Chinaman, auteur op Sargasso - Pagina 11 van 13

Heerlijk! Jarenlang was het vaste kerstriedeltje het eten bij ouders en langsgaan bij familie. Om het een en ander nog van een christelijk sausje te voorzien werd het bezoeken van een nachtmis niet overgeslagen. Later werd kerst vaak opgedeeld tussen een bezoek aan mijn en haar ouders. Elk jaar trouwens een nieuwe haar en dito ouders. De paar jaar zonder vaste haar drukte ik me graag uit het familiegebeuren om een paar centen met mijn bijbaantje bij te verdienen. Kerst vieren door van familie naar familie te hoppen, erger kan toch bijna niet?

Nu is alles anders. Ouders moeten het doen met een telefoontje, familie met een e-mail. S. d’r ouders doen niet aan kerst (boeddhistisch) dus heerlijk twee dagen thuis. Kerst is een feest in opkomst in China en iedereen die modern wil lijken doet er aan mee. Alle winkels blèren de kerstmuzak, alles is rood en wit versierd (behalve ons appartementen complex waar een snuggere Chinees op het idee is gekomen dat altijd maar witte sneeuw op de ruiten wat saai is en dus gele, rode en blauwe sneeuw heeft gebruikt…Ach, de laatste keer dat hier sneeuw lag was waarschijnlijk tijdens de een of andere ijstijd.) en de winkels draaien overuren. S. erg teleurgesteld omdat ik liever geen cadeautjes wilde geven met kerst, maar na een lange uitleg en een verlaat sinterklaascadeautje was het toch wel weer goed.

Het lijkt wel of de Chinezen iets teveel goedkope rotzooi naar Europa en de VS hebben verscheept. Tussen alle gepimpte winkels en appartementen is werkelijk geen enkele versiering van enige kwaliteit, alles is zo goedkoop mogelijke plastic rommel. Verder mis je zo af en toe iets van Jezus, Maria engelen of iets dergelijks. De enige die hier zijn kop laat zien is die afschuwelijke vetzak uit de VS. Kerst = handel, en verder niets. Kerst is trouwens ook gewoon werken, want vrije dagen, daar houden ze hier niet zo van. Maar goed, ’s Lands wijs ’s lands eer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geen plaats…

25 december 2006 , 14:52 , door Chinaman

Vandaag is het is kerst. Een (voornamelijk) christelijk feest waar we de geboorte van een markant persoon, ongeveer 2006 jaar geleden, vieren. Een persoon die met zijn aparte boodschap over vergevingsgezindheid, miljoenen mensen tot op de dag van vandaag weet te inspireren. Legendarisch was ook zijn afkeer van de betweterigheid van de schriftgeleerden, die aan de hand van lange studies in oude boeken bepaalden wat of wie er fout waren en wel of niet door de beugel konden.

Twee weken geleden overleed Pinochet. Oud dictator van Chili en ooit aan het hoofd van een regering die verantwoordelijk was voor 35,000 gemarteleden en meer dan 3,000 verdwijningen. Hij kreeg geen staatsbegrafenis, maar wel een mis geleid door bisschop Juan Barros Madrid. Voor aardse tribunalen te laat, maar misschien nog een hemelse kans voor gerechtigheid?

Gisteren is Piergiorgio Welby begraven. Schrijver, 60 jaar oud geworden en 40 jaar lang lijdend aan de verschrikkelijke ziekte spierdystrofie. Iemand die laatste jaren in leven werd gehouden door machines en die publiekelijk een oproep deed aan de president van Italië om te mogen sterven. In Katholiek en bijbelminnend Italië een abjecte vraag.

Dinsdag 20 december overleed Welby dan toch. Een arts had de “behandeling beëindigd”. Zijn religieuze familie wenste een katholieke uitvaart in de plaatselijke parochiekerk en vroeg deze ook aan. Als goed christelijke/katholieke kerk kon het Vaticaan natuurlijk niet anders dan dit verzoek weigeren. Welby is gisteren begraven, met een herdenkingsbijeenkomst buiten, naast de parochiekerk, en enkele uren voordat de paus de wereld weer allerlei mooie dingen toewenste op het Pietersplein.