ANALYSE - Politicoloog Tjitske Akkerman meent dat er belangrijkere dreigingen zijn.
De opkomst van het populisme in Europa heeft de afgelopen jaren aanleiding gegeven tot zorgen over de liberale democratie. Het idee dat populisme de belangrijkste bedreiging vormt berust echter op een misverstand over wat populisme is. Veel bedreigender is het groeiende (xenofobe) nationalisme. Dit populistisch nationalisme is met name aan de rechterkant van het politieke spectrum te vinden.
In 2016 was de paniek over populisme wijdverbreid. Brexit, de verkiezing van Trump tot president en de vooruitzichten van populistische radicaal-rechtse partijen als het Front National (FN), de Partij voor de Vrijheid (PVV), Alternative fűr Deutschland (AfD) en de Freiheitliche Partei Österreichs (FPÖ) bij nationale verkiezingen in 2017 leidden tot grote zorg. Wereldleiders wezen op het grote gevaar van populisme. Obama waarschuwde tijdens zijn laatste reis naar Europa als president tegen populistische bewegingen aan zowel de linker- als de rechterzijde van het politieke spectrum. De paus zei in een interview met een Duitse krant dat ‘ populisme een kwaad is en slecht zal eindigen, zoals de vorige eeuw aangetoond heeft’. Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie, zei in zijn jaarlijkse rede in 2016 dat de Europese Unie zich moest beschermen tegen het aanstormende populisme. De consternatie is inmiddels wat geluwd, omdat bovengenoemde partijen niet de gevreesde overwinningen hebben behaald. Toch wordt het populisme nog steeds als de belangrijkste bedreiging voor de liberale democratieën in Europa beschouwd. Dat is onterecht. Zeker, liberale verworvenheden als vrijheid van de pers, scheiding der machten en een pluralistisch middenveld liggen onder vuur in Hongarije en Polen. In West-Europa zijn de liberale instituties weliswaar sterker dankzij een langere democratische geschiedenis, maar ze zijn niet onaantastbaar. Toch is het misleidend om het populisme als belangrijkste bedreiging aan te wijzen. Veel gevaarlijker is het groeiende xenofobe nationalisme.
Wat is populisme?
De term ‘populisme’ wordt losjes gebruikt door politici en pundits. Zowel linkse opponenten als Hugo Chavez, Jeremy Corbyn, Bernie Sanders, Syriza en Podemos als rechtse opponenten zoals Donald Trump, Marine LePen of Geert Wilders worden populistisch genoemd. Populisme wordt niet alleen in de media of door politici als een gevaar voor de liberale democratie aangemerkt, maar ook wetenschappers beschouwen populisme doorgaans als een ideologie die anti-liberale of anti-democratische elementen heeft. De bekendste criticus van het populisme is Jan-Werner Müller. Hij volgt Cas Mudde’s gezaghebbende definitie van populisme als een ideologie die de maatschappij verdeelt in twee antagonistische en homogene groepen – het goede volk en de slechte elite – en die ervan uitgaat dat de algemene wil van het volk soeverein is. Dit ideaal van een democratie die gebaseerd is op een onbeperkte en ongedeelde wil van het volk maakt het populisme tot een potentiële bedreiging van de liberale democratie volgens Mudde. Jan Werner Müller gaat nog een stap verder en stelt dat populisme niet alleen anti-liberaal is, maar ook anti-democratisch.
Linkse populisten zijn niet anti-democratisch
De kern van bovengenoemde definitie is dat het volk als homogeen beschouwd wordt. Omdat populisten anti-pluralistisch zijn erkennen ze niet dat burgers verschillende waarden en belangen hebben. Dat maakt populisme zo gevaarlijk volgens Jan-Werner Müller. Müller overschat dat gevaar omdat hij een aantal dingen over het hoofd ziet. Ten eerste, populisme is slechts een secundaire ideologie en is niet de drijvende kracht achter anti-liberaal beleid in Europa. Populisme is wat men noemt een dunne ideologie die vrijwel altijd aanvullend is en zich hecht aan andere kern-ideologieën. Het kan zich bijvoorbeeld hechten aan socialisme in het geval van radicaal-linkse partijen of aan nationalisme in het geval van radicaal-rechtse partijen. Ten tweede, populisme is een kenmerk van zowel radicaal-linkse als radicaal-rechtse partijen. Toch zijn de radicaal-linkse partijen in Europa zelden anti-liberaal. Linkse politici als Corbyn in Groot Brittannië en linkse partijen zoals Podemos in Spanje, Syriza in Griekenland, GroenLinks en de Socialistische Partij in Nederland, of Die Linke in Duitsland worden populistisch genoemd omdat zij vaak voor het volk opkomen en zich tegen politieke of economische elites keren. GroenLinks is trouwens een nieuwkomer in dat opzicht, omdat de partij pas recent het volk verdedigt tegenover elites als ‘graaiende’ bankiers en multinationals en politici die ‘deals in achterkamertjes sluiten’. Deze populistische retoriek van links verwijst echter lang niet altijd naar een homogeen volk en deze partijen zijn doorgaans nadrukkelijk pluralistisch. [2] Bovendien geldt dat niet alleen voor deze linkse partijen, maar ook voor hun kiezers. Zoals surveys laten zien zijn kiezers van radicaal-linkse partijen niet geneigd tot anti-pluralistische houdingen. [3] Het zijn alleen de radicaal-rechtse partijen en hun kiezers die het volk zien als een homogene groep. Partijen zoals het Franse Front National (FN), de Partij voor de Vrijheid (PVV), het Vlaams Belang (VB), Lega Nord (LN) in Italië, de Oostenrijkse Vrijheidspartij (FPÖ), de Zwitserse Volkspartij (SVP), de Finse Partij (PS), de Deense Volkspartij (DF), de Zweden Democraten (SD) of het Alternatief voor Duitsland (AfD) en andere radicaal-rechtse partijen hebben het altijd over een cultureel homogeen volk. Dat heeft niet zozeer met het populisme van deze partijen te maken, maar dat komt doordat deze partijen nationalistisch zijn. Een xenofoob nationalisme vormt de kernideologie van deze partijen. Dat vertaalt zich in beleid gericht tegen immigratie, etnische minderheden en de islam. Deze partijen neigen ook naar autoritarisme, dat wil zeggen dat ze ‘law and order’ heel belangrijk vinden. Veiligheid gaat volgens hen boven individuele vrijheden. Nationalisme en autoritarisme zijn nauw aan elkaar gelieerd, omdat immigratie door deze partijen verbonden wordt met terrorisme en criminaliteit.
Samenvattend moet het gevaar van populisme om twee redenen gerelativeerd worden. 1. Populisme is niet noodzakelijk gebaseerd op het idee van een homogeen volk. Radicaal-linkse partijen zijn wel populistisch, maar niet anti-pluralistisch. Men zou daartegen in kunnen brengen dat dat een kwestie van definitie is en dat we radicaal-linkse partijen dan maar niet langer populistisch moeten noemen. Echter, een definitie die tegen het gangbare spraakgebruik ingaat is niet erg behulpzaam. 2. Populisme is een secundaire ideologie die zich hecht aan andere kernideologieën. Het idee van een homogeen volk vindt men vooral bij radicaal-rechtse partijen en het komt voort uit de kernideologie van deze partijen, namelijk een xenofoob nationalisme.
Immigratie en veiligheid
De programma’s, het beleid en de motieven van kiezers van radicaal-rechtse partijen draaien allemaal in de eerste plaats om immigratie en veiligheid. In Oost-Europa richtte het nationalisme van radicaal-rechts zich in eerste instantie op etnische minderheden: Roma of Joden. Maar partijen als Fidesz in Hongarije en de Poolse partij Recht en Rechtvaardigheid (Pis) in Polen zijn sinds de recente vluchtelingencrisis ook anti-immigratiepartijen geworden. Er is veel onderzoek dat aantoont dat anti-immigratie motieven de doorslag geven bij de stem van kiezers op radicaal-rechtse partijen in West-Europa. [4] Populistisch cynisme en wantrouwen tegenover politieke elites speelt ook wel een rol, maar zo’n proteststem tegen de gevestigde politiek is toch een relatief marginaal motief. Dankzij de vluchtelingencrisis van 2015/2016 is de steun voor populistisch radicaal-rechtse partijen sterk toegenomen.
Hoewel de radicaal-rechtse partijen in West-Europa niet openlijk een anti-liberaal regime propageren, blijkt uit hun programma’s en wetsvoorstellen dat ze weinig respect hebben voor fundamentele vrijheden en rechten van immigranten of landgenoten met een immigratieachtergrond. Omgekeerd is het zo dat als ze voorstellen doen die botsen met de grondwet of internationaal recht, dat doorgaans voorstellen zijn die betrekking hebben op immigratie en veiligheid. [5] Toen de FPÖ bijvoorbeeld in de regering zat, stelde de partij voor om vingerafdrukken te nemen van alle vreemdelingen. Lega Nord introduceerde als regeringspartij een veiligheidspakket dat voorstellen bevatte die door het Europese Hof van Justitie werden verworpen omdat die voorstellen fundamenteel in strijd waren met de mensenrechten. De SVP gebruikte volksinitiatieven om religieuze vrijheden zoals het bouwen van minaretten te verbieden in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Hoewel verschillende radicaal-rechtse partijen regeringsmacht hebben of hadden in West-Europa, strandde dergelijke anti-liberale wetgeving vaak dankzij nationale of Europese rechters, of politieke en maatschappelijke oppositie. De invloed van deze partijen op wetgeving is vooralsnog ook beperkt in West-Europa omdat ze doorgaans junior partners zijn in coalitieregeringen. Fundamentele vrijheden zijn bovendien vaak goed verankerd in de grondwet van veel landen in West-Europa. Herziening van de grondwet vereist vaak meerderheden die moeilijk te verkrijgen zijn voor deze partijen dankzij evenredige electorale systemen en toenemende politieke fragmentatie. Hoewel het xenofobe nationalisme en het autoritarisme van populistisch radicaal-rechts in West-Europa dus ingedamd wordt door stevige checks and balances, wil dat niet zeggen dat er geen reden tot zorg is.
Liberale democratie onder druk
Populistisch radicaal-rechtse partijen hebben misschien wel het meest succes als het gaat om hun indirecte invloed op mainstream partijen. Vooral centrum-rechtse partijen hebben de neiging om sterk restrictieve posities in te nemen ten aanzien van veiligheid en immigratie om de electorale concurrentie op de rechterflank te minimaliseren. Daarnaast zijn centrum-rechtse partijen geneigd kiezers weg te lokken bij de radicale concurrent door een (meer of minder verhulde) xenofobe retoriek te gebruiken. Het meest zorgwekkend is dat mainstream partijen ook in toenemende mate de grenzen van de nationale rechtsstaat en van het international recht aftasten, oprekken of overschrijden in de strijd tegen terrorisme of om een volgende vluchtelingencrisis te voorkomen. Deze toenemende tendens tot aantasting van fundamentele vrijheden en rechten in naam van nationale veiligheid en nationale identiteit, die ook bij mainstream partijen te zien is, is momenteel de belangrijkste bedreiging van de liberale democratie in West-Europa. Het is misleidend om het populisme daarvoor verantwoordelijk te stellen. Het populisme als zodanig is niet anti-liberaal, het is dat pas in combinatie met een xenofoob nationalisme en autoritarisme.
[1] J.W.Müller, What Is Populism? Philadelphia, University of Pennsylvania Press, 2016
[2] See: T. Akkerman, ‘Populisme in Nederland na 2002. Een bedreiging voor de liberale democratie?’ in Jaarboek Parlementaire Geschiedenis 2017: De stem van het volk. Amsterdam: Boom, 73-83; S.L. de Lange & M. Rooduijn (2011), ‘Een populistische tijdgeest in Nederland? Een inhoudsanalyse van de verkiezingsprogramma’s van politieke partijen’. In R. Andeweg & J. (red.) Democratie doorgelicht: Het functioneren van de Nederlandse democratie. Leiden: Leiden University Press;L. March, (2012). Radical left parties in Europe. London: Routledge; C. Mudde, & Kaltwasser, C. R. (Eds.). (2012). Populism in Europe and the Americas: Threat or corrective for democracy? Cambridge University Press.
[3] A. Akkerman, C.Mudde, A. Zaslove, ‘How Populist Are the People? Measuring Populist Attitudes in Voters’ Comparative Political Studies, Vol 47, Issue 9, 2014
[4] See for example: W.van der Brug, Fennema, M., & Tillie, J. (2000). ‘ Anti‐immigrant parties in Europe: Ideological or protest vote?’ European Journal of Political Research, 37(1), 77-102; M. Rooduijn (2017) ‘What unites the voter bases of populist parties? Comparing the electorates of 15 populist parties’. European Political Science Review, 1-18.
[5] See: T. Akkerman,’Populist parties in power and their impact on liberal democracies’ in R.C. Heinisch, C.Holtz-0Bacha, O. Mazzoleni (eds), Political Populism. A Handbook, Nomos 2017.
[Dit artikel is eerder verschenen in Green European Journal]
Reacties (54)
“Men zou daartegen in kunnen brengen dat dat een kwestie van definitie is en dat we radicaal linkse partijen dan maar niet langer populistisch moeten noemen. Echter, een definitie die tegen het gangbare spraakgebruik ingaat is niet erg behulpzaam.”
Wat is het ‘gangbare taalgebruik’? Het lijkt mij, mede op grond van het bovenstaande, helder dat een definitie van populisme alleen ‘behulpzaam’ is als de genoemde nationalistisch bewegingen er wél onder vallen, en Syriza en Groen Links niet. De essentie van populisme is namelijk precies dat het gebruik maakt van een idee van ‘het volk’ met een eenduidige wil. Oók niet behulpzaam is volgens mij de classificatie in termen van ‘extreem rechts/links’, maar dit terzijde.
Verder vind ik het pedant relativerende toontje aan het begin totaal ongepast in het licht van de vernietiging die populisten momenteel wereldwijd weten te bewerkstelligen.
“Linkse populisten zijn niet anti-democratisch”
Laten we het erop houden dat dat in ieder geval in het verleden wel anders is geweest, en dat daarbij ook nog enige tientallen miljoenen doden zijn gevallen.
@2: was dat ten tijde van de Sovjet republiek Holland? Fake history
@3: Huh? Gaat bovenstaand artikel alleen over Nederland? Wat nationalistisch…
Misschien is er goed populisme en fout populisme, net zoals goed nationalisme en fout nationalisme.
Ik mis verder één essentieel voorbeeld van het middenpopulisme: D66. Was wel leuk geweest als die ook waren genoemd.
Ik leg graag een wedje dat de auteur daar hechte band mee heeft.
@4: Dat kan ik er niet van maken maar @0 is wel aardig gekleurd.
Bijvoorbeeld de linkse populist Maduro is ook autoritair en absoluut anti-democratisch. Verder zie je bij linkse populisten regelmatig antisemitische sentimenten. Dat zijn niet alleen domeinen voor rechtse populisten.
@5: you’re on kneistonie. Die weddenschap staat.
Dit artikel gaat over de wirwar aan politieke termen en bepaalde aanhangers hun veronderstelde opvattingen. Maar, voor wie doet dat er nu echt toe anders dan voor Pieter van der Meersch (NRC) die deugt dat die zwart ziet?
Het is maar hoe je het bekijkt. De VVD, die zich op strategische momenten van populisme bedient (“geen cent meer naar Griekenland!”, ongewoon ferm optreden tegen Turkse inmenging) heeft opnieuw gewonnen, of tenminste het verlies weten te beperken.
@7: Ga je nou een wedje met jezelf aan?
@9: Ik denk dat ‘ie zich vergist heeft in zijn sockpuppet account.
Ik denk dat hier toch sprake is van enige begripsverwarring. Populisme wordt inderdaad te pas en te onpas gebruikt in de media, maar er is in de wetenschap (waar Mudde’s definitie vandaan komt) wel een soort van consensus over welke partijen daar onder vallen. GroenLinks, bijvoorbeeld, valt er zeker niet onder, en ook over de SP kan je je twijfels hebben. Waar het bij populisme om gaat, is dat de “kloof” tussen volk en elite het uitgangspunt is. Een populistische partij bouwt zijn hele ideologie op vanaf dat uitgangspunt. Het is, zeg maar, de ultieme identiteitspolitiek; de boodschap is dat gewone burgers zuiver, puur, en superieur zijn, terwijl de elite corrupt en hypocriet is. GroenLinks, daarentegen, gaat niet zozeer uit van deze “kloof”, maar van het idee dat het mis gaat met het klimaat en ongelijkheid.
Nu klopt het wel dat rechtse populistische partijen hun populisme ahw aanvullen met nationalisme en xenofobie, en dit vormt inderdaad een bedreiging voor de liberale democratie. Maar ook zonder deze aanvullingen is populisme gevaarlijk. Want het centrale ideologische uitgangspunt, dat er een soort homogeen volk zou zijn, betekent eigenlijk dat je geen liberale democratie meer nodig hebt. Want als het volk allemaal hetzelfde denkt, waarom zou je dan nog tijd verspillen aan debat ? Sterker nog … aangezien het volk allemaal hetzelfde denkt, zijn partijen die daarvan afwijken eigenlijk niet te vertrouwen, want zij gaan tegen de wil van het volk in.
We hebben democratie, omdat de maatschappij in werkelijkheid bestaat uit een grote hoeveelheid verschillende groepen, die allemaal een ander belang hebben. Democratie is, in principe, een manier om tot beleid te komen waarbij er rekening gehouden kan worden met al die verschillende belangen. Populisme ontkent dat eigenlijk; volgens het populisme zijn er helemaal geen strijdige belangen onder het volk. Je hoeft, volgens de populisten, helemaal geen rekening te houden met al die verschillende groepen. Immers, die groepen willen wat anders dan wat de populist wil, en aangezien de populist ervan overtuigd is dat wat hij wil de wil van het volk is, zijn die groepen eigenlijk een bedreiging. Populisme zal dus van nature geneigd zijn om afwijkende standpunten het zwijgen op te leggen.
Dit speelt net zo goed aan de linkerkant van het politieke spectrum als aan de rechterkant. Een mooi voorbeeld is Venezuela. Natuurlijk, er was wel degelijk massale ongelijkheid in Venezuela, net als in vrijwel elk ander Latijns-Amerikaans land. Maar Chavez is niet verkozen met de boodschap dat hij daar wat aan zou gaan doen; hij is eigenlijk verkozen met de boodschap dat hij de macht zou teruggrijpen van de “elites”. Toen hij eenmaal aan de macht was heeft hij die strijd eigenlijk voortgezet, in plaats van de Venezolaanse economie te hervormen zodat die eerlijker in elkaar zou zitten. Al die anti-VS retoriek en geflirt met Putin zorgen echt niet voor een betere maatschappij. Met als gevolg dat de economie nu volledig in puin ligt, en de regering allemaal totalitaire trucs moet uihalen om aan de macht te blijven.
Toch, zeker in Europa, vindt je tegenwoordig het populisme grotendeels aan de rechterkant van het politieke spectrum. Daar zie je precies hetzelfde. Fidesz in Hongarije, bijvoorbeeld; ze hebben daar inmiddels bijna de absolute macht in handen. Maar zijn ze bezig met het verbeteren van sociaal-economische positie van de Hongaarse burgers ? Nee … ze zijn vooral bezig met het afschaffen van de rechtsstaat en het verspreiden van agitprop over Soros. Dat moeten ze wel … hun hele ideologie is gebaseerd op het feit dat de Hongaarse burgers onderdrukt worden door de elite. Eigenlijk zijn ze nu zelf elite, dus moet er een andere onderdrukker gezocht worden; zonder onderdrukker valt hun hele ideologische programma namelijk in duigen.
Voor mensen die zich hier graag in verdiepen: Bloomberg publiceerde een paar dagen geleden een heel goed overzicht over populistisch partijen in Europa, inclusief een analyse van hun standpunten en verkiezingszuitslagen:
https://www.bloomberg.com/graphics/2017-europe-populist-right/
@10: ik ga dat wedje aan omdat het 100% zeker is dat ik iets win
Door je eigen campagnestrateeg “our own Trudeau, een 31-jarige beauty-boy met instagram-accounts van meisjes die met hem willen trouwen en een kind van hem willen” genoemd worden.
Over Jesse Klaver.
Officieel niet populistisch.
@13: Ah, je bent een alias van Wierd Duk, begrijp ik ? Of heb je zijn tweet gewoon gekopieerd ?
@14: gekopieerd. Geen slapende honden wakker makend. Bedankt he.
@11: Ik denk dat het nadruk leggen op ‘de kloof’ een device is van populisme, maar niet het enige. Populisme veronderstelt eerder, naar mijn mening, dat iemand een ongefundeerd, emotioneel appel doet aan ‘het volk’ (waarbij impliciet wordt gemaakt dat dat volk dom is, en dat een emotioneel appel dus beter werkt dan iets anders – dit maakt de term ‘populisme’ a priori denigrerend en, might I add, dit veronderstelt de kloof in weze al voordat de ‘populist’ dat gedaan heeft). Een ‘onredelijke’ partij dus.
Dit onredelijke, emotionele appel zou dan in tegenstelling staan tot wat de mensen die überhaupt de term ‘populisme’ verzinnen, vinden dat verstandige, ‘redelijke’ politiek is: namelijk die, die geschraagd wordt door onderzoek, ervaring, en een compleet doorgedachte filosofie. Het probleem daarmee is weer dat sommig onderzoek, met name in de economische en sociologische hoek (om over het beïnvloedbare partijpolitieke onderzoek nog maar niet te spreken, he? VenJ?), dusdanige pseudo-wetenschap is, dat je het de populisten en ‘het volk’ eigenlijk nauwelijks kwalijk kunt nemen dat daar vraagtekens bij gezet worden. Zie ook Brexit en economen.
Dus, in het kort: sommige ‘redelijke’ partijen zijn stiekem helemaal niet zo redelijk, en ‘de kloof’ is niet bedacht door de populisten, maar die bestond al op het moment dat de mensen die uit de geledingen van redelijke partijen kwamen, de term ‘populisme’ bedachten om hun concurrenten zwart te schilderen.
@16: keurig gezegd!
@16: Nee, helaas. Je wentelt je weer helemaal in de gebruikelijke rechtse slachtofferrol, merk ik. Lees maar eens wat van de mensen die waar dit artikel zich op baseert. Cas Mudde, de man waarvan de definitie afkomstig is, bestrijd juist het idee dat het om een “emotioneel appel aan domme mensen” zou gaan, net als de meeste andere politicologen die zich hiermee bezighouden.
Ehm … wat bedoel je precies met Brexit en economen ? Er is nog helemaal geen Brexit geweest, dus wat die economen ook hebben voorspeld, het is simpelweg nog niet aan de orde. Wel is het natuurlijk zo, dat de Britse economie sinds het Brexit referendum gevoelige klappen heeft gekregen, maar dat zegt nog niets over de voorspellingen van de economie na de Brexit.
Populisme is gewoon een academische term om bepaalde politieke stromingen mee aan te duiden. Als jij je zwart afgeschilderd voelt door die term, dan vrees ik dat dat toch echt aan jezelf ligt, want zo is de term niet bedoeld.
@18: Ik voel me niet aangesproken, maar ik wijs op het risico een groot deel van de bevolking met denigrerende termen te bejegenen. Trump is een uitvloeisel van de mensen die die waarschuwing in de wind sloegen. Verder houd ik mij het recht voor om, buiten een socio- of politicoloog om, mijzelf een mening te vormen over gehanteerde definities in deze discussie, dank je wel.
@19: Je wijst op geen enkel risico. Je verzint allemaal dingetjes over het woord populisme om toch maar vooral niet in te gaan op de discussie die hier gevoerd wordt. Maar populisme is helemaal geen denigrerende term, en zo wordt het ook niet gebruikt (dit in tegenstelling tot racisme en fascisme, waarbij dat wel gebeurt).
Trump is een looser die maar liefst 3 miljoen stemmen minder heeft gekregen dan Clinton. En wat die stemmen betreft … ach, laat ook maar, ik heb niet de indruk dat je hier bent om een inhoudelijke discussie te voeren.
Ik heb uitgelegd waarom ik populisme een gevaar voor liberale democratie vindt. Als je het daar niet mee eens bent, dan ben ik heel benieuwd naar je argumentatie. Als je niet in staat bent om met argumenten te komen, doe me dan een lol en ga op een andere website posten.
@20: LOL dan maar he haha.
Het is hier Lennarts wepsite, mensen.
@21
Ik vind het merkwaardig dat iemand die populisme een gevaar voor de democratie acht, wél autocratisch gedrag ten toon spreidt.
Ik heb hier van een ideologisch verdwaasde (niet Lennart) toegemeten gekregen dat ik maar beter vertrekken kon naar Geen Stijl. Jemig, dat is de Wilders doctrine! (minder minder)
Zo is het cirkeltje weer rond. Beweren dat populisme een gevaar voor de democratie is en dáárom maar populisten weren met populistisch gedrag. En dat is ook exact de reden waarom democratie altijd aan zichzelf ten onder zal gaan. Een proces waar we midden in zitten.
@22: Ehm, Lutine, zou jij me kunnen uitleggen waar ik precies autocratisch gedrag vertoon ? En doe me een lol, probeer eens iets te schrijven zonder dat je “ideologisch verdwaasd” of zoiets dergelijks gebruikt.
“Toch zijn de radicaal linkse parijen in Europa zelden anti-liberaal” Ze zijn zo anti liberaal dat ze er zelfs een scheldwoord voor hebben, Neoliberalisme.
“worden populistisch genoemd omdat zij vaak voor het volk opkomen” Alle partijen zeggen voor het volk op te komen, populisten kijken daarbij echter naar de onderbuik van de kiezer en komen met populistische, onzinnige en onhaalbare voorstellen. Van hoofddoekjesverbod tot 100% belasting voor iedereen die boven het maaiveld uitsteekt. Als ze hun beleid werkelijk uitvoeren komt dat tot het resultaat als in Griekenland en Venezuela.
“Populistisch radicaal rechtse partijen hebben misschien wel het meest succes als het gaat om hun indirecte invloed op mainstream partijen.” Dat is niet zo, immigratie neemt alleen maar toe en de politiek correcte visie van links wordt juist stelselmatig opgedrongen. Links hoeft maar een kik te geven en de hele Nederlandse cultuur wordt meteen overboord gegooid en genderneutraal gemaakt.
@24: Neo-liberalisme is iets heel anders dan liberalisme. Bij liberalisme gaat het vooral om vrijheid voor het individu. We hebben het dan over dingen als vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst, vrijheid van vergadering, etc. etc. Een liberale democratie is een democratie die niet alleen werkt volgens het principe “winner takes all/de meeste stemmen gelden”, maar die daarnaast regels heeft om alle diverse groepen in de samenleving te beschermen voor onderdrukking door een meerderheid. Neo-liberalisme, daarentegen, streeft ernaar om zoveel mogelijk maatschappelijke processen via marktwerking te doen. Het is dus niet zo vreemd dat de meeste linkse partijen liberale principes aanhangen, maar zich verzetten tegen neo-liberalisme.
” immigratie neemt alleen maar toe en de politiek correcte visie van links wordt juist stelselmatig opgedrongen. Links hoeft maar een kik te geven en de hele Nederlandse cultuur wordt meteen overboord gegooid en genderneutraal gemaakt.”
Tuurlijk, want de politie trad meteen daadkrachtig op toen een stel extremisten een snelweg blokkeerden om andersdenkenden de mond te snoeren …
Maar alle gekheid op een stokje: wordt je er nu zelf niet zo langzamerhand doodmoe van om elke keer maar weer dat agitpropframe over “politieke correctheid” te herhalen ? Ik wel, in ieder geval.
@20: Laat ik het in Jip-en-Janneke taal doen, dan:
Respectabele mensen: Jullie bedrijven emotionele politiek! Dat bevalt me niet. Ik ga daar een term voor verzinnen. Jullie zijn, zijn, … ‘populisten’!
Anderen: Eh? Wat een rare nieuwe term! Ik heb geen idee waar je het over hebt, maar volgens mij probeer je mij te denigreren. Dat voel ik in ieder geval in iedere vezel van mij lichaam.
Respectabele mensen: Nee, dat is niet denigrerend bedoeld! Zie je wel, je begrijpt er weer geen reet van. Waarom we jullie ooit stemrecht gegeven hebben…
Anderen: Eh? Ga je nu ophouden met ons te beledigen?
Respectabele mensen: Hee hee – wie is ‘ons’? Het lijkt er op alsof je een kloof ziet! Weet je wat? We zetten er wat politicologen en sociologen op! Die gaan jullie analyseren en komen uiteindelijk met een definitie van populisme waaruit blijkt dat jullie toch de kwaaie peer zijn. Dat zal je leren!
Anderen: Whatever man.
@26: Tsja. Ik denk, dat je wel kunt begrijpen waarom ik niet verder op je fantasieverhaaltje inga.
@27:
En toch heeft ‘ie een punt.
Auteur @0 verwijst naar een volgens hem gangbare en breed aanvaarde, zelfs gezaghebbende definitie. Kijk je vervolgens online, dan gaat het dus alleen om kranten en wat publicaties her en der, maar van een algemeen aanvaard wetenschappelijk lemma is vooralsnog geen sprake. Mijnheer Mudde is kennelijk toch nog niet de autoriteit die tot het Europeese canon van de politieke filosofie is doorgedrongen.
Ergo: Zelfverzonnen definitie door een man die zich gestort heeft op “extreem rechts”. Niks geen autoriteit, gewoon het zoveelste gevalletje newspeak.
@28: Kan jij me dan uitleggen wat zijn punt is ? Ik zie het niet.
Als ik populisme opzoek op wikipedia, dan gaat het hier wel degelijk om een algemeen aanvaard lemma. Ik weet niet precies over welk wetenschapsgebied je het hebt, maar onder de politicologen die ik een beetje volg is het dat ook.
“Populism is a political approach that seeks to disrupt the existing social order by solidifying and mobilizing the animosity of the “common man” or “the people” against “privileged elites” and the “establishment”.”
https://en.wikipedia.org/wiki/Populism
Maar goed, ik neem aan dat je een betere definitie hebt, die wel afkomstig is uit de Europese canon van de politieke filosofie ? Ik ben daar wel benieuwd naar; het is altijd goed om iets van meerdere perspectieven te bekijken. Dus wat is volgens jou dan precies populisme ?
@23
Je verzint allemaal dingetjes over de term “ideologisch verdwaasd” om toch maar vooral niet in te gaan op de discussie die hier gevoerd wordt. Maar “ideologisch verdwaasd” is helemaal geen denigrerende term, en zo wordt het ook niet gebruikt door mij. Waar je dat ziet is het je eigen spiegelbeeld.
@30: Mijn bezwaar tegen “ideologisch verdwaasd” is dan ook niet dat het denigrerend zou zijn. Mijn bezwaar is, dat je het gebruikt om toch vooral maar niet in te gaan op de punten waar de mensen die je zo kwalificeert mee komen. Verder, je noemt vrijwel iedereen ideologisch verdwaasd; het is inmiddels een zodanig breed begrip geworden, dat enigszins aan betekenis begint in te boeten. Om heel eerlijk te zijn, ik neem het al niet erg serieus meer.
Aan welke discussie onttrek ik me precies volgens jou, trouwens ?
@0 waar ik benieuwd naar ben is hoe het staat met de xenofobie en vreemdelingenhaat onder immigranten? Zou dat nog een verklaring kunnen zijn voor de steeds verder toenemende populariteit van rechtse “populistische” partijen?
@32 Het heeft er wel mee te maken wat je verstaat onder emigranten.
Ik zie het zeker onder verdere generaties. Tip: kijk naar het verhaal van Wilders en zijn Géza Hegedüs en Marjan Gonsalvez in de introductie van de PVV in Rotterdam.
Ik heb mij behoorlijk opgewonden. En ook duidelijk mogen concluderen dat er dus Rotterdammers zijn en mensen die meer Rotterdammers zijn.
Natuurlijk zou ik blij moeten zijn dat er meer en meer van de 178 (of zoiets) nationaliteiten in Rotterdam hun stem laten horen en kunnen laten zien. Maar verdomme, als dat onder de drek moet van “Kijk achter mij (Géza Hegedüs wijzende naar de moskee achter hem) _dat_ willen we hier niet, dat willen we niet in Nederland. Het is hier geen Saudi Arabië of Noord Afrika. Rotterdam voor de Rotterdammers.” Dan wordt ik echt een beetje ziek.
@31
Onwaar. Veel punten die (bijvoorbeeld) GL en SP hebben, daar kan ik me best in vinden. Verder gebruik ik de term eigenlijk alleen voor linkse, ideologisch verdwaasden. Dus dat “vrijwel iedereen” is ook onwaar. Toch heb je een klein beetje gelijk. Populisten zijn ook ideologisch verdwaasden. Maar die duid ik liever aan met populisten, alt right of gewoon neo nazi’s.
Of jij mij serieus neemt is geen punt van belang voor mij. Ik neem ideologische (of religieuze!) verdwazing per definitie niet serieus. Al die verdwazing is terug te voeren op identiteit.
@29:
1. Wikipedia is nu ineens de gezaghebber? Zojuist was het nog Cas Mudde. Dus als HJK morgen de wiki aanpast, voldoende steun daarvoor ontvangt, dan sluit jij je aan bij die definitie?
2. Het punt wat HJK maakt is dat zelfverzonnen definities ons niet gaan helpen, ook niet als je met veel gedoe een hele sloot schapen achter die definitie hebt weten te krijgen. Kortom: Newspeak.
3. Als mijn geheugen me niet in de steek laat definieerde het standaardwerk “A History of Modern Political Thought” populisme ongeveer als de politieke wens/het streven een zo groot mogelijke groep aan te spreken.
Heel wat neutraler dus dan het hier gesteld wordt en bovendien net zo geschikt om bangmakers tegen de PVV als de PVV partijpolitiek zelf te omschrijven. De enige politicus die geen populist is is de politicus die geen behoefte heeft verkozen te worden of zijn of haar beleid gesteund te zien.
@24: 1e alinea: petitio principii. Verder: daar waar morele zelfbeheersing niet boven prudentiele zelfbeheersing (het zich onderwerpen aan de tucht van de vrije markt) wordt geplaatst – zie hiervoor bijv. The Theory of Moral Sentiments van Adam Smith – is de democratie in gevaar. Voorbeeld: uit profijtbeginsel geld lenen aan iemand, een bedrijf of land niet kredietwaardig, is men verplicht een eigen verantwoordelijkheid te nemen als het fout loopt. Die werd niet genomen i.g.v. Griekenland. In de ‘discussie’ tussen Yanos Varoufakis en Jeroen Dijsselbloem (die in feite fungeerde als advocaat van banken) was Varoufakis de democraat en Dijsselbloem de anti-democraat. Ware Griekenland een persoon of bedrijf, dan was Dijsselbloem in elke democratische rechtsstaat (waarin die morele zelfbeheersing wel degelijk verankerd is) door een rechter in het ongelijk gesteld … dit zijn zo de woekeringen van ‘Finanzkapitalismus’ aka neoliberalisme … feitelijk een terugval naar ‘ieder voor zich en God voor ons allen.’ Maar daar heeft Lloyd Craig Blankfein zich al over uitgelaten.
@35: Jij bent hier degene die zich zo verschrikkelijk opwind over of een definitie wel “gezaghebbend” genoeg is. Zou je eerst eens even kunnen uitleggen wanneer dat precies het geval is ? Waar moet een definitie precies gedefinieerd zijn voordat jij hem wilt gaan gebruiken ?
Ik snap nog steeds niet wat KJH’s punt precies is. Waarom gaat het goed definieren van een concept ons niet helpen ? Het is mijn ervaring, dat het goed definieren van een concept eigenlijk altijd helpt, en vaak zelf noodzakelijk is om verder te komen. Maar ik begrijp, dat jij het daar niet mee eens bent ?
“Als mijn geheugen me niet in de steek laat definieerde het standaardwerk “A History of Modern Political Thought” populisme ongeveer als de politieke wens/het streven een zo groot mogelijke groep aan te spreken.”
Zucht. Er is wel het nodige gebeurt in de wereld en de politiek sinds 1993 (dat boek bedoel je toch, neem ik aan ?). In de kwart eeuw sinds die definitie is gegeven is er niet alleen van alles en nog wat gebeurt in de wereld, maar is er ook een heleboel politicologisch onderzoek gedaan. De inzichten zijn gewijzigd, maar het lijkt erop dat jij in het vorige millenium bent blijven steken, want daar lijk je helemaal niets van meegekregen te hebben.
“Heel wat neutraler dus dan het hier gesteld wordt …”
Nee, hoezo ? Ook de moderne definitie is neutraal.
Jouw definitie is trouwens volstrekt onbruikbaar. Ik vraag me heel erg af of het wel zo in dat oude boek van jou staat, maar ik heb geen zin om het na te checken. In ieder geval, zoals je zelf al aangeeft, het is een definitie waar eigenlijk alle politiek onder valt, en daarmee volstrekt zinloos.
ook nog van wikipedia:
“Political parties and politicians[3] often use the terms populist and populism as pejoratives against their opponents”
dus daar komt KJH’s emotie vandaan …
Ook een google op good old “populistische maatregel” laat zien dat dit vrijwel altijd als kritiek bedoeld is …
(NB1 ik ben groot voorstander van data derived ontologies)
(NB2 maar er is ook altijd kans op het geuzen-naam effect)
@38: Ja, maar we hebben het hier dus niet over hoe politici de term populisme gebruiken. We hebben het hier over hoe de term wetenschappelijk gebruikt wordt.
Tsja, dat KJH nogal emotioneel reageert als er een academische term op zijn politieke vrienden van toepassing is lijkt me niet mijn probleem, maar eerder zijn probleem.
@39: Mijn punt is dat de term ‘populisme’ an sich badinerend is. Het feit dat er post-hoc een wetenschappelijke definitie voor bedacht wordt, die er een officieel glazuurtje overheen smeert, doet daar niks aan af. Want:
a) die definitie komt uit de koker van de politicologie. Als er, samen met de sociologie en economie, 1 ‘wetenschap’ is, die gewoon ‘op bestelling’ is, dan is het die wel. Ja, je leest het goed, ik trek gewoon hele vakgebieden in twijfel. Zal wel komen omdat ik een beta ben. Sue me.
b) de bedoeling van de wetenschappelijke definitie blijft badinerend. De opdracht was in feite: verzin een definitie om dit groepje mensen waar ik een hekel aan heb, in 1 keer kernachtig te omschrijven aan de hand van recente trends – en zorg ervoor dat de gekkies aan mijn kant niet onder de definite vallen, want dan win ik mijn discussies niet. Dus:
c) het heeft alles weg van een cirkel-redenering: deze mensen zijn populisten omdat het populisten zijn.
Ik vind uiteindelijk dat je best mag stellen dat er tegenwoordig, net als vroeger, ook heel veel op emotie gebaseerde politiek wordt bedreven, maar dat a) zowel gevestigde als nieuwkomende partijen daar gebruik van maken, b) dit zowel ter linker- als ter rechterzijde plaats vindt, en c) enige toevoeging hierop in de vorm van extra badinerende namecalling, volstrekt overbodig is en niets toevoegt aan het debat.
Die wetenschapper van jou, met andere woorden, die kan naar huis. Of een andere mecenas vinden om zijn ‘results for hire’ te financieren.
@40:
“Mijn punt is dat de term ‘populisme’ an sich badinerend is. ”
Ja, het is overduidelijk dat probeert om dit als een soort feit geaccepteerd te krijgen. Maar, om maar eens een paar rechtse argumenten van tien jaar geleden te recyclen, dat ligt toch echt aan jou. De wetenschap kan echt niet voorspellen wie zich allemaal beledigd gaat voelen door de termen die ze gebruikt. Als jij zo snel op je teentjes getrapt bent door een simpel woordje, dan is dat toch echt jouw probleem.
“Ja, je leest het goed, ik trek gewoon hele vakgebieden in twijfel. ”
Tsja. En dat zonder ook maar enige onderbouwing.
“Zal wel komen omdat ik een beta ben. Sue me.”
Ben jij een beta ? Sorry, als ik zie hoe je hier redeneert dan vind ik dat niet heel erg geloofwaardig. Je stelt je op als een soort prototype alfa, om eerlijk te zijn. Maar goed, het is duidelijk dat het een nogal emotioneel onderwerp voor je is, en ik weet dat emoties ratio kunnen uitschakelen, dat zou hier natuurlijk ook zo kunnen zijn.
” De opdracht was in feite:”
Aha. En ik neem aan, dat jij met je beta-achtergrond, waardoor je heel nauwkeurig bent geworden in het onderbouwen van je beweringen, ons uitgebreid kan uitleggen wie die opdracht heeft gegeven, en aan wie die opdracht gegeven is ? Sowieso, kan je even een link geven naar de tekst van die opdracht ? Je suggereert immers, dat je precies weet wat erin heeft gestaan.
“deze mensen zijn populisten omdat het populisten zijn.”
Tsja, jij zegt het. Gelukkig zijn er heel weinig mensen die deze definitie van jou aanhouden. Die van Cas Mudde is dan ook veel beter.
“Ik vind uiteindelijk …”
Vast wel, maar we zijn nog lang niet aan het einde. De discussie ging erover, of populisme inderdaad een gevaar vormt voor (liberale) democratie. Ik heb uitgelegd waarom ik denk dat dat zo is. Ben jij het er mee eens, en zo niet, waarom niet ?
@4: West Europa. Dus als jij aanwijzingen hebt over massamoorden in Communistisch Frankrijk of de Volksrepubliek Groot-Brittanie hoor ik dat graag. Heb je natuurlijk niet want het is volstrekte kolder (partijen zoals de Nederlandse SP of de Belgische PvdA zijn verantwoordelijk voor miljoenen doden) wat je suggereert. De partijen die wel verantwoordelijk waren voor deze aantallen doden liggen in het verlengde van jouw gedachtengoed.
Nee hoor. Ik wijs er gewoon op dat @0 ten onrechte Mudde inzet als ‘een autoriteit’ op dat gebied. In zoverre het niet gewoon een autoriteitsargument was blijkt het ook gewoon onjuist: Mudde is niet een algemeen aanvaarde autoriteit en zijn ’theorie’ is niet, ook niet op de universiteiten, de gangbare theorie waarvoor @0 het wil doen doorgaan.
Ja dag. Eerst beweert @0 dat Cas Mudde de autoriteit is. Dan blijkt dat nauwelijks geloofwaardig. Vervolgens kom jij zelf met de Wikipedia aankakken, want daar staat ook het verhaaltje dat je graag hoort en dan mag nu een ander het voor je regelen?
Je komt lichtelijk verward over, hier.
Really? En en passant zijn daarbij de oude talen ook maar even op de schop genomen om ze van een nieuw kleurtje, geurtje en betekenis te voorzien?
Nee, die zijn getuige @0 en uzelve afwezig. Vandaar ook die neiging om allerlei niet bestaande autoriteiten erbij te creëren en ‘politicologen’ als de ontologisten van morgen neer te zetten. Proest…
@43: Jongetje, als jij denkt dat een boek uit 1993 de huidige stand van zaken in de politicologie weergeeft, dan denk ik dat verdere discussie met jou geen zin heeft.
Maar wie weet, laat ik je nog een kans geven. Wat zijn volgens jou op dit moment de autoriteiten in de politicologie ? Hoe verschillen hun inzichten van die van polticologen zoals Cas Mudde ? En hoe definieren zij populimse precies ?
@44:
Leer eens lezen, gast. Dat was mijn stelling niet, ik bestreed de ‘autoriteit’ die werd aangedragen en van wiens lemma werd gezegd dat het min of meer algemeen aanvaard was… Dan kom jij terug met de Wiki als autoriteit…
Bovendien suggereer je dat het begrijpen van het idee populisme hetzelfde is als begrijpen hoe de stand van zaken in de politiek is. Tsja…
Dus is het niet je gebrekkig lezend vermogen, dan ben je vermoedelijk gewoon doelpaaltjes aan het verzetten.
@45: Zucht. Stop eens met die ad-hominems en andere kleutertrucjes. Als jij het niet eens bent met de gebruikte definitie, leg uit waarom niet, en kom met een betere. Als dat allemaal te moeilijk voor je is, geef dat dan gewoon toe, in plaats van af te geven op mensen die zich al tientallen jaren in een onderwerp verdiept hebben.
“Bovendien suggereer je …”
Ah, een stropopje, ik zat er al op te wachten. In werkelijkheid suggereer ik helemaal niks, maar ja, feiten lijken je absoluut niet te interresseren.
Trouwens, als je wikipedia niet accepteert als algemeen aanvaarde bron, wat is voor jou dan wel een algemeen aanvaarde bron ? En doe me een lol … kom niet weer met een boek van 25 jaar oud over aan ander vakgebied aanzetten, dat kan ik echt niet meer serieus nemen. Verder, het zou prettig zijn als je deze vragen alsnog zou willen beantwoorden: Wat zijn volgens jou op dit moment de autoriteiten in de politicologie ? Hoe verschillen hun inzichten van die van polticologen zoals Cas Mudde ? En hoe definieren zij populimse precies ?
?
Zit je nou gewoon tegen jezelf te mompelen?
Nu had ik je al gevraagd beter te lezen maar ik leg het je nog één keer uit: Primair maakte ik bezwaar tegen het opvoeren van Mudde als de expert met het algemeen aanvaarde lemma over populisme.
Ik weet niet op wie je doelt maar ik heb zo mijn twijfels of Mudde, gezien zijn leeftijd, al tientallen jaren bezig is met dit onderwerp.
Als je er al op zat te wachten had je dus ook zorgvuldiger kunnen formuleren.
Dus niet alleen heb je moeite met begrijpend lezen maar dus ook met schrijven.
Dit was namelijk jouw extrapolatie
Waar ik dus een opmerking maak over één tamelijk afgebakend onderwerp trek jij het hier breder naar ‘de stand van zaken in de politicologie’. Tsja…
Opnieuw, ik zeg niet dat ik de Wiki niet accepteer als bron. Ik vraag alleen of jij ook bereid bent de Wiki als bron te accepteren als het HJK is geweest die het Wiki artikel schreef…
Misschien dat je weinig van de filosofie weet maar er wordt sinds de Grieken al over politiek nagedacht en geschreven. Dat jij kennelijk denkt dat een boek zijn relevantie verliest, 25 jaar na de publicatie, lijkt me een gemis voor jou.
@47:
Zucht …
“Nu had ik je al gevraagd beter te lezen maar ik leg het je nog één keer uit: Primair maakte ik bezwaar tegen het opvoeren van Mudde als de expert met het algemeen aanvaarde lemma over populisme.”
Je geeft hier zelf toe dat je een ad-hominem gebuikt. Je probeert Mudde te diskwalificeren, zonder dat je op zijn argumenten ingaat. Of heb ik ik nog steeds niet goed gelezen wat hierboven staat, volgens jou ?
“Als je er al op zat te wachten had je ..”
Nee, jij bent hier degene die mijn woorden verdraait. Dat ligt niet aan mijn woorden, dat ligt aan jou.
“Dus niet alleen heb je moeite met begrijpend lezen maar dus ook met schrijven.”
Zieltje toch … moet je weer een sneertje uitdelen ?
“Waar ik dus een opmerking maak over één tamelijk afgebakend onderwerp trek jij het hier breder naar ‘de stand van zaken in de politicologie’. Tsja…”
Jij wilde een algemeen algemeen aanvaard wetenschappelijk lemma voor populisme, het liefst ook nog gezaghebbend, toch ? Wel, kennelijk beschouw je dat boek uit 1993 als het meest gezaghebbend. Ik vraag je slecht om dat uit te leggen; waarom negeer je een kwart eeuw aan onderzoek en publicaties over dit enkele afgebakende onderwerp ?
“Opnieuw, ik zeg niet dat ik de Wiki niet accepteer als bron. Ik vraag alleen …”
Even voor de duidelijkheid, jij bent hier degene de de gebruikte definitie betwist omdat die niet “gezaghebbend” oid zou zijn. Dan is het dus aan jou, om te vertellen wat er precies gezaghebbend is. Je kan me echt van alles en nog wat vragen, maar ik weet echt niet wat jij gezaghebbend vind. Het spijt me voor je, maar dat zal je toch echt zelf moeten proberen uit te leggen.
Inderdaad. Of niet goed nagedacht. Ik stel een autoriteitsargument (argumentum ad verecundiam) ter discussie, een typisch gevalletje drogreden dus, en dan wil jij dat weerleggen door te beweren dat dat een ad-hominem is. Tsja..
Probeer het anders nog eens. Jij extrapoleert. Ik ga er niet in mee…
Nee hoor. Ik stel feitelijk vast dat je in de lucht staat te zwaaien maar niet eens een plank vast hebt.
Ik kom in verweer tegen het autoriteitsargument.
Nee. Ik geef je slechts weer wat ik geleerd heb over het onderwerp. Het autoriteitsargument laat ik over aan de goedgelovigen op zoek naar een eenvoudige en verklaarbare wereld.
Omdat veel dingen uit de laatste kwart eeuw kwalitatief ondermaats zijn. Een beetje zoals jouw discussietechniek.
Nadat die definitie werd ingezet als autoriteitsargument. Of wil je me nu vragen te verklaren waarom ik het oneens ben met het gebruik van drogredenen in een betoog?
Nee. Het is voldoende om aan te tonen dat het een autoriteitsargument is. En zolang jij dat blijft ontkennen heeft het dus geen enkele zin de volgende stap in een discussie te zetten. Die volgende stap zou trouwens ethymologisch zijn…
@49: Als jij echt een autoriteitsargument ter discussie wilt stellen, dan zou je wel aangeven wat voor jou dan wel een autoriteit is. Maar ondanks dat ik je dat elke keer vraag blijf je het antwoord schuldig, en als ik je vraag of je wikipedia als autoriteit ziet dan kom je met ontwijkende vragen. Sorry … for all practical purposes is dat gewoon de discussie verzieken. Want als je niet met een alternatief komt, dan is het enige resultaat dat de discussie stopt, omdat de definitie niet geaccepteerd wordt.
Maar goed, misschien dat jij anders denkt. Stel nu, we besluiten dat Mudde’s definitie een autoriteitsargument is; wat is dan de volgende stap in de discussie, volgens jou ?
De rest van je zielige sneertjes laat ik maar voor wat ze zijn. En dan ga je ook nog klagen over mijn discussietechniek ? Jongetje, ga lekker buiten spelen, als een wetenschappelijke discussie te moeilijk voor je is.
@50:
Misschien moet iemand die zo slecht lezen kan zich er niet toe zetten om in het hoofd van een ander te kijken?
Ga zelf dan eens in op een vraag, want mijn eerste aan jou was toch echt naar aanleiding van jouw Wiki link. De vraag luidde: Als jij nu de Wiki aanhaalt als autoriteit, ben je dan ook bereid dat morgen te doen als HJK die Wiki heeft weten aan te passen? Als jij daar niet op wilt antwoorden moet je niet verwachten dat de volgende stap in een discussie gezet kan worden. Als je dan alleen maar een wedervraag stelt zonder zelf te willen antwoorden op de vraag die jou gesteld wordt, dan moet je niet verbaasd zijn als dat wordt opgevat als het verzetten van doelpalen. Jij haalt de Wiki aan, ik leg je uit dat iedere malloot een wiki pagina kan aanpassen en stel je de vraag of het dan nog voor jou nog steeds een acceptabele bron is.
Echt, je doet het zelf…
Nee hoor. Je had er wat van kunnen opsteken.
Lees de discussie maar terug. Duidelijk is geworden dat jij zelf niet begrijpt waar je over praat. Een autoriteitsargument dat aangevallen wordt, dan heet dat een ad-hominem te zijn. Later probeerde je het trouwens nog een keer met de opmerking, ik parafraseer, hoe ik het in mijn hoofd haalde iemand die al tientallen jaren met het onderwerp bezig was niet op zijn of haar woord te geloven.
Dat je dan inmiddels het woord ‘zielig’ een aantal keren hebt weten in te zetten sterkt me in de mening dat je geen flauw benul hebt waar je over praat en dus maar wat roeptoetert als je over ad-hominems begint. Splinter, balk.
OK;
Ikzelf zou eerst eens terug willen naar de ethymologie. Simpelweg kijken naar de betekenis van woorden en de vraag stellen: Komt het gebruik van dit woord nog wel overeen met de oorsponkelijke betekenis van dit woord?
Als je dat punt met elkaar hebt bereikt kun je het nog altijd hartgrondig met elkaar oneens zijn maar in elk geval heb je daarmee wel duidelijkheid over het begrippenkader gecreëerd. En dat zou al een enorme stap vooruit zijn ten opzichte van de huidige staat van de discussies.
@51:
“Misschien moet iemand die zo slecht lezen kan zich er niet toe zetten om in het hoofd van een ander te kijken?”
Dat lijkt me nogal projectie, om eerlijk te zijn. Kennelijk ben jij degene die niet kan lezen, zelfs niet wat je zelf hebt geschreven:
“Ik stel een autoriteitsargument (argumentum ad verecundiam) ter discussie, ”
Maar ik begrijp, dat je nu terugkomt op je woorden. Prima, dat mag. Als je niet bezig was om een autoriteitsargument er discussie te stellen, waar was je dan wel mee bezig ?
Overigens, de definitie wordt hier helemaal niet als autoriteitsargument gepresenteerd. Het is gewoon de gangbare definitie tegenwoordig. Het kan best zijn, dat er in 1993 andere definities waren; toen hield ik me nog niet zo bezig met politicologisch onderzoek. Maar we zijn inmiddels een kwart eeuw verder, en zowel in de wetenschap als in de pers is dit wel degelijk de gangbare definitie. Daarom verwees ik je naar de wikipedia; als de definitie zelfs daar gebruikt wordt, dan lijkt het me de gangbare definitie. Het handige van wikipedia is dat je precies de geschiedenis van zo’n pagina kan checken, om te kijken hoe zo’n definitie daar precies is terechtgekomen.
Wat jij doet, is maar door blijven emmeren over dat Cas Mudde geen autoriteit zou hebben. Je valt dus niet de gangbare definitie aan, maar de persoon die hem toevallig heeft opgeschreven; je betwist niet de definitie, je betwist de persoon. Dat is wel degelijk een ad-homimen. Misschien heb je dat niet bedoeld; misschien is het wel degelijk je bedoeling om de definitie te betwisten, maar kan je dat niet zo goed opschrijven. Dat kan, maar dan is het nogal raar dat je elke vraag daarover blijft vermijden, en nu zelfs plotseling over etymologie begint. Dit is geen taalkundige discussie; het maakt niets uit waar het woord populisme precies vandaan komt of wat het woord vroeger betekende, we hebben het over wat het woord nu betekent. En, het spijt me zeer, maar de indruk die je hier wekt is dat je alles uit de kast haalt om het maar vooral niet over die huidige, gangbare betekenis te hebben.
@52:
Je kan ook gewoon teruglezen hoor.
Mudde’s definitie wordt gepresenteerd @0 als maatgevend. Wat ik bestrijd en wat bovendien een drogreden is. Nope. Geen ad-hominem. Voor de rest ga je netjes full circle. Wat ook een vorm van drogredeneren is. Keurig…
Yasta.
@53:
“Je kan ook gewoon teruglezen hoor.”
Ik kan dat wel, ja. Waarom kan jij dat eigenlijk niet ? Zelfs als het om je eigen woorden gaat heb je er moeite mee.
“Mudde’s definitie wordt gepresenteerd @0 als maatgevend. Wat ik bestrijd …”
Nee, dat doe je niet. Want:
– Je geeft niet aan waarom het niet maatgevend zou zijn
– Je geeft niet aan wat er mis is met de definitie
– Je geeft niet aan wat volgens jou dan wel maatgevend is
– Je komt niet met een betere definitie.
In plaats daarvan maak je wat denigrerende opmerkingen over de persoon Cas Mudde. Sorry, maar jij bent hier degene die met een drogreden bezig is.