Als er één kunstdiscipline is, waar het zweet van afdruipt, dan is dat wel de dans, schreven we in de eerste Kunst op Zondag onder redactie van ondergetekende. En om met een goed voornemen voor 2014 te beginnen: komend jaar zullen we meer aandacht besteden aan andere kunstdisciplines dan alleen beeldende kunst.
Eigentijdse dans mag wel de ultieme performance worden genoemd. Een kunstvorm waar beweging, beeld en muziek in één theatrale voorstelling worden gegoten. Wellicht is het de enige kunstvorm waar sprake is van lichamelijke uitbuiting. Choreografen vragen het uiterste van dansers. Het is dat zij dat vrijwillig doen, anders zou het een vorm van slavernij zijn.
Om je in de stemming te brengen vandaag een ruime greep uit het dansaanbod tot juli. Geïllustreerd met filmtrailers van tien van de 19 voorstellingen, die in dit exceldocument op een rij staan. Gesorteerd op datum en ook op naam van het dansgezelschap en op plaatsnaam, zodat je weet wat er bij jou in de buurt te zien is.
We zitten halverwege het theaterseizoen. Misschien heb je één van de voorstellingen al in 2013 gezien. Dan kun je in de reacties de lezers laten weten wat je er van vond. Aanvullende tips op de lijst zijn natuurlijk ook welkom.
Een roemruchte klassieker van de hedendaagse dans is in vijf plaatsen in Nederland weer te zien. Ultima Vez danst “What the Body Does Not Remember”, het eerste werk waar choreograaf Wim Vandekeybus in 1987 grote indruk maakte.
[kliktv nr=1]
Nog een succesnummer is How long is now van Conny Janssen Danst. In 2012 als locatievoorstelling in première gegaan en dankzij speciaal gemaakt decor in 2013 op tour gegaan. Tot 6 maart in 24 plaatsen te zien.
[kliktv nr=4]
In slechts zes plaatsen is iTMOi (in The Mind Of igor) van Akram Khan te zien. Een ode aan Igor Stravinsky.
[kliktv nr=5]
In het programma Krisztina’s keuze van Krisztina de Châtel vier choreografen: Melissa Ellberger, Cecilia Moisio, Eva Susova, Cris Tandy en de solo Boerka van De Châtel uit 2007. Te zien in de Rotterdamse Schouwburg op 22 februari.
[kliktv nr=6]
Eén van de choreografen in Krisztina’s keuze is Cecilia Moisio, In maart en april is ze in vier plaatsen met Juxtapose, een voorstelling over uiteenloopende facetten van de vrouw. Cecilia Moisio komt ui de school van de Belgische choreografe Ann van den Broek. Eind januari en in februari kun je naar The Red Piece (in vier plaatsen) en I solo ment (alleen in Maastricht).
[kliktv nr=7]
Het gezelschap Eastman van Sidi Larbi Cherkaoui komt met twee voorastellingen. In juli is op het Julidansfestival in Amsterdam 生长 GENESIS te zien. Voor die tijd kun je in Breda, Groningen, Heerlen en Tilburg naar 4D kijken.
[kliktv nr=2]
Dance Company Nanine Linning tourt met Zero, waarin gefantasteerd wordt over het einde van de aarde en het verlies van de zwaartekracht.
[kliktv nr=8]
Alleen in Breda te zien: Christian Rizzo / l’association fragile met Le bénéfice du doute (het voordeel van de twijfel). Een spel met de ruimte tussen mensen en tussen de groep en duo’s. Wie er niet naar toe kan, kan hier de volledige voorstelling bekijken.
[kliktv nr=9]
Tot in april is Shirokuro te zien, een gezamenlijk werk van choreografe Nicole Beutler, pianiste Tomoko Mukaiyama en lichtontwerper Jean Kalman. Heftige muziek van componiste Galina Oestvolskaja begeleidt het spel tussen dans en licht.
[kliktv nr=3]
Zoals er in de muziek nog steeds het genre “wereldmuziek” is, zo zijn er ook choreografen die elementen uit folklore verwerken in hun dansvoorstellingen. Het Nederlandse Internationaal Dans Theater doet niet anders, bijvoorbeeld in Silk.
De Nieuw-Zeelandse Okareka Dance Company komt naar Nederland met Tama Ma (autobiografische verhaal van twee Maori dansers op weg naar mannelijkheid).
Het Australische Bangarra Dance Theatre komt met Kinship, waarin traditionele dans, muziek van de aboriginalculturen met eigentijdse dansvormen worden gecombineerd.
Uit Portugal brengt Companhia Portuguesa de Bailado Contemporâneo de voorstelling Fado. Met live muziek, in 21 plaatsen te zien. Hier een eerdere productie met fado-muziek.
[kliktv nr=10]
Nogmaals: in deze excellijst vind je waar de genoemde voorstellingen plaatsvinden. Ga lekker lui in de theaterstoelen genieten van zich in het zweet werkende kunstenaars.
Reacties (6)
…komend jaar zullen we meer aandacht besteden aan andere kunstdisciplines dan alleen beeldende kunst.
Dank, goeie vernieuwing, goeie evolutie.
Goede dans is altijd ‘puntje van de stoel’ werk.
Wat de clips in doen zien trouwens – voor mij – is hoe moeilijk het is om het geheel van het podium waar de beweging plaats vindt in beeld te vatten zonder saai beeld te krijgen. De clip van ‘what a body does not remember’ wordt heel nerveus. Aan de andere kant geeft het wel de spanning weer en wil je meer zien. Als reclame dus wel geslaagd. Soms zie je dat effect echter ook in echte beeldregistraties en dan is het lastiger te verteren.
Die Fado is trouwens erg mooi vanwege het contrast van de ‘klassieke’ muziek en het ‘moderne’ bewegingsidioom. Persoonlijk hou ik wel van dat contrast. Bach doet dat bv ook aardig. Soms heeft het een grappig effect maar vaker is er de spanning en de vraag.
Ik ga de rest nog zien, mooie zondagochtend ;)
Aanvulling: Leine & Roebana.
Uit Ghost Track:
“U heeft geen rechten deze reactie aan te passen.”
Nou, dan zoek je het filmpje maar lekker zelf op. Joost, prutser!
@3: Dan als link naar het filmpje.
@1: Te druk bewerkte trailers vind ik ook “problematisch”. Ik heb liever een paar filmshots van de voorstelling zelf. Verder wil men natuurlijk niet te veel verklappen, dus zijn vaak de beste momenten niet te zien. Afijn, de choreografen en filmers die er in slagen met een paar beelden te vertellen waarom je die voorstelling moet zien, zijn natuurlijk de beste reclamemakers.
Ook is het lastig om van nieuwe, nog niet vertoonde voorstellingen, goed beeld materiaal te krijgen. Dat geldt natuurlijk ook voor tentoonstellingen met nieuw werk van beeldende kunst. Hier moeten we het toch doen met de reputatie van de kunstenaars en beelden van bestaand werk.
Her risico blijft dan dat het nieuwe werk tegenvalt. Zo kijk ik altijd uit naar dansvoorstellingen van het Belgische Rosas. In juni komt Vortex Temporum naar het Holland Festival. Het werk is eerder in het buitenland vertoond. Dus is er een filmpje, maar die valt mij tegen. Ik kon me wel vinden in de kritiek die ene Johan Pauwels hier op het werk gaf: “Vandaag had ik eerder de indruk van aanwezig te zijn bij een muziekuitvoering, met additionele, zwakke dans erbij”.
Maar goede, niet elke grote kunstenaars maakt elke keer een meesterwerk. En het is uiteindelijk aan je eigen oordeel en daarvoor zal je toch naar het theater moeten.
Ja, maar Anne Teresa heeft bij mij toch wel krediet ;)
Leuk trouwens dat ze zo toch in het lijstje komt.