Eetschrijver, auteur op Sargasso

Paarden eten

18 februari 2013 , 11:00 , door Eetschrijver

OPINIE - De paardenvleeshysterie is nergens goed voor, behalve misschien dat er weer nieuwsgierigheid is naar hoe paardenvlees ook alweer smaakt.

Het was groot nieuws, onder meer bij PowNews, in de Volkskrant en Het Parool: het beroemde hoofdstedelijke biefstukrestaurant Piet de Leeuw zou paardenbiefstuk serveren. Volgens de jongste berichten zou eigenaar Loek van Thiel dat inmiddels ook “bekend” (sic!) hebben.

Wat nou nieuws? In een boekje dat op 3 februari 2007 werd gepubliceerd bij het 30-jarige bestaan van een andere Amsterdamse biefstukbakker, Café Loetje, stond het al. Is er toen ophef over geweest? Natuurlijk niet. Er is ook niks mis met paardenbiefstuk. Mijn oma at het bij voorkeur en in het Belgische stadje Vilvoorde wil men van oudsher van niks anders dan pjerrenbuufstek weten.
Het is wat met dat paardenvlees. In de supermarkten Plus, Coöp, Boni en Nettorama ligt lasagne van het merk Primafrost. Omdat importeur Lensing niet kan garanderen dat daar niet stiekem paardenvlees in is verwerkt (dat het erin zit, is dus nog niet eens zeker), heeft de nVWA deze supermarkten gesommeerd de lasagne ter plekke te vernietigen.

Kijk, dat vind ik nu pas echt pervers. Dat er paardenvlees in lasagne zit hoort uiteraard op het etiket te staan, geen twijfel aan. Maar met paardenvlees is dus niks mis en die lasagne is prima eetbaar. Er zijn in Nederland mensen die van de voedselbank afhankelijk zijn en nog los daarvan is het vernietigen van voedsel vanuit een oogpunt van duurzaamheid niet meer van deze tijd. De nVWA zou zich op dit punt de ogen uit de kop moeten schamen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Bespiegeling bij een ziekenhuismaaltijd

27 januari 2013 , 15:00 , door Eetschrijver

COLUMN - In een ziekenhuis in Ede zijn ze de maaltijden anders gaan aanpakken. Op aanvraag en naar de wens van de patiënt. En dat is een goede zaak.

Ik zou nu laconiek kunnen melden dat hierboven mijn avondmaaltijd van afgelopen woensdag te zien is. Maar laat ik, voor degenen die het allemaal niet via Twitter gevolgd hebben, eerst even melden dat ik die dag weliswaar inderdaad enkele uren aan de hartbewaking heb gelegen, maar dat het allemaal nog redelijk mee bleek te vallen en dat ik dezelfde avond alweer naar huis mocht–weliswaar met de oekaze het de komende tijd echt héél rustig aan te doen. Het was flink schrikken hier in Huize Eetschrijver, dat wel.

Maar die maaltijd dus. De bovenste foto toont hem zoals hij voor mijn neus werd gezet. Het is “baconburger met spinazie en aardappelen”. Van de bacon was totaal niets te bespeuren en de burger was qua smaak en structuur eetbaar, maar meer ook niet. De spinazie was tot snot gekookt. De aardappelen waren eerlijk gezegd best lekker. Gelukkig maar. Ik had ook nog een toetje moeten krijgen van vla met mokkasaus, maar dat waren ze vergeten. Ik heb ze er maar niet aan herinnerd.

Foto: Arwa Lokhandwala (cc)

Oliebollenhiernamaals

9 januari 2013 , 11:00 , door Eetschrijver

RECEPT - Ruim een week na oud & nieuw is er nergens nog een verse oliebol te vinden. Maar die overgebleven oliebollen van oudjaarsavond verdienen een tweede kans.

En? De oliebollen die van oudjaar waren overgebleven bewaard? Lekker in een open schaal zodat ze fijn konden uitdrogen? Dan is nu het blijde moment aangebroken dat uw gelijk wordt bevestigd. Want ja: ook voor oliebollen is er leven na de dood.

Het schijnt dat je ze ook kunt invriezen, oliebollen. Ik heb het nooit geprobeerd. Ten eerste omdat het lekkere knapperige randje er daarna natuurlijk wel vanaf is (had u sowieso zompige bollen, dan is dat natuurlijk minder een probleem). Maar vooral: wie heeft er nu een week of twee weken na oudejaarsavond nog trek in oliebollen?

Nee, oliebollen moeten na nieuwjaarsdag sterven. Sterven om vervolgens als een glorieuze Phoenix uit hun as te verrijzen. Niet geconserveerd, maar geheel nieuw, fris en jeugdig. Sommigen suggereerden mij er wentelteefjes van te bakken, wat ik overigens al doe met krentenbollen. Dat doe ik dus niet. Ik maak er een variant van broodpudding van. Oliebollenpudding. Enfin, dat doe ik sinds gisteren. En omdat het resultaat verbluffend lekker was, doop ik het “Oliebollenhiernamaals”. En mag u het van mij ook maken. Hoe? Zo:

Foto: Ängsbacka Kursgård (cc)

Tom (uit Rauwer) en de anderen

25 december 2012 , 19:00 , door Eetschrijver

OPINIE - Het dieet van Tom Watkins uit Rauwer is misschien niet helemaal gezond. Maar kinderen die dagelijks een zak chips en twee energiedrankjes wegwerken, ook niet.

Of ik dan helemaal geen mening had over de documentaire “Rauwer” over die arme Tom Watkins en zijn moeder, die fanatieke foodfundamentaliste, zo wordt mij meermaals per dag gevraagd. Ja, daar heb ik een mening over.

Om maar meteen duidelijkheid te scheppen: nee, ik vind de moeder van Tom geen monster en Tom niet per definitie zielig. En nee, ik zou het als vader van Tom zeker niet net zo doen.

Rawfoodies

De moeder van Tom is een rawfoodie en die heb je in gradaties. Voor zo ver ik kan zien is zij behoorlijk extreem. Andere rawfoodies die ik gesproken heb, streven ernaar een groot deel van hun voedsel rauw te consumeren. Zij vinden dat rauw voedsel het zwaartepunt moet zijn, maar dat het voordelen heeft een aantal producten te verhitten. Graanproducten eten zij echter geen van allen.

Even voor de duidelijkheid: ik heb zojuist een rauwe wortel gegeten en die was heerlijk, veel lekkerder dan ik een gekookte wortel vind. Sterker, met gekookte worteltjes doe je mij bepaald geen plezier. Er zijn andere momenten dat ik graag een rauwkostsalade mag eten. In die zin eet ik dus ook rauw–en u ook, durf ik te wedden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mijn god: soep die smaakt naar pizza quattro stagioni

11 november 2012 , 17:00 , door Eetschrijver

Soep die smaakt naar pizza quattro stagioni. En dat mensen dan denken dat zoiets ook maar enigszins in de buurt zou kunnen komen van de Italiaanse klassieker met die naam. En denken dat het goed voor ze is om zoiets elke dag om vier uur achterover te slaan, omdat ze er scherp en alert van worden. Nou ja, je wordt er in elk geval minder flauw van, want je zit met die ene kop meteen al aan een kwart van de dagelijks aanbevolen hoeveelheid zout. Ik noem maar wat.

Poedersoep met de smaak van pizza quattro stagioni. Ik had vroeger een onderwijzer die, als iemand iets heel doms uitsloeg, de handen ten hemel hief en theatraal uitriep “Mijn god, mijn god, waarom hebt u mij verlaten?”. Ik begrijp die man steeds beter.

Foto: TheDeliciousLife (cc)

Waarom moet eten goedkoop zijn?

19 september 2012 , 19:00 , door Eetschrijver

COLUMN - Eetschrijver is na jarenlang actief te zijn geweest als foodjournalist sinds kort ook ambachtelijk ijsmaker en dat is een interessante bonus. Hij ondervindt nu aan den lijve waar hij al jaren over schrijft.

Laat ik u eerst iets vragen: weet iedereen hier hoe je de waarde van een tweedehands Lada verdubbelt? Die vierkante Russische wagentjes waarvan er ooit best wel veel rondreden in Nederland?

Nee? Die moet je even voltanken.

Ja, u lacht, maar ik wil hier iets memoreren dat degenen die mij al langer volgen wel van mij kennen, en dat is mijn overtuiging dat wanneer Nederlanders hun auto volgens dezelfde criteria kochten als hun voedsel, de overgrote meerderheid in een tweedehands Lada zou rijden.

Maar wat ondervind ik nu persoonlijk? Heel eenvoudig: dat mij om de haverklap gevraagd wordt waarom mijn ijs toch zo duur is.

Euroshopper roomijs

Wat ik daar raar aan vind is dat niemand nu ooit vraagt waarom ijs van Euroshopper eigenlijk zo goedkoop is. Dat ijs, gelabeld als “roomijs”, wordt verkocht voor iets van 1,65 per liter. Roomijs! Weet u wat een liter goede room kost? Daar ben je bij de groothandel toch iets van vier euro voor kwijt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Minder verspillen gaat zo maar niet

12 juni 2012 , 10:00 , door Eetschrijver

Fijn hè? We beginnen eindelijk een beetje door te krijgen dat verspilling van voedsel niet meer van deze tijd is. En het begint ook tot ons door te dringen wat die houdbaarheidsdata betekenen en dat we zaken die over de datum zijn lang niet altijd in paniek in de pedaalemmer hoeven te mikken. Dat is winst, voor mens en milieu.

Maar dat is niet naar ieders zin. Want gisteren wist nu.nl deze ontwikkeling op een heel andere manier te benoemen. Daar heette het niet dat we als consumenten minder voedsel weggooien, maar dat we er meer risico mee nemen. En dat is eng, want daardoor kunnen we vreselijk ziek worden. Dan kunnen we bijvoorbeeld besmet worden met e.coli, of met salmonella. Ja, dat klinkt behoorlijk creepy.

Het is natuurlijk ook gewoon bangmakerij, die nog eens op heel weinig gestoeld is bovendien.Want eten raakt niet met salmonella of e.coli besmet door het te lang te bewaren. Dat gebeurt doordat er niet hygiënisch mee is omgegaan, waarbij het dan weinig of niets uitmaakt hoe lang het bewaard is. Wie zijn koelkast goed schoon houdt en bij het bereiden van voedsel een aantal elementaire hygiëneregels in acht neemt, loopt weinig risico. Het Voedingscentrum zet de zaken voor u op een rijtje. Nuchter, zoals het hoort.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Stel je niet aan, drink uit de kraan

5 juni 2012 , 10:00 , door Eetschrijver

Goed, dat is dus een mooie binnenkomer, met zo’n koddige titel. Je zou bij al die vrolijkheid bijna nog vergeten dat er over deze materie ook nog wel iets serieus te zeggen valt.

Want ja, het is natuurlijk prettig uit zo’n persbericht van Spa te vernemen dat met zuiver mineraalwater rechtstreeks uit de bron, Spa Reine voldoende drinken lekker én gemakkelijk maakt. “Want Spa heeft voor elk moment van de dag een passend formaat, van mini tot maxi!”. En dus zien we op het plaatje van rechts naar links een Kinderfles, een Reisfles, een Sportfles, een Meeneemfles (nieuw!) en een Familiefles (eveneens nieuw!, waarbij u moet weten dat “familie” Vlaams is voor “gezin”). Het kan niet op.

Daarna wil Spa zich toch ook nog even van zijn milieuvriendelijke kant laten zien:“Spa draagt de zorg voor de natuur al eeuwenlang een warm hart toe. Duurzaam denken zit in de genen van het merk; Spa vervult dan ook sinds jaar en dag een voortrekkersrol onder andere op het gebied van duurzame verpakkingen. De Spa flessen zijn licht van gewicht en als eerste in Europa gemaakt van PET met maar liefst 50% gerecycled materiaal. De etiketten zijn geprint met plantaardige inkt op gerecycled papier. Alle Spa Reine flessen zijn volledig recyclebaar”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dromen van Sushi

30 mei 2012 , 22:00 , door Eetschrijver

Sukiyabashi Jirō is een restaurant waar je zó voorbij zou lopen. Het piekleine etablissement bevindt zich in een hoekje onderaan de toegangstrap van een metrostation in Tokio. Maar de plek is een legende met drie Michelinsterren, en eigenaar Jirō Ono is 85 jaar oud en vindt dat hij nog best even te gaan heeft vóór hij de perfectie heeft bereikt.

Je zou om minder een documentaire foodfilm maken. Dat is dan ook precies wat de Amerikaanse cineast David Gelb gedaan heeft. De film “Jirō Dreams of Sushi” volgt de 85-jarige meester-sushimaker in zijn zoektocht naar de volmaakte sushi en geeft een uniek kijkje in de keuken van een restaurant waar de inktvis urenlang wordt gemasseerd om naar de normen van de eigenaar toch maar mals genoeg te zijn. We maken kennis met Ono’s 65-jarige(!) zoon Yoshikazu en diens worsteling met zijn toekomstige erfenis, en met de jongere zoon Takashi die aan het hoofd staat van een tweede sushirestaurant in een buitenwijk waar het er slechts marginaal meer ontspannen aan toe gaat.

Deze film is een schitterend portret van een sobere en bescheiden maar uiterst gedreven kunstenaar, zijn twijfels, zijn verwachtingen en zijn kunst. Want kunst is sushi hier zeer zeker: we zijn mijlenver verwijderd van de voorverpakte rommel uit de super of de hupsakee-hapjes in de all-you-can-eat gelegenheden waarmee het sushilandschap steeds meer vervuild raakt.

Het aardappelschandaal

16 mei 2012 , 10:00 , door Eetschrijver

Aardappelen zijn nieuws dezer dagen. Dat is de eerste keer niet, en dat komt elke keer door Krispijn van den Dries uit Ens. Gisteren zorgde hij weer dat de pieper een dubbele pagina had in de Volkskrant. Krispijn houdt namelijk na elke winter aardappelen over. Puike aardappelen. En hij raakt ze niet kwijt.

Een paar weken geleden stortte hij tonnen aardappelen uit op de Dam in Amsterdam, die elke voorbijganger gratis mee mocht nemen. Dat deed stof opwaaien en sindsdien willen we Krispijn wel horen. Of er ook nog iets met zijn verhaal gebeurt, valt af te wachten. De super wil graag “nieuwe oogst” kunnen aanbieden, en de “nieuwe oogst” komt uit verre landen–niet eens meer Malta, maar eerst en vooral Egypte waar men ook zo naarstig onze boontjes verbouwt.
Dat door moderne koeltechniek onze bewaaraardappelen even prima smaken als de nieuwe oogst en bovendien een stuk minder foodmiles maken, dat lijkt de super niet te deren en dat is voor de zoveelste keer een schande. Zal deze golf van aardappelnieuws er dan verandering in brengen? Dat hangt, vrees ik, van u af. Nou ja, niet zozeer van ú, maar van alle Nederlanders die boodschappen doen en waarvan verreweg de meesten zich helaas nog steeds niet afvragen waar hun voedsel vandaan komt en wat de milieu-effecten ervan zijn.

Kwakzalven met Nutricia

10 mei 2012 , 17:00 , door Eetschrijver

“U krijgt hier ook vast veel vragen over”, tatert Nutricia op een deel van zijn site dat speciaal voor professionals bestemd is. Er staat nog net niet “en u hebt wel wat beters te doen dan naar dat gezeur te luisteren”. Gelukkig is Nutricia niet te beroerd om zowel kinderartsen als ouders eens lekker te paaien met een nieuwe service: de babykwaaltjestest: “eerste hulp bij babykwaaltjes, tips en voedingsadvies”. Noem me cynisch, eetlezer, maar ik heb zó maar het idee dat dat laatste wel eens het belangrijkste zou kunnen zijn. “Veel huilen? Dat wijst natuurlijk op een tekort aan Immunofortis!”.

Nee, zó flagrant zal het er wel niet aan toegaan. Maar het beeld dat hier een slager zijn eigen vlees aan het keuren is, dringt zich toch wel héél erg op. Het geven van gezondheidsadvies aan ouders is hoe dan ook geen taak voor een bedrijf dat er vooral belang bij heeft veel van zijn eigen producten te verkopen.

“Tevens krijgen ze het advies om altijd eerst met u te overleggen”, staat er op de site voor professionals. Kijk, dat is momenteel precies wat ouders doen als ze zich zorgen maken over de gezondheid van hun baby. “We willen u informeren over het feit dat ouders een afdruk van de testresultaten kunnen meenemen om met u op het consult te bespreken”. Juist, aap uit de mouw: “Maar dokter, kan het kwaad om wat meer opvolgmelk met Immunofortis® te geven zoals hier staat?”. Van dat werk dus.

Frietverbod

4 mei 2012 , 11:00 , door Eetschrijver

Hogerhand wil ons echt ontzettend graag tegen onszelf beschermen. Nou ja, tot op zekere hoogte dan. Allerlei twijfelachtige, zwaar gesuikerde en van kleurstoffen en conserveermiddelen voorziene meuk mag gewoon in de supers blijven liggen. Maar tegen het Enge Vet moet de jeugd beschermd worden, desnoods met geweld. De PvdA in Amsterdam gaat daar heel ver in.

Het is allemaal nog maar weer eens een gevolg van die onzalige campagne waar het Voedingscentrum alweer tientallen jaren geleden mee uitpakte: “Let Op Vet”. Ongetwijfeld vond men het in die tijd heel spitsvondig, maar het ontploft nu al jaren in hun gezicht. We weten namelijk inmiddels veel meer over vet, onder meer dat het ene vet het andere niet is. Wat, paradoxaal genoeg, intussen bij ongeveer iedereen bekend is–en toch wordt een opschrift “0% vet” als een verkoopargument van de eerste orde beschouwd.

Laten we het eens hebben over die frietjes die in de nabijheid van scholen niet meer mogen als het aan Van der Laan c.s. ligt. Als ik ze thuis maak, snijd ik allereerst aardappelen in reepjes. Aardappelen zijn, in weerwil van het volkse spraakgebruik, groenten. Knolgroenten om precies te zijn. Ze zijn weliswaar koolhydraatrijk, maar dat zijn andere knolgroenten ook. Ze bevatten daarnaast ook heel veel waardevolle bouwstoffen, al geldt voor de aardappel net als voor elk ander op zichzelf gezond voedingsproduct dat te veel nooit goed is.

Vorige Volgende