Het stilleven is het genre van de dooie boel. Door sommigen als een wat minderwaardig genre omschreven. Want waarom zou je iets aan de muur hangen, dat je bijvoorbeeld op tafel hebt staan?
Volgens de Van Dale: “schilderij dat een combinatie van levenloze voorwerpen voorstelt”. Volgens de Wikipedia: “Een stilleven is een artistieke compositie (schilderij, tekening, foto) van roerloze of levenloze voorwerpen, die met zorg zijn belicht”.
Het stilleven door de eeuwen heen. Uit respect voor het genre doen we er verder het zwijgen toe.
Jacopo de’ Barbari, Stilleven met patrijs en ijzeren handschoenen, 1504.
Giuseppe Arcimboldo, schaal met groenten, (omgekeerd – de groenteboer), 1590.
Plaatje boven dit artikel: Willem Claesz. Heda , Stilleven met vergulde bokaal, 1635.
Juan Gris, Stilleven met gitaar, 1913.
Joan Miró, Stilleven met oude schoen, 1937.
Salvador Dali, Still Life – Fast Moving, 1956.
Johan Lorbeer, Still-Life Preformance, Tarzan 2001, ook hier en daar gefilmd.
Ron Mueck, Still Life, 2009.
Andrew McNeile Jones, In this way we remember, 2010.
Scott Garner, interactief stilleven, 2012.
Reacties (13)
wat een flauwekul zeg ofwel, hoe gek moet je als zogenaamd links kritische site doen om nog uit de toon te springen. Elitair gewauwel van intelelctuele fetisjisten.
Oh ik kreeg net een hele andere pagina te zien. Niettemin, kunst is toch wel een beetje elitair.
Ik vind het leuk.
@2 Anti-elitarisme is net zo goed een vorm van elitarisme. Denk maar niet dat jij boven een ander staat omdat je niet aan dit soort ‘onzin’ meedoet. Je bent net zo kleinzielig als de kunstminnende stroman die je hier neerzet.
Bijna alles in het leven is elitair.
Kun je niet voetballen kom je niet bij Ajax, lelijkerds krijgen niet het mooiste meisje etc. Alleen van Kunst en Cultuur kan en mag iedereen genieten. Je hebt alleen soms iemand nodig die je wegwijs maakt. En ik spreek uit ervaring.
Fijne zondag!
Ah, elitaire kunst, daar zal ik ook ’s een KoZ aan wijden ;-)
Ik dacht nog wel met stillevens de minst elitaire kunst te laten zien en had dus reactie 1 en 2 helemaal niet verwacht vandaag. Moet iemand geweest zijn met tijd teveel.
Deze stillevens haalden de aflevering van vandaag niet:
Still life comes alive van Brian Li.
Superrealistische stillevens van Luciano Ventrone.
En Frozen Still life van Eva-Fiore Kovacovsky.
Geoon, omdat het zonde is om helemaal weg te gooien.
Leuk dat er op Sargasso aandacht aan kunst wordt besteed, maar niveau en consistentie van de bijdragen zijn eerlijk gezegd zeer wisselend. Verder blijft de zintuigelijke ervaring wezenlijk voor alle kunst, dus op deze manier kan ik er persoonlijk niet zoveel mee. Overigens zijn er legio kunstenaars die zich toeleggen op dit medium en die je dus wel prima op een blog kunt linken, zoals Gerald van der Kaap of Han Hoogerbrugge.
Een blog lijkt me een geschikter medium om metadiscussies op te voeren, zoals: Hoe verklaren we de lijstjes-mode van dit moment en wat is de zin van lijstjes over kunst? Hoe geef je het begrip intellectueel eigendom inhoud in het digitale tijdperk? Hoe draagt de verbeeldschermisering van de samenleving bij aan het “musée imaginaire” van komende generaties? (om dit laatste toe te lichten, eenieder die de Nachtwacht of de plastieken van Jan Schoonhoven denkt te kennen van de iPad of een koektrommel, raad ik aan eens echt te gaan kijken- de ervaring is veelal overweldigend).
En: in een goed verhaal over stillevens kunnen Rein Pol en de Noordelijke Realisten, met op hun beurt leerlingen als Nico Heiligers, natuurlijk niet ongenoemd blijven.
@7 Helemaal mee eens dat hier vertoonde kunst veel beter in het echt kan worden bekeken. Hopelijk draagt KoZ er toe bij dat lezers dat ook gaan doen. En dat lezers die al kunst in musea en galeries bekijken, niewsgierig worden naar kunstenaars die ze nog niet kennen.
@8 Ptfrrrr Bullie, kan er niet een linkje af?
Van Rein Pol een klein stilleven.
En van Nico Heilijgers ook wat groente.
http://www.galeriemokum.com/kunstenaars
@PJCokema, ik lees/kijk KOZ graag, maar wat mij betreft kan er iets meer thematische/inhoudelijke samenhang betracht worden, anders wordt het iedere keer zo’n willekeurig schot hagel.
Een andere optie is één kunstenaar flink uitspitten die aandacht verdient, wat dacht je bijvoorbeeld van Sam Dillemans, met zijn onmogelijke combi van abstract expressionisme en realisme.
http://www.sam-dillemans.com/
@11 Ik neem dat zeker mee in het denken over “hoe-verder-met-KOZ”.
Dillemans heb ik al eens gezien. Mooi en krachtig werk. Goed voorbeeld van werk dat je zeker in het echt moet zien.
Voorlopig kies ik er nog voor het begrip “thema” (tot nu toe had elke KOZ een thema) lichtvoetig te behandelen. Anders wordt het zo elitair? -;)
Het kan mij niet elitair genoeg zijn :)