Het familiewapen van de Duponts was een op één poot staande vogel, terwijl het wapen van de Spenglers een geknotte stam was met een distel en een roos. Hollandse braafheid ja, bij Gabriella bestond het familiewapen uit een man te paard in volle galop die met één hand het afgehakte hoofd van een Ottomaan in de lucht hield en in het andere een kromzwaard. De bloedrruppels vlogen vanonderen het besnorde hoofd in het rond. Ik werd altijd vrolijk als ik haar familiewapen zag: een beetje heroïek en dynamiek, dat hielp je de dag door.
De wet van Spengler (Jaap Scholten) beschrijft de excentrieke familiegeschiedenis van Spengler-broers. De Spenglers waren ooit rijke textielindustriëlen uit het Twentse dorpje E. maar tegenwoordig rest vooral vergane glorie. Een van hen trouwt eind twintigste eeuw met de Roemeense Gabriella. Samen met deze post-aristocratische vrouw betrekt hij een oud familiehuis in het post-communistische Roemenië.
Afgelopen vrijdag foeterden wanhopige Osseten in de cyrillische blogosfeer op het uitblijven van militaire hulp uit Rusland. Woedend en bijna huilend zaten de Zuid-Osseten met hun machinegeweren in de schuilkelders van Tskhinvali, terwijl de BM-21 Grad raketten op hun huizen neerdaalden: waar bleven de Russen?! Toen de Russen 15 uur later arriveerden was er van de Zuid-Osseetse hoofdstad weinig over aldus woedende (Zuid-)Osseten. Het internationale blog Global Voices (GV) tekende de reacties op van met name Russische en Osseetse reaguurders: een aardige aanvulling op de doorgaans pro-Georgische Westerse media.
Een later bericht op GV laat een Noord-Osseet aan het woord die vertelt over een ‘mobilisatie’ van vrijwilligers. Iedere minuut passeert er een auto met vrijwillige Noord-Osseetse strijders de grens, ze komen zelfs in hun BMW X5… Maar ook een etnische Rus in de Georgische havenstad Poti wordt geciteerd, hij realiseert zich dat hij door zijn eigen Russische vliegtuigen wordt gebombardeerd. In Tbilisi maakt de expat Wu Wei zich op voor evacuatie, haar blog was de afgelopen dagen sowieso een aardige bron voor het Georgische perspectief op de oorlog.
Sinds een dag circuleren er berichten in de cyrillische blogosfeer dat het Georgische leger er in geslaagd zou zijn om de Roksky-pas op te blazen waarover het Russische leger haar materieel binnen brengt. Maar in de professionele media stapelen de laatste uren vooral Russische militaire ‘successen’ zich op: zo zou de Baku-Tbilisi-Ceyhan oliepijpleiding waardoor 1% van de wereldolieproductie stroomt door de Russische luchtmacht zijn gebombardeerd.
Ondanks het wat doorlekkende emo-tv format dat u doorgaans van Nederland 1 gewend bent is Tante in Marokko het bekijken waard. Vroeger stonden er in de VPRO gids onder de verschillende programma’s tags avant la lettre die de kijker deden inschatten wat te verwachten. Een zo’n tag was “Daar Krijg Je Een Goed Humeur Van”, Tante in Marokko is zo’n programma. Het duo Maxim Hartman en Lamia Abbassi spreekt langs de Spaanse snelwegen en bij de veerboot met Marokkaanse Nederlanders op weg naar hun vakantie in Marokko. Het resultaat is een serie korte ontwapenende gesprekjes met Marokkaanse medelanders zoals u ze niet vaak op de televee ziet.
Het zal de Haters niet bevallen dat de Nederlandse Marokkanen zo onbevooroordeeld worden benaderd. Haten is immers ook best lekker, het is een levenshouding. Weer een Probleemverhaal over K*tmarokkanen met de voorspelbare horkerige defensieve reacties van deze groep: dat is waar Haters voor leven. En ze werden ruimschoots bediend de afgelopen jaren, alleen bij Tante in Marokko nu even niet.
In Tante in Marokko ziet u Nederlandse Marokkanen ontspannen babbelen. Een vrouw met een hoofddoek kwebbelt bijna net zo lief en onzinnig als uw eigen Hollandse tante en een gezet Marokkaans vaderfiguur praat bijna net zoveel peop als de gemiddelde autochtone TON-stemmer. Om het op z’n Luyendijks samen te vatten: Het Zijn Net Mensen! Onderwijl lopen er vermaledijde straatjochies in Oranje-shirtjes door het beeld en blijkt er in de volgepakte auto’s naast Koranteksten ook Frans Bauer te worden gedraaid, hoezo integratie?
R.E.S.P.E.C.T. iedereen heeft er de mond van vol. Van Ali B tot Balkenende, iedereen hamert op meer R.E.S.P.E.C.T. in de samenleving. Alles wat niet (meer) deugt in Nederland komt immers voort uit een gebrek aan R.E.S.P.E.C.T. zo zegt men. De jeugd groeit op galg en rad vanwege gebrek aan R.E.S.P.E.C.T. voor de onderwijzer. In het openbaar vervoer is het levensgevaarlijk door gebrek aan R.E.S.P.E.C.T. voor de conducteur. En in ziekenhuizen is het een puinhoop vanwege R.E.S.P.E.C.T. voor de arts.
Sargasso gaat daarom op zoek naar de Het Respectste Beroep. Welk beroep verdient veel meer R.E.S.P.E.C.T. dan dat het momenteel ontvangt?
Is het de verpleger in het bejaardenhuis die de vergrijzende samenleving in toenemende mate de billen wast? Of is het de verloskundige die bij nacht en ontij juist vecht tegen deze vergrijzing? Zijn het de raamprostituee en het Tweede Kamerlid, beide legale beroepen maar doorgaans verguisd. En wie houdt een bedrijf nu werkelijk draaiende en verdient daarvoor respect: de in de media afgebrande topman met de gouden handdruk óf toch de systeembeheerder die ervoor zorgt dat u dagelijks uw mail kunt lezen?
Plaats uw lijstje van Respectste Beroepen (max. 10) in de comments en later deze week zal de balans worden opgemaakt. R.E.S.P.E.C.T.