Van de allereerste Ayreon plaat. Over een bard in de tijd van Koning Arthur, die visioenen uit de toekomst kreeg toegezonden over hoe we met zijn allen de planeet naar de gallemiezen hebben geholpen. Heel relaxed en wat folky, in tegenstelling tot de wat hardere metal-kant die ook regelmatig aan bod komt in het Ayreon-project.
The Offering is pissig op de boomers. Niet alleen omdat ze moeder aarde verneukt hebben, maar om nog veel meer dingen. Luister maar. Wel ironisch, dat het juist de generatie van de flower children was – al is generatiepolitiek natuurlijk eigenlijk not done, en helpen generalisaties natuurlijk niet, enzo. Maar ze hebben er wel een heel fraai liedje van gemaakt.
Het is natuurlijk een grap: Cannabis Corpse is een verbastering van Cannibal Corpse. Left Hand Pass verwijst naar de absolute klassieker Left Hand Path van Entombed. Dus ja, een grap. Maar zoals mensen eerder hebben opgemerkt: het is wel een verdomd goede grap, of in ieder geval verdraaid goede muziek voor iets wat in de eerste instantie alleen een woordspeling lijkt te zijn.
Weer even heel wat anders: (hardcore) hiphop uit eigen land! En dat je niet met De Kreek moet fokken – aldus sprak Lost Rebels. Ik denk dat het gaat over een straat met die naam in Spijkenisse, maar 100% zeker weet ik het niet.
Eh, tja, sorry P.J. Cokema, om de vrolijke hoop van deze ochtend weer de grond in te trappen. Maar Warbringer is er niet zo van overtuigd dat het allemaal goed komt, blijkens de tekst van hun nummer A Better World:
No hope for tomorrow
The future is dead
Maar het is fantastische thrash metal en dat is natuurlijk het voornaamste criterium voor een rubriek als de Closing Time. Qua thematiek past het prima in de serie ‘moeder aarde‘ (waar ik al veel te lang niets in heb gepost, dus bij deze en hopelijk de komende tijd een poging die omissie te herstellen).
En ja, we doen vandaag gewoon wéér een nummertje Motörhead, want het is toch godgeklaagd dat we hier niet minder dan VIER keer iets van Hawkwind hebben neergeplempt met de mededeling ‘dat dit de oude band van Lemmy was’ en bla bla keibelangrijk want die startte toen Motörhead – maar van die band hadden we (tot gister dus) alleen een eenzame Bowie-cover, en niets van het eigen werk. Bij deze dus de absolute klassieker.
Lekker jaren 90 old school horror en Motörhead, gecombineerd in een fijn clipje uit het Mtv-tijdperk, toen op Headbangers Ball nog daadwerkelijk wel eens goede muziek te zien was aldaar.
Allemaal komen, er is een feestje! Het wordt gegeven door Bewitched. Eigenlijk is het nummer een cover van Black Widow, maar die ken ik niet – wellicht kan iemand in de reaguurderspanelen er meer over vertellen.
Borderline, van UFO, omdat een nummertje hardrock op zijn tijd goed is voor iedereen.
Isilielis het soloproject van de Japanse Tsukishiro Himari, die folky metalachtige J-pop maakt… denk ik? Ach, die neiging van ons ook om alles in een hokje te stoppen, fuck dat. Lang leve het eclectisme!
The Bosnian War was not the product of “ancient ethnic hatreds.” Neighbor did not suddenly and savagely turn upon neighbor. The bloodletting came after ultra-nationalists mounted massive propaganda campaigns to incite fear and hatred. That was the tragedy of the war. Propaganda twisted perception, transforming neighbors into sworn enemies and innocent civilians into targets. I left Bosnia deeply shaken by the power of propaganda and the ability of ordinary people to rationalize their actions, no matter how brutal.
Tja. Het is inmiddels alweer een kleine dertig jaar geleden dat die oorlog in Bosnië voorbij is. Toch zullen deze zinnen van de journalist David Rohde, uit het voorwoord van Evil Does Not Live Here, bij menigeen toch de indruk wekken dat ze ook in de huidige tijd op menig plek op de wereld van toepassing hadden kunnen zijn.
Evil Does Not Live Here is een indrukwekkend boek van Daoud Sarhandi en Alina Boboc, waarin posters uit de tijd van de oorlog in Bosnië te zien zijn. Kritisch, anti-oorlog, nationalistisch, pure propaganda: het zit er allemaal in. De titel van het boek is een slogan op één van deze posters, uit Tuzla, een statement tegen het nationalisme daar.
Uiteraard laten we bij Kunst op zondag graag direct plaatjes en beeldmateriaal zien, maar in dit geval is het een beetje een doorklikpuzzel: op het boek zit uiteraard copyright. En hoewel dat niet van alle afbeeldingen in het boek van toepassing zal zijn (van enkele makers van de Bosnisch-Servische propagandaposters wordt expliciet vermeld dat ze zich schamen voor hun werk en er niet meer mee geassocieerd willen worden), kost het wat al te veel tijd om dat voor elk plaatje uit te zoeken. En we nemen op dit punt liever geen risico’s, want we hebben al genoeg last gehad van de copyrightmaffia.
Zomaar, geen idee waarom dit nummer opeens bij me op kwam.