Closing Time | Chastain
Chastain maakte lekkere heavy metal, halverwege de jaren ’80. Bij mijn weten maken ze overigens nog steeds muziek. Aardig onderscheidend punt, zeker in die tijd, is dat een dame (Leather Leone) de vocalen verzorgt.
Chastain maakte lekkere heavy metal, halverwege de jaren ’80. Bij mijn weten maken ze overigens nog steeds muziek. Aardig onderscheidend punt, zeker in die tijd, is dat een dame (Leather Leone) de vocalen verzorgt.
Oh deze is leuk! Epica zangeres Simone Simons heeft een een soloalbum opgenomen, in samenwerking met Arjen Anthony Lucassen. En één van de liedjes is een duet samen met Alissa White-Gluz van Arch Enemy! Al dat samenwerkend talent, dat moet iets moois opleveren, niet dan?
Een hele tijd terug deelde ik hier een nummer van de Nederlandse gothicband Malochia (fantastisch nummer overigens, ga het vooral luisteren!). Helaas heeft dat gezelschap het bij één album gehouden. Echter, toevallig kwam ik er laatst achter dat de zangeres van dat gezelschap, Antoinette Legel, wél nog wat meer muziek heeft gemaakt. Onder andere als gastzangeres bij het gothic metal gezelschap Danse Macabre, uit Vlaanderen. Ook dat blijkt zeer de moeite waard, dus bij deze.
Dan Bull is de Britse rapper die deze song in elkaar heeft geknutseld. Hij is vooral bekend voor zijn raps over video games (zoals het jonge grut tegenwoordig computerspelletjes placht te noemen). Het lied gaat over de Arch-Illager, de eindbaas van Minecraft Dungeons. Minecraft kennen de meeste van jullie waarschijnlijk wel, het is zo’n beetje de populairste game ooit. Het is een heel simpel getekende wereld (alleen maar vierkante blokken), maar in principe oneindig en spelers zijn helemaal vrij in wat ze willen doen (bouwen, rondlopen en verkennen, met monsters vechten, etc.). Minecraft Dungeons is een spin-off daarvan, met een duidelijk verhaal met begin en eind. En hoewel de Arch-Illager de grote slechterik op het einde is, is het ook een beetje treurig verhaal, zoals jullie kunnen horen.
RECENSIE - Tim ’s Jongers heeft een boek geschreven waarin hij, zoals de titel al verklapt, dingen over armoede vertelt en waarbij hij zich specifiek richt tot het niet arme deel van de bevolking. Voor degenen die ’s Jongers niet kennen: hij is een Belgisch wetenschapper en publicist, die in Nederland onderzoek deed naar armoede bij onder andere de Raad voor Volksgezondheid & Samenleving. Hij is bekend bij het grote publiek als columnist bij onder andere De Volkskrant en De Correspondent, en door zijn eerdere boek Beledigende Broccoli. Momenteel is hij directeur van de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de PvdA.
Om te beginnen bij het begin: ’s Jongers heeft een uitermate leesbaar boek geschreven. Hoewel het onderwerp zwaar en bij tijd en wijlen schrijnend is, is de schrijfstijl dermate vlot dat je blijft lezen. ’s Jongers is zelf opgegroeid in armoede. Hij maakt van dat gegeven zeker geen ‘armoede peepshow’, zoals hij het zelf verwoordt (p13), maar zet het sporadisch en (daardoor?) zeer effectief in om zaken te illustreren. Het deed me een beetje denken aan de boeken van Geert Mak, die bij het beschrijven van grote lijnen in de geschiedenis ze door middel van een anekdote tot leven brengt.
We blijven, in navolging van gister, hangen in de metal-covers van andere genres. De wereldberoemde psychidelische hit van Jefferson Airplane is hier in een nieuw jasje (eentje van leer met spijkers er in) gegoten door Sanctuary. Ik heb het nummer ooit laten horen aan een richtige hippie, en die was niet onder de indruk – het hele idee van het subtiel opbouwen van het nummer richting een climax was behoorlijk verpest in dit nummer, was de mening. En tja – eerlijk gezegd snap ik die wel, want ‘subtiel opbouwen’ is niet altijd een kernkwaliteit van metal (al zijn er zat bands die het wel kunnen hoor). Niettemin heeft ook deze versie wel iets. Oordeel zelf.
It’s a Sin is natuurlijk een grote hit van de Pet Shop Boys uit de jaren tachtig. Dat die echter ook prima te vermetallen is, bewijst Gamma Ray met deze versie.
‘Naglfar’, het schip dat in de Noorse mythologie verschijnt bij het eind van de wereld, en gemaakt is van de teen- en vingernagels van de doden. Dat klinkt gezellig, niet? Het is ook de naam van een Zweedse melodische black metal band, waarvan vooral het eerste album, Vittra, veel waardering oogstte. Of dat terecht is mag u zelf beoordelen.
De zanger van Trivium kwam hier eerder wel eens langs met zijn soloproject, maar die eer viel Trivium zelf nog niet ten deel. Bij deze dus, dit alleraardigste nummer wordt visueel ondersteunt met beelden uit de game The Elder Scrolls Online. Goede keuze, want het past prima bij elkaar zo, iets van dat geheel dat meer wordt dan de som der delen enzo.
Als je goed je best deed kon je altijd al wat maatschappijkritiek horen doorklinken in de teksten van Within Temptation, zelfs in hun periode dat ze meer sprookjesmetal maakten. Maar op hun laatste albums, zéker op het meest recente Bleed Out, ligt het er heel dik bovenop. De band maakt zich onder andere boos over de Russische inval in Oekraïne. Inmiddels wordt er weer nieuwe muziek gemaakt, en daar zet dit thema door. Voor het nummer A Fools Parade is zangeres Sharon den Adel naar Oekraïne afgereisd om een videoclip op te nemen. En dit nummer, Labyrinth, hebben ze samen gemaakt met een Oekraïense rockband.
Een tijdje terug hadden we hier Crosby, Stills, Nash & Young die bijna hun haar hadden afgeknipt. Mallerds. Nee, dan de heren van D.A.D.. Die denken er niet eens aan. Luister maar naar I won’t cut my hair. En daar hebben de oude Deense rockers natuurlijk volkomen gelijk in.