ELDERS - Eenieder die de huidige bezitsverhoudingen ter discussie wil stellen, heeft last van afgunst, zo wil de 1% ons graag doen geloven.
Vorige week maandag beschreef ik het breed gedeelde conservatieve gezichtspunt dat met name de armen moeten lijden en afzien om karakter te bouwen. Dat is voor hen de enige manier om er zowel financieel als moreel op vooruit te gaan. ‘Niet zeuren, maar poetsen,’ zeg maar.
Maar wat als de armen, of – vanuit het gezichtspunt van de allerrijksten – de 99%, hier geen genoegen mee neemt? Wat als de 99% vrij massaal tot de realisatie komt dat (extreme) rijkdom in veel gevallen het gevolg is van list en bedrog? Dat evidente wanprestatie wordt beloond met een gigantische salarisverhoging als een bewuste fuck you richting de belastingbetaler?
Dan zul je onvermijdelijk oproepen krijgen tot het verlagen van bankiersbonussen, van hogere belastingen op topinkomens en van meer toezicht op de financiële sector.
Dat is voor de 1% niet alleen lastig en kostbaar, maar – fundamenteler nog – het is tevens een aantasting van hun wereldbeeld, waarin succes en rijkdom het gevolg van verdienste zijn en waarin een gebrek daaraan een indicatie is van karakter- en zelfs zedeloosheid.
Lagere bonussen en hogere belastingen – de inkomstenbelasting op beleggingswinsten bedraagt in de VS bijvoorbeeld in de meeste gevallen slechts 15% – vertegenwoordigen binnen deze visie dan ook niet de wens om een eerlijker samenleving te realiseren, maar zijn vooral een teken van afgunst. Om precies te zijn: afgunst van luie, karakterloze armen op hardwerkende, deugdzame rijken.
Het is dan ook allesbehalve toeval dat de VS, althans in de ogen van sommigen, momenteel lijdt onder een heuse epidemic of envy
Arthur Brooks, directeur van het conservatieve American Enterprise Institute, schreef een paar weken geleden bijvoorbeeld een column in The New York Times, waarin hij de negatieve consequenties van afgunst nog eens voor het voetlicht bracht:
Unsurprisingly, psychologists have found that envy pushes down life satisfaction and depresses well-being. […]
My own data analysis confirms a strong link between economic envy and unhappiness.
Om vervolgens te waarschuwen dat het grootse Amerika zich niet door deze kwalijke emotie zou moeten laten leiden:
It’s safe to conclude that a national shift toward envy would be toxic for American culture.
Een andere Times-columnist, Harvard-econoom Sendhil Mullainathan, kwam een week later een met vergelijkbare zienswijze:
I worry about growing income inequality. But I worry even more that the discussion is too narrowly focused. I worry that our outrage at the top 1 percent is distracting us from the problem that we should really care about: how to create opportunities and ensure a reasonable standard of living for the bottom 20 percent. […] I fear that the focus on inequality has made us less pragmatic and more dogmatic.
Kortom: laten we vooral maar negeren hoe de allerrijksten aan hun vermogen zijn gekomen (en dus ook hoe we kunnen voorkomen dat het nog een keer gebeurt). Dat is immers dogmatisch wij-zijdenken. Beter om maar eventjes weg te kijken.
Want van afgunst komt demonisering. En van demonisering komt Kristallnacht. En Hitler. Dit lijkt althans inmiddels zo’n beetje de consensus te zijn onder ultrarijke Amerikanen.
Reacties (38)
– de inkomstenbelasting op beleggingswinsten bedraagt in de VS bijvoorbeeld in de meeste gevallen slechts 15% –
Dat is hier niet anders.
De Wet op de dividendbelasting 1965 (kortweg Wet DB 1965) regelt de dividendbelasting die de Nederlandse rijksoverheid heft met betrekking tot “opbrengsten” uit aandelen (en daarmee gelijkgestelde rechten) in vennootschappen die in Nederland gevestigd zijn. Het tarief is proportioneel en bedraagt 15% van de opbrengst.
Voor iedereen zou er genoeg moeten zijn.
http://basisinkomen.nl/wp/campagne/petitie-voor-een-onvoorwaardelijk-basisinkomen-obi/#wysija
Absolute aanrader, het artikel van Rutger Bregman vandaag: https://decorrespondent.nl/883/al-onze-theorien-over-het-kapitalisme-weerlegd-in-n-grafiek/33946935-02044810
@1:
De dividendbelasting krijg je natuurlijk gewoon terug bij de inkomstenbelasting. Het gaat om de 1,2% vermogensrendementsheffing (30% van 4% forfaitair rendement) op het vermogen. Van dat vermogen wordt slechts 22% belast. (eigen huis grotendeels vrij, pensioenreserves geheel). Dat forfaitair rendement van 4% is voor aandelen te laag en voor het spaargeld van de “kleine man”veel te hoog. (Van Dijkhuizen II)
Veel economen stellen dan ook voor om het werkeleijke rendement te belasten. Van Dijkhuizen (VVD) c.s. waren hier tegen. De zgn. complexiteit was een mooi excuus om met een voorstel te komen om de vermogensrendementsheffing over de hele linie te verlagen naar 0,7% (30% van 2,4%), het rendement op spaargeld. (das gesellschaftliche Sein bestimmt das Bewusstsein)
Het is eerder andersom. Een een-oudergezin is vaak een indicatie van armoede. Zie het begrip bijstandsmoeder.
Ik zie sowieso het probleem met inkomensongelijkheid niet. Wat boeit het nou of je buurman een Rolls Royce heeft en een villa in Frankrijk als jij niks tekort komt? En al heb je (te) weinig geld dan is dat niet de schuld van de buurman. Mekkeren over ongelijkheid is inderdaad niets meer dan afgunst.
De ergste vorm van afgunst is m.i. die van de allerrijksten ten opzichte van hen, die weinig bezitten maar toch gelukkig zijn.
@5 Eenieder die in een roller kan rondrijden heeft geprofiteerd van andermans arbeid. Het is dus een eerlijkheidskwestie. En als door oneerlijke verdeling een meerderheid in de verdrukking komen, dan volgt daar een reactie op. En afdoen als afgunst terwijl de superrijken ongegeneerd stelen is kant kiezen in de klassenstrijd voor hun. Dat is nogal dom voor de meesten die niet tot dat groep behoren.
@7: Misschien heeft hij wel de loterij gewonnen of heeft hij een paar mooie boeken geschreven. Maar als hij het als ondernemer verdient heeft dan heeft hij zijn werknemers gewoon loon betaald. Staat het je niet aan dat jij als werknemer te weinig of hij te veel verdient dan ga je niet voor hem werken. Zo simpel is het.
En klassenstrijd? Echt waar? Geloven we anno 2014 nog in die marxistische sprookjes?
Afgunst is een emotie evenals bijv. angst. Als zodanig valt het zonder meer te rechtvaardigen wanneer de onderliggende argumentatie van de oorzaken van die afgunst deugdelijk is. Afgunst hoort daarom ook zeker niet thuis in de taboesfeer.
@9:
Vervang het woord afgunst eens door ‘haat’. Afgunstig zijn en haatdragend zijn zijn twee hele slechte karaktereigenschappen waar alleen maar ellende van komt.
@8 En klassenstrijd? Echt waar?
Echt waar. Zelfs de 1% weet het.
BUFFETT: Actually, there’s been class warfare going on for the last 20 years, and my class has won. We’re the ones that have gotten our tax rates reduced dramatically.
@10: Dat zal, maar we hebben het hier niet over haat.
Het verwijt van afgunst is voor veel mensen een bezweringsformule om vooral niet verder te hoeven kijken. Je kunt met een schoon geweten de ogen sluiten voor juist die vormen van onrecht die wel degelijk aandacht behoeven. Heel simpel gesteld: de ander is afgunstig en dat is dan zijn of haar ondeugd (heel christelijk zelfs) en dus probleem. De onderliggende argumentatie en rechtvaardiging hoeft dan niet meer overwogen te worden. Zo’n laconieke of juist afkeurende houding komt vaak voort uit ledigheid, maar ook uit luiheid.
nvm.
@11:
Klassenstrijd afmeten aan belastingpercentageverlaging.
Het moet niet gekker worden.
@14 je kunt het ook afmeten aan de gigantische toename van welvaart bij de superrijken terwijl reële lonen al decennia gestagneerd zijn.
Met een beetje fantasie zien ze hun koppen al druipend op houten spiesen, of vallend van een hakblok. Kennelijk hebben ze zelf heel goed door dat er iets heel erg niet klopt aan hun gedrag.
@3: Ook Krugman’s column in de NYT van vandaag gaat over Piketty’s “Capital in the Twenty-First Century”: http://www.nytimes.com/2014/03/24/opinion/krugman-wealth-over-work.html
Kankercellen zijn in principe ook gewoon succesvoller dan de overige lichaamscellen.
En daar valt best wat voor te zeggen toch? De bezitsverhoudingen zijn niet noodzakelijkerwijs het probleem; de verdelingsverhoudingen zijn dat wel. Daar kun je degenen die daar het meest van hebben geprofiteerd moeilijk de schuld van geven; we leven met zijn allen in een democratie, we zijn dus ook met zijn allen verantwoordelijk voor de hervedelingsregels. Eventuele kritiek zou zich dan ook niet op die zogenaamde 1% en hun bezit moeten richten maar op de overheid.
@19: “we leven met zijn allen in een democratie, we zijn dus ook met zijn allen verantwoordelijk voor de hervedelingsregels. ”
Sorry, in de ideale wereld wel, helaas heeft die 1% zoveel cash dat ze middels Lobby en regelrechte corruptie het democratische proces vrolijk kunnen dwarsbomen. Dan mag jij als die 99% 1 keer in de zoveel tijd stemvee spelen.
http://www.youtube.com/watch?v=YCbAyk8aRxI
@0 Goed stuk, welkom in de Plutocratie
http://rationalwiki.org/wiki/Plutonomy
Je zou er bijna marxist van worden.
Met zijn theorie van de cumulatie van kapitaal zat Marx er in ieder geval niet ver naast. De Verelendung komt nog. De laatste crisis was nog niet erg genoeg om het stelsel van sociale verzekeringen voor de onderklasse definitief de das om te doen. De neoliberale denktanks hebben ervaring genoeg met het rampenkapitalisme en shockdoctrines (nog steeds lezenswaardig: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Shock_Doctrine).
Dus dat komt dik voor elkaar met de volgende crisis.Waarbij, net als bij de laatste, de 1% in de luwte blijft en de 99% verder uitgekleed wordt.
Wie geld heeft, heeft macht. En daar is het allemaal om te doen. Die extra miljoenen (miljarden) zullen de bezitters niet gelukkiger maken, maar je kunt er wel mee laten zien wie de grootste heeft.
Met geld is het ook makkelijker om vergelijkingen te maken dan met bijvoorbeeld intelligentie of belezenheid of culturele bagage. Als je geld hebt huur je gewoon iemand in die verstand heeft van kunst en koop je gewoon een Damien Hirst waarmee je laat zien dat je smaak hebt. Bovendien is het een leuk tijdverdrijf als je niet alleen de grootste hebt, maar ook de duurste…
Natuurlijk wordt het al snel ‘afgunst’ genoemd als je vraagtekens zet bij de nergens op gebaseerde verschillen die de afgelopen decennia zijn ontstaan, maar misschien druist het ook wel in tegen elementaire gevoelens van rechtvaardigheid.
Let wel; er is niets tegen verschillen in beloning als daar verantwoordelijkheid, kennis of ervaring tegenover staat, maar die moeten wel ergens op zijn gebaseerd en getoetst kunnen worden.
En daar ontbreekt het nu aan, want de 1% heeft de touwtjes dusdanig in handen dat zij, louter op basis van hun machtspositie, bepaalt hoeveel zij zelf waard is.
Wat de rest krijgt is een gunst. Dat houdt die 99% dienstbaar en nederig.
Met andere woorden: als er sprake is van afgunst, dan is die door de verongelijkte 1% zelf veroorzaakt.
Wie bepaalt wat nuttig is en wat niet? Jij? Een bureaucraat? Nee hoor, liever niet. Dergelijke dingen zijn in het oostblok geprobeerd – het was geen succes.
Het is afgunst als je de centen van een ander gaat tellen om dan vervolgens te jammeren dat jij niet zo veel hebt. “Zij zijn groot en ik is klein”.
@24: als het economisch systeem zo is opgezet dat al het geld als vanzelf naar degenen toerolt die al geld bezitten, en mensen met weinig geld hun geld moeten afdragen aan bedrijven die eigendom zijn van geldbezitters, dan is ‘afgunst’ niet de juiste term.
Maar eigenlijk laat je precies zien wat @0 beschrijft.
@25:
Nou durf ik dat te betwijfelen. Het is goed toeven in Nederland en met hard werk en veel inspanningen kan je er nog altijd komen. Ik ken persoonlijk genoeg voorbeelden.
En nee, je hoeft niet je geld af te staan aan grote bedrijven. Niemand dwingt je om een hamburger bij de McDonalds te eten of een fles Pepsi uit het rek te trekken.
Bovendien hebben jullie geen werkend alternatief. Socialisme heeft nooit gewerkt en gaat ook nooit werken. Er is een reden dat het overal mislukt is waar het nou geprobeerd is: of het nou in Engeland, Hongarije of China was.
@McLovin, #19
1. Ik betwijfel of een groot deel van die 1%-bezitters van dergelijke praktijken gebruik maakt. Er zijn wel allerlei bedrijven die druk lobbyen, maar die 1% zelf? Doubt it. In ieder geval niet in Nederland, in de VS vast wel, maar ik had het hier over democratien:P
2. Je kunt die 1% moeilijk de schuld geven van het falen van de democratie. Zij kunnen er ook niks aan doen dat we/ze met een kudde domme idioten in een land zijn opgesloten. Zij kunnen er bovendien niks aan doen dat die idioten ons landje ook nog eens hebben weggegeven aan de grootste lobbymachine aller tijden, de EU.
@26 Het is goed toeven in Nederland
Voor hoe lang nog? Ook hier stijgt de inkomensongelijkheid. En als we doorgaan de VS te volgen komt hier ook op een gegeven moment de middenklasse in de verdrukking. Het is zelfs te betogen dat dat al lang aan de gang is gezien de erbarmelijke positie waarin vele flexwerkers en ZZP’ers zich bevinden.
En nee, je hoeft niet je geld af te staan aan grote bedrijven.
Nee, dat doet de staat al voor je door gunstige belastingconstructies aan te bieden aan multinationals.
Bovendien hebben jullie geen werkend alternatief.
Het kapitalisme is ook niet in een dag opeens de meest dominante systeem geworden, daar zijn vier eeuwen overheen gegaan. Om nou die paar gefaalde staatskapitalistische projecten als een totaal falen te zien is op zijn minst voorbarig. Ik zie in ieder geval nog genoeg potentie voor een eerlijker systeem.
@conservatief: Je moet niet net doen alsof geld onbeperkt aanwezig is. Als iemand extreem veel geld heeft moet dat ergens vandaan komen. En wat je de afgelopen jaren ziet is dat dat geld van arm/middenklasse naar rijk gaat. Je tegenstelling “Als de buurman een rolls rijdt, maar jij ook niks tekort komt” gaat in toenemende mate niet op, zeker niet in de VS. Het is inmiddels meer iets als “De buurman heeft 4 rolls, en jij kon vroeger wel een auto betalen, maar nu nog maar amper een derdehands krot”.
En Nederland gaat die kant ook op, want vergis je niet, de afgelopen jaren zijn mensen met vermogen hier ook uit de wind gehouden en is het gat arm-rijk groter geworden.
En:
Misschien moet je je eens verdiepen in de wetenschappelijke literatuur die hier op in gaat. Dan zie je het probleem, net als zo goed als elke wetenschapper die zich hiermee bezighoudt, misschien wel.
@27: jaja ik wil niet juridische/definitie discussie beginnen hier maar het idee dat je de personen van de bedrijven los kan zien is een illusie: lijstje van quote 500:
De bedrijven van deze families/personen lobby-en dat het een lieve lust is en je denkt dat de “Don’s” van deze families daar niks mee te maken hebben ? Beetje naief.
10. Familie Dreesman (1,5 miljard)
De familie Dreesman is zeer vermogend geworden door winkelconcern Vroom en Dreesman (V&D). Het bedrijf is nog steeds grotendeels in de handen van de familie die hierdoor op de 10e plek komen in de lijst van meest vermogende Nederlanders.
9. Joop van den Ende (1,6 miljard)
Joop van den Ende begon met een kleine feestwinkel in Amsterdam. Joop heeft altijd zelf acteur willen worden maar miste bepaalde talenten. Wel had Joop het talent om zijn zaken goed te organiseren. Joop begon achter de schermen in het theater en bouwden in de afgelopen 50 jaren diverse succesvolle entertainment bedrijven op. Door het bedrijf Endemol te verkopen werd van den Ende in een klap een zeer vermogend man. Na Endemol besloot Joop het bedrijf ‘Joop van den Ende theaterproducties’ te beginnen. Van den Ende heeft veel succesvolle musicals naar Nederland gehaald en hier is hij nog rijker van geworden.
8. Albert Blokker (1,6 miljard)
Albert Blokker is een vermogende Nederlander geworden door samen met zijn broer Albert† de winkelketen Blokker te leiden. De eerste Blokker winkel is geopend in 1896 in Hoorn. De winkel bleek een succes en sinds de jaren 30 werden er meerdere zaken geopend in de Randstad. Albert Blokker trad in 1976 toe in het bedrijf.
7. John Fentener van Vlissingen
De Nederlandse zakenman John Fentener van Vlissingen is rijk geworden door het opzetten van diverse reisbureau’s. John is actief in alle denkbare activiteiten in de reisbranche, van reisbureau’s tot parkeerplaatsen nabij vliegvelden.
6. John de Mol jr. (1,9 miljard)
John de Mol is rijk geworden als mediamagnaat. De ondernemer heeft diverse bedrijven opgezet zoals John de Mol producties, Talpa en Endemol. John de Mol is eigenaar geweest van alle mogelijke commerciële zenders en heeft hierdoor flink veel geld verdient. Zijn vermogen wordt geschat op ruim 1,9 miljard euro.
5. Dik Wessels (2 miljard)
Dik Wessels heeft een vermogen van 2 miljard euro. Wessels heeft dit bedrag verdient door te investeren in tal van projecten.
4. Wijand Pon (2 miljard)
Wijnand Pon is een auto-importeur die rijk is geworden door Nederland te voorzien van auto’s. Wijnand heeft een hoop automerken geïmporteerd waaronder: Volkswagen, Audi, Seat, Škoda, Porsche, Bentley, Lamborghini en Bugatti. Daarnaast heeft Pon diverse bedrijven opgericht waaronder tankstations, fietsmerk Gazelle enz.
3. Frits Goldschmeding (2,1 miljard)
Goldschmeding is de oprichter van uitzendbureau Randstad. Na een kleine dip vanwege de crisis zag Frits zijn vermogen dit jaar weer sterk groeien. Randstad is het grootste uitzendbureau van Nederland en het op een na grootste uitzendbureau ter wereld. Goldschmeding is door het oprichten van Randstad een van de rijkste Nederlanders geworden.
2. Charlene Heineken (5,4 miljard)
Charlene Heineken is rijk geworden door het bedrijf Heineken grotendeels te erven van haar man Freddy Heineken. Toen Freddy Heineken overleed in 2002 werd Charlene grootaandeelhouder met een totaal van €3,7 miljard aan aandelen. Dit is verder uitgegroeid waardoor het vermogen van Charlene Heineken nu wordt geschat op 5,4 miljard euro
1. Familie Brenninkmeijer (21 miljard)
Familie Brenninkmeijer is rijk geworden met winkelketen C&A en investeringsmaatschappij Egeria. C&A heeft filialen over de hele wereld en er werken ruim 40.000 mensen voor het kledingconcern. Door het opzetten van C&A (Clemens & August) is de familie Brenninkmeijer een van de rijkste families ter wereld. Het vermogen van de familie wordt geschat op 21 miljard euro.
Ach, dat moet je met een flinke korrel zout nemen. Ondanks wat typetjes als Elizabeth Warren en Michael Moore zeggen is de VS geen derdewereldland. Er is inderdaad een probleem met armoede in de VS, maar dat heeft vrij weinig van doen met de globalisering. De minderheden zijn inderdaad heel arm en voor hen is er niet heel veel mogelijkheid om daaruit te ontsnappen. Dat heeft veel meer te maken met de cultuur en de vooroordelen.
De traditionele middenklasse bestaat echter gewoon nog en is niet zo in de verdrukking als de dramaqueens van de democratische partij claimen. Sterker nog, waar een ‘sociaal beleid’ het voor het zeggen heeft, zoals in Detroit en Chicago, loopt alles in het honderden en is iedereen arm terwijl de welvaart voor iedereen toeneemt in Texas. Er is een exodus vanuit blue states als Californië naar dergelijke staten met een vrijere economie. Althans, dat is een tweetal van mijn vrienden die naar de VS verhuisd zijn zeggen, en dat was ook de indruk die ik had. Bij de komende senaatsverkiezing gaan de democraten dan ook een flink pak slaag krijgen.
@31 De traditionele middenklasse bestaat echter gewoon nog en is niet zo in de verdrukking als de dramaqueens van de democratische partij claimen.
Zelfs bedrijven hebben het door en passen hun strategie aan. Het is high-end of low-end. Wie de middeninkomens als doelmarkt zien zitten flink in de verdrukking:
http://www.nytimes.com/2014/02/03/business/the-middle-class-is-steadily-eroding-just-ask-the-business-world.html
@31: Fact free argumenteren is lekker makkelijk…ieder argument afdoen als “valt wel mee…”. Tuurlijk, wat jij wil.
“tweetal van mijn vrienden die naar de VS verhuisd zijn zeggen, en dat was ook de indruk die ik had”… N=3 ..ook altijd goed, anekdotische bewijsvoering: de neef van mijn kapper zijn buurman zegt het dus zal het zo zijn. Kan je aanraden toch even die docu te kijken die is niet van Michael Moore maar van Robert Reich (http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Reich), vol met cijfertjes in makkelijke grafieken, kijkt lekker weg, hoef je je niet eens in te spannen, wellicht informatief dan 2 vrienden van je.
Nee Amerika is geen derde wereld land, maar de American Dream bestaat ook niet meer, als die al ooit bestaan heeft.
@26:
Dat hangt er van af hoe je mislukt definieert. Als je langzaam toenemende welvaart voor de gehele bevolking als mislukking betitelt, heb je gelijk. Wanneer toenemende welvaart voor de gehele bevolking het doel is, verlies je de concurrentiestrijd met de systemen, waarin het opeenhopen van geld op zo weinig mogelijk plaatsen centraal staat, omdat de tweede soort systemen veel sneller veel meer geld op nieuwe ontwikkelingen kunnen storten, of omdat daar bijvoorbeeld veel gemakkelijker veel geld voor wapens gereserveerd kan worden, omdat de hopen kapitaal daar nu eenmaal groter zijn. Het is hetzelfde verschil als dat tussen een dictatuur en een democratie, op politiek gebied dan. Een dictatuur kan veel sneller en adequater reageren op nieuwe situaties dan een democratie, waar eerst overlegd en onderhandeld moet worden. Het enige probleem is natuurlijk, dat je wel moet proberen de grootste gemene deler tevreden te houden. Zo lang dat lukt, zit je gebakken. Het toenemend verzet tegen die structuren zou de huidige machthebbers in het rijke westen (de economische elite) toch wel enige zorgen mogen baren. En of we dat dan afgunst of wat anders noemen is anathema.
Pluk je voor mij ook wat kersen, @conservatief? De inkomensongelijkheid in de VS is inmiddels weer terug op het niveau van voor de een na laatste grote crisis, die van de jaren 30 van de vorige eeuw.
Lees dit eens: https://decorrespondent.nl/883/al-onze-theorien-over-het-kapitalisme-weerlegd-in-n-grafiek/42999451-fbdaa83a
Overigens, @conservatief, zou ik graag nog een antwoord willen zien op de constatering dat het geld weer steeds meer samenklontert bij een klein deel van de bevolking.
Dat is volgens jou geen probleem, maar feit is wel dat door die samenklontering er minder geld is bij de rest. Wanneer wordt dat volgens jou een probleem? En waarom zou die samenklontering op precies het goede moment stoppen?
@36: Dat stopt ongetwijfeld door toedoen van de magische onzichtbare hand van de vrije markt, die door alle vrije markt adepten als een deux ex machina ten tonele gevoerd wordt: voodoo-economics.
(even zonder de discussie gelezen te hebben: sorry):
Meegaand met de gedachte van het laatste citaat: Ik vind extreme rijkdom ook wel een probleem op zich. Het is niet goed voor een harmonieuze samenleving als individuen zoveel macht hebben.