Ik vind het een intrigerend stuk, en had gehoopt dat het meer reacties zou losmaken. Maar wellicht is iedereen nog rozig van het zonnetje, strand en bieries.
En het heeft misschien ook tevéél aanknopingspunten om een mening te hebben.
Dus maar even een knuppel gezocht om in het hoenderhok te gooien: “Het is namelijk niet niets om de systematisch uitroeiing van miljoenen joden als kreukje in een revolutie van vrede te kwalificeren.”
Waarom moet het altijd daarover gaan als er ook 9,5 miljoen Slaven (mensen van Slavische afkomst – en dat náást de tientallen miljoenen oorlogsslachtoffers van die kant, civiel en militair), 1,5 miljoen ‘Zigeuners’ (Roma, Sinti), communisten, socialisten, homofielen, gehandicapten, en zo ben ik er nog wel wat vergeten óók systematisch aan hun eind kwamen in concentratiekampen.
Dat is nog maar ‘een rimpeling’ in het totale verhaal, waar nog veel meer over valt te steggelen, maar evengoed.
#2
Sjiek
Onderstaand fragment is een genot om te lezen: Als u vanavond de boodschappen voor het weekend doet, houdt u zich op de weg naar de supermarkt keurig aan de verkeersregels. U zet uw auto in een parkeervak, haalt een winkelwagentje en werkt het boodschappenlijstje af. Bij de kassa sluit u achter aan in de rij. U wisselt een groet met de caissière, rekent het gevraagde bedrag af en loopt daarna argeloos met een tas vol etenswaar terug naar uw auto. Niemand die de spullen uit uw handen grist.
Een normale gang van zaken, denkt u. Maar in de geschiedenis van de mensheid – we wandelen hier al zo’n 200.000 jaar rond – is dit vredige uitstapje uiterst bijzonder. Had u duizenden jaren geleden lucht gekregen van een voedseldepot bij een naburige stam, dan zou u zich niet uitgerust hebben met een portemonnee, maar met een steenbijl. U en uw familie zouden het winkelend publiek, en vooral het personeel, een kopje kleiner maken. De pakken melk drinkt u terplekke leeg en de vleeswaren eet u rauw op. Vervolgens steekt u het depot in de fik. Barbaars, misschien. Maar voor die tijd niet ongewoon. “Het was oorlog tegen alles en iedereen”, aldus Pinker.
Hobbes had dat inzicht al: de oorlog van iedereen tegen iedereen. De vraag is hoe duurzaam en houdbaar is deze periode van vrede?
#3
Bismarck
Helemaal waar natuurlijk. Wel jammer dat het gelardeerd is met filmfragmenten die dan weer gebrekkig zijn in hun waarheidsgehalte en relevantie.
Reacties (3)
Ik vind het een intrigerend stuk, en had gehoopt dat het meer reacties zou losmaken. Maar wellicht is iedereen nog rozig van het zonnetje, strand en bieries.
En het heeft misschien ook tevéél aanknopingspunten om een mening te hebben.
Dus maar even een knuppel gezocht om in het hoenderhok te gooien:
“Het is namelijk niet niets om de systematisch uitroeiing van miljoenen joden als kreukje in een revolutie van vrede te kwalificeren.”
Waarom moet het altijd daarover gaan als er ook 9,5 miljoen Slaven (mensen van Slavische afkomst – en dat náást de tientallen miljoenen oorlogsslachtoffers van die kant, civiel en militair), 1,5 miljoen ‘Zigeuners’ (Roma, Sinti), communisten, socialisten, homofielen, gehandicapten, en zo ben ik er nog wel wat vergeten óók systematisch aan hun eind kwamen in concentratiekampen.
Dat is nog maar ‘een rimpeling’ in het totale verhaal, waar nog veel meer over valt te steggelen, maar evengoed.
Onderstaand fragment is een genot om te lezen:
Als u vanavond de boodschappen voor het weekend doet, houdt u zich op de weg naar de supermarkt keurig aan de verkeersregels. U zet uw auto in een parkeervak, haalt een winkelwagentje en werkt het boodschappenlijstje af. Bij de kassa sluit u achter aan in de rij. U wisselt een groet met de caissière, rekent het gevraagde bedrag af en loopt daarna argeloos met een tas vol etenswaar terug naar uw auto. Niemand die de spullen uit uw handen grist.
Een normale gang van zaken, denkt u. Maar in de geschiedenis van de mensheid – we wandelen hier al zo’n 200.000 jaar rond – is dit vredige uitstapje uiterst bijzonder. Had u duizenden jaren geleden lucht gekregen van een voedseldepot bij een naburige stam, dan zou u zich niet uitgerust hebben met een portemonnee, maar met een steenbijl. U en uw familie zouden het winkelend publiek, en vooral het personeel, een kopje kleiner maken. De pakken melk drinkt u terplekke leeg en de vleeswaren eet u rauw op. Vervolgens steekt u het depot in de fik. Barbaars, misschien. Maar voor die tijd niet ongewoon. “Het was oorlog tegen alles en iedereen”, aldus Pinker.
Hobbes had dat inzicht al: de oorlog van iedereen tegen iedereen. De vraag is hoe duurzaam en houdbaar is deze periode van vrede?
Helemaal waar natuurlijk. Wel jammer dat het gelardeerd is met filmfragmenten die dan weer gebrekkig zijn in hun waarheidsgehalte en relevantie.