Overzicht

Eetschrijver

75 Artikelen
23 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 29-09-2022

Schokkend! Nutella is niet gezond

, door

Is me dat schrikken voor die goedwillende Amerikaanse moeders! Dachten ze hun kind een gezond ontbijt voor te schotelen door ze dag in dag uit boterhammen met Nutella te geven, omringd met wat excuusspul om het minder erg te laten lijken, blijkt het nootjeslekkers toch ineens boordevol te zitten met suiker en onverzadigd vet. Dat gaat zo maar niet! In een schikkingwerd bedongen dat de misleide moeders 4 dollar per gekochte pot kunnen terugvorderen, tot 5 potten.

Voedselwaakhond Foodwatch vraagt zich meteen af of iets dergelijks in Nederland ook niet mogelijk is. Ook hier immers beantwoordt hazelnootpastagigant Ferrero de vraag “Is het wel verstandig om mijn kind Nutella te geven bij het ontbijt?” op identieke wijze als in de VS met “Met de juiste voedingsmiddelen en in de juiste hoeveelheden is Nutella ideaal voor een evenwichtig ontbijt. Een voorbeeld van een ontbijt met Nutella: twee sneden brood (60 g) met Nutella (30 g ofwel twee goed gevulde theelepels), een glas halfvolle melk (250 ml), een glas vers sinaasappelsap (100 ml) of een stuk fruit. Dit is een traditioneel ontbijt, dat niet vetter of zoeter is dan de klassieke boterhammen met boter en jam (60 g brood + 10 g boter + 30 g jam)”.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wanneer stopt AH met zijn schaamtekip?

, door

Het kan soms hard gaan. Berichtte ik hier nog maar een week geleden over de ontploffing bij Unilever, vandaag komt het nieuws binnen dat ook de verwerkers Struik en Olvarit de plofkip definitief in de ban doen. Olvarit, dat een dergelijke stap naar eigen zeggen toch al van plan was, is volgend jaar over op diervriendelijker gefokte kippen, Struik is zelfs over een half jaar al zo ver. Dat is mooi nieuws en wat mij betreft laat het vooral de macht van de consument zien. U dus.

Maar vóór we de vlag uitsteken: één partij hebben we nog niet gehoord. En dat is bepaald niet de kleinste en mogelijk zelfs ’s lands grootste kippenschuiver: Albert Heijn. Albert Heijn verklaarde nog maar twee maanden geleden dat overstappen op diervriendelijker gefokte kippen geen optie was. De grootgrutter beweerde met droge ogen dat er daar namelijk niet genoeg van konden worden ingekocht om aan de vraag te voldoen. Nee, het reguliere segment (AH’s eufemisme voor vlees van mishandelde dieren) bood veel meer zekerheid. Bovendien kan AH het zo voor de klant lekker goedkoop houden. Want dat willen u en ik allemaal, weet AH heel zeker.
De vraag is op dit moment hoe lang AH nog kan volhouden met zijn schaamtekip regulier te zijn. Na de overstap van Olvarit en Struik zijn ze meer dan ooit een rariteit geworden. Of eigenlijk zelfs een antiquiteit. Een overblijfsel uit vroeger tijden, toen we meenden dat uitbuiting en mishandeling eigenlijk best konden als het maar goed voor de portemonnee was.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klein bedrog

, door

Dat uw eetschrijver dezer tijden af en toe een blogdagje overslaat, heeft allerlei oorzaken, waarvan er vele te maken hebben met ijs. Maar van één hindernis is alvast geen sprake: we hebben zeker niet te maken met een afname van het aantal redenen om te bloggen. Zo kwam gisteren Foodwatch met de bij nader inzien niet zo heel verwonderlijke onthulling dat onder meer de sinaasappelen in Appelsientje niet in Nederland geteeld worden.

Zo’n vermelding “Hollands fruit” klinkt buitengewoon leuk, maar is natuurlijk gewoon weer een gevalletje boerenbedrog–een gevalletje waar met name die boeren niet blij mee zullen zijn met alle moeite die ze doen om agrarische producten van eigen bodem te differentiëren.
Groot en klein bedrog, het is op veel plaatsen te vinden. Zo kocht ik twee weken geleden een pak melk van Campina. “100% Nederlandse kwaliteitsmelk” staat erop en ik heb geen aanwijzingen dat dat niet klopt. Maar er staat nog iets anders op het pak: “langere houdbaarheidsdatum”. Een interessante mededeling, die minder geoefende lezertjes al snel de indruk geeft dat de melk langer in de eigen koelkast bewaard kan worden.
Maar dat betekent het niet. Niet de houdbaarheid is verlengd, maar de datum. Om precies te zijn met twee leestekens: die waarmee de weekdag wordt aangegeven waarop de TGT-datum verstrijkt.
Foto: copyright ok. Gecheckt 06-10-2022

Unilever ontploft, wat nu Albert Heijn?

, door

Hoe het toch kan verkeren. Nog maar een week of zeven geleden kwam AH met veel aplomb met een melding naar buiten: de kip in zijn schappen bleef afkomstig uit het “reguliere segment”–lees: plofkip. Het “alternatieve segment”–lees: minder mishandelde kip–zou volgens AH onvoldoende aanvoer garanderen om te kunnen voldoen aan de vraag van de vele kiplustige klanten van ’s lands grootste grutter. Ik noemde het destijds al kul, maar had geen idee hoe snel ik gelijk zou krijgen.

Eergisteren maakte namelijk voedingsgigant Unilever bekend te zullen stoppen met het verwerken van plofkippen. Vanaf 2013 worden de kipknakworsten van het bedrijf gemaakt van kippen die meer (buiten)ruimte hebben, een gezondere groeisnelheid hebben en vrijwel geen antibiotica krijgen. Andere producten volgen later.

Daarmee dreigt AH van een “reguliere kipverkoper” op heel korte termijn in een geïsoleerde zonderling te veranderen, die nog slechts in het schimmige dieronvriendelijke gezelschap verkeert van toko’s als McDonald’s, Olvarit en Struik. En–laten we eerlijk zijn–van het gros van de andere supers van Nederland.

Desondanks voor AH een bizarre situatie, dat in de versafdeling de slechtst mogelijke kip ligt, terwijl in de schappen met verwerkte voedselproducten de betere kip te vinden is. Benieuwd hoe de consumenten daarop reageren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Domgezond

, door

Soms kom je op internet dingen tegen waarbij je denkt dat je misschien maar iets anders voor de kost moet gaan doen. Zo werd ik vanmorgen gewezen op een filmpje waarin ene Deniz de prangende vraag van een doorsnee (?) consument beantwoordt: of brood met ham en kaas gezonder of ongezonder wordt na een verblijf in een tosti-ijzer. Ja, echt.

Het filmpje is in elk geval leerzaam voor een eetschrijver die nog illusies koestert over de relatie die de modale tijdgenoot met voedsel onderhoudt. Ik laat u rustig even kijken en concluderen dat de enige hoop voor de culinaire toekomst van ons vaderland langskomt na anderhalve minuut. Deze man stelt na één misprijzende blik de juiste diagnose. Hulde en loftuitingen.
Wat moet je hier nu mee? Concluderen dat “gezond” en “ongezond” in de mainstream anno 2012 alleen nog maar een kwestie zijn van aantallen calorieën? Dat wisten we al, al blijft het natuurlijk pervers tot en met dat wij in onze tijd hetgeen je voedt als ongezond bestempelen louter en alleen omdat het een rem zet op ons verlangen ons voortdurend met nieuwe dingen vol te stoppen.
Misschien ben ik een pessimist, maar ik heb zelden zoveel samengebalde stompzinnigheid en triestheid in een filmpje van drie minuten gezien. Alleen al de onuitsprekelijke troep waarmee Deniz zijn twee “traktaties” samenstelt, met vierkant niksbrood, vierkante nikskaas en vierkante niksham. Mensen die dat soort dingen kopen, zouden gedwongen plastische chirurgie moeten ondergaan waarbij de mond tot een vierkante niksmond wordt verdokterd. Dat past ook beter bij de vierkante nikstaal die eruit komt.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Over scharrels en schaarste

, door

Nog in de vorige eeuw was ik eens met flink wat aanhang, familie en schoonfamilie, in Frankrijk. Op een dag ging ik daar bij een boerderij eieren halen. De moeder van mijn schoonzus wou wel mee. Helaas sprak ze geen Frans, wat lastig bleek toen ze van de boerin wilde weten of de eieren wel scharreleieren waren.

Scharreleieren, dat was het helemaal, toen in 1984. De oude manier waarop we legkippen hielden, nee, dat kon echt niet meer. Scharrelen moesten die diertjes, net als in de natuur. Toen ik, daar op dat erf waar aan alle kanten kippen om ons heen kuierden, met handen en voeten aan de boerin duidelijk had gemaakt wat er met de aan haar gestelde vraag werd bedoeld, keek ze eerst verwezen en werd vervolgens boos. Of we soms wat aan onze ogen mankeerden. Ja, daar had ze natuurlijk gelijk in, ne tirez pas sur l’interprête. Het had niet veel gescheeld of we waren zonder eieren van het erf gegooid.

Goed, die kippen waren dus géén scharrelkippen. Ze scharrelden namelijk, en dat doen scharrelkippen niet. Scharrelkippen komen niet buiten. Ze hebben een aantal vierkante decimeters meer dan kooikippen, maar een benijdenswaardig leven is het niet. Met zijn negenen zitten ze per vierkante meter op elkaar gepakt en buiten komen is er niet bij. Bovendien stelt het keurmerk voor scharreleieren geen eisen aan wat de betreffende kippen te eten krijgen. In de praktijk is dat het goedkoopste voer dat verkoopbare eieren oplevert. Een scharrelkip is alvast geen smulkip.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-02-2022

Verboden zonder doodskop

, door

Waarde eetlezers, ik ben het eens met De Telegraaf–iets wat voorwaar niet vaak gebeurt. Maar dit is inderdaad te gek. Ik ben al bij heel wat boeren en tuinders op bezoek geweest en veruit de meesten van hen–vast niet toevallig diegenen die ik het hoogst heb zitten–proberen bij de bestrijding van plagen en ziekten het milieu minimaal te belasten. Terecht, want anders wordt eten alsnog ongezond.

Maar ze mogen niet meer. Per 1 juli mogen van het College voor Toelating van Gewasbeschermingsmiddelen en Biociden alleen nog maar middelen worden ingezet waarvan de werkzaamheid wetenschappelijk bewezen is. Een hoedanigheid die, zoals het er nu uitziet, moet worden gestaafd door zo’n etiket met zo’n doodskop erop. Zoiets wat u over het algemeen niet eens in huis mag hebben. Omdat het te link is.

Van de pot gerukt is het. Alsof boeren en tuinders gewoon om populair te doen hun opbrengst in de waagschaal zouden stellen door het gebruik van middelen waarvan ze niet uit jarenlange ervaring de werkzaamheid hebben kunnen vaststellen. Alsof ze dat doen louter om een stel bureaucratische hoge heren te jennen. Alsof uilebrillen achter schrijftafels beter weten hoe we onze arealen het best kunnen gebruiken dan degenen die er dagelijks op werken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Eten om gezond te blijven

, door

Minister Schippers heeft er genoeg van. Al jarenlang stoppen voedingsfabrikanten teveel zout en vet in hun (bedoeld wordt “ons”) eten. En als het daarmee nu eens niet snel afgelopen is, komt er wetgeving om ze daartoe te dwingen. Opvallend krachtdadige taal van een kabinet dat wars zegt te zijn van betutteling.

Maar dat is niet het enige opmerkelijke aan deze boude taal. Wat in dit statement vooral opvalt, is de enorme suikervormige leegte in deze stoere taal, een selectieve blindheid die de Volkskrant, die vandaag over des ministers voornemen bericht, weliswaar niet geheel is ontgaan, maar waarbij opvalt dat het dagblad evenmin verder komt dan de constatering dat het vervangen van de zoetigheden bij het tienuurtje door fruit en het weghalen van de snoep- en frisdrankautomaten op scholen niet het gewenste effect sorteert.

En dat terwijl de minister ons de pap in de mond geeft. Want wat stoppen voedingsfabrikanten nog meer al jarenlang–en steeds meer–in ons eten? Ik ga uw intelligentie niet beledigen door het u verder nog uit te spellen.
Laat het duidelijk zijn: ik ben geen voorstander van dit soort wetgeving. Ik vind dat consumenten vooral in staat moeten worden gesteld om zélf afwegingen te maken. Niet door nietszeggende logootjes als “ik kies bewust”, maar door duidelijke etikettering waaruit ze zelf informatie kunnen halen. Dáár is iets te winnen, niet door selectief voedingsbestanddelen te gaan beperken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Plofkippen en krokodilletranen

, door

Het is een mooi eufemisme, “regulier”. Althans, wanneer het gebruikt wordt in een kop “AH kijkt naar dierenwelzijn maar blijft regulier pluimveevlees verkopen“. Regulier betekent in dit geval hetzelfde als mishandeld. Plofkippen. Van die vogels die tegen de tijd dat ze geslacht worden niet meer op hun poten kunnen staan.

Je vraagt je af waar de term “regulier” in dit verband vandaan komt. Mijn gok is dat het een marketingterm is: de goedkoopste kip heet “regulier”, de duurdere kip heet “premium”. Mogelijk is de term ook dankbaar overgenomen door de persdienst van AH, die graag laat uitschijnen dat het de regulierste zaak van de wereld is dat er vlees van zwaar mishandelde dieren wordt verkocht.

AH kan het namelijk ook niet helpen. Het heeft geen keus. Het aanbod uit het alternatieve segment is namelijk te klein. Bovendien zou de prijs van de kip te sterk stijgen. Dat laatste, weet AH, willen u en ik niet. AH weet op dat punt erg veel. Als AH zijn kip te duur maakt, gaan u en ik ergens anders goedkope kip kopen. En dat is slecht voor AH, terwijl de kip er niets mee opschiet.

Loopt u al over van begrip? Mooi. Anders ik wel.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

De marsmannetjes komen ons redden

, door

Ze waren kennelijk nog niet “gezond” genoeg, de Marsen. Nadat de fabrikant nog geen anderhalf jaar geleden de hoeveelheid verzadigd vet in het energierijke hapje spectaculair verminderde, is het nu alweer tijd voor de volgende stap in het charme-offensief: begrenzing op slechts 250 calorieën. Nou, daar heb je wat aan. U zegt?

Ah, hoeveel calorieën er dan voorheen in een Mars zaten? Nee, inderdaad, dat zeggen ze er weer niet bij. Daar mogen we zelf achteraan.

Welnu, een Mars woog tot nu toe 51 gram. Bij 448 kcal per 100 g kwam dat dus tot nog toe op… eh… 228,5 calorieën per stuk.

Kijk, dat rekent dan weer géén van die nieuwsmedia die dit persbericht zo gretig overnamen u voor. Dat wordt overgelaten aan die enkele eetschrijver die niet genegen is zaken voor zoete koek te slikken en zélf even de zakjapanner trekt.
De algemeen directeur van de GGD, Laurent de Vries, was in elk geval uit het meer goedgelovige hout gesneden. Hij twitterde op 16 februari enthousiast “Mars stopt met suikerbommen. Dat is toevallig: ik heb vanmiddag een gesprek met Mars: zeer actueel!”.

Zeer actueel en zeer opmerkelijk. Dezelfde De Vries sprak er kort voordien schande van dat Minister Schippers op de thee ging bij de tabakslobby, maar als directeur van de GGD op bezoek bij een snoepfabrikant van wie je de fabeltjes kritiekloos slikt, dat kan natuurlijk best.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mooi spul voor weinig geld?

, door

Wij Nederlanders willen het hele jaar door aardbeien, en dus levert Lidl aardbeien. Ik denk er het mijne van, maar veel mensen vinden er niks mis mee. En ach, kijk die lekkere zomerkoninkjes er toch eens smakelijk bij liggen. Glanzend rood en zo te zien ook van binnen volrijp. Nou, dan is 75 cent voor een half pond natuurlijk een koopje.

Toch maar even naar les één in de beoordeling van reclame-uitingen. Die luidt: als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is het ook meestal te mooi om waar te zijn. Dat geldt ook hier. De aardbeien die bij Lidl in de winkel liggen, zijn Spaanse van het ras Candonga. De aardbeien die hier op de foto staan, zijn Nederlandse van het ras Elsanta. Die tweede liggen, in tegenstelling tot de eerste, volrijp in de winkel en smaken dus naar aardbei in plaats van er alleen maar zo uit te zien.

Lidl bedient zich van dezelfde trucs als malafide huwelijksbureaus: foto’s plaatsen van topmodellen maar lelijke eendjes in de aanbieding hebben. Een gewaarschuwd eetlezer telt voor twee!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kindermenu’s: kan dat ook anders?

, door

Nog terwijl ik mijn stukje van gisteren aan het schrijven was, ontspon zich voor de zoveelste keer een leuke discussie op Twitter, deze keer over het kindermenu. Die discussies op Twitter zijn overigens net strovuurtjes: als je even niet kijkt, zijn ze alweer weg. Maar deze kon ik gelukkig even volgen.

Wat is dat toch eigenlijk met die kindermenu’s? Ze zijn echt in 98% van de restaurants hetzelfde. Kinderen worden steevast geacht plat te gaan voor pannekoeken, poffertjes, frietjes, kroketten, kipkorn en knakworstjes, en áls er al eens iets groente-achtigs bij zit, is dat in 99,97% van de gevallen appelmoes. U weet wel, dat dikwijls stevig gesuikerde spul uit een potje dat menige moeder in ruime hoeveelheden op het bord van junior schept in de hoop dat het niet te snel zal opvallen dat er gezond eten onder zit.

Het is een wisselwerking tussen vele factoren natuurlijk. Om te beginnen willen de ouders niet dat de kinderen in het eethuis luidkeels gaan brullen dat ze het allemaal niet lusten, een wens die ze overigens delen met de restaurateur, om nog maar te zwijgen van de overige klanten. Omdat de meeste kinderen vitaminen als een straf en krokante, zoute en zoete kost als een feest beschouwen, mogen ze voor dat ene keertje iets eten wat voor hen een traktatie is. Een traktatie die vooral lekker goedkoop moet zijn overigens, want we blijven tenslotte zuunig hier in Nederland.

Vorige Volgende