Overzicht

Anti

247 Artikelen
2 Waanlinks
Achtergrond: Jay Huang (cc)

Closing Time | James Ferraro

, door

Net als Oneohtrix Point Never, die we gisteren in de Closing Time hadden, wordt James Ferraro beschouwd als een van de pioniers in het genre ‘vaporwave’. Dit genre ontstond zo’n tien jaar geleden online als een ironische bewerking van feelgoodmuzak, opgebouwd uit samples van lounge- en liftmuziek, wat je hoort als je in de wacht staat, de openingstune van Windows, de niksige deuntjes onder een informatieve video. Deze muzak – ‘corporate mood music’ – klinkt optimistisch en hoopvol maar uiteindelijk is het vaag, vervreemdend en leeg, zo leeg als onze consumptiecultuur en het hyperkapitalisme. Niet voor niets doet het woord vaporwave denken aan vaporware.

Closing Time | Oneohtrix Point Never

, door

Bij Oneohtrix (One-oh-trix) Point Never weet je nooit wat je krijgt, en op zoek naar een nummer om hier te delen werd me ook duidelijk dat zijn muziek totaal ongeschikt is om in losse nummers te luisteren. Niet dat zijn albums nou per se een coherent geheel zijn, maar daar zit nu juist voor een groot deel het luisterplezier: van het ene in het andere gegooid worden – iets dat in dit ene nummer ook al enigszins gebeurt. Op zijn derde album R Plus Seven uit 2013, waar ‘Zebra’ op staat, poogt hij iets nieuws te maken van niksige digitale geluiden van de jaren ’80, wat hem een pionier in ‘vaporwave’ maakte (waarover morgen meer). Hierna zijn er nog acht albums en een paar singles uitgekomen en inmiddels klinkt OPN alweer totaal anders.

Closing Time | Noname

, door

 

Rapper Noname radicaliseerde in de afgelopen jaren, wat niet alleen uitmondde in een antiracistische boekenclub maar ook in het antikapitalistische nummer ‘Rainforest’.

“Only animal that ravage everything in its path/They turned a natural resource into a bundle of cash”

Closing Time | Else Marie Pade

, door

Er kwamen hier al eens een paar pioniers op het gebied van elektronische muziek voorbij – Clara Rockmore die in de jaren ’20 van de vorige eeuw waarschijnlijk de eerste populaire vrouwelijke artiest in dit genre was, en Daphne Oram die haar eigen synthesizer bouwde en eind jaren ’50 bij de BBC de eerste vrouwelijke oprichter en directeur van een elektronische muziekstudio werd, bijvoorbeeld. Vlak voor Oram was er Else Marie Pade, een Deense pionier in Musique Concrète, waarbij alledaagse geluiden verwerkt worden tot composities. Syc Cirkler (Zeven Cirkels) was het eerste elektronische muziekstuk dat op de Deense radio te luisteren was en staat op het veel later (in 2001) samengestelde album Et Glasperlespil.

Closing Time | The Chemical Brothers

, door

Ik weet niet waarom ik Daft Punk en The Chemical Brothers verwar, misschien omdat ze in dezelfde jaren populair werden en omdat ik hun muziek niet zo boeiend en vaak ronduit irritant vind, maar ze wel allebei een video maakten die me aan de buis gekluisterd hield. In het geval van The Chemical Brothers de video bij het nummer ‘Star Guitar’ dus.

Closing Time | Daft Punk

, door

Met het afscheid van Daft Punk nemen we ook afscheid van een vernieuwend duo op het gebied van muziekvideo’s, zo lees ik in de obituaries. En ja inderdaad, ‘Da Funk’ is mijn favoriete nummer van Daft Punk, een nummer dat totaal oninteressant is als je het alleen hoort, maar juist voor die video keek ik MTV.

Closing Time | Jam City

, door

Jam City maakte het album Dream A Garden als kritiek op het kapitalisme en vond inspiratie in de rellen in Britse steden in 2011 (nadat de politie in Londen Mark Duggan doodschoot) en het werk van activiste bell hooks. Maar geen nood als je niet precies weet waar het protest ‘m in zit, want:

if you find yourself nodding to the beat, then you definitely get what I’m saying in the lyrics. The culture we live in is designed to make us feel shit about ourselves, so if listening to a three-minute song can momentarily make you feel good, then the music and the message is doing its job.

Closing Time | The Soft Pink Truth

, door

Het album Shall We Go On Sinning So That Grace May Increase? is duidelijk gemaakt met de bedoeling om het in een keer te luisteren – het album is voor de artiest dan ook een vorm van self-care in reactie op Trump, en dan heb je aan een nummer niet genoeg. Maar ja, de artiest maakte nu eenmaal alleen bij dit nummer een video, dus hier enkel dit fragment. Zoals dit ene nummer kabbelt ook het album lekker voort, zonder saai te worden. Er valt genoeg boeiends in te ontdekken en soms neemt het ineens een onverwachte wending. The Soft Pink Truth is een helft van Matmos, die hier al eens voorbijkwam.

Closing Time | Lost girls

, door

Eigenlijk stelt het nummer ‘Drive’ niet zoveel voor: een rustige, herhalende percussie, een constante drone op de achtergrond die soms wat aanzwelt, en Jenny Hval die iets vertelt alsof ze iemand een brief schrijft (“Dear so and so”…). Maar wat is het een heerlijke opbouw naar een explosie van… (als ik zeg gesnik van Hval, zou je dan nog luisteren?). Lost Girls zijn Jenny Hval en Håvard Volden, ze maakten samen de EP Feeling.

Closing Time | Belief Defect

, door

“A soundtrack for this apocalyptic time, an uncompromising reflection on the state of mankind and its uncertain future” – deze muziek is gemaakt in 2020, vraag je? Nee, in 2017. Het waren toen ook al donkere tijden hè. Dit nummer staat op het album Decadent Yet Depraved.

Closing Time | Melanie Velarde

, door

Sommige albums staan het eigenlijk niet toe dat je er een nummer uithaalt om te laten luisteren. Wat de muziek van Melanie Velarde boeiend maakt is dat je op haar albums steeds verrast wordt door nieuwe invalshoeken, dan kalmerend, dan weer vrolijk, en alles bij elkaar klinkt het net even anders dan anders.

Vorige Volgende