2009 wordt het einde van Senseo

Tijd voor belangrijk nieuws. Tegenvallende cijfers bij Philips en veiligheidsrisico’s bij het Senseo koffiezetapparaat, hoe klein ook, luiden het einde in van de bandeloze Senseo-terreur. De machine, verkrijgbaar in vele banale kleuren, was ongekend populair. Maar waarom? Omdat het leuk staat als een woonaccessoire? Voor de ‘koffie’ hoefden we het niet te doen. Alstublieft, laat de Senseo net zoiets zijn als flippo’s, loloballen, Betamax en He-manpoppen. Zie het als een mislukte oorlogsmissie. Een vergissing. Woestijnzand erover.

Ja, ik ken ze. Senseodrinkers. Zelfs in mijn familie. ‘Maar Dark Roast is echt lekker hoor,’ is het veel gehoorde weerwoord. Zij kunnen er niets aan doen. Zij zijn blind. Vroeger dronken ze nooit koffie, of alleen met een kilo suiker en als er een parapluutje op zat. Als het naar chocomel smaakte. Thee met koffiesmaak, dat soort grappen. Senseodrinkers zitten inmiddels overal. Ze hebben de pads rectaal ingebracht gekregen van de zondaar uit Eindhoven die een monsterverbond met Douwe Egberts aanging.

Hé, was ik als alfa-koffiedrinker niet die snob die zelf Nespresso bullets prefereerde? Nee, inmiddels heb ik zelf een Gaggia Topazio voor een paar tientjes die uit het décor van RTL Veronique weggejat had kunnen zijn. Gruwelijk blauw met groen. Maar wat een koffie! En vieze koffie mag u natuurlijk van mij drinken. De eeuwige lauwe filterbak, bekend van ‘Mag ik u een kopje koffie aanbieden?’ in garage, meubelboulevard en ander oord met plavuizen. Ik zie altijd van die charmante potten Buisman Cappuccino staan in de supermarkt, die gretig worden ingeslagen door bejaarden. De sachets Wiener Melange? Ik zou ze ook inslaan bij de groothandel als ik een krantendepothouder was en ik voor mijn jongens en meisjes iets van bedenkelijk allooi wilde voorzetten. Maar weet u wel wat voor een opgeklopt kermisvertoon Senseo is?

De Senseo kijkt je niet trots aan, heeft geen piston dat voor jou met 9 bar een knalharde ristretto er doorheen jast. Hij is nederig gebogen, als een slappe leuter, een gesmolten ijsje. Het is als een maquette van een gebouw waarin het hele personeel te horen heeft gekregen dat het voortaan alleen nog maar konijnenvoer mag eten.

Het water wordt uit het reservoir naar de koffiepad gepompt door een zogenaamde vibratiepomp. Jawel. Slechts anderhalve bar brengt dat apparaat voort! Je kan met een hamer, een dildo, een ballon en een trog water zelfs betere koffie maken. Die Senseo schuimlaag, die smaakt als papier maché, is zo’n beetje het handelsmerk geworden. Eigenlijk is het knap. Ik denk dat als ik een hele dag op de markt zou staan met een dienblad vol stront, verarmd uranium en cd’s van de band van Jeroen van Koningsbrugge, ik niks zou verkopen. Maar Senseo flikt het om net zoveel waardeloos materiaal in pads te verkopen. En iedereen graait. Tot nu.

2009 wordt het jaar van Senseo’s downfall. Wees fier en verstandig. Op kantoor, in de boot, in de caravan: pak een hamer en sla die koffieprutser kapot (NIET op Marktplaats zetten, dan komen we er alsnog niet van af!).