Bianconero

215 Artikelen
2 Waanlinks
478 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bestuurlijke lafheid in Roosendaal en Bergen op Zoom: het probleem verplaatsen

Je hebt een paar coffeeshops in de binnenstad die draaien als een lier, vooral vanwege het grensoverschrijdend drugstoerisme. Je bent grensgemeente en dat zul je weten ook. Dat geeft overlast als er wekelijks zo’n 25 duizend klanten over de vloer komen. Dus wat doe je dan: je zorgt dat die coffeeshops uit het centrum verdwijnen en ergens verspreid in de periferie worden gevestigd. Beter bereikbaar vanaf de verkeersaders en het stadscentrum is verlost van de overlast.
Dat heet de methode-Maastricht: burgemeester Gerd Leers paste deze met succes toe en hield zijn rug recht, ondanks de vele protesten vanuit de randwijken die uiteraard niet zaten te wachten op een coffeeshop om de hoek. Leers had de moed om in te zien dat algehele sluiting van de legale softdrugs-leveranciers niet alleen het illegale circuit in de kaart zou spelen, maar tevens zou leiden tot verplaatsing van het probleem naar omliggende gemeenten.

Zo niet Roosendaal en Bergen op Zoom. Beide burgemeesters, Michel Marijnen en Han Polman, hebben de afgelopen jaren vooral veel geweeklaagd over de toenemende overlast van drugstoerisme in hun steden, daarbij steeds wijzend op de centrale overheid die hen te hulp moest schieten. Letterlijk zei Marijnen enkele maanden geleden nog dat hij het zelf niet meer aankon. Klopt: het enige wat de man wist te verzinnen was het per politieauto achternajagen van drugstoeristen uit België of Frankrijk, die dan toevallig wat meer dan vijf gram hadden opgehaald. En vervolgens in de media maar janken dat het allemaal niet hielp.
UPDATE: Gerd Leers pleit voor landelijke “Wiettop”, om het probleem van grensgemeenten op te lossen. en: coffeeshops Roosendaal en Bergen op zoom trekken samen ten strijde.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Voor de IJszeef-dummies is de periode van het Lange Wachten aangebroken

Icesave Logo22 oktober is de finale datum waarop de brief van De Nederlandsche Bank (DNB) ontvangen moet zijn, op grond van de administratie die de failliete IJslandse bank heeft overgedragen teneinde de inmiddels door de staat overgenomen garantieregeling uit te voeren. Enige opluchting voor degenen die de twijfelachtige eer hebben voor het eerst een brief van dit machtige instituut te ontvangen. Het klamme zweet is er voor die spaarders, die geen bericht hebben ontvangen. Hen wacht een eindeloze procedure, om hun spaarcenten alsnog boven het ijswater te krijgen. Maar voor allen geldt dat geduld een schone zaak zal zijn: als het meezit komen de liquide middelen over een maand of drie beschikbaar. Met pech duurt het een half jaar of langer, of een eeuwigheid.

Dit bericht zou niet geschreven zijn als deze blogger niet zou zijn aangeschreven met een brief waarin DNB ons persoonlijk meldt dat de Collectieve Garantieregeling uiteindelijk zal leiden tot teruggave van de spaartegoeden. Dat is een zucht van opluchting waard. Zeker als men bedenkt dat de betreffende bank in haar vlucht uit het Amsterdamse alle 1,5 miljard aan spaartegoeden, incluis de eigenaren en overige administratie, op een lullige usb-stick heeft weggeschreven. DNB-man Nout Wellink vertelde dit nogal lakoniek, vrij snel nadat de bancaire kantooretage geheel ontzield werd aangetroffen. Wat als dit stickje corrupt was geweest, of op een of andere wijze verloren was gegaan? Kan het absurdistischer: 1,5 miljard euro op zo’n plastic fluitje flashmemory!

Een heel apart gevoel van binnen

Quote du Jour | Wintertrui van 10 miljard

“Ook als je kerngezond bent, trek je in de winter een trui aan. En als het écht guur weer wordt misschien nog een extra trui daar overheen. Als de zomer aanbreekt kunnen ze ook weer uit. Een gezonde bank als de ING heeft in deze winter wat extra bescherming nodig”.

Crisisminister Wouter Bos na afloop van de persconferentie gisteravond, waarin bekend werd dat bankverzekeraar ING een kapitaalinjectie krijgt van 10 miljard euro. Hem werd voor de microfoon gevraagd of ING-klanten zich zorgen moesten maken, nu ook deze bank de bijstand van de staat opzoekt. Niet dus, want dit is volgens Bos een gezonde onderneming die tijdelijk last heeft van de situatie op de internationale markten. Vooral de koersdaling van 27 procent die ING afgelopen vrijdag voor de kiezen kreeg, noopte de directie tot deze stap.

Zowel Bos als DNB-directeur Nout Wellink benadrukken de tijdelijkheid van de miljardensteun. Te verwachten is dat ook de ING-leiding zo snel mogelijk weer af wil van de overheid als kapitaalverschaffer, want de voorwaarden die aan de steun verbonden zijn maken de staat bepaald geen suikeroom. De achtergestelde obligatielening (durfkapitaal) van de overheid is goed voor een rendement van 8,5 procent of meer, plus twee vertegenwoordigers in de raad van commissarissen. “Verder gaan de bonussen voor het management op nul en worden de vertrekregelingen beperkt tot een jaarsalaris’, aldus Bos.
De maatregelen die ING nu door de strot zijn gewrongen, zijn trendsettend voor de eisen die het hele bankwezen in een later stadium bij wet zullen worden opgelegd. Daarover bestaat inmiddels geen enkele twijfel meer. Althans niet zolang Bos en Wellink het voor het zeggen hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘De burgemeester’ Cohen had toch liever Gerd Leers in Rotterdam gezien

foto burgemeester CohenAhmed Aboutaleb is weliswaar een “uitstekende man” voor het Rotterdams burgemeesterschap, maar de Amsterdamse burgemeester had toch liever CDA’er Gerd Leers op die post verwelkomd. En wel hierom: de vier grote steden die als ‘G4’ hun gezamenlijke belangen in Den Haag bevechten, kunnen nu wel fluiten naar de politieke support en lobby van het CDA in parlement en regering.

Met drie PvdA-burgemeesters en één VVD’er in de vier grote steden is er geen CDA’er meer in de G4-ploeg. Volgens Job Cohen zal dat de gezamenlijke belangenbehartiging bemoeilijken: “Het wordt nu allemaal een stuk ingewikkelder”.
Het zal hem in PvdA-kringen niet in dank worden afgenomen dat hij zich vandaag in het tv-programma Buitenhof niet alleen uitliet over de toekomst van de Noord-Zuidlijn, maar dat hij zich tevens liet verleiden tot een unverfroren commentaar op de gevolgen van de Rotterdamse burgemeestersvoordracht.
Maar een slip of the tongue was het zeker niet. Hier sprak duidelijk en bewust de man die zijn positie als burgemeester van een grote stad liet prevaleren boven die van een berekenend partijpoliticus. Wouter Bos moet zijn tenen gekromd hebben en Aboutaleb zal ongetwijfeld de nodige verwensingen richting Cohen hebben gesist.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jobhopper Aboutaleb maakt geheid geen 6 jaar vol in Rotterdam

Gerd Leers moet gewoon nog even twee jaartjes of zo wachten. Want als de PvdA na de verkiezingen weer in het regeringsplûche mag plaatsnemen, dan krijgt Ahmed Aboutaleb alsnog wat hij wil: een vet ministerschap of meer nog. Dat zielig staatssecretariaatje op Sociale Zaken was de rising star in het PvdA-regentenclubje sowieso te min. Ook deze nieuwe bestuursklus wil hij best voortijdig affluiten, als dat goed is voor zijn verdere loopbaan.
En als persoonlijke knuffel van Wouter Bos (die als redder des vaderlands zijn partij ongetwijfeld weer regierungsfähig zal maken) mag hij bij een volgende kabinetsformatie wél als eerste graaien in het trommeltje ministersposten. Maar helemaal natte dromen krijgt Aboutaleb van het beeld dat hij dan wellicht het partijleiderschap in de schoot krijgt geworpen. Niet ondenkbaar, als Bos besluit om zich dan puur en alleen te concentreren op zijn taak als schatkistbewaarder of mogelijk op het premierschap. Aboutaleb 6 jaar in Rotterdam? No way!

Hoe dan ook, de knarsetandende gemeenschap van Leefbaar Rotterdam moet het tot die tijd maar even uitzingen met deze ‘020-carriërejager met twee paspoorten’. En Peter van Heemst, de PvdA-voorman aldaar, moet er maar rekening mee houden dat zijn euforie maar van korte duur zal zijn.
In Amsterdam deed Aboutaleb het als wethouder best aardig, maar wist niet hoe snel hij weg moest komen voor een stapje hoger in de politiek. Als staatssecretaris van Sociale Zaken heeft hij echter, kreunend onder het juk van Piet Hein Donner, weinig deuken in het spreekwoordelijke pakje beleidsboter kunnen slaan. Mogelijk nam de lobby voor het Rotterdams burgemeesterschap al teveel tijd in beslag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foto des Tages | Index-zuipen in Toulouse


‘Bareigenaar Hervy Beton, oud handelaar in aandelen, miste de spanning van de beursvloer (!) en besloot in zijn bar Le Trader’$ Pub in Toulouse de beursregels toe te passen. Hoe groter de vraag hoe hoger de prijs’. Breaking news van NOS-correspondent Saskia Dekkers op haar weblog
Op een electronisch scherm boven de bar staan de koersen vermeld van de verschillende alcoholica en iedere honderd seconden worden die aan de hand van de actuele omzet bijgesteld. Index-zuipen dus en al hijsend op het juiste moment toeslaan. Sterke maag vereist, dat wel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gemeenten en provincies hebben genoeg vlees op de botten

Een paar handjes vol gemeenten, provincies en wat aanpalende instellingen is waarschijnlijk hun in IJsland geparkeerde spaartegoeden kwijt. Minister Bos lijkt niet genegen deze risico’s ook nog voor zijn rekening te nemen en de Tweede Kamer zal hoogstens op een soort ‘vangnet’ aansturen. Maar geen nood, de lagere overheden hebben over het algemeen voldoende vlees op de botten. De relatief kleine verliezen zullen alleen de reserves hier en daar min of meer gevoelig aantasten.

Het betreft voornamelijk deposito’s die voor meerdere jaren, veelal vijf of tien jaar, zijn vastgezet. Dat zijn dus niet de bedragen waarmee zij hun jaarlijkse kosten financieren. Hoogstens gaat het om geplande investeringen, die erdoor vertraging kunnen oplopen. Gerelateerd aan de jaarlijkse inkomsten uit belastingen en het Gemeente- en Provinciefonds (de pot waarmee het rijk de vele miljarden uit de rijksbegroting onder provincies en gemeenten verdeelt) zijn de nu bekende verliezen dus peanuts.

Slappe was

Reserves die worden weggezet in langlopende deposito’s zijn niet zelden het eigen vangnet van gemeenten en provincies, om de fluctuaties in de rijksbijdragen op de lange termijn op te vangen. Want de omvang van de rijksbegroting van een bepaald jaar is bepalend wat gemeenten, provincies en waterschappen uit de rijksruif krijgen. Bij bezuinigingen is het pech hebben, bij extra uitgaven profiteert men mee. Voor 2009 is dat laatste het geval, dus de slappe was is al binnen.

Vorige Volgende