Diversiteit in landbouwzaden is van levensbelang voor de voedselvoorziening. In de jaren zeventig decimeerde het grassy stunt virus de Indiase rijstoogst. Genetische weerstand tegen deze ziekte werd gevonden in maar één van de 6200 rijstsoorten (check die bizarre namen van rijstziekten). Tegelijkertijd vernietigde bacterievuur 15% van de Amerikaanse maïsoogst, resistentie werd uiteindelijk gevonden in een wilde maïssoort die alleen voorkwam in een bedreigd natuurgebied in Mexico (farmingfutures).
Tijdens de Tweede Wereldoorlog beschermde de wetenschappers van het Pavlovsk onderzoeksstation hun waardevolle collectie landbouwzaden tegen de aanstormende nazi’s. De tuin viel in handen van de nazi’s, maar de onderzoekers waren daarvoor al met de zadencollectie gevlucht naar de stad. Negenhonderd dagen zaten ze in een kelder in het belegerde Leningrad. Twaalf van hen stierven de hongerdood, naast zakken rijst en aardappelen die ze niet wilde aanspreken (Croptrust). Want ze wisten dat deze collectie later van vitaal belang was voor de wederopbouw van de landbouw in de Sovjet-Unie. Tegenwoordig beheert het Pavlovsk onderzoeksstation meer dan 5000 soorten zaden en bessen waarvan 90% in geen enkele andere zaadbank te vinden is.
Maar het Pavlovsk onderzoeksstation wordt wederom bedreigd, deze keer niet door Duitse laarzen maar door de lakschoenen van projectontwikkelaars.
Een nieuwe wet in Rusland maakt het mogelijk om ‘onproductief’ land te onteigenen en beschikbaar te maken voor woningbouw. Dit betekent voor het eind van het jaar het einde van deze waardevolle collectie landbouwzaden en de tuinen. Alhoewel president Medvedev twittert dat hij zich over de zaak zal buigen is het gevaar nog niet geweken. Ook uw steun is nodig om deze unieke zaadbank te beschermen en u hoeft er niet eens de hongerdood voor te sterven: gewoon de petitie tekenen is (hopelijk) al voldoende. Russen, Hollanders, Vlamingen we zijn immers allemaal aardappeleters?
Reacties (5)
Enerzijds ben ik voor behouden van het Pavlovsk onderzoeksstation en tegelijk ben ik er voorstander van dat de hele boel (of stekjes) verhuizen naar Spitsbergen.
Accepteer genetische engineering en ontspan.
Mee eens. Voor zover mogelijk een backup voor het Pavlovsk Experimental Station op Spitsbergen* en tegelijk dit instituut handhaven. .
.
Maar kan alles naar Spitsbergen?
In de link naar wikipedia lees ik: “The collection is a field genebank, meaning that the varieties are stored as plants in the ground. Most of the species concerned do not breed true from seeds, and so the varieties cannot be stored as seeds.”
Hoe dat dan in WOII wel is gelukt wordt me uit de links niet duidelijk.
Iemand wel een verklaring?
.
*)
Wellicht ten overvloede. Op Spitsbergen staat een internationale zaadbank.
Nadere uitleg zie o.a. onderstaande link.
http://www.ted.com/talks/cary_fowler_one_seed_at_a_time_protecting_the_future_of_food.html
Na ca. 9 min komt Spitsbergen aan de orde. In het deel daarvoor legt Cary Fowler uit waarom dit nodig is.
Het staat inderdaad voor een groot deel in de tuinen zelf. Waarschijnlijk hebben de duitsers dat niet geplunderd, die waren opzoek naar herkenbare zaken als aardappelen en tarwe, ondefinieerbare bessenstruiken zullen ze hebben laten staan.
Ben ook helemaal voor die genetische bank op Spitsbergen, maar nog beter zou zijn als deze biodiversiteit op talloze plaatsen wordt bewaard en gebruikt. Meer verschillende groenten en fruitsoorten op het land en in de winkel.
Als het zo belangrijk is voor de landbouw lijkt het mij zowiezo verstandig (kopieen) van die 4500 unieke soorten ook bij ander banken te stallen. Als de boel daar af fikt o.i.d. heb je ook een probleem.