BRIEF - Minister van Onderwijs Jet bussemaker wil dat er meer taaldocenten worden opgeleid en stelt daar 4 miljoen euro voor beschikbaar. In een open brief aan de minister en de staatssecretaris legt docente Nederlands Michelle van Dijk uit dat de minister en de staatssecretaris de verkeerde prioriteiten leggen.
Hooggeachte mevrouw Bussemaker, hooggeachte heer Dekker,
De school staat in brand. Er is een extreem lerarentekort, dus trekt u vier miljoen uit voor meer taaldocenten. De alarmbel luidt: wat moeten we doen? Je kunt de brandslang pakken en blussen, met je handen in je zakken gaan staan kijken. Of wegrennen.
Natuurlijk probeert u de brand te blussen en te redden wat er te redden valt, maar gebeurt dat wel op een goede manier? Er gaat geld naar de lerarenopleidingen, naar beginnende docenten, maar er is nog niet één maatregel bedacht om het werk voor de ‘blijvers’ aantrekkelijk te houden. Wat zeg ik, aantrekkelijk? Ik bedoel burn-out-veilig. De werkdruk wordt steeds hoger en het toekomstperspectief is beperkt. Daardoor staan in het onderwijs veel mensen met de handen in de zakken. Waarom zou je jezelf overspannen werken als daar niets tegenover staat? Daarom stel ik (eerstegraads docent Nederlands) drie oplossingen voor, die nú nodig zijn om ons onderwijssysteem overeind te houden.
1. Geld naar de blijvers
In de huidige plannen gaat extra geld naar lerarenopleidingen. De docent die al wat langer werkt, pakt hier niets van mee. Dit is wat er dan gebeurt: er worden mooie programma’s bedacht voor startende docenten, onderwijsmasters, gave leerroutes voor de toppers in de klas, spannende traineeships en onderzoeksstages. Maar tijdens of na de opleiding ontdekken de enthousiast binnengehaalde docenten-in-opleiding dat een school een lesrooster met 27 lesuren per week heeft en je “de leuke dingen maar in je eigen tijd” moet doen. Ze ontdekken dat hun toekomst dus niet zo divers en uitdagend is als de opleiding beloofde. Ontzettend veel startende docenten haken af in die eerste jaren. Zorg daarom dat alle leraren meer plezier hebben in hun werk, dan wordt het toekomstperspectief voor de starter ook beter en de keuze voor het onderwijs aantrekkelijker. Goed personeelsbeleid is belangrijker dan een gezellige start aan de universiteit.
2. Minder lesuren per week
De werkdruk in het onderwijs moet drastisch verlaagd worden en dat kan maar op één manier: een lager aantal lesuren per week/jaar. Iedereen weet dat de normjaartaak een onmogelijke papieren norm is. Geen enkele docent kan zijn leerlingen de aandacht geven die zij nodig hebben binnen de tijd die ervoor staat. Bijvoorbeeld: er zijn te weinig taal- en wiskundedocenten en er zijn te veel leerlingen met een te laag (taal)niveau. Maar er zijn te weinig uren in onze jaartaak om daar echt iets aan te doen. Er zijn te veel docenten die overwerkt raken. Niemand werkt nog fulltime in het onderwijs, niet omdat we allemaal zo graag parttime willen werken (“ja, en jullie hebben veel vakantie”), maar omdat een fulltime werkweek in de praktijk een werkweek van vijftig, zestig uur betekent. De norm moet dus voor iedereen omlaag.
Daarnaast moet er gedifferentieerd worden naar vakken of jaarlagen die meer tijd kosten. Ik heb het nu niet over inschaling of de hoogte van het salaris: ik wil betaald krijgen voor alle uren die ik werk. Het is niet toevallig dat er vooral een tekort is aan taal- en wiskundedocenten in de bovenbouw. Zij geven de kernvakken (u heeft deze vakken nog wat belangrijker gemaakt) en moeten daarom bij elke vergadering aanwezig zijn, hebben altijd volle klassen en dus flinke stapels examenwerk te corrigeren. Tijd voor een nakijkbonus?
3. Ruimte voor groei
Laat het lonend zijn voor docenten om zich te ontwikkelen. Door de hoge werkdruk pakken docenten soms taken op zodát zij minder lessen hoeven te draaien. Dit is het bekende ‘uurtjes bedelen’. Wie eenmaal een paar taken heeft (werving achtstegroepers, excursie Texel, sectievoorzitter) wil die ook niet meer kwijt. Een goede uitvoering van taken heeft dat niet per se tot gevolg. Want een docent kan maar zelden hogerop komen, dus waarom zou je je best doen? Jonge, enthousiaste docenten lopen hierop vast: er is geen ruimte voor groei en ambities. Er moeten nieuwe functiebeschrijvingen komen waarin ook een leraar een carrièrepad heeft. Gebruik de eerstegraads docenten om het onderwijs te verbeteren, maak ze docent-beleidsmaker of docent-trainer, maar geef hun daar ook tijd en geld voor.
Rennen of blussen?
Ik zal nooit met m’n handen in m’n zakken gaan staan, maar ik hoop dat de juiste hulpmiddelen aangereikt worden voor het te laat is. Anders moet ik alsnog snel wegwezen en laten we eerlijk zijn, jullie hebben me nodig. Zorg dat ik blijf.
Hoogachtend,
Michelle van Dijk
Reacties (32)
Al die politici die zelf als eeuwige student door het leven zijn gegaan hebben het Nederlandse onderwijs beetje bij beetje heel langzaam aan kapot gemaakt. Resultaat is een lichting Nederlanders die amper nog foutloos kunnen schrijven, en spreken laat staan rekenen. Rutte is misschien wel het eerste en mooiste voorbeeld van deze nieuwe lichting. Hij kan niet schrijven, geen toespraken houden én al helemaal niet rekenen. Iedereen herinnert zich nog wel die miljardenfout. Zo zie je maar, zelfs al ben je extreem dom dan kun je altijd nog minister president van (het inmiddels extreem domme) Nederland worden.
Vier miljoen is een lachertje, een fooi.
Ja, de school staat in brand. Maar dat staat hij al jaren. Ik zou zeggen al zo’n veertig jaar. Wat kunnen we er aan doen?
Nou, ik heb een suggestie: Occupy School.
Neem het heft in eigen hand. Rot op met dat ministerie. Arm ben je toch al. Kan het erger worden? Het grootste probleem is dat de leraren hun controle kwijt zijn. Ze zijn marionetten van onderontwikkelde ambtenaren. Ga onderwijs geven en flikker je andere idiote taken in de prullenbak. Ga leerlingen motiveren.
Inderdaad, 4 miljoen is een fooi.
Ze moeten de pensioenleeftijd van de leraren verlagen tot 55 jr. Dat geeft jonge gemotiveerden een kans, verlaagt de burn-out kosten en andere WAO aangelegenheden en in zijn algemeenheid motiveert de jeugd (jonge leraren, jonge leerlingen : betere match).
Ik weet niet hoe oud je bent maar geloof me, dit soort brieven heeft geen zin. Je bent niet de eerste en ook niet de enige. Je zegt het zelf al : burn-out-veilig.. Trek je conclusies: neem actie (get in control) of get the hell out of there. Heel simpel, als alle leraren vluchten heeft Den Haag een probleem en moeten ze wellicht eindelijk echt iets doen ipv memootjes rondsturen.
Oh, en let niet op @Daan, die heeft modern onderwijs gehad dus is uit de boot gevallen en dwaast wat in het rond.
@1: “Resultaat is een lichting Nederlanders die amper nog foutloos kunnen schrijven”
Je bedoelt ‘een lichting Nederlanders die amper nog foutloos kan schrijven’. Lichting is enkelvoud.
Wat @3 zegt eigenlijk. En pleur al die ‘managers’ uit je school.
In Chili hebben de leerlingen het anderhalf jaar volgehouden om iets gedaan te krijgen. Ik zou zeggen mooi moment om je leerlingen te enthousiasmeren!
En wat is nou waar?
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3350812/2012/11/20/Werkdruk-Laat-docenten-een-half-jaar-ervaring-op-doen-in-het-bedrijfsleven.dhtml
En
http://www.nrc.nl/nieuws/2013/07/06/ik-ben-leraar-en-ik-vind-vier-weken-vakantie-genoeg/
@7:
ad 1) het stuk uit de Volkskrant is geschreven door een onderwijsmanager. Dat diskwalificeert het stuk vrijwel per definitie. Die van Diemen is deel van het probleem, niet van de oplossing. Daarnaast is werkdruk niet alleen een rekensom van uurtjes, het gaat ook om datgene wat je moet doen.
ad 2) dit stuk komt dichter bij waar het om gaat: Vergelijk het met 250 minuten optreden voor een groep mensen die in de zaal zitten bij het Noord Nederlands Toneel, terwijl zij kaartjes gekocht dachten te hebben voor Najib Amhali. Na de voorstelling kan je niet afdouchen en je naar huis laten rijden, maar ben je de mental coach, psycholoog en time manager van je publiek én hun ouders, en mag je toeschouwers die de voorstelling niet begrepen hebben de grappen uitleggen. De helft van de docenten geeft in eerder genoemd onderzoek dan ook aan ’s avonds na het werk vaak niet voldoende energie te hebben om andere dingen te doen.
Hier wordt duidelijk dat het niet gaat om de uren-rekensom.
Ik zie beide stukken niet direct als tegenhanger van de open brief van Michelle en ontkrachten de constatering van de problematiek niet.
NB: of het NNT de vergelijking aardig vindt is een tweede ;)
@8
In diezelfde grond zou ik elk stuk van een onderwijzer kunnen diskwalificeren. Die hebben een belang bij de zaak zo onevenwichtig mogelijk presenteren.
Voor de helderheid: ik diskwalificeer geen van beiden. Beide kanten zijn nuttige input.
Edit: wanneer je had aangegeven dat de brief van de manager over mbo gaat, en dus niet van toepassing is, had je wel een argument gehad ;)
@1: Maar onze Minister-President geeft zelf altijd nog een paar uur les op school als gastdocent, wat zegt dat over leraren?
http://www.rijksoverheid.nl/regering/bewindspersonen/mark-rutte/cv
@9: Volgens mij mis jij volledig het probleem van het management en schaal in het onderwijs. Alleen al het feit dat je zegt dat het nuttige input is bewijst dat.
Het is typerend Hollands bemiddelend om aan de tafel te gaan zitten en te zeggen : beiden hebben gelijk, beiden hebben ongelijk, hoe kunnen we het conflict oplossen? Polderen in het onderwijs. Probleem is volgens mij dat dat dus al een jaar of veertig de onderwijsproblemen alleen maar groter maakt.
Maar ga gerust zo door hoor, het is mijn probleem niet.
@11 ik begrijp de agressie van je reactie niet. Nergens voor nodig.
Ten eerste heb ik (nog) geen standpunt ingenomen; wellicht ben ik het wel met Michelle eens. Ten tweede zeg ik niet dat beiden gelijk hebben; wel dat input van beide kanten zinvol is. Ten derde ga je met je zevenmijlslaarsen aan veel dingen voorbij, om er een paar te noemen:
A) onderwijs sterk gestuurd wordt door overheidsbeleid, en veel minder door managers.
B) goede managers hun mensen tegen negatieve invloed op het werk beschermen, maar die bestaan in jouw ogen schijnbaar niet (en wellicht zijn die er ook niet in het onderwijs, lijkt me stug, maar wie weet).
C) er OOK docenten zijn die zeggen dat het met de druk wel meevalt (een minderheid)
D) uit onderzoek van het cnv over werkdruk in onderwijs enkele hele duidelijke signalen komen, die echt meerdere oorzaken hebben en verder gaan dan alleen management.
Etc.
Er zijn meerdere kanten aan de zaak. Jij hakt meteen de manager omver, en ziet mij om mij onduidelijke redenen als representant.
Botvier je persoonlijke frustratie op iemand anders ajb.
https://www.cnvo.nl/fileadmin/user_upload/PDF/Werkdruk_Onderzoek.pdf
27 lesuren per week is wel veel zeg. In frankrijk zijn dat er 18 voor een voltijds leraar/lerares.
@12: Oei, volgens mij heb ik een onderwijsmanager of een ambtenaar van het ministerie aan de lijn.
Mijn opmerking was niet agressief bedoeld hoor, maar jij reageert wel heel erg typerend met : laten we het weer eens van alle kanten bekijken, iedere input is goede input want het is input. De typerende mediator insteek. Laat duidelijk zijn : daar zou ik in het onderwijs mijn hoop niet op vestigen.
En onderzoeken? Hoeveel pdf-jes denk je via het internet te kunnen versturen. Is je bandbreedte quotum wel genoeg? Voor elk standpunt is wel een voor en tegen te vinden. In tienvoud.
Kun jij uitleggen waar volgens jou het onderwijsprobleem zit?
Oh en met B) goede managers hun mensen tegen negatieve invloed op het werk beschermen, maar die bestaan in jouw ogen schijnbaar niet krijg je bij mij de handen niet op elkaar. Ik denk dat ze inderdaad niet bestaan. In aanleg wellicht, maar niet na enkele jaren vechten tegen de bierkaai. Dan kiezen ze voor het eigen hachje en dus voor hun baas en hun inkomen.
Oh en C) er OOK docenten zijn die zeggen dat het met de druk wel meevalt (een minderheid) is interessant. Heb je daar ook aantallen en leeftijdsverdeling bij?
Als jij dit soort opmerkingen als agressief ziet dan heb je nu vast een virtueel blauw oog terwijl ik mijn handen in de zak heb gehouden.
Doe nog maar een minnetje.
@14 tsja, als je wel een standpunt inneemt, maar geen (aangereikte) bronnen wil raadplegen houdt de discussie snel op. Zie cnv onderzoek voor een zeer uitgebreid enquete onderzoek, inclusief leeftijden, geslacht, etc.
@15: Ik heb het CNV-rapport gelezen (dat kostte wat tijd en dus de reactie wat later).
Jij zegt : D) uit onderzoek van het cnv over werkdruk in onderwijs enkele hele duidelijke signalen komen, die echt meerdere oorzaken hebben en verder gaan dan alleen management.
Ik concludeer (jaja, geen urenlange studie gedaan):
1) De signalen zijn idd duidelijk maar ik zie niet zo gauw de meerdere oorzaken die niet aan management de wijten zijn. Ik zie vooral dat men (bijna 70% in beide groepen scholen) vindt dat de extra taken voor de overbelasting zorgen en dat men vooral onderwijstaken wil en ander personeel voor de extra taken.
2) Beide onderwijsgroepen zijn sterk biased in de zin van leeftijd (70% is ouder dan 40, 50% ouder dan 50) en CNV-lid.
3) Het onderzoek is biased omdat het een online vragenlijst is waar slechts 20% op heeft gereageerd (CNV-leden).
Dit soort onderzoeken zijn makkelijk, goedkoop en je hebt er wel iets aan maar ze zijn niet voldoende representatief. Statistisch volstrekt onhoudbaar.
NB: Ik heb de conclusies van het CNV alleen gescand, ik heb vooral de grafieken bekeken. Als er vijf mogelijkheden waren nam ik de twee boven en onder de middenkeuze om het percentage te bepalen.
Voorbeeld:
8. Wat vind je over het algemeen van de normering van het aantal uren dat aan een niet-lesgebonden taak wordt
gekoppeld? Aantal respondenten bij deze vraag: 3477
veel te weinig 20.5 712
te weinig 46.8 1628
voldoende 17.9 624
te veel 12.5 435
veel te veel 2.2 78
Dan vindt dus 67,3% van de ondervraagden dat er te weinig uren aan een niet lesgebonden taak wordt gekoppeld. Dat is toch echt behoorlijk veel. En deze tendens geldt voor heel veel vragen.
@16
Wat mij vooral opviel was dat de (te) hoge werkdruk geweten werd aan niet lesgebonden taken. Daarbij scoort het meten is weten hoog als belasting: leerlingvolsysteen, handelingsplan, toetsen, etc. Dit is m.i. Sterk overheidsgestuurd/ inspectiegestuurd.
Daarnaast scoren de extra projecten (obesitas, schoolreisjes, etc) hoog. Het lukt de school blijkbaar niet om invloeden van buiten voldoende buiten de deur te houden en tevens zijn er mensen (management? ;) ) die veel extra taken als school op willen pakken en mensen hier wel uren, maar niet voldoende uren voor vrijmaken. En bij alles wat er extra bij komt, neemt overleg tijd ook exponentieel toe. Gezien de brief van Michelle is ‘uurtjes bedelen’ toch interessant, en dat kan ik niet goed rijmen met het cnv onderzoek.
Daarnaast lijkt de werkdruk voort te komen uit lesgeboden taken, niet zijnde les (gesprekjes, voorbereiden, huiswerk etc). Les geven scoort bizar laag als aangewezen oorzaak voor werkdruk. Dat vind ik best schokkend.
Docenten willen graag extra personeel. Scholen krijgen steeds minder geld en met passend onderwijs nog een taakverzwaring. Er zijn meerdere lagere scholen die bezig zijn met krimpen personeelsbestand door gebrek aan geld en ik ken 2 scholen die financieel aan een zijden draadje hangen. Ook dit is deels leiding van de school (tering naar de nering zetten), maar zeker ook deels een overheidsoorzaak. Extra medewerkers is met huidig beleid geen of beperkt ruimte voor.
Als de werkdruk vooral voortkomt uit alles om lesgeven heen, dan zit er in het systeem iets grondig mis denk ik.
In andere artikelen lees je dat de school als een dumpplaats gebruikt wordt voor maatschappelijke problemen. Ik vind de genoemde projecten ook wel tekenend, voorlichting over obesitas, drugs, etc. Ik betwijfel dan ook of minder lesuren de oplossing biedt. Logischer lijkt meer focus aanbrengen op lesgeven en minder op alles eromheen. Te veel werk, te weinig tijd, geen geld om extra mensen aan te nemen, dan taakversmalling. Daar ligt wellicht dan juist een taak voor ouders, ggd, etc.
Natuurlijk doen niet alle ouders het goed wat dit betreft en de problemen in de grote steden zijn niet altijd misselijk. Maar door een school maar alles op te laten pakken gaat het ten koste van docenten en dus uiteindelijk van de leerlingen.
Overigens scoort Nederland vrij hoog qua aantal lesuren per jaar in vergelijk met enkele andere europese landen (kan de bron niet meer vinden).
En nee, ik werk niet in het onderwijs. Integendeel., De docenten die ik ken bevestigen de hoge werkdruk door activiteiten om de lesuren heen, en het niet toekomen aan eenvoudigweg goed les geven. Ze zijn moe wanneer de vakantie start. Ik ben wel jaloers op 1 element van het vak: de lengte van de vakanties.
@17: Als de werkdruk vooral voortkomt uit alles om lesgeven heen, dan zit er in het systeem iets grondig mis denk ik.
Inderdaad.
Wat betreft de oorzaken zijn we het eens. En ik denk dat het juist wel een ‘managerial issue’ is. Management is net als in het bedrijfsleven opgesplitst in lagen. De onderlaag, op de scholen, heeft gewoon niks te vertellen en alleen maar uit te voeren, daar moet je dus de oplossing ook niet zoeken. Maar dat maakt de problematiek niet minder ‘managerial’.
Zoals ik er naar kijk zie ik twee taken – de lesgebonden en niet lesgebonden – die door dezelfde mensen moeten worden uitgevoerd. En in mijn optiek zit daar het probleem (en dat blijkt uit het CNV onderzoekje dat je als hypothese vormende kunt zien). Dat de leraar eigenlijk geen werkdrukprobleem ervaart bij het lesgeven komt waarschijnlijk omdat hij dat ziet als de primaire taak, hij is er ook voor opgeleid. Als dit onderzoek uit te breiden is over alle leeftijden, sekse enz… (kortom een echt representatief onderzoek), dan zou mijn (managerial) conclusie zijn : je kunt aan de school twee taken geven (les en niet les) maar die moet je door twee soorten personeel uit laten voeren (leraar en niet leraar). Dan kun je mensen beter en duidelijker aanspreken op hun taken en hun opleiding.
Maar ik zit niet op het ministerie en ook niet in het CNV.
Ook niet in het onderwijs trouwens maar ik kom uit een echte onderwijsfamilie. Ik maak het allemaal live mee zal ik maar zeggen.
– edit –
Oh, en die vakantielengte : die gaat verloren aan herstel (twee weken), echte vakantie (twee weken), mentale voorbereiding voor het nieuwe jaar (twee weken). Als je die inkort stort het onderwijssysteem vanzelf in elkaar, burn-out rate gaat omhoog. Zijn er zelfmoordcijfers bekend onder deze beroepsgroep?
oh en je kunt natuurlijk wel wat overlap maken tussen leraar en niet leraar, dat houdt het vak dan ook wel weer interessant vanwege de afwisseling. Maar wat overlap is geen overmaat.
Ik wil dat stuk van die onderwijsmanager ook wel even inhoudelijk onderuit halen hoor, eitje :)
1. Hij baseert zich op de rekentechnische normen. Dat is mooi, want vastgelegd klopt het altijd. Met de werkelijkheid heeft dat niet zoveel te maken (zo klopt met name de normjaartaak eigenlijk nooit: de uren die voor een taak staan zijn in de verste verte niet voldoende om die taak ook naar behoren uit te voeren.)
2. Hij denkt dat aanwezigheid op school om 4 uur van belang is. Maar eh … het nakijken? Het overleggen met ouders? Stagebegeleiding? Overleg op locatie met het ZAT (zorgadviesteam)? Open dagen? Informatie- en ouderavonden? Kampen / werkweken?
Meneer van Diemen ziet het allemaal niet.
3. Dit punt geldt ook voor het oorspronkelijke artikel: tijd is niet exact hetzelfde als werkdruk. Een uur voor 17 pubers met gedragsproblemen is gewoon ontzettend intensief en niet zomaar te vergelijken met een uur ander werk.
Kleinere klassen leiden bv ook tot minder werkdruk. Bv omdat je wat minder energie naar orde houden hoeft te doen, en omdat je meer tijd per leerling kunt besteden aan daadwerkelijk lesgeven waardoor de druk van ‘ik krijg alle stof niet voldoende behandeld’ afneemt.
4. Mijnheer van Diemen baseert zijn oordeel op z’n eigen ervaringen (‘Ik ben er trots op in het onderwijs werkzaam te zijn’), maar echt, dan heb je als manager in het MBO echt gewoon geen recht om te spreken over werkdruk van docenten in het voortgezet onderwijs.
@18: Misschien zie ik het te simpel hoor, maar als je al 27 lesuren hebt blijft er gewoon te weinig tijd over voor alles eromheen. Dus wordt vooral daar een te hoge werkdruk ervaren.
In europa staan de meeste leraren in het VO maar 18 uur voor de klas, zodat ze meer tijd hebben voor de rest van het werk.
Hier een vergelijkend rapport van de Europese Commissie:
http://tinyurl.com/bmhrxbn
@8
En differentiëren naar kosten. Niet voor alles is een hbo opleiding nodig.
Bovenstaande oplossing is superlogisch is: doe waar je hart ligt en waar je goed in bent. Door dit goed te doen kan je ook een deel van het management weghalen, want meer specialisatie, minder gedoe en overleg en dus minder aansturing nodig.
Lol van het vak gaat er niet door weg als ik de cnv enquete mag geloven (vraag over slagroom op de taart).
Loop je niet ergens op tegen “geoormerkt” geld vanuit de overheid?
@9 eens inca. Toch even advocaat van de duivel: hij stelt dat de werkdruk in bedrijfsleven hoger is. In veel sectoren komt stress voor. @qwerty noemt 6 weken vakantie die in 3 blokken uiteen vallen (mijn vakantie is max 2,5 weken en bestaat uit diezelfde 3 blokken, of eigenlijk blok 1 en 3 ;) ). In de zorg is de psychische belasting ook hoog. In een callcenter bij eneco krijgt je ook de wind van voren. Zonder iets af te willen doen aan de ervaren werkdruk, is er op de een of andere min of meer objectieve manier iets te zeggen over de werkdruk, nu je uren hebt afgedaan als enkelvoudig meetinstrument?
@20 zo zeg, daar was het budget op om een propere vormgever in te huren. Doet pijn aan je ogen! In finland geven ze minder les en is het lesprogramma min of meer vrij per school in te vullen. In 40 jaar tijd van slechtse jongetje naar beste jongetje van klas gegroeid. Inhoudelijk gezien lijkt er dus geen bezwaar de trend naar meer lesuren om te keren.
@5 in feite ondersteunt @daan hiermee juist zijn argumentatie :)
Gewoon iets meer budget en de klassen wat kleiner, lijkt me ook een vrij eenvoudige oplossing: http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3551613/2013/11/26/AOb-aantal-leerlingen-per-leraar-stijgt-al-jaren.dhtml
@23: Ik denk je er best op kunt vertrouwen dat de leraren zelf het best weten hoe het beter kan. Om te beginnen de eerste 2 punten van de auteur maar eens serieus nemen.
Eigenlijk een wonder dat het onderwijs in Nederland nog steeds redelijk functioneert, maar op een zeker moment zal de bom barsten.
@24 de auteur geeft in verschillende artikelen online verschillende opties, die ook anders zijn of aanvullend zijn op de opties in dit artikel. Er zijn vele wegen naar Rome.
Ik vond dit wel een inzichtgevend overzichtje, m.n. Punt 1 http://dewittekamer.wordpress.com/2012/11/20/de-10-terechte-klachten-van-de-leraar/
@25: Dank je voor de link.
Ik heb nog wel een idee waar het geld vandaan kan komen voor meer budget: kunnen er niet wat lui als die Van Diemen naar het bedrijfsleven teruggestuurd worden? Iemand heeft ooit eens bedacht dat er onderwijsmanagers nodig waren, maar misschien gaat het ook prima zonder. En als je ze dan hebt, is het handig als ze tenminste zelf ervaring hebben als docent, zodat ze er zich bewust van zijn dat een school geen bedrijf is.
@21: nee, er is geen objectieve meetmethode om werkdruk vast te stellen, althans, geen haalbare. (Cortisolmetingen en dergelijke kunnen een aardige indicatie geven.)
De zorg lijkt me aardig vergelijkbaar. Belangrijk verschil is dat in de zorg de extra tijd (zoals al die eindeloze overleggen) binnen het rooster valt, net als het schrijven van plannen en het administreren. Bij het onderwijs wordt die geacht te worden verdisconteerd te zijn met de vakanties. Heel veel maakt dat niet uit volgens mij, al denk ik dat er in de zorg meer algemeen gekozen wordt om bepaalde dingen niet te doen als de taken niet passen in de tijd, waar bij het onderwijs zeer grote verschillen ontstaan tussen mensen die taken niet goed uitvoeren, of mensen die veel eigen tijd opofferen.
De werkdruk van Eneco verschilt volgens mij fundamenteel van aard omdat daar niet de verantwoordelijkheid voor anderen zo zwaar doorweegt.
Maar verder is het natuurlijk zo dat overal waar mensen bewust in een positie gedrukt worden waarin ze hun werk niet goed kunnen doen en waar de taken die niet tot de kernfunctionaliteit horen het eigenlijke werk overschaduwen, stress ontstaat. Of dat nou een reden is om te zeggen dat het met het onderwijs wel meevalt, of dat je beter kunt concluderen dat er veel te veel werkgevers op een rottige manier hun medewerkers voor de wolven gooien laat ik aan jou.
Mijn eigen ervaring met het bedrijfsleven, vergeleken met de ervaring van familie en kennissen in het onderwijs, is dat het essentieel toch wel anders is, al kan ik nog niet zo heel goed omschrijven waarom.
Een van de verschillen is trouwens wel dat als je gewoon een urencontract hebt, het in elk geval iets makkelijker te relativeren is als je uren moet wachten omdat de computers stuk zijn, of er een of andere volstrekt onzinnige vergadering is… want je krijgt er in elk geval (meestal) voor betaald / uren voor uren of iets dergelijks.
Bij het onderwijs komt dat rechtstreeks uit je eigen tijd, die je moet inleveren omdat anderen de wereld (vaak nodeloos) ingewikkeld maken. Dat frustreert vanwege de nodeloosheid en ook omdat er zo weinig achting voor de leerkracht uit spreekt… zo helemaal niet de moeite om leerkrachten ook in staat te stellen goed werk te leveren, want ach, het is toch geen betaalde tijd dus who cares.
@19: In dit best wel leuke artikel wordt uitgelegd wat een onderwijsmanager zoal doet en laat:
http://www.beteronderwijsnederland.nl/column/niemand-op-school-laat-die-onderwijsmanager-eens-een-half-jaar-voor-de-klas-staan
@27
Met als gevolg discussie. Toch maar even terug naar de meetbare uren. Even kort door de bocht: 7 weken bovenwettelijke vakantietijd is 40*7=280 uur. Verdeeld over 52 weken – 12 weken: dan zou je als docent 7 uur extra bovenop de 40 moeten werken om ‘gelijk’ te zijn aan bijvoorbeeld de zorg (ik laat 36 of 38 urige ww even buiten beschouwing gemakshalve).
Maar, zo hebben we het nooit afgesproken. We vinden dat max 40 uur gezond is. En ook dat iemand een half uurtje moet kunnen lunchen en even niet aanspreekbaar moet zijn. Als ik werkgever in het onderwijs was, dan zou ik die 40 uur willen bewaken voor de medewerkers. Incidenteel iets extra prima, structureel is ernstig risico op uitval (die 40 is niet voor niets zo afgesproken in NL).
Onder het mom van vakantie wordt dus een loopje genomen met wat gezond is. Dat vind ik ernstig. Zuiver geredeneerd zou je kunnen zeggen: niet zeuren over salaris (je krijgt 7 weken bovenwettelijke vakantiedagen doorbetaald, dat is veel geld), maar een normale werkweek moet hoe dan ook geregeld zijn. Door kleinere klassen, minder buitenlesuren activiteiten, minder lesuren, vergaderingen tijdens werktijd, etc. Dat daar dan nog een keer een avond 10 minutengesprekjes bijkomt, is dan acceptabel denk ik (hoewel met de 175 leerlingen van Michelle is dat 1750 minuten, ofwel 29 uur. Dat zijn 10 avonden van 19-22 uur, en dat wellicht 2 maal per jaar. dus eigenlijk toch niet zo acceptabel).
Phoe. Geen idee! In elk geval niet dat het in het onderwijs wel meevalt. De Multiple choice opties zijn ook niet helemaal eerlijk. Ook hier weer, de werkgever (vermeend machtig, dus fout) per definitie onderuit maaien omdat medewerkers kwetsbaarder (dus goed) zijn, is te kort door de bocht. Wat ik veel bij (zeer ) grote organisaties zie is een onmachtige situatie, waar zowel managers als medewerkers (managers zijn dat natuurlijk ook) in de tredmolen meedraaien. Het systeem is groter geworden dan het verandervermogen en veranderinzicht van mensen op alle (dus RvB incluis) niveaus. Het moloch loopt die kant op, en is nauwelijks bij te sturen.
Bottom up bedenken hoe het anders kan is moeilijk, omdat niet iedereen alles overziet vanuit zijn rol binnen een organisatie. Topdown bedenken hoe het anders moet is moeilijk (gemeente Amsterdam in 5 jaar tijd 150 reorganisaties ). Een gemixte manier van kijken gebeurt alleen wanneer je een visionair mens aan de top hebt, die kwetsbaar durft te zijn. Die Wel op de werkvloer meeloopt en begrijpt dat een kapotte pc geen minor detail is. Ik bedoel hier geen democratie mee, maar belangstelling en respect. Voor mens en vak. Maar ook krachtig genoeg om uit te leggen dat de hele puzzel overzien ook een vak is. Volgens mij is bij organisaties die zo geleid worden minder stress. En tsja, die zijn zeldzaam. Net als echt goeie managers @qwerty ;)
@29, ik geloof niet meer in onmacht. We laten ons dat veel te makkelijk aanleunen.
Je hebt verder vast gelijk dat er ook goede werkgevers zijn. Zelf kan ik er zo gauw even geen bedenken (qua grote organisaties) – die barsten namelijk allemaal van de onmacht over hoe ze het echt niet kunnen helpen dat ze wel winst maken maar toch je inkomen verminderen / je eruit smijten etc. Toen ik afgelopen zaterdag bij de FNV een lijstje aan het maken was van de werksituatie bij mensen die ik ken, kwam ik tot minstens 50% van de mensen waar de werkgever dat ene simpele dingetje, gewoon normaal de afspraken nakomen over het werk dat je werknemer doet, niet waar kan maken. Ik zie niemand, en met name ook geen woordvoerders van die kant (VNO/NCW) oproepen tot verandering. Jij wel?
In het onderwijs heb ik gezien hoe de managementslagen zijn geexplodeerd terwijl de congierge is wegbezuinigd. Ik wil daar niet eens begrip voor opbrengen. Soms is belachelijk gewoon belachelijk.
En eh, gewoon weer de menselijke maat terugbrengen is helemaal niet zo moeilijk. Er zijn slechts 2 stappen voor nodig:
1. je moet het willen
2. je moet het doen.
Ik heb nu al zo vaak dat argument gezien wat er allemaal niet kan. Maar ik heb ook gezien hoe een groepje ouders gewoon een school opricht, omdat ze het niet eens zijn met hoe het gaat. Ik heb zo vaak gehoord hoe ingewikkeld organisatie van allerlei zaken is, ik heb ook gezien hoe een clubje studenten een gigantisch evenement van de grond tillen, of hoe een enthousiast verenigingslid soms haast in z’n eentje iets uit de grond stampt. Het kan dus best. Ik heb gezien hoe technische mogelijkheden worden afgeschoten als ‘onmogelijk’ ‘kan nooit’ en ik ben aan een aantal daarvan zelf begonnen en het kan best, als je het maar stapje voor stapje doet.
Te vaak heb ik gezien hoe het vooral de zelf aangeprate onmacht is die mensen belemmert… Om de menselijke maat weer terug te brengen moet je het alleen maar doen. Gewoon bij elke beslissing denken: goh, klopt het nog wel een beetje met de mensen, en klopt het nog wel een beetje als ik er van een afstandje naar kijk.
En als meerdere mensen dat doen, dan keren molochen om. Zelfs die. Alleen zolang iedereen maar vooral achterover blijft leunen, tsja, dan verandert er niets. Dat mag je elk van die individuen die dat doen aanrekenen. Ze zijn niet volledig verantwoordelijk, maar wel medeverantwoordelijk. Elke keer weer.
In plaats van meer taaldocenten te gaan opleiden, kan men beter de methode om leerlingen een taal te leren spreken zelf eens onder de loep nemen. Deze is namelijk niet gericht op het je zo snel mogelijk leren uitdrukken in de taal, maar leert mensen vooral een taal te bestuderen als academisch verschijnsel. De instructietaal is het Nederlands. Deze methode was in de jaren vijftig al achterhaald en ver daarvoor. Een taal leer je door mensen onder te dompelen. Een taal leer je spreken. Werkgevers, maar ook mensen in het algemeen, vragen immers vooral: “Welke talen spreek je?” en niet welke je schrijft, leest of kunt verstaan. En dat in de voorgaande zin ‘werkgevers’ een onbepaald lidwoord in de ‘nulvorm’ bevat, is leuke academische kennis, maar is irrelevant met betrekking tot het belangrijkste doel: het je redden in de taal. Ook de oefenzinnen, veelal volzinnen over historische gebeurtenissen of andere situaties – zinnen, die je van zijn leven nooit zult zeggen – kunnen achterwege blijven. De meeste zinnen zijn korte mededelingen. We accepteren een onderwijsstelsel, waar mensen aan het eind van zo veel jaar Engels, Duits en Frans zich met name in die laatste twee nauwelijks kunnen uitdrukken.
@5: Ja, maar ‘Nederlanders’ niet en hij is vrij in de keuze van zijn antecedent.