GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand interview is van Ewoud Butter en verscheen eerder op zijn eigen weblog.
In het kader van een onderzoek naar multicultureel onbehagen in Amsterdam interviewde ik een jaar geleden een 42-jarige fragiele en nichterige homo die serieus overweegt om bij de landelijke verkiezingen op de PVV te stemmen: Tim, een portret.
Tim werd in mei ?68 (?symbolischer kan niet?) geboren in een klein dorp bij Goes als oudste van een gezin van vier kinderen. Zijn ouders waren streng gereformeerd, zijn vader was actief in het bestuur van de lokale kerk.
Tim was 14 en zat op het VWO in Goes toen hij besefte dat hij homoseksueel was. Omdat hij wist dat zijn ouders homoseksualiteit niet accepteerden, hield hij zijn geaardheid lange tijd verborgen. Dat leidde er toe dat hij steeds depressiever werd. Ook gingen zijn prestaties op school achteruit, zodat hij moest overstappen naar de HAVO. Toen hij 16 was had hij na een avondje stappen thuis zijn coming out. Daarna brak de ?hel? los. ?Mijn vader heeft sinds die dag niet meer met me gesproken, m?n moeder probeerde me om te praten. Ze dacht dat ik geestelijk ziek was en zag mijn homoseksualiteit als een gevolg van mijn depressiviteit in plaats van andersom.? Ze stuurde Tim naar de dominee en daarna naar de psychiater. Tim werkte mee, tegen beter weten in, ‘uit een soort schuldgevoel’.
Toen hij zijn HAVO-diploma had gehaald vluchtte hij naar Amsterdam. ?Amsterdam was voor mij de beloofde stad. Daar kon ik mezelf zijn en mensen met een vergelijkbare achtergrond en interesses ontmoeten.? Na twee dagen stond hij al op de stoep bij het COC en na een maand woonde hij samen met een man van 50 in de Concertgebouwbuurt. “Hij gaf me de ruimte om te zijn wie ik was, hij pronkte met me en had me na 2 dagen al meer complimenten gemaakt dan ik ooit van mijn ouders had gehad.”
Zijn vriend onderhield hem, terwijl Tim het huishouden deed. ?Ik wist niet wat ik wilde studeren. Begon steeds aan wat, maar maakte het nooit af. Misschien was het scheve relatie, en ongetwijfeld zal ik onbewust een vaderfiguur hebben gezocht, maar ik voelde me wel heel veilig. Die veiligheid had ik nodig om uit te vinden wie ik was.?
Zo ?ontdekte? Tim dat hij zich het lekkerste voelde in een nichterige rol. ?Ik vind het fijn me zo te gedragen. Het geeft me een bepaalde lichtheid en vrolijkheid in het leven.?
Met zijn ouders had Tim amper contact. ?Ik heb nog steeds wel eens het gevoel gehad dat mijn vader en God over mijn schouder meekijken. Ik geloof niet meer. Maar ik heb een paar vrienden aan aids en kanker verloren en ik heb me tijdens hun sterfproces nog wel eens wanhopig afgevraagd of het een straf van God was.?
Na vijf jaar ging de relatie uit en moest Tim een eigen woning zoeken en ging hij studeren (“verpleging ? waarschijnlijk vanwege de aidsgevallen in mijn omgeving”). Hij kwam terecht in de Indische Buurt. Daar en via zijn stages, maakte hij kennis met verschillende etnische groepen. Aanvankelijk verliep dat positief. ?Ik was geïnteresseerd in andere culturen en zag die mensen als ?collega-minderheden? ? alsof er sprake zou moeten zijn van een vanzelfsprekende solidariteit. Ik besefte wel dat ik niet aan hun norm voldeed en dat de mensen me eigenaardig vonden. Dat vond ik prima. Zolang ze mij accepteren zoals ik ben, wil ik hen ook accepteren met hun eigenaardigheden. In grote delen van christelijk Nederland kon ik me niet gedragen zoals ik wilde, in Amsterdam kon dat wel.?
De eerste allochtone buren waren vluchtelingen, seculier en ze hielden van een feestje. Verder deelde hij de trap met een Turks gezin dat hem altijd vriendelijk groette op de trap.
De islam was voor hem gelijkwaardig aan het christendom (?de meeste mensen doen er weinig aan en alle geloven hebben wel wat idiote fanatiekelingen?). Stemmen deed hij meestal niet (?ik vergat het vaak, had andere dingen aan m?n hoofd?), maar als hij stemde deed hij dat meestal op personen (bijvoorbeeld Boris Dittrich) en minder op partijen. ?Ik denk dat ik sociaal-liberaal was. Ik had sympathie voor opvattingen van D66, de VVD en Groenlinks.?
In de loop van de jaren 90 veranderde hij van opvatting over de multiculturele samenleving. De Indische Buurt werd steeds zwarter, er kwamen steeds meer hoofddoeken en mannen met islamitische baarden. Veel van de vertrouwde winkels verdwenen en werden vervangen door winkels met allemaal hetzelfde aanbod, vaak in een andere taal. Tim werd steeds meer geconfronteerd met mensen die hem negeerden of met een boog om hem heenliepen. Steeds vaker werd hij ook geconfronteerd met agressie. ?Dan scholden ze me uit of spuugden naar me. Ik merkte dat ik me op straat daardoor minder nichterig ging gedragen.?
Tim voelde zich steeds minder geaccepteerd, had steeds minder het gevoel dat hij zich kon gedragen zoals hij zich wilde gedragen. Hij verhuisde naar Osdorp, maar kwam ook daar in een huizenblok waar snel jonge migrantengezinnen zijn buren werden.
Hij had aanvankelijk de hoop dat de tweede generatie migranten, geboren en getogen in Nederland, zich ook ?Nederlandser? en toleranter zouden gaan gedragen dan hun ouders, maar dat doen ze in zijn ogen niet. ?Natuurlijk ze spreken beter Nederlands, ze hebben meer opleiding gehad dan hun ouders, maar ze zijn vaak religieuzer, conservatiever en minder tolerant.? Bovendien heeft Tim het gevoel dat ze als moslim zelfbewuster zijn omdat ze in de meerderheid zijn.
Volgens Tim zijn de moslims steeds nadrukkelijker aanwezig in het maatschappelijk leven. ?Ze eisen steeds meer voor zich op, je ziet ze meer op straat, er zijn islamitische scholen gekomen, moskeeen, omroepen en we hebben nu zelfs bestuurders met hoofddoekjes en in Marcouch iemand die islamlessen op openbare scholen wil laten geven. Christelijke feestdagen worden vervangen door islamitische feestdagen. En van de linkse partijen, die ik nu vaker de ?linkse kerk? noem, moeten we het allemaal als een verrijking zien. Diversiteit, ik kan het woord niet meer horen. Flikker op. Er is juist steeds minder diversiteit. Ja, diversiteit aan hoofddoeken, ammehoela!?
In 2004 en 2006 is Tim in elkaar geslagen door jongeren met een Marokkaans uiterlijk. Het gebeurde één keer in het Westerpark en één keer in de binnenstad. ?Je begrijpt dat ik daardoor niet meer neutraal over Marokkanen kan praten. Het zijn er in sommige buurten teveel geworden. In Zeeland moeten ze ook niet veel van homo?s hebben, maar ik heb toch het gevoel dat ik me daar vrijer kan bewegen dan hier. Ik ben bang geworden en vooral bang voor Marokkanen. Ik probeer ze te vermijden.?
Amsterdam, eens de beloofde stad is volgens Tim een plattelandsdorp geworden. In de binnenstad en in homokroegen voelt hij zich nog redelijk vrij, maar daarbuiten is de stad in zijn beleving overgenomen door buitenlanders. Ook op zijn werk wordt hij steeds meer geconfronteerd met ?achterlijkheid?. “Eerst kregen we steeds meer islamitische patiënten en nu komen er steeds meer islamitische collega?s. Als autochtonen zijn we gelukkig nog wel in de meerderheid.?
De stad is in zijn ogen minder tolerant geworden. “Amsterdam dreigt zijn tolerante ziel te verliezen.”
Tim wil benadrukken dat hij een onderscheid wil maken tussen mensen als individu en mensen als groep. ?Op individueel niveau vind ik de meeste mensen wel aardig. Zolang ze mij accepteren, wil ik hen ook accepteren.? Tegelijk wil hij dat de mensen zich meer aanpassen. Zijn grote angst is dat de stad steeds verder islamiseert. De gemeente moet, vindt hij, pal staan voor Nederlandse waarden.
Tim weet niet wat hij bij de volgende verkiezingen zal gaan stemmen. Hij vindt het goed dat Geert Wilders zo tekeer gaat tegen de islam en vecht voor de vrijheid van meningsuiting. ?Het is toch van de gekke dat we wel grappen mogen maken over Jezus en niet over Mohammed??
Tegelijkertijd vindt hij Wilders soms simplistisch, te grof en maakt hij teveel van alles een karikatuur. “Nu worden alle buitenlanders moslims en zijn alle moslims meteen terroristen. Ik snap best dat je daar een heleboel mensen mee tekort doet.”
Persoonlijk voelt hij meer sympathie voor Rita Verdonk, die ook duidelijk stelling nam voor de Nederlandse waarden, maar hij denkt dat haar rol is uitgespeeld. “Liever een stem voor een sterke Wilders dan voor Rita in de marge.”
Tim heeft niet veel zin veel over zichzelf te vertellen. Vragen over zijn gewoonten en gedrag irriteren hem. Hij wil niet in een hokje gestopt worden en ziet niet de relevantie in. Het gaat er toch om wat ik van de multiculturele samenleving vindt? Hij is een huismus en gaat weinig uit. Hij leest meestal Het Parool en koopt soms De Telegraaf voor het shownieuws (vooral ten tijde van het songfestival) en kijkt naar alle Nederlandse zenders en AT5. Hij kijkt graag soaps en films en soms praatprogramma?s. Hij kijkt niet vaak naar nieuws en actualiteitenprogramma?s. Daar wordt hij nog depressiever en onrustiger van.
Inmiddels woont hij drie jaar ?binnen de ring? in West, samen met een jongen uit een Scandinavisch land. Hij heeft prettige buren uit Zuid-Amerika en Nederlanders. Op den duur hoopt hij naar het centrum te verhuizen, maar hij zou ook wel naar San Francisco willen gaan.
Deze tekst is een verslag van het gesprek dat ik in februari 2009 met Tim had. Voor het onderzoek gebruikte ik vragenlijsten. In overleg met Tim heb ik ook deze uitgewerkte versie geschreven. Tim is een gefingeerde naam. Meer over het onderzoek naar multicultureel onbehagen hier.
Reacties (29)
Vreemd dat Tim in drie alinea’s opeens Pim heet.
@1
aangepast, dank
Wat een verschrikkelijk kinderachtig geschreven stuk. Heb er geen woorden voor.
Het is geen kinderachtig stuk, het is een interview. Het is nou eenmaal wat de man zegt. het is dus eerder jouw reactie die kinderachtig is, want het bevat geen enkele argumentatie.
Het Tim-profiel dat in de voorlaatste alinea wordt geschetst, zegt veel over Tim, die niet veel over zichzelf kwijt wil.
Hij is dus één van de 25 respondenten van dat onderzoek. Representatief?
Zeker. Ik heb, om mijn links-liberale smoel opgepoetst te houden, me al jaren verzekerd in mijn sociale netwerk 1 neger, 1 homofiel, 1 bultenaar, 1 dakloze, ja zelfs 1 vrouw, op te nemen.
En verdomd als het niet waar is: allemaal (mijn correcte netwerkje telt 30 mensen) voelen ze zich niet zo lekker buiten de deur en allemaal (echt geen een uitgezonderd) heeft zich wel eens laten ontvallen dat er toch wel iets inzit wat die Geert beweert.
Als ik dan vraag wat ze zo al lezen en kijken, blijkt dat de helft niks leest, de andere helft de Telegraaf, het nieuws zien ze nooit, van alle soaps weten ze elk detail en RTL Boulevard nemen ze niet serieus maar kijken er wel elke keer naar.
De 25 van dat onderzoek en die 30 van mij, representatiever kan het niet, toch?
Eigenlijk zijn het er 36 in totaal. Niet dat ik overweeg op de PVV te stemmen, maar je begrijpt dat ik met mijn verwrongen tolerantie niet neutraal over het hele gedoe kan praten en dus geen haar beter ben dan alle respondenten. Tel mij dus maar mee, maar niet voor de PVV.
Slap gelul, iemand die om dit getut, een interviewtje van vóór de lente van 2009, te publiceren bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2010 zijn personalia geheim houdt is net zo’n held als Hockey, Pedro of Robert of weet ik veel welke meningsuiter bij GC die zich om hen moverende redenen achter een pseudoniempje ‘moet’ verschuilen. Van mij mag dat, ze maken zich hiermee niet geloofwaardig, maar wel een beetje zielig.
Laat ons dit tot nadenken zetten. Altijd maar dat linkse gelul, probeer te kijken naar wat hij precies zegt, en niet bagataliseren tot een zielig persoon, of zijn mening als uitzondering beschouwen.
Tijden zijn veranderd. Ook in linkse kringen is niet alles meer geoorloofd. Steeds meer regeletjes, steeds minder vrijheid. De huidige VK is rechtser dan de Telegraaf van begin jaren 90. Rara hoe kan dat?
“Tim voelde me steeds minder geaccepteerd”
Een (bijna)Freudiaanse verspreking? Is Ewoud zelf stiekem Tim? :)
The mystery continues…
@6
Pedro of Robert of weet ik veel welke meningsuiter bij GC die zich om hen moverende redenen achter een pseudoniempje ‘moet’ verschuilen.
Het is geen pseudoniem; het is mijn voornaam.
Het is beter dat ik mijn voornaam gebruik, want ik begeef me geregeld op bepaald terrein (de vaste lezer weet waar ik op doel) waar het beter is dat men mijn achternaam niet weet.
Pas onlangs probeerde men op GC om me naar een bepaalde website te lokken om achter mijn identiteit te kunnen komen.
Ik ben verder, vanwege een eendere slechte ervaring (bedreiging per telefoon), goed ingedekt. Ze zullen 2x moeten hacken en komen dan nog niet verder.
“Van mij mag dat, ze maken zich hiermee niet geloofwaardig, maar wel een beetje zielig”.
Je slaat dus de plank volkomen mis.
Ik vind bovenstaande opmerking, als we uitgaan van een redelijk intelligent persoon, van een grote triestheid en onbenul getuigen.
@6. Paul, is dat soms een pseudoniem waar je je achter moet verschuilen? Ik zou kunnen beginnen over een pot en een ketel, maar dat ligt wel erg voor de hand.
Paul is Paul te Stroete; een redacteur van de webblog.
Hij is wat ongenuanceerd staat bij zijn profiel: een juiste opmerking.
Je zou toch van een redacteur verwachten, dat hij zich tegen reageerders neutraal opstelt m.u.v. een persoonlijke aanval van hem.
Misschien hebben de mensen die zeggen dat de invloed van allerlei immigranten minder positief is dan voorgesteld toch gelijk.
Ja, ze lijken wel eng, maar die Marokkanen zijn net zo bang van Tim als Tim van hen.
Wout: “Ja, ze lijken wel eng, maar die Marokkanen zijn net zo bang van Tim als Tim van hen.”
Het verschil is alleen dat Tim niet bij machte is die groep Marokkanen in elkaar te slaan.
@13, ik wil me aansluiten bij #14. En er tevens aan toevoegen dat Tim niet op pad met groepen homo’s om Marokkanen te bekeren, in elkaar te slaan of te versieren.
Ik snap niet hoe je dat geweld en die intolerantie kan vergoeilijken.
Het is onmiskenbaar zo dat homo’s buiten het centrum van Amsterdam steeds minder veilig zijn als zij zich openlijk uiten. Ik heb zelf ook al twee keer aangifte moeten doen. Beide keren waren Marokkaanse jongens betrokken. We zetten, zeker in de buitenwijken, weer stappen terug. Dat geldt trouwens ook voor de provincie (zie ook de rel met het bisdom Den Bosch). En in de regering (Rouvoet). En bij politieke partijen in Amsterdam (lijsttrekker RMP). Ik ben bang dat zij zich aangemoedigd voelen om vrijuit te spreken nu Marokkaanse jongens met openlijke afkeer het ‘goede voorbeeld’ geven.
Grappig hoe de intolerante Hockey dat het door zichzelf bevestigde intolerantie gaat aanvallen. Alsof mensen willen afreageren, en zelf een vijand bedenken.
De vaste reageerders hier worden wel heel erg spastisch als iemand op een realistische manier zijn persoonlijke negatieve ervaringen met buitenlanders schildert. Wees eerlijk en open durf de andere kant van de medaille onder ogen te zien.
@Bob: ook ik reageerde “spastisch”. Omdat de figuur Tim is opgevoerd in een stuk waarin wordt verwezen naar een onderzoek. Ik uitte mijn twijfels over dat onderzoek en over de haast literaire figuur Tim.
@19 De schrijver verantwoordt zijn manier van schrijven juist, iets wat velen nalaten! Die Tim heeft een vragenformulier moeten invullen en de schrijver citeert passages daarvan in een om die vragen heen gebouwd artikel. Ik weet niet hoe jij een vragenlijst invult, maar meestal ga je dan minder spreek- en meer schrijftaal gebruiken.
Eerst even goed het artikel lezen voordat je in een krimp schiet. En als ik een dergelijk interview zou hebben afgegeven dan zou ik dat ook anoniem doen, zoals ik nu ook anoniem reageer. Het is behoorlijk traumatisch als je wegens geweld aangiftes moet doen en dan word je dus ook voorzichtiger.
De coming of age van dit artikel duurde een jaar, en het kwam daarna al bij de gemeenteraadsverkiezingen uit de kast, het hangt van clichés aan elkaar, de titel is pathetisch en nog steeds zijn niet alle Pimmen in Timmen veranderd. Maakt een goede kans als een opiniërend artikel in de ‘Story’ of de ‘Mijn Geheim’.
De tolerante jaren 70 en 80 liggen al ver achter ons, ja. De tolerantie t.ov. immigranten is afgenomen en ook de immigranten stellen zich minder tolerant op. Een vicieuze cirkel.
@6:
Klopt als een bus. Ik heb daar mijn redenen voor.
Dat klopt helaas ook.
De intolerantie van de vroege jaren zestig is weer terug. Misschien komt het McCarthyisme van de jaren 50 ook wel terug. Een goede reden om niet te bekend te willen worden. Zeker wanneer je in het verleden al met ‘Berufsverbote’ te maken hebt gehad (banen, waar je al bent aangenomen, maar die niet doorgingen na een antecendentenonderzoek, terwijl je nooit iets onwettigs hebt gedaan, behalve je mening uiten).
Ik heb het gesprek met Tim/Pim een jaar geleden gevoerd in het kader van een klein kwalitatief onderzoek naar multicultureel onbehagen. Het onderzoek is een klein jaar blijven liggen en werd vorige week opeens toch gebruikt als aanleiding voor een Amsterdams lijsttrekkersdebat in de Rode Hoed.
Met Tim/Pim had ik de afspraak dat ik zijn verhaal op m’n weblog zou plaatsen zodra het onderzoek verschenen zou zijn. Eerst koos hij voor de naam Pim, maar daarna voor Tim. Ik heb de stomme fout gemaakt een versie te plaatsen waarin niet alle Pims door Tims zijn vervangen.
Het artikel past in een reeks van artikelen die ik her en der over de PVV en haar stemmers heb geschreven, zie bijvoorbeeld PVV-stemmer verdient een betere partij: http://tinyurl.com/ygvq92o
@14:
In zijn eentje niet, nee, maar er zijn ook best nationalistische helden te vinden, die in een groep lopend de Marokkanen, die alleen over straat lopen, in elkaar durven te slaan, hoor.
@15: hoe weet jij, dat Tim geen zin heeft om een lekkere Marokkaan te versieren?
Wie vergoelijkt er trouwens hier het geweld van Marokkanen tegen homo´s? Ik snap ook niet, dat mensen dat kunnen, maar heb hier nog geen reactie gelezen, waarin iemand dat doet.
@25, dat gebeurt in respons #13.
@26: heb je nog nooit van wout gehoord? Hoe lang kom jij hier al?
Ik denk, nee, ik weet zeker, dat je wout in #13 niet begrijpt. Laat staan dat je de dubbele bodem in zijn opmerking begrijpt.
@21
Zeikerd
@28
Ben je altijd zo scherp?