Nederland anno 2006. Hoogleraar Nieuwe Testament prof. dr. Pieter van der Horst wordt door het universiteitsbestuur onder zware druk gezet om een vlammend betoog over het virulente antisemitisme in de islamitische wereld uit zijn afscheidsrede te snijden, omdat anders boze moslimstudenten wel eens aanslagen zouden kunnen plegen.

Met name de zinsnede dat de islamitische wereld “de fakkel van het antisemitisme van de nazi’s heeft overgenomen” zit de bestuurders dwars. Ze hadden zopas nog wel zo’n fijne conferentie gehad, waar joden, christenen en moslims het erover eens waren dat de drie abrahamitische godsdiensten naar vrede en saamhorigheid streven.

Het land was te klein. Dit was censuur! De wetenschappelijke vrijheid werd hier aangetast! Dat het gewraakte deel van de lezing van Van der Horst niets met wetenschap van doen had, maar een eenzijdig ronkend zionistisch verhaal was, viel nauwelijks iemand op – al had de gloeiende bijval van het CIDI hint genoeg moeten zijn. Wie nam nu de moeite om de voetnoten (of het gebrek daaraan) even na te lopen? Van der Horst werd als martelaar van het vrije woord overladen met bloemen en bedankbrieven, na uitvoerige berichtgeving door Trouw en NOVA. Geert Wilders stelde kamervragen over deze “ongepaste aantasting van de academische vrijheid”.

Nederland anno 2011. Cultuurhistoricus Thomas von der Dunk wordt op het laatste moment afgewimpeld de Willem Arondéuslezing te houden ten overstaan van de Noord-Hollandse Statenleden, omdat zijn betoog de PVV wel eens voor het hoofd zou kunnen stoten. Die PVV rukt namelijk steeds dichter op naar het centrum van de macht, en CDA en VVD werken er zo goed mee samen. Geen wonder dat de CDA’er en VVD’er die na de laatste Statenverkiezingen nog uit de voorbereidingscommissie waren overgebleven, Von der Dunk snel een afzegging stuurden. Naar nu blijkt omdat de inhoud en de persoon van Von der Dunk PVV-blokhoofd Hero Brinkman niet zinden.

Wat verongelijkt gemurmureer van de kant van Links. Geamuseerd schouderophalen bij de rest van de natie. Want ja, die Von der Dunk, is dat eigenlijk niet een elitair Linksmens, en een rare, PVV-bashende relnicht? En hij praat raar en zijn tanden staan scheef, en hij heeft doorgeleerd en schrijft irritante stukjes in de Volkskrant. Logisch dus dat de PVV niet wenst dat hij de Provinciale Staten als podium gebruikt om de nationaal-populisten voor NSB’ers uit te maken. Dat soort praatjes bewaart hij maar voor de bingo-avond van Nederland Bekent Kleur.

Dubbele moraal

Men moet zich eens voorstellen dat een islamkritische arabist was afgezegd voor een lezing ten overstaan van de Haagse gemeenteraad, omdat de islampartij anders een rel zou trappen. De Telegraaf zou de week erop vol staan met schreeuwerige artikelen en chocoladeletterige koppen die het woord ‘censuur’ zouden spellen; Joost Eerdmans zou het spreekgestoelte van de publieke omroep gebruiken om moslims verdacht te maken, en de PVV zou deze of gene minister aan z’n jasje trekken met de vraag of moslimpartijen niet gewoon verboden konden worden.

We weten dit omdat er een mediarel ontstaat, iedere keer als men ook maar dénkt dat een moslim een scheet gelaten heeft vanwege een schilderij ergens op het gemeentehuis in een of ander gat in de provincie.

Ziet u, het maakt namelijk een wereld van verschil of er moslims in het spel zijn, of dat onze Hollandse huis-tuin-en-keukenfascisten hun spieren laten rollen om iets te verbieden wat hen niet bevalt. Als moslims er iets mee te maken hebben buitelt de gehele natie over zichzelf heen in een acute aanval van hysterie. Maar wanneer de PVV weer eens een verbod uitvaardigt omdat iets haar niet bevalt, haalt men collectief de schouders op. Ach ja, de PVV, het zal wel.

De PVV, dat zijn namelijk anderhalf miljoen blanke kiezers. Het zijn onze buren, collega’s, familieleden. Die kennen we toch? Het zal daarom allemaal vast zo’n vaart niet lopen met Geert Wilders en zijn PVV. Je moet hun grieven gewoon vooral serieus nemen, dan komt het vanzelf goed. En de PVV onderdeel uit doen maken van de macht. Dan normaliseren ze vanzelf. De geschiedenis bewijst dat. Moslims daarentegen, zijn en blijven vreemdelingen, geen échte Nederlanders, een vreemd element. Wat doen ze toch in die achterstandswijken, dat verpaupering en criminaliteit er om zich heen grijpt, satellietschotels en hoofddoekjes als paddestoelen opspringen en vreemde talen er als zwerfvuil rondslingeren,- om een voormalig minister van Integratie nog maar eens aan te halen? Wat hebben die mensen eigenlijk met Nederland voor?

Knagen aan de rechtsstaat

Zoals Von der Dunks lezing echter overtuigend duidelijk maakt, is de PVV geen partij als anderen. Voor het eerst in tweehonderd jaar is er een partij die op twee punten doelbewust tornt aan de rechtsstaat: 1) de gelijkheid voor de wet en 2) de onafhankelijkheid van de rechtsspraak. De enige periode in die tweehonderd jaar waarin dit eerder aan de hand was, was die van de nazi-bezetting. Dan is het natuurlijk opmerkelijk, om niet te zeggen: raar, dat uitgerekend nu zo’n partij zich steeds dichter in het centrum van de macht weet te nestelen, vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog tot politiek incorrect worden verklaard.

De PVV opereert weliswaar binnen de kaders van de democratie, maar ze is fundamenteel een anti-democratische partij. Men kan er geen lid van worden; de leider heeft het laatste woord; ze is gericht op het demoniseren en uitsluiten van als ‘vreemd’ ervaren bevolkingsgroepen; en ze maakt voortdurend stemming over de kosmopolitische elite, die met de vreemde elementen in de maatschappij zou samenspannen en de hardwerkende blanke Nederlander (‘Henk en Ingrid’) eronder zou houden.

Genoeg overeenkomsten met de NSDAP zou men denken, maar wee degene die de parallel trekt. Die wordt niet alleen door Rechts gekapitteld, maar ook door niemand minder dan Femke Halsema. De lezing van Von der Dunk was volgens haar al even dom als de reactie van Hero Brinkman dat “die antisemiet” Von der Dunk niet mocht worden toegestaan de PVV over de kam te halen. Die pavlovreactie zegt meer over de allergieën van Halsema dan de lezing waar ze over oordeelt, want in tegenstelling tot zijn columns levert Von der Dunk hier een gedegen historisch overzicht, en een aantal zorgvuldig onderbouwde observaties.

Eigenlijk zegt Halsema hier: ‘Shhhhst, dat moet je niet zeggen! Dat werkt alleen maar averechts.’ Beter had ze Thomas von der Dunks punt over het taboe dat sinds kort rust op vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog niet kunnen illustreren.