Overzicht

Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laksheid nationale bankpresidenten heeft financiële crisis verergerd

, door

Een gastbijdrage van Bianconero

De nationale banken in de EU, belast met het toezicht op de bancaire sector, hebben sedert begin 2007 alle waarschuwingen in de wind geslagen. Ook toen de eerste tekenen zichtbaar werden van een ophanden zijnde financiële crisis, bleven de meeste nationale banken verscherpt toezicht op de financiële sector van de hand wijzen. Nout Wellink, president van de Nederlandsche Bank, zag de bui wel al hangen maar bleek een roepende in de woestijn.

Soms zit het venijn verborgen in een ogenschijnlijk prettig gesprek. Zo ook het interview dat Clairy Polak afgelopen zondag had met Nout Wellink in Buitenhof. De immer vriendelijk ogende DNB-president zat erbij of hij het laatste vuiltje rond de Fortis/ABN Amro-operatie nog even moest wegpoetsen. Onder al die vriendelijkheden verschool evenwel een waarheid, die niet bepaald complimenteus is richting EU-collega’s en en passant klonk ongezegd ook nog het “Hij was een beetje dom” richting Wouter Bos. Wellink is een ware meester in het brengen (of verhullen) van slecht nieuws: we hebben Buitenhof twee keer moeten bekijken om tot het volle besef te komen dat er heel wat geblunderd is in de afgelopen anderhalf jaar.

Even terug naar de lente van 2007, waar de jubelstemming in de bancaire wereld voor het eerst werd verstoord door het optreden van hedgefonds TCI, die haar belang in ABN/Amro kracht bijzette met een brief waar met zoveel woorden werd geëist dat dit concern in delen zou moeten worden opgesplitst. Deze regelrechte coupe veroorzaakte enig rumoer in de financiële wereld, maar gezien de jubelstemming binnen alle andere bankgiganten werd dit min of meer onder het tapijt van de economische vooruitgang geveegd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

NGO’s vrezen boek ‘De Crisiskaravaan’

, door

Sargasso heeft plek voor gastbijdragen. Vandaag is de digitale vloer voor Frans Weerts (weblogger en eurohopper).

Noodhulp is anno 2008 big business. De hulpindustrie is inmiddels uitgegroeid tot de vijfde economie ter wereld. Er gaan ook in ons land tientallen miljoenen in om, die jaarlijks via de Niet Gouvernementele Organisaties (NGO’s) naar de brandhaarden vloeien. Maar komt die hulp wel terecht op de juiste plekken, of worden pardoes de aggressors gefinancierd en zorgen de geldstromen juist voor destabilisatie en meer ellende voor de getroffen bevolking?

Dezer dagen verscheen het boek ‘De Crisiskaravaan‘. Achter de schermen van de noodhulpindustrie’ in de schappen van de boekhandel. En naar verluidt zijn de vele NGO’s behoorlijk zenuwachtig geworden van de publicatie, die een heel ander licht werpt op de effectiviteit van vele hulpacties.

Auteur is Linda Polman, freelance journaliste met vele publicaties op haar naam over de situatie in crisisgebieden als Rwanda. Haar boek is explosief materiaal, als het gaat om de rol van NGO’s in rampgebieden. Niet zelden laten ze zich voor het karretje spannen van de partijen die juist de oorzaak zijn van alle ellende. Polman analyseert vele voorbeelden van noodhulp, die juist tot verdere ontregeling hebben geleid in bijvoorbeeld Darfur of Kosovo.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zelfbewustzijn Nederland stuit op angstige politici

, door

Vandaag plaatsen wij een bijdrage van Arno Uijlenhoet beoogd kandidaat Europese verkiezingen 2009 en woordvoerder van Newropeans Nederland, een Europese politieke beweging voor meer democratie in Europa.

In de Troonrede pleitte het kabinet voor een groter zelfbewustzijn van ons land. Hoewel deze boodschap in de media vooral in verband werd gebracht met de economisch roerige tijden waarin we leven, raakte zij ook aan het alom aanwezige gevoel dat Nederland niet meer zichzelf is. Dit gevoel heeft zijn oorsprong in de periode van Fortuyn en de ondergang van het Paarse kabinet. Kernelement in dit gevoel is dat de politiek het contact met de burgers is kwijt geraakt. Of zoals Fortuyn het in zijn boek ‘De puinhopen van acht jaar paars’ formuleert: “Met het democratische gehalte van ons samenleven is weinig mis, met dat van ons bestuur en de inrichting van de collectieve sector is het op dat punt evenwel droevig gesteld”. Hij doelt daarbij op het feit dat Nederland een elitedemocratie is waarin de politiek-bestuurlijke elite zichzelf vernieuwt en aanvult door coöptatie en alle posities van enig gewicht in de collectieve sector en het maatschappelijk middenveld zorgvuldig onder elkaar verdeelt.

Wie op dit moment naar Nederland kijkt, stelt vast dat op dit punt weinig tot niets is veranderd. Wat wel is veranderd is het partijpolitieke landschap. Het ongenoegen van de burger in de Haagse polderpolitiek heeft zich vertaald in de opkomst van partijen ter linker en rechter zijde van het politieke spectrum. Met name de PvdA en de VVD staan in de peilingen zwaar onder druk. Je zou zeggen dat er voor deze partijen alle reden is om eens kritisch naar het democratische bouwwerk in Nederland te kijken. Toch doen zij dat niet uit angst om hun machtsbasis, hoe gering die ook nog is, op te geven. Het CDA, de partij die ideologisch gezien nog het meest met het huidige poldermodel is verweven, houdt zich om diezelfde reden stil.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PvdA voor ander Europa is gotspe

, door

Vandaag plaatsen wij een bijdrage van Arno Uijlenhoet beoogd kandidaat Europese verkiezingen 2009 en woordvoerder van Newropeans Nederland, een Europese politieke beweging voor meer democratie in Europa.

Onlangs presenteerde Jacques Monasch zich als kandidaat voor het lijsttrekkerschap van de PvdA voor de Europese Verkiezingen van volgend jaar. Zijn boodschap: Europa moet veranderen. Dat klinkt heel mooi.

Nadere beschouwing van zijn ideeën zijn in dat licht echter teleurstellend: Europa moet van het Nederlandse erf af, Europa moet weer sociaal worden en Europa moet zijn beschaving verdedigen. Wat is er nieuw aan deze voorstellen? Ondanks een aardige analyse van de onvrede van burger ten aanzien van Europa, komt Monasch niet veel verder dan op te roepen tot een grote schoonmaakactie om alle overtollige wetgeving uit Brussel aan de kant te vegen. Aardig idee, maar over de oorzaak rept hij geen moment: Het gebrek aan leiderschap van nationale politici om Europa op een eenduidige manier te besturen en het Europese parlement in positie te brengen om de ongebreidelde regeldrift van de Europese Commissie aan banden te leggen. Bovendien: Pleiten voor een socialer en sterker Europa is mooi, maar wie controleert die nieuwe Europese bevoegdheden dan? Kortom, Monasch bepleit verandering, maar zit gevangen in nationale retoriek. Voor echte verandering is meer nodig: een Europese politieke kracht die het monopoly van de nationale politiek in Europa doorbreekt en de burgers weer in positie brengt. Newropeans, grip op Europa, invloed in de wereld!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Worst of Times

, door

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Arjan.

Je bent maar een mens, dus je kan al die veranderingen in de wereld ook niet meer bijbenen. Al die enge invloeden van buitenaf: Marokkaanse jeugdcriminelen, terroristen, de kwakkelende economie, het verlies van banen naar opkomende economieën als China, de kredietcrisis, de olieprijs, de voedselcrisis, klimaatverandering, conflicten in het midden oosten, dictators met nucleaire ambities, aanslagen de hele godganse dag ingeprent door een media, die op het doodlopende pad van de verslaafde niet anders kan dan ieder bericht nog sensationeler te presenteren dan het vorige.

Je hebt geen keus meer, je trekt je terug in je schulp van “simpele waarden”. Je mening wordt je laatste vesting en als je hard genoeg roept dat het iemands schuld is blijft je eigen geweten schoon en merkt niemand dat je eigenlijk de hele dag bang bent. Je vindt andere bange mensen terug op forums en blogs, je mening wordt geheiligd tot een onwrikbaar instrument.

Je verlustigd jezelf in je eigen onwetendheid, je ideeën nu gevoed door de onuitputbare energie van de groepsgeest. Je vind kracht en troost in de meute die alles wat niet bij die “simpele waarden” verafschuwt, het wordt een ‘wij’ en ‘zij’ verhaal. Alles wat tegen jouw vooringenomen waarden indruist, of afkomt van iemand die jij ziet als tegen die waarden zijnde, is slecht en moet bestreden worden. Het is een kudde bange gazellen omgevormd tot een stormloop van dolle paarden die alles in zijn pad zal vernietigen. Aangemoedigd en aangestuurd door opportunisten die deze energie gebruiken om hun eigen belangen te bespoedigen. Stemmen, persoonlijk aanzien en advertentie-inkomsten zijn de muntsoorten waar deze parasieten ontvangst in nemen en ze zullen weinig middelen schuwen om hun ‘inkomsten’ veilig te stellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beatrix maakt puntsgewijze ruk naar rechts

, door

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Perik.

De Troonrede die koningin Beatrix afgelopen dinsdag hield, was de meest simpele troonrede van deze eeuw. Met maar liefst acht punten per honderd woorden, spreken leestekenanalysten van een ‘ruk naar rechts’. De koningin lijkt dit jaar een interpunctuele brug naar het electoraat van Geert Wilders te willen slaan.

Uit de interpunctie-analyse van de troonrede’s uit deze eeuw is een trend zichtbaar naar toenemend gebruik van punten. Bevatte de troonrede van 2002 nog maar 5,52 punten per honderd woorden, sindsdien neemt dat aantal jaarlijks toe. Wat ondermeer tot uitdrukking komt in een lager aantal woorden per zin.

Het aantal woorden per zin – de Populistenindex – is als gevolg van deze trend in zes jaar tijd met bijna vijftig procent afgenomen. Ook op de Jip-en-Janneke-index, een maat voor gecompliceerd woordgebruik, maakt de troonrede een flinke schuiver naar rechts. Opvallend, zo concludeert de Commissie Interpunctie & -pretatie (CI&-p).

De troonrede van deze week maakte ten opzichte van vorig jaar (7,15) een sprong van maar liefst 0,85 punten per honderd woorden naar 8,00. De reactie van PVV-leider Geert Wilders op de troonrede had een puntenindex van 8,61. Verrassend is verder dat fractieleider Wilders hoger scoort op de Interpunctuele Nuance-index dan koningin Beatrix. Beatrix troonrede uit 2007 en het weblog GeenStijl scoren het laagst op de Nuancedichtheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stijlloze tegenactie of computercriminaliteit?

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Arnoud Engelfriet, ICT-jurist. Op verzoek van GC schreef hij deze juridische analyse, die eerder vandaag ook op zijn eigen blog verscheen.

GSLogo, iets aangepast door GC

De ludiek bedoelde actie van Geencommentaar kon Geenstijl toch iets meer boeien dan het shockblog in eerste instantie deed voorkomen. GC had een petitie online gezet, waar GS een bindend stemadvies voor had uitgebracht. GC kreeg zoveel onzininschrijvingen dat zij besloot een database te bouwen met meer dan 2000 IP-adressen van stijlloze reaguurders die de petitie hadden vervuild. Vervolgens publiceerde GC een tooltje waar je op basis van IP-adres kon controleren of je met een ?roze randdebiel? cq. ?huftert? te maken had.

GS kwam daarop met een ?oldskool weblog incrowdcookie van eigen deeg?. Een slim stukje Javascript in de pagina?s van GS zocht automatisch het IP-adres op van elke bezoeker van GS in die database. Nu krijgt GS iets meer bezoekers dan GC, zodat de database dit niet aankon en volledig plat ging.

Is deze stijlloze actie nu computercriminaliteit? Het lijkt sterk op een distributed denial of service-aanval, of voor de juristen onder ons een gedistribueerde verstikkingsaanval. Bij zo?n aanval worden honderden of duizenden computers tegelijk ingezet om gezamenlijk het slachtoffer te overbelasten. Meestal doordat al die computers elk zo veel mogelijk onzingegevens opsturen, maar een groot aantal op zich legitieme verzoeken kan ook tot zo?n overbelasting leiden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Anti-vloekborden ontsieren de velden

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Grootinquisiteur, die onderstaand stuk eerder schreef voor zijn eigen blog.

Voetbal

Aan burgemeester Stefan Hulman van Den Helder de twijfelachtige eer om komende zaterdag het tweehonderdste anti-vloekbord langs een voetbalveld te mogen onthullen. ‘Een vloek mist ieder doel’, liegt de tekst op dat bord quasi geestig. Als hij burgemeester van álle Heldenaren wil zijn, had Stefan Hulman zich uiteraard nooit tot dit gebaar moeten laten verleiden. Waar ging het mis?

Voor alle duidelijkheid: Grootinquisiteur propageert niet dat iedereen maar met veel verbaal geweld door het leven moet gaan. Grootinquisiteur vindt echter wel dat mensen zelf moeten kunnen uitmaken wat goed voor ze is. Gedragscampagnes gericht op het publieke domein zijn, als ze religieus zijn geïnspireerd, in het seculiere Nederland maatschappelijk ongewenst. En het past burgemeesters niet om zich actief te scharen achter dergelijke dwingelandij, zich kritiekloos op te werpen als vertolker en daarmee een stem te geven aan een onverdraagzame religieuze minderheid.

Bemoeizuchtige overheid
Burgers worden zo langzamerhand doodmoe van alle geboden en verboden waarmee de overheid ze om de oren slaat om hun gedrag te beïnvloeden. Roken in het café mag niet. Je moet juist weer wel twee keer per week vette vis eten, omdat dat goed voor je is, ook al zijn de wereldzeeën nu al bijna leeg gevist. En dan word je vanaf zaterdag ook nog eens voorgelogen als je je op het voetbalveld op sportieve wijze probeert te ontspannen. De burgemeester wordt bedankt!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bos weet het niet

, door

Vandaag plaatsen we een gastbijdrage van Picaro.

De PvdA-top heeft de afgelopen zomer niet op apengapen in de achtertuin gezeten. Integendeel: Wouter Bos, Ronald Plasterk en enkele andere genodigden braken zich het hoofd over die ene, Centrale Vraag: hoe krijgen we de PvdA er weer bovenop? Het ontluisterende, meest gehoorde antwoord: “Ik weet het niet.”


Het is een zomermiddag. In Amsterdam komt de partijtop bijeen om elkaars hersenen te pijnigen. Hoe komt het toch dat de PvdA in de peilingen zo in de put zit? En vooral: wat kunnen ze doen om er weer bovenop te komen?

Het zijn levendige discussies tussen machers, denkers, partijkader, meubilair, wetenschappers, en zij die het meest beklagenswaardig zijn: de frontsoldaten, met Wouter Bos middenin het kruisvuur.

“We moeten politiek maken!” wordt afgewisseld met “ja, maar het maatschappelijk middenveld…” tot “we moeten de bonden weer enthousiasmeren” en gemijmer als “…hoe heeft het toch zo ver kunnen komen…?” Het is bijna twee jaar geleden dat Bos in de inmiddels beruchte documentaire ‘De Wouter Tapes’ verzuchtte dat hij zijn intuïtie was kwijtgeraakt. Dat was tijdens de verkiezingscampagne. Hij voelde de sign of the times niet meer aan, het ging niet goed, de PvdA begon weg te zakken in de peilingen, nadat het diezelfde peilingen 3,5 jaar gedomineerd had.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rutte op zoek (3) – Liberale bemoeizucht

, door

De VVD is bezig met een nieuw beginselprogramma. In een reeks gastbijdragen gaat Ad van der Stok nader in op deze belangrijke stap voor die partij.

Mark Rutte zoekt naar ‘nieuwe woorden voor bekende waarden‘. Dat deed hij in de Rode Hoed, in een artikel in het NRC, dat in andere vorm op de VVD-site te lezen is en met het nieuwe concept-beginselprogramma, dat op 15 november aan het congres wordt voorgelegd. Rutte zoekt, maar vindt hij iets? En wat valt daarvan te vinden?

Als een echte VVD-er vindt de Rutte van de concept-beginselverklaring dat de staat klein moet zijn. De Rutte uit het NRC is tegen de neomoralistische nanny state en vraagt zich iets af: “Kunnen we onszelf wel met goed recht liberaal noemen als wij de nieuwe, bemoeizuchtige beleidsagenda gaan overnemen?”

Toch niet helemaal de goede vraag, want bemoeizucht stond en staat ook op de VVD agenda. De vraag zou moeten zijn: Als we echt een liberaal programma willen, waar bemoeien we ons dan niet meer mee?


Rutte over de staat

Rutte beschrijft de afgelopen dertig jaar denken over de staat. Hij beschrijft het maakbaarheidsdenken dat in de jaren zeventig op de grenzen van de werkelijkheid stuitte. De nieuwe machthebbers Thatcher en Reagan veranderde de koers. “De overheid, zo legde Reagan uit in zijn eerste inaugurele rede, was niet het antwoord op onze problemen; de overheid was het probleem“. Dus moest de overheid terugtreden. Steeds minder werd van de overheid verwacht dat ze de samenleving kon maken. Deze veranderde verwachting bepaalde mede de rol die de overheid in de jaren negentig aannam. Volgens het New Labour van Tony Blair moest maakbaarheid aan de mensen zelf overgelaten worden. De staat moest faciliterend zijn, dus zorgen voor goed onderwijs en een op herintreding op de arbeidsmarkt gerichte sociale zekerheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kabinet trekt extra geld uit voor Dawkins-wijken

, door

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Perik.
Minister Ella Vogelaar van Wonen, Wijken en Integratie krijgt volgend jaar zeventig miljoen extra op haar begroting voor de aanpak van veertig Dawkins-wijken. Met het geld wil zij de kloof dichten die bewoners uit wijken van overwegend seculier-atheïstische signatuur ervaren in de christelijk-joods-islamitische samenleving.

Volgens Vogelaar is er sprake van een spiritueel faillissement in veel Dawkins-wijken. “Men mist de aansluiting bij het hogere. Wij gaan de integratie bevorderen door bewoners kennis te laten maken met een brede waaier aan hoopgevende religieuze kansen. Wij zullen daarbij respect hebben voor de cultureel bepaalde dogmatische opvattingen van sommige atheïsten, bijvoorbeeld rond het ontstaan van deze wereld.”

Directe aanleiding voor de aanpak van Dawkins-wijken is het rapport van de Taskforce Handen Samen dat eerder dit jaar werd gepresenteerd. Deze werkgroep constateert dat kinderen uit Dawkins-wijken slecht toegang hebben tot het VMBO en dat bewoners zwaar ondervertegenwoordigd zijn in beroepsgroepen als productiemedewerker, chauffeur en goeroe. Religieuze instellingen merken dat voor veel atheïsten de drempel te hoog is.

Onderwijsminister Ronald Plasterk, zelf van atheïstische afkomst, zal een deel van de aanpak in de Dawkins-wijken faciliteren. Ondermeer met Operatie Zoete Koek, een onderwijsprogramma waarin leerlingen in aanraking komen met alternatieven voor kennis.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links opnieuw in diskrediet

, door

Vandaag plaatsen we een gastbijdrage van Perik.

Ook Wiegel in jaren tachtig bedreigd met brandend voorwerp

Linkse actievoerders hebben in de jaren tachtig regelmatig pogingen gedaan een brandende sigaar in het hoofd van VVD-mastodont Hans Wiegel te stoppen. Dit verklaarde de voormalige groenrechtse voorman gisteren in het Jeugdjournaal. Wiegel verklaarde dat hij door de acties nooit meer van het roken af is gekomen.

PVV-leider Wilders heeft woest gereageerd op de onthullingen. Hij vindt dat “een waarheidscommissie de idiote opiniegenocide van het linkse actietuig moet openbaren. De onderste steen moet het land uitgezet worden.” Wilders maakt op dit moment een schokkende film met beelden van het rode boekje van Mao dat op de vrije markt wordt verkocht.

Fractieleider Femke Halsema van GroenLinks is duidelijk in verlegenheid gebracht door de verklaring van Wiegel. Vorige maand stapte fractielid Duyvendak op omdat hij als rebelse twintigjarige een links actiekrantje verspreidde zonder deugdelijke verlichting op zijn fiets. “Ik neem bij deze afstand van de acties tegen Wiegel”, verklaarde Halsema, vanuit Zuid-Frankrijk. “want zo enorm links ben ik eigenlijk niet. Ik ben meer, eh, groen. Of zo.”

Regeringsfractie CDA is bezorgd door het sigarenincident. De partij wil daarom strengere controles op alles in het algemeen. Zo pleit fractieleider Pieter van Geel er voor dat postbezorgers voortaan al hun zendingen kopiëren en minstens twee jaar bewaren. Het CDA wil ook identificatiepoortjes tussen postcodegebieden, maar de partij wacht nog op een geschikt incident om dit plan naar buiten te brengen. “Opnieuw blijkt hoe schandalig het is wat er allemaal plaatsvindt buiten het oog van de overheid”, weet Van Geel.

Vorige Volgende