Overzicht

Arnold Karskens

21 Artikelen
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gelijkgeschakelde Pers

, door

dehrawodklein2Het was weer een journalistiek dieptepunt deze vrijdag. Kapitein Marco Kroon kreeg de militaire Willems-Orde uitgereikt in Den Haag en onze vaderlandse perslui (nadruk op de laatste lettergreep) applaudisseerde. Zelfs niet één kritische opmerking werd gemaakt. Terwijl daar toch alle reden voor was….

Want ‘Operatie Perth’ in Uruzgan tussen 9 en 19 juli 2006, waarvoor Kroon met name zijn eremetaal ontving, kent nogal wat tegenstrijdigheden. Voor wie het allemaal is ontgaan, zet ze ik nogmaals even op een rij:

* De inzet van de Nederlandse commando’s was volgens Legervoorlichting passief, namelijk ‘flankbeveiliging’ (De Pers: 25 februari 2009)

Volgens Kroon zelf was het actief, namelijk het ‘leegvegen’ van de Baluchi-vallei en het opzoeken en uitschakelen van Talibanstrijders. (Carré, januari 2009)

* Volgens Legervoorlichting werden bij de operatie geen Nederlandse gevechtshelikopters- en vliegtuigen ingezet. Het weer was namelijk te slecht.

Volgens de militaire website F-16.net, die iedere vluchtbeweging boven Afghanistan volgt, werd ‘the full firepower’ van de Nederlanders ingezet.

* Volgens legervoorlichting vielen er ‘geen burgerslachtoffers.’

De mensenrechtencommissie AIHRC spreekt van zestig doden. (Revu:nr.8, 2007)

*Volgens Minister van Defensie Eimert van Middelkoop zou er geen onderzoek zijn geweest door de mensenrechtencommissie AIHRC en de VN-organsiatie UNAMA naar burgerslachtoffers tijdens de operatie tussen 9 en 19 juli 2006. (Kamervragen SP 19 maart 2009)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brief Aan Karst Tates

, door

3200598105_3d9967bf11Deze brief schrijf ik omdat niemand het woord tot je richt. Terwijl jij als enkeling heel Nederland op zijn kop zette. Ik ben je vriend niet en wil het ook nooit worden. Een paar dagen geleden in Zevenaar ben je begraven. Iedereen haalde opgelucht adem toen het zand je kist bedekte. Voorgoed ben je van deze aarde. Ik ben er ook blij om. Ik hoop dat jouw Suzuki Swift waarmee je de aanslag uitvoerde snel door de schrootmolen gaat.
Wat je op 30 april bezielde begrijp ik nog steeds niet. Van achter inrijden op een stoet blije mensen is van een enorm laag niveau. Een laffe daad. Je actie was tegen de koninklijke familie gericht. Dat waren je laatste woorden. Waarom ram je dan omstanders? Je bent een terrorist van niks.
Je bent een egoïst. Je verloor je werk en ging daarom zielig zitten doen met een stickie in je handen. Op je 38ste ongetrouwd en werkloos heb je reden om gefrustreerd te zijn. Met wrok zag je hoe kroonprins Willem-Alexander in Mozambique een vakantiehuis kocht en in Argentinië nog een. Zijn koopzuchtige vrouw Maxima schuimt haute couture- ateliers af op kosten van de belastingbetaler. Terwijl jij je huis moet verlaten omdat de centen op waren. Woest werd je om deze ongelijkheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ondraaglijke lafheid

, door

karskens_foto

‘De ondraaglijke lafheid van het medium.’ Deze leus kwam op toen ik de aankondigingen zag van twee docu’s die komende dagen te zien zijn op de Nederlandse televisie. De VPRO zendt ‘Voor de vrede’ uit, over het wel en wee van veteranen. Jongerenzender BNN zendt ‘Met Patrick in Uruzgan’ uit, waarin Nederlandse militairen in Afghanistan worden gevolgd.

Nu wil ik niet de docu’s afkraken. Ik denk dat ze best integer zijn gemaakt. Met visie, gevoel en de wens om iets moois te maken wat beklijft. Het gaat me in dit geval ook niet om de inhoud.
Het gaat me om de onderwerpkeuze. Waarom moeten er wéér docu’s worden getoond over hoe goed ‘onze’ militaire missies het doen in het buitenland. Hoe gemotiveerd ‘onze’ jongens en meisjes zijn. Mijn vraag is: waarom moet het wéér gaan over hún angsten, hún gebrek aan comfort, hún tranen –noem maar op.
Waar blijven de reportages over die andere zijde? Over de dingen die we misschien níet goed doen? Neem Irak en Afghanistan. Wáár zijn de tranen van wat we aanrichten? Wáár blijft de interesse over wat we hebben achtergelaten? De onschuldige doden? De onschuldige gewonden, het weggegooide belastinggeld ter waarde van miljoenen euro’s?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Happen naar de baas!

, door

De foto toont de littekens van hondenbeten die Abdul Nabi (30) in Uruzgan opliep bij zijn arrestatie op 7 augustus. Volgens Defensievoorlichting zou deze Abdul “een grote Talibanboef” zijn en zich hebben opgehouden in dezelfde Khala als de Taliban-schaduwgouverneur Bari Ghul. Na arrestatie door Australische Special Forces wist hij zich van zijn boeien te bevrijden en viel hij de hondengeleider aan. Waarna de beten volgden. Waarom Nabi ondanks zijn nauwe contacten met de Taliban toch na drie weken is vrijgelaten is de woordvoerder niet duidelijk. Zelf verklaarde Nabi tegenover mij dat hij na het irrigeren van zijn land plots thuis werd overvallen en tegen de muur werd geworpen en op zijn gezicht geslagen. “Ze lieten een hond me bijten.” Dat de hond tegen boer Nabi is ingezet om een vluchtpoging te verijdelen of om eventueel zijn verzet bij arrestatie te breken, lijkt onwaarschijnlijk. De beten staan niet in een arm of kuit maar in beide bovenbenen op vrijwel dezelfde hoogte. De littekens lopen voornamelijk horizontaal wat er op zou kunnen duiden dat hij is gebeten toen hij al op de grond lag. Daarbij was hij als eenling geen partij voor getrainde militairen. De mishandeling hield niet op. “Op de weg kreeg ik stroomstoten op mijn rug.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Oorlog van Drie Miljard

, door

Dat de oorlog in Uruzgan niet lekker loopt, dat weet u als trouwe lezer. Dat de strijd in die Afghaanse provincie zevenmaal meer kost dan begroot, is voor u misschien nieuws. Vandaag becijfer ik in De Pers [.pdf] dat Nederland twee miljoen euro per dag betaalt voor Task Force Uruzgan. Materieel- en personeelskosten vormen slechts een deel van de prijs. Vooral de langlopende medische verzorging en uitkeringen aan militairen verhogen de eindrekening met honderden miljoenen euro’s.

Een voorbeeldje: Zo’n 20.000 Nederlandse militairen dienen tot 2010 in Uruzgan. Bij een gunstig scenario houden 1.000 militairen Post Traumatische Stress Stoornis PTSS over aan hun uitzending. Advocaat Henk van der Meijden, gespecialiseerd in militaire zaken, zegt dat uit zijn praktijk blijkt dat ruim de helft voor het leven werkloos en arbeidsongeschikt blijft. “De daaraan gerelateerde uitkeringen dienen veelal door defensie te worden gedragen. Dan praat je over bedragen van 0,5 tot 1,5 miljoen euro per persoon.”

Een rekensom leert het volgende:. De initiële kosten van de Uruzgan-missie becijferde het kabinet bij het begin van de missie op 1 augustus 2006 op 380 miljoen euro. Dat komt neer op 520.000 euro per dag.

Inmiddels is dat bedrag voor de eerste twee jaar verhoogd tot 580 miljoen euro. Voor de verlening tot eind 2010 is een bedrag vrijgemaakt van 540 miljoen euro. Voor het afbreken van de basis en het repatriëren van de wapens en manschapen uit de Zuid-Afghaanse provincie naar de Nederlandse kazernes is nog eens 115 miljoen euro uitgetrokken. Totaal dus 1.235 miljoen euro voor vier jaar Uruzgan-missie. Dat is ruim 845.000 euro per dag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

spionage & verraad

, door

Nog een zaak waar ik bredere belangstelling voor zoek: R.S. De voormalige legerinformant klaagt de Nederlandse staat aan. Hij zou 28 maanden voor Nederlandse militairen in Bosnië inlichtingen hebben verzameld. Onbetaald en bedreigd vluchtte hij naar de Verenigde Staten. Afgelopen donderdag werd in het gerechtshof van Den Haag de eerste stap gezet in een unieke zaak.

S., een stevige Kroaat van nu 29 jaar, sprak ik voor het eerst op zijn schuiladres in de Verenigde Staten. Hij vertelde me hoe Nederlandse militairen die deel uitmaakten van de Stabilisation Force SFOR (die tussen 1996 en 2004 moest toezien op het vredesverdrag van Dayton tussen Serven, Kroaten en Moslims) hem aanspraken en vroegen of hij hen kon helpen bij het vinden van voortvluchtige oorlogsmisdadigers uit zijn streek in de omgeving van de stad Vitez. De boeven werden gezocht door het Joegoslavië tribunaal in Den Haag. S. gaf inlichtingen over adressen, zorgde voor recente foto’s en tekende zelfs plattegronden waardoor onder andere de voortvluchtige misdadiger Vlatko Kupteskic kon worden gearresteerd.
Bij zijn mondelinge toelichting voor de Haagse rechtbank, melde S. verder dat hij de officieren alleen van voornaam kende. Ze zeiden niet dat het leden van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst MIVD waren. In missiegebieden is deze dienst echter als enige belast met het inwinnen van informatie. S. bezocht ze regelmatig in het Nederlands hoofdkwartier in Busovaca, ‘Hotel Nunspeet.’ Daar voorzag hij de Nederlanders, volgens eigen zeggen, ook van informatie over mogelijke aanslagen tegen SFOR. Maar de Nederlanders lieten hem aan zijn lot over toen de Kroatische inlichtingendienst, die lucht kreeg van zijn spionnenwerk, hem en zijn vader zwaar mishandelde.

De Amsterdamse advocaat Gerrit Jan Pulles die S. juridisch bijstaat, spreekt van een schandalige zaak. “S. heeft zich 28 maanden voor de Nederlanders ingezet. De Staat heeft de morele plicht de beloofde maandelijkse vergoeding van 5000 DM, ruim 2000 euro, uit te betalen. Hij, zijn vader en zijn moeder hebben moeten vluchten naar de Verenigde Staten. Het land van zijn vader wordt nu verbouwd door de buren en krijgt hij niet meer terug. Hem was asiel beloofd in Nederland. Maar hier werd hem aangeraden terug te gaan omdat het hier te gevaarlijk zou zijn.” Over de totale materiële schade wil de advocaat geen uitspraak doen maar zou in de honderdduizenden euro’s kunnen lopen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slagveld Tsjaad

, door

Ik had er deze week al over geschreven maar omdat het zo stil blijft, herhaal ik de boodschap nogmaals. Deze week stapt Nederland een nieuwe oorlog in!

Vanuit de zuid-oostelijke stad Goz Beïda opereren 60 Mariniers als verkenningseenheid van een 400 man sterk Iers bataljon. In een ruim honderd kilometer langs strook langs de Soedanese grens moeten zij de 160.000 ontheemden en vluchtelingen van het departement Dar Sila beschermen. Gevaren zijn er in overvloed, anders dan schorpioenen en giftige slangen. Tachtig kilometer verder bij de grensstad Adé wachten honderden soldaten van het Tsjadische Nationale Leger ANT opeen aanval uit Soedan. De diplomatieke betrekkingen tussen de buurlanden zijn in mei beëindigd nadat rebellen gesteund door Tsjaad de Soedanese hoofdstad Khartoum aanvielen. In februari vielen Soedanese rebellen al eerder de Tsjadische hoofdstad N’Djamena binnen. In deze ‘proxy-war’, waarbij de regeringen zich van derde partijen bedienen, zijn dit jaar al honderden doden gevallen. De vraag luidt niet of er gevechten uitbreken. De vraag moet zijn: wanneer. Voor of na de regentijd die nu begint.

Intussen lijken de Nederlandse militairen lijken op het ergste voorbereid in de Tsjadische savanne. Temidden van doornstruiken en laag kreupelhout is de militaire basis ‘Camp Ciara’ afgezet met drie rollen prikkeldraad, vervolgens een brede tankgracht, dan een vier meter hoge aarden wal en opnieuw een sloot. De Nederlandse detachementcommandant majoor Tjarko Leungen wijst wandelend over 250 bij 250 meter grote terrein met witte tenten naar de enorme dieselvoorraad van 250.000 liter.
De pezige Leungen, een verwoed triatlonatleet, erkent dat gevaar dreigt: ”We willen naar de grens maar we gaan er niet zo maar op af. Pas na overleg met de plaatselijke autoriteiten als de prefect.”
De Ierse bataljonscommandant majoor Steve Morgan is niet bang dat 3700 man sterke Europese troepenmacht Eufor klem komt in de binnenlandse strijd tussen de Tsjadische regering en opstandelingen. Frankrijk, die de helft van Eufor-macht levert, heeft begin dit jaar de zittende president Idriss Déby geholpen bij het neerslaan van een opstand. Deze steun was zeer tegen de zin van de anti-regeringsrebellen die ook in de omgeving van Goz Beïda operatief zijn. Morgan: “Het Eufor-mandaat is duidelijk. Bescherming bieden aan vluchtelingen en ontheemden. Raken we betrokken bij de strijd van de vechtende partijen dan hebben we gefaald.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ministeriële Lariekoek

, door

Dinsdagavond 20 mei, te Amsterdam, bij de uitreiking van de jaarlijkse persprijs ‘De Tegel’ mocht minister van Defensie Eimert van Middelkoop een toespraak houden. Reden: De Nederlandse militairen in Uruzgan waren de ‘Nieuwsmaker van het jaar 2007’. In die keuze kan ik me wel vinden –Uruzgan is hot- dus daarover geen kritiek van mijn kant. Wel op de babbel van de minister.
Want wat zei onze excellentie?
Dit bijvoorbeeld:
“Natuurlijk zijn er de nodige botsinkjes geweest – tussen de commandant, de voorlichter en de verslaggever – maar er is onmiskenbaar wederzijds begrip. Groeiend begrip. De enige eis die wij stellen is rekening te houden met de veiligheid van onze militairen en de operatie niet te compromitteren.”
Jaja, lees het goed …anders ontgaat het u lezer ……en let vooral op het laatste: “DE OPERATIE NIET TE COMPROMITTEREN”. Dat is nieuw! Spiksplinternieuw! Een nieuw oekaze! Bij het begin mocht de Nederlandse embed-verslaggever niets schrijven wat de operationele veiligheid van de troepen in gevaar zou kunnen brengen. Nu moet ie ook zijn kanis houden over alles wat de missie een slechte naam geeft. Ongemerkt weer een stap verder in de vervolmaking van de censuur. U en ik weten best wat dit in de praktijk inhoudt: Zwijgen over burgerslachtoffers. (Honderden zijn er door bombardementen gevallen.) Mond dicht over miskleunen bij de wederopbouw. (Miljoenen zijn al verdwenen.) Geen woord over de foute strategie. En als er dan toch kritiek moet zijn, lever dat op de Afghanen. (Domme Afghaanse politieagenten doen het erg goed in embed-artikelen. Lees uw betaalde krant er maar op na.)

Het meeste stoor ik me echter aan deze quote:
“De zogenaamde onafhankelijke persvertegenwoordiger reist onder de hoede, de gewapende hoede, van één van de stamleiders door de straten van Tarin Kowt. Zijn collega reist met een Afghaanse politicus, die niet bepaald de vriend van de gouverneur is. Uiteraard heeft ook hij zijn bescherming gekocht. En een derde collega rijdt mee in een Nederlandse Bushmaster. Alle drie spreken ze via een tolk met de Afghanen en alle drie zien zij slechts de achterkant van het borduurwerk.”
Deze opmerking is natuurlijk van het niveau ‘Ministeriële Lariekoek’. Nooit ben ik, (Van Middelkoop moet het over mij hebben, schat ik zo in), met een stamleider of politicus door de straten Tarin Kowt gereisd. Ik spreek uiteraard wel iedereen, gewoon gezellig thuis of in het parlement aan de thee.
Voor alle duidelijkheid wil ik nog maar eens wijzen op het grote verschil tussen embed en unembed. Afghanen die ik spreek censureren niet. Ze vragen nooit wat ik schrijf en hanteren ook geen rood potlood. Als unembed ben ik sowieso vrij met wie dan ook te praten; nabestaanden van slachtoffers, gewonden, gevangenen, regeringsvertegenwoordigers, Taliban-aanhangers, de man in de straat.
De grootste leugen (want de minister liegt keihard op dit punt) is dat ik bescherming zou moeten kopen om door Tarin Kowt te lopen. Pure onzin. Het is een spindoctor-methode, bedoeld om unembedded verslaggeving in een kwaad daglicht te stellen.
Hoe gaat het dan echt in de praktijk? Ik wandel bij ieder bezoek door de stad (dat deed ik al ver voordat de eerste Nederlanders arriveerden) of ik rij er per auto doorheen. Tijdens het laatste bezoek zat ik zelfs achterop een brommer. Niks geen konvooi met windbuksen! Ik stop wanneer ik wil en praat met wie ik wil en wissel regelmatig van tolk.
Waarom dan die Haagse kritiek? Wel, omdat ik schrijf wat ze daar niet willen horen. Zoals laatst het verhaal in De Pers over Sultan Mohammed die bij een Nederlands bombardement in het district Chora zijn vrouw, 6 van zijn 9 zonen en 2 van zijn 3 dochters verloor. Kijk, dat mag u en de rest van Nederland niet weten want deze waarheid ‘compromitteert’ de missie.
Jokken is beleid bij Van Middelkoop. Dat vind ik.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Joris is bang

, door

Al eerder schreef ik over Joris Luyendijk, onze sirene in medialand (blog: 31-3-2007). Ik vond zijn boek ‘Het zijn net mensen’ interessant. Soms hilarisch door de vele leuke grappen. Neem ik geen woord van terug. Journalistiek is best een grappig beroep. En er eens flink tegen trappen mag.
Nederlandse correspondenten van over de hele wereld vonden het echter nodig om te reageren op zijn stelling dat journalisten nooit de hele waarheid boven water kunnen halen. Ze hebben hun kritiek gebundeld in het net verschenen boek ‘Het maakbare nieuws’. En hoewel ik het boek niet heb gelezen, ken ik wel het werk van veel van deze collega’s. En ik vind –omdat ik de situatie en de moeilijkheidsgraad ter plaatse ken- dat ze goed werk doen: Bram Vermeulen in Zimbabwe, Coen van Zwol op de Kaukasus, Conny Mus in het Midden-Oosten. De samenstellers van het boek hadden mij uitgenodigd voor een bijdrage maar ik heb bedankt voor de eer. Want wat Joris zegt, is zijn mening. Het is geen wet. Waarom zou ik dan appelleren? En ach kritiek op de Westerse persbureaus kreeg ik er al ingepompt op de School voor de Journalistiek. Daarnaast heb ik al een dik boek, ‘Pleisters’, geschreven over de Nederlandse oorlogsverslaggeving. Dus ‘laat maar’ dacht ik. Geen spijt overigens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilders Spiegel

, door

De halve wereld verwacht van mij een stelling in de Film van Wilders. Die heb ik: Vertonen. Wel met een advies voor Geert. Dat schreef ik in een commentaarstukje voor de Revu.

‘Uiteraard ben ik geen helderziende, maar ik denk dat ik weet hoe de ‘anti-Koran’ film ‘Fitna’ van Tweede-Kamerlid Geert Wilders er uit gaat zien. Dat wordt het betere plakwerk. Een collage van bekende beelden die we kennen van tv en internet. Zoals daar zijn: een onthoofding door Taliban van Afghaanse politiemensen, de effecten van een zelfmoordaanslag in een Israëlische badplaats, een autobom op een overvolle markt in Irak en Pakistan, foto’s van de Turkse genocide op Armeense christenen, een steniging in Iran, burgers na bomaanslagen in Casablanca, New York, Madrid en Londen. Gewoon aan elkaar geplakt. Zonder commentaar.

Wie zich voelt aangesproken, zal zich er aan storen. Maar het zijn bestaande beelden van acties uitgevoerd in naam van een geloof. Wilders houdt met zo’n film de kijker een spiegel voor. Wie schrikt, schrikt van zichzelf. Als Wilders zich in de film onthoudt van commentaar zal niemand hem kunnen aanvallen. Alleen, daarvoor heb je tact nodig. En ik weet niet of ons Kamerlid zich zal inhouden. Zelf raad ik hem aan geen pagina’s uit de Koran te scheuren of zich te zondigen aan fouten, als intolerantie, die hij zijn tegenstander in de schoenen schuift. Als Wilders de hele film zijn mond houdt, is dat het beste. Dan zien we een herhaling op de Grote Donorshow van BNN, waarbij iedereen op voorhand ook op het verkeerde been is gezet bij het weggeven van een nier. Zo wordt opnieuw aangetoond dat de samenleving en politiek ziekelijk vooringenomen is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rubberen Tegel

, door

Wat vindt u: Mag een gecensureerd artikel een journalistieke persprijs winnen? ‘Natuurlijk niet!’, hoor ik u denken. De ‘Nederlandse journalist van de twintigste eeuw’ H.J.A Hofland is het met u eens en weigert –indien gevraagd- de persprijs ‘De Tegel 2007’ uit te reiken als het artikel of reportage gescreend is door Defensie. “De tegel is geen staatsprijs,” laat hij telefonisch weten in een artikel van mijn hand op de website van www.Revu.nl.

Deze week sloot de inzendingen voor ‘De Tegel, de belangrijkste persprijs van Nederland.’ De kans is groot dat er artikelen en tv- of radioreportages uit Uruzgan worden ingestuurd die gecensureerd zijn door Defensie. Zelf denk ik aan KRO Reporter, wat artikelen uit de Volkskrant, Trouw en het NRC Handelsblad. Allemaal nageplozen op ‘operationele informatie’ die de Nederlandse troepen (lees: de minister van defensie) in gevaar kan brengen. En dat is tegen het zere been van Hofland, ooit zelf frontverslaggever tijdens de Hongaarse Opstand in 1956. Bovendien heeft hij recht van spreken omdat de naam van de persprijs is genoemd naar zijn boek ‘Tegels Lichten’ uit 1972, een aanklacht tegen het establishment. Hofland, tegenwoordig columnist voor NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer, snapt dat militaire operaties geheimen bevatten maar volgens hem wordt de huidige embedded-censuur gehanteerd om de berichtgeving uit de Afghaanse provincie positief te beïnvloeden. Daar strijden sinds augustus 2006 Nederlandse militairen tegen aanhangers van het verdreven Taliban-regiem. Hofland: “Deze censuur is een oneigenlijke manier van politiek bedrijven. En gecensureerde inzendingen horen niet thuis bij een persprijs. Als mij wordt gevraagd die prijs uit te reiken dan zal ik die winnaar bellen en uitnodigden voor de koffie en zeggen dat, hoe prachtig het werk ook kan zijn, ik me daar niet voor zal lenen. Ik wil geen winnaar met een handicap. Dit is geen reclame voor degene die de prijs ontvangt. En het publiek moet weten waarvoor die beloning is uitgereikt en zich niet afvragen welk nieuws is achtergehouden.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Journalusten

, door

‘Wat ben ik toch blij om een journalist te zijn’, neuriede ik de laatste dagen. Heb ik wel vaker, een goed gevoel na gedane arbeid. Dan fluit ik ’s morgens over mijn bak havermout iets vrolijks.

De muzikale oprisping was voor de onthullingen van Peter R. de Vries over de dood van het Amerikaanse meisje Natalee Holloway. Ze verdween in 2005 op het eiland Aruba. De Nederlander Joran van der Sloot wordt verdacht daar een hand in te hebben gehad. Zo’n zaak is een drama voor de nabestaanden, maar het is blijkbaar smullen voor de hele Nederlandse pers. Die krijgt geen genoeg van een drinkend, blond, wulps & all American studente. Het verhaal kreeg ik de laatste dagen zo vaak opgediend dat ik de krant wegleg of van tv-kanaal verander.

Misdaadverslaggever Peter R. de Vries neem ik niks kwalijk. Hij onderzocht de zaak en kwam tot een conclusie. Hij werkt tenminste. Dat kan ik niet zeggen van alle nieuwsparasieten die vervolgens op zijn onderzoek doken. NOS-collega Lex Runderkamp schoof tijdens een journaal-uitzending ‘life’ aan tafel en herkauwde het nieuws. Zielig, dacht ik. Waar bleef het NOS-journaal deze week toen er twee aanklachten tegen Nederlandse top-militairen in Uruzgan werden aangezwengeld? Er zijn advocaten die zeggen voldoende aanwijzingen te hebben dat er mogelijk Nederlandse oorlogsmisdaden tegen Afghaanse burgers werden gepleegd. En dan hebben we over een zaak pakweg 200 maal Natalee Holloway. De dader is geen draaikonterige tot op het bot verwende jongeman aan wiens geestesgesteldheid je mag twijfelen. Nee, in Afghanistan waren het stabiele heren die weloverwogen dodelijke opdrachten gaven. Evenmin is er sprake van verdwenen lijken of ontbrekende getuigen. Tientallen mensen keken toe en tientallen graven vormen het bewijs. Was best aandacht waard, lijkt me. Misselijk makend vind ik daarom die Holloway-show bij onder andere het NOS-journaal: Met z’n allen schoppen tegen een jongeman maar te angstig zijn om de staatsbemoeienis bij een mogelijke massamoord aan te kaarten.

Volgende