de klauwen laten lopen met talloze slachtoffers tot gevolg. Maar de les waar ze over spreekt is onverminderd actueel.
Van de allereerste Ayreon plaat. Over een bard in de tijd van Koning Arthur, die visioenen uit de toekomst kreeg toegezonden over hoe we met zijn allen de planeet naar de gallemiezen hebben geholpen. Heel relaxed en wat folky, in tegenstelling tot de wat hardere metal-kant die ook regelmatig aan bod komt in het Ayreon-project.
The Offering is pissig op de boomers. Niet alleen omdat ze moeder aarde verneukt hebben, maar om nog veel meer dingen. Luister maar. Wel ironisch, dat het juist de generatie van de flower children was – al is generatiepolitiek natuurlijk eigenlijk not done, en helpen generalisaties natuurlijk niet, enzo. Maar ze hebben er wel een heel fraai liedje van gemaakt.
Het is natuurlijk een grap: Cannabis Corpse is een verbastering van Cannibal Corpse. Left Hand Pass verwijst naar de absolute klassieker Left Hand Path van Entombed. Dus ja, een grap. Maar zoals mensen eerder hebben opgemerkt: het is wel een verdomd goede grap, of in ieder geval verdraaid goede muziek voor iets wat in de eerste instantie alleen een woordspeling lijkt te zijn.
Weer even heel wat anders: (hardcore) hiphop uit eigen land! En dat je niet met De Kreek moet fokken – aldus sprak Lost Rebels. Ik denk dat het gaat over een straat met die naam in Spijkenisse, maar 100% zeker weet ik het niet.
Eh, tja, sorry P.J. Cokema, om de vrolijke hoop van deze ochtend weer de grond in te trappen. Maar Warbringer is er niet zo van overtuigd dat het allemaal goed komt, blijkens de tekst van hun nummer A Better World:
No hope for tomorrow
The future is dead
Maar het is fantastische thrash metal en dat is natuurlijk het voornaamste criterium voor een rubriek als de Closing Time. Qua thematiek past het prima in de serie ‘moeder aarde‘ (waar ik al veel te lang niets in heb gepost, dus bij deze en hopelijk de komende tijd een poging die omissie te herstellen).