In Alaska staat sinds gisteren een ijssculptuur van een bibberende Al Gore (foto). De zakenman Craig Compeau uit Fairbanks kwam op het idee om de Nobelprijs winnaar in ijs te vereeuwigen (tenminste tot het voorjaar) nadat Alaska de afgelopen twee weken getroffen werd door een koudegolf. Dit tot groot lokaal leedvermaak, het land dat de onnozelste hockeymoeders voortbrengt staat immers niet bekend als thuisbasis van aanhangers -laat staan kenners- van de hockeystick theorie. Klimaatwetenschappers hebben echter al vaker gezegd dat bij de huidige klimaatopwarming de komende decennia er heus nog strenge koude winters kunnen voorkomen. Pech voor de satirische ijskunstenaars van Fairbanks, dit voorjaar zal hun bibberende Gore gewoon weer smelten en staan ze wederom met hun beide benen in de blubber (waar je vroeger nog wel eens permafrost aantrof).
“Ons doel met deze top is niets minder dan een revolutie te beramen”. (AD)
Prins Willem Alexander beraamt naar eigen zegge een revolutie. Deze 21ste eeuwse Willem van Oranje trekt echter niet ten strijde tegen een buitenlandse overheerser maar neemt het op tegen een lastigere tegenstander: wijzelf. Volgens de prins is er een vreedzame revolutie nodig die ons en de generaties na ons duurzame oplossingen verschaft voor urgente kwesteis als klimaatverandering, energiezekerheid en een rechtvaardige menselijke ontwikkeling.
Ooit waren ze onontbeerlijk voor de scheepvaart in Russische wateren boven de poolcirkel: nucleair aangedreven vuurtorens. Een baken van licht in de lange poolnacht en een rots in de branding in onherbergzaam gebied. Na de komst van GPS-techniek en praktische nautische toepassingen daarvan zoals de RobRob [/seth] zijn de vuurtorens als navigatiemiddel echter overbodig geworden en inmiddels verlaten. Naast de harde elementen van wind, regen, zout en vorst knagen ook metaaldieven aan deze bouwwerken, niet gehinderd door de waarschuwingen voor radioactieve straling: Abandoned Russian Polar Nuclear Lighthouses
Op 10 januari jl. is in Londen de geoloog Colin Phipps (74) overleden. Phipps die zich in 1955 op de Falkland eilanden tijdelijk vestigde is decennialang de drijvende kracht geweest achter de olieindustrie rondom deze Britse eilanden op 51° zuiderbreedte (MalvernGazette). Hij is er altijd van overtuigd geweest dat er het North Falkland Basin exploratieve aardolie bevatte (Sartma). Eind jaren zeventig zat hij in een parlementaire delegatie naar de Falklands die de toenmalige premier Callaghan moest rapporten over de mogelijkheden van diepzee olieboringen (Mercopress). Zijn in 1977 gepubliceerde paper “What Future for the Falklands?” werd een must-have tijdens en vlak na de Falkland oorlog in 1982. Eind jaren negentig was Phipps een van de oprichters van Desire Petroleum die startte met de exploratie van het North Falkland Basin.
Een kaart voor kluizenaars die de ultieme rust(plaats) zoeken, of voor mensen die juist altijd dichtbij andere mensen willen zijn. De Europese Unie en de Wereldbank lieten (om weer heel andere redenen) een kaart maken die weergeeft hoeveel uur reizen het is naar de dichtst bijzijnde stad van meer dan 50.000 inwoners. Slechts op 10% van het aardoppervlak is het langer dan 48 uur reizen.
