The way out of this impasse might just be – and whisper this quietly – the promise of another referendum, with the deal negotiated to leave the EU as one option, and remaining in the EU as the other option. (…) I’m pretty sure that no negotiable Brexit option would be adequately appealing enough to make it more appealing that remaining in the European Union. And that is before taking into account all of the rest of the EU Member States’ demands towards the UK.
Die Brexit komt er uiteindelijk waarschijnlijk niet van, schrijft EU-beleidsdeskundige en Britse expat John Worth op zijn Euroblog.
Hij heeft daar een aantal argumenten voor.
Om te beginnen weet de regering zelf niet wat het eindresultaat van Brexit-onderhandelingen met de EU moet zijn.
De drie ministers die verantwoordelijk zijn voor de afhandeling – Boris Johnson (Minister van Buitenlandse Zaken), David Davis (Minister voor Brexit) and Liam Fox (Minister voor Internationale Handel) – hebben er zeer uiteenlopende ideeën over, en zijn op dit moment vooral bezig elkaar het kaas van het brood te stelen.
Het is dus niet enkel zo dat er geen uitgewerkt plan is: er is zelfs nog geen idee wat dat plan zou moeten bereiken. Noors model? Zwitsers model? Zegt u het maar: niemand weet het, ook de regering May niet. En omdat er geen plan ligt, is het ook volslagen onduidelijk welke batterij ambtenaren geschikt is om die procedures en onderhandelingen door te lichten. Minister Davis heeft zelfs moeite bepaalde cruciale afdelingen op zijn Brexit-departement te vullen met geschikte kandidaten.
In other words, it might have been handy for the Brexit side to trash the role of experts during the referendum campaign, but it’s not so handy when you need to rely on them to actually make your policy happen.
Uittreding is namelijk ongelofelijk complex, en zal eindeloze onderhandelingen met zich meebrengen. Vandaar dat de inwerkingstelling van de artikel 50-procedure steeds maar wordt uitgesteld naar later datum.
Ondertussen zal de EU druk uitoefenen op de Britse regering om de artikel 50-procedure op afzienbare termijn in werking te stellen, want onzekerheid is slecht voor de markt, ook de Europese markt, en de EU heeft natuurlijk geen trek in het opvangen van de klappen voor de grillen van die dolle Britten. Verder zal de EU het Verenigd Koninkrijk aan de route van de artikel 50-procedure houden. Andere opties zijn er niet.
Er zal dus een plan moeten komen, en dat zal dan met de EU uitonderhandeld moeten worden. Dat wordt dan een compromisvoorstel, want de EU geeft de Britten natuurlijk niet zonder meer hun zin.
Een tweede referendum over dat compromisvoorstel is dan wel zo verstandig, aldus Worth. Dat referendum zou de keuze moeten inhouden tussen zo’n helder met de EU uitonderhandelde positie enerzijds en een ‘remain in the EU’ anderzijds. Wel zo handig, want dan weet men ditmaal wel wat het alternatief is. Dikke kans dat de Britten dan zullen kiezen voor blijven.
[W]hile Britain voted for Brexit, we do not know what Brexit it voted for. So a further referendum is a sad necessity, and I cannot see how any single, clearly defined, vision of Brexit would ever possibly defeat Remain. Such a second referendum might actually end up with a clearer, narrower, more realistic debate. It will be a painful and economically damaging path to get to such a second referendum, but it has to be the least worst option.
Reacties (13)
Allemaal leuk en aardig. en ik snap dat het heel complex is, maar wat als we nu eerst per 1 januari alle wederzijdse rechten en plichten tussen EU en UK opheffen? Die lijst moet toch te maken zijn. Desnoods heb je niet alles compleet 100%, maar gewoon per 1 januari doen alsof er geen enkel verdrag meer is.
Daarna gaan we Britten dan maar zelf nadenken wat willen en kunnen we gaan onderhandelen over van alles. Ik snap niet waarom uittreden en onderhandelen over wat er in de plaats komt tegelijkertijd moet gebeuren?
@1: Ik vermoed dat de EU-top en -voorstanders het wel goed vinden. Als het VK er daadwerkelijk niet in slaagt uit te treden, zien ze hun machtspositie verstevigd. De nadelen daarvan zullen nog moeten blijken, maar hoe dan zal de erfenis van Johnson en Cameron een giftige zijn.
“Om te beginnen weet de regering zelf niet wat het eindresultaat van Brexit-onderhandelingen met de EU moet zijn.”
Dat geldt natuurlijk voor alle regeringen op heel veel gebieden. Zowel verkiezingen als referenda geven wel een uitslag, maar geen concreet en gedetailleerd programma. Bovendien zijn er altijd veranderende omstandigheden en onvoorziene vragen.
“[W]hile Britain voted for Brexit, we do not know what Brexit it voted for”
Dat geldt voor alle referenda, behalve de meest nutteloze (willen jullie de blauwe of de zwarte vlag?). Een referendum geeft alleen een Ja/Nee op één concrete vraag, maar daarna is het onderwerp nog niet afgesloten en komen er automatisch nieuwe vragen waarop het referendum geen antwoord heeft gegeven. En ook op die ene vraag kan het mogelijk zijn dat er ooit weer eens een ander antwoord moet komen.
@3: “Dat geldt voor alle referenda, behalve de meest nutteloze (willen jullie de blauwe of de zwarte vlag?).”
Zwart of blauw is superbelangrijk!
Heh, het is een beetje als die Southpark grap over Trump:”At first we thought it was a joke, but when the time wend on and we wend “Okay, this is funny, but let’s see who really became president. It was too late. IT WAS TOO LATE!” :D.
@1: dat mocht je willen. Het uittreden is geregeld in artikel 50, dus daaraan zijn partijen gebonden. Ik citeerde al eens een ingezonden brief in The Times, waarin de twee jaar als een giftige termijn werd genoemd.
Zo’n limiet betekent dat de ene partij haast heeft en de andere kan traineren. Dat is het risico voor de Britten.
@0: ik ben het wel eens met de teneur. De beste optie is een hernieuwd referendum over een tussenoplossing.
Overigens laat de geschiedenis van Brexit zien hoe riskant een referendum is: de vraag moet eenvoudig zijn. Maar voor de gevolgen (ja of nee) kun je beter ook een uitvoerbaar plan hebben.
Probleem is: dat gaat niet lukken. De EU wil pas de onderhandelingen starten als artikel 50 in werking gesteld is. En dan gaat er gewoon een klok tikken. Er is geen mechanisme om een artikel 50 procedure te annuleren.
Voor er een onderhandelingsresultaat is, zal er eerst onderhandeld moeten worden. En voor er onderhandeld gaat worden, moet artikel 50 in werking gesteld worden. En als artikel 50 in werking gesteld is, is lidmaatschap geen optie meer, tenzij er opnieuw lidmaatschap aangevraagd gaat worden. Op dat moment is het VK natuurlijk wel haar uitzonderingsposities kwijt.
Dat 2e referendum gaat dus niet gebeuren.
Het zal allemaal nog maar moeten uitwijzen hoe en of de uittreding van het VK zal plaatsvinden. Die fixatie op artikel 50 vind ik maar raar. Alsof EU verdragen en wetgeving altijd naar de letter worden nageleefd. Bij elke crisis is dat het eerste wat eraan gaat.
Daarbij zijn er volgend jaar weer verkiezingen in Frankrijk en Duitsland. Eens kijken wat daar gebeurt. Dat lijkt me namelijk veel belangrijker dan dat artikeltje.
@7: De soep wordt in de EU vaak niet zo heet gegeten. Ik denk dat als de Britten zich na een jaar onderhandelen bedenken en in de EU willen blijven, de procedure alsnog stopgezet gaat worden en het VK gewoon lid blijft (al zal het dan wel gedaan zijn met kortingen). Ik denk eerder dat de druk in eigen land dat gaat voorkomen, dan zogenaamde regeltjesneukerij vanuit Brussel. Want reken maar dat de conservatieven heel veel stemmen aan UKIP kwijt gaan raken, als het VK bij de volgende verkiezingen nog niet uit de EU is.
@9 ik zit nu zelf als programmaleider in een onderhandeling met Brussel. Wat me daarin opvalt is dat er weinig maar keiharde regels zijn en een heleboel zachte regels. Die eerste groep regels komt voort uit verdragen.
Artikel 50 is zoals ik het lees een geval van keiharde regels. Geen momenten waarop regeringsleiders bv kunnen ingrijpen. In het geval van artikel 50 is er vrijwel geen enkele manier om te marchanderen met de regels. Het precies zoals @7 zegt. Het enige is dat alle lidstaten unaniem kunnen bepalen dat er verlengingen kunnen worden gegeven voor onderhandelingen, maar dat is een proces dat unanimiteit vereist en dus een gevalletje met vuur spelen is.
Wat de Britten wel kunnen doen is een referendum organiseren over de manier waarop ze de onderhandelingen willen ingaan het moment dat artikel 50 in werking wordt gezet. Een dergelijk intentie aan je volk voorleggen is nuttig, maar uiteindelijk weet je niet wat je binnenhaalt met de onderhandelingen.
Ik vind artikel 50 persoonlijk van een grote schoonheid. Wie politiek zijn billen brandt heeft op de blaren te zitten. Het VK heeft decennia lang alles wat Brussel is gedemoniseerd en krijgen daarvoor nu de prijs betaald.
@10: “Geen momenten waarop regeringsleiders bv kunnen ingrijpen.”
Als ik één ding geleerd heb van het functioneren van de EU is het wel dat de regeringsleiders altijd kunnen ingrijpen (ongeacht de geldende verdragen en andere afspraken). Eigenlijk is dat zelfs de enige wetmatigheid die ik herken in de EU. Het is tevens mijn grootste ergernis aan de EU.
Nog een optie: een stemming afdwingen in de lager- en hogerhuis via de rechtbank.
http://www.independent.co.uk/news/uk/politics/brexit-legal-challenge-high-court-bid-could-derail-theresa-may-s-eu-exit-timetable-a7199981.html
@11:
Het vervelende is dat enkel bepaalde regeringsleiders kunnen ingrijpen. Maar op zich is het een logisch onderdeel van de EU. Meestal kunnen leden van een vereniging, unie of wat dan ook veel afdwingen. Zonder hun is er niets namelijk. Dat je irritant vind snap ik. Ik vind t ook vaak klote dat gemaakte afspraken niet worden nagekomen. Recht is te vloeibaar geworden.