Gisteravond zijn we opgestegen met ons gehele hotel vanuit Pyongyang, in de hoop dat neverending Azië nu eens eindelijk te kunnen verlaten. Hier volgen beelden van de landing. Het resultaat: we zijn op een ander continent maar nog steeds in Azië.
I am India
“the fastest growing free market democracy in the world”
Mein Himmel, vandaag alweer honderd jaar geleden: de Tunguska Explosion. Een meteoriet die ontplofte boven Siberië. Het geval legde 80 miljoen bomen om in een gebied van meer dan twee duizend vierkante kilometer, dat waren nog eens tijden. Alleen waren er weinig mensen om het mee te maken. De getuigenissen die anno 2008 resteren schetsen van een surrealistisch schouwspel: “the sky split in two and fire appeared high and wide over the forest.. ..at that moment I became so hot that I couldn’t bear it, as if my shirt was on fire.. ..but then the sky shut closed, and a strong thump sounded and I was thrown a few yards.. ..as if rocks were falling or cannons were firing, the earth shook.. ..hot wind raced between the houses.. ..which left traces in the ground like pathways” (bron).
“Ze moeten oprotten naar hun eigen land.. ..Wij mogen daar niet zijn, dus jullie hier ook niet!” (Volkskrant)
Woedende Curaçaoers zijn na afloop van een demonstratie tegen het financieel toezicht door Nederland op de Curaçaose begroting Nederlanders te lijf gegaan in een café in Willemstad. Een 33-jarige blanke man liep hierbij een schedelbreuk op. Afgelopen donderdag ging de Eilandsraad akkoord (11 tegen 10) met het financiële toezicht. De oppositie ziet dat als herkolonisering door Nederland. Op het eiland is met grote afschuw gereageerd op het racistische geweld, tal van luisteraars van populaire radio inbelprogramma’s vroegen zich af waar het met het eiland heen moest?
Het is alweer een tijd geleden dat we ons door een zelf uitgeschreven ‘Europa-referendum’ terug naar af lieten sturen. Uitgeblust liggen we op onze bedden in het Ryugyong Hotel te Pyongyang. Net op het moment dat Azië ons nu echt te veel wordt stijgt het hotel op?! Het Ryugyong Hotel powered by surealistic 21st century rocket science, Kim and Moby. Morgen weten we misschien waar we zullen landen…
Winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 1984 Desmond Tutu wil dat de internationale gemeenschap ingrijpt in Zimbabwe, desnoods met geweld. Dat zegt de Zuidafrikaanse aartsbisschop in een interview met de BBC. Hij vindt dat de staatshoofden in de Afrikaanse Unie Mugabe niet moeten erkennen als de legitieme president van Zimbabwe. In de afgelopen dagen zijn tientallen oppositieleden vermoord, Zuid-Afrika verwacht de komende dagen 200.000 vluchtelingen uit Zimbabwe. De Verenigde Staten hebben na de ondemocratisch verlopen verkiezingen al sancties aangekondigd echter de Afrikaanse Unie twijfelt nog.
Maar hoe zou dat ingrijpen van de internationale gemeenschap er uit kunnen zien? Een VN-vredesmacht wordt pas toegelaten als de Zimbabwaanse autoriteiten instemmen (zie: Bosnië doormodderscenario): dat gebeurt dus nooit. Dan maar er full force in met een internationale troepenmacht onder leiding van het Zuidafrikaanse leger, of is dat gezien de lessen in Irak toch niet zo slim? Of moet de oude dictator via een sneaky geheime dienst actie worden omgelegd? Zou het bewapenen van de oppositiepartij MDC de gewenste regime change brengen, of stort dit het land alleen maar in een bloedige burgeroorlog? Vragen waarop voorlopig nog geen antwoord is. Wacht eens, zouden die 3000 Angolese soldaten nog in Zimbabwe zitten?
“In ieder geval ligt Japan klaar, zo klaar als een rijpe tonijn op de sushisnijtafel” sprak Crachàt gisteravond nog vlak voor zijn zomerreces. Dat doen we dus niet! Maar wat had u anders verwacht van het meest individualistische collectieve weblog?! Nee niet naar Japan, want daar is de Close du Jour al geweest. Eerst nog wat romantiek in Noord-Korea en dan de lucht in!
Pyongyang Capital Of Paradise