Cabaretier Guido Weijers ‘over tien jaar’ de politiek in
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Weekendquote – Relativeren
, door
“Relativeren past niet bij mij. Ik vind relativeren afstompen”
Aldus Fleur Agema, Tweede Kamerlid voor de PVV, vandaag in Volkskrant Magazine.
In het interview komt de gedrevenheid van mevrouw Agema goed naar voren.
Maar deze quote illustreert de bijzondere tegenstrijdigheid die de PVV in zich heeft. De PVV ziet zichzelf als de grote voorvechter van het behoudt van de Joods-Christelijke traditie. Onder die traditie valt ook de Verlichting en de rede.
In uitingen zoals hierboven blijkt echter dat dat stukje van de traditie niet zo relevant is.
Iets wat de aanhang van PVV zeer waarschijnlijk niet eens zal opvallen. Het gaat immers om die “ander” die het niet goed doet.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Tijd voor een echte revolutie van het politieke stelsel?
, door
Mama Verdonk stelt met haar beweging “Trots op Nederland” een verandering van het politieke stelsel voor waarbij de burger meer directe invloed op het politieke systeem moet krijgen. Los van juffrouw Verdonk zelf, haar achterban, haar politieke ideeën en het beschamende amateurisme waarmee haar Wiki is opgestart, heeft zij natuurlijk wel een punt.
Echter, waarom stoppen waar Rita zegt? Waarom geen echte ommekeer van het politieke stelsel? Is er niet heel veel te zeggen voor een stelsel met een echte scheiding der machten, een echte representatieve vertegenwoordiging en een echte invloed van burgers op zowel het beleid als de uitvoering. Kijkend naar de problemen van het huidige stelsel, dan wordt duidelijk dat de gemiddelde politicus moeite heeft landsbelang (wat dat ook mag zijn), partijbelang en eigenbelang te scheiden. Gedreven door de ‘party whip’ durft de gemiddelde politieke apparatsjik, bang zijn toekomstige politieke en/of maatschappelijke carrière te verprutsen, geen eigen mening te verkondigen en zal hij of zij in 99,9% van de gevallen slaafs het afgesproken beleid verkondigen en verdedigen. Los van het feit of hij of zij voorafgaand aan verkiezingen achter dit beleid stond. Niets mag tenslotte de macht van het kabinet of de eigen carrière in de weg staan!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Balkenende gerelativeerd
, door
Balkenende was verbaasd dat een groot deel van de bevraagden in een enquete geen geloof hechtte aan de waarheidsgetrouwheid van het gespreksverslag over Fitna. “Zolang ik premier ben, heb ik niet meegemaakt dat glasheldere documenten van regeringszijde worden gerelativeerd.” Dat ligt dan toch aan Balkenende vrees ik, want het lijkt me sterk dat ik de enige ben die dat niets heeft verbaasd.
Niet dat ik ervan uit ga dat het document geen getrouwe weergave zou bevatten. Zou dat wel zo zijn, dan zouden twee ministers en een topambtenaar een wel heel groot risico genomen hebben. Er zijn immers meer ambtenaren bij betrokken geweest. Niet alleen een notulist, ook diverse ambtenaren in de voorbereiding en de afhandeling van het gesprek. Als er gerommeld zou zijn in het verslag zal dat vroeg of laat naar buiten komen en dan kunnen de premier, de ministers en topambtenaar Tjibbe Joustra verdere publieke functies op hun buik schrijven. Het feit dat Wilders zelf het verslag niet heeft willen ondertekenen wijst er bovendien op dat hij zijn handen vrij wilde houden over wat hij naar buiten zou brengen.
De reden dat Balkenende’s verbazing mij verbaast, is dat hij en tal van andere politici zich de afgelopen jaren uiterst onbetrouwbaar hebben betoond en – erger nog – de besluitvorming structureel hebben versluierd. Iedereen had de mond vol over Nieuwe Politiek, waarbij het gepolder en de achterkamertjes als kenmerken van Oude Politiek werden aangemerkt. Andere politici werden als onbetrouwbaar neergezet door hen simpelweg als Oude Politiek te betitelen.