Zomergasten: Wouter Bos

In de vijfde aflevering van Zomergasten 2013 is bankenredder Wouter Bos te gast bij presentator Wilfried de Jong (lees hier de recensie). Wouter Bos komt altijd overal mee weg terwijl hij er stiekem een puinhoop van maakt, schreef ik iets meer dan een jaar geleden op deze plek. Dat kwam me op de nodige kritiek te staan, want het is zo’n aardige jongen. Zeker voor een politicus. Ik zocht spijkers op laag water. Maar ik blijf er bij. Komt puntje bij paaltje, dan gaat Wouter Bos bij Wouter Bos altijd boven het landsbelang. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Schuld van de Immigratie

Immigratie in een notendop (Foto: Flickr/Daquella manera)

“‘Maar de PvdA van Drees zal ons toch niet uitleveren aan die islam?’ Tegen al die mensen zeg ik: kijk naar de resultaten, kijk naar die veranderingen van het straatbeeld, kijk naar al die problemen met helaas vaak moslim-immigranten kijk naar de verloedering, de criminaliteit, het teren op uitkeringen. En vraag je dan af: hoe kon dit alles gebeuren, wie heeft dit veroorzaakt? Wie heeft het gedaan? En het antwoord is: die partij.”

De afgelopen jaren legt met name de PVV de ‘schuld’ van de ‘massa-immigratie’ neer op de stoep van de PvdA. Daar de PvdA dat nooit krachtig weerspreekt is de indruk ontstaan dat de PVV de waarheid aan haar zijde heeft. Maar is dat wel zo? Welk beleid is er precies gevoerd dat tot de huidige stand van zaken heeft geleid? Informatie over het aantal immigranten is ruim voor handen, maar over beleidsbeslissingen is verbazend genoeg weinig te vinden op het web. Ook boeken als Hoezo Mislukt? (van Frans Verhagen) en Land van Aankomst (van Paul Scheffer) en het rapport van de Commissie Blok geven geen antwoord op deze vraag.

Des te interessanter is deze reconstructie van Elsevier, waarin de migratieperiode van 1960 tot 1975 onder de loep wordt genomen. Even wat achtergrond: tot 1973 (aantreden van kabinet Den Uyl) waren er slechts centrum-rechtse regeringen. De enige uitzondering was het kabinet Cals dat slechts één jaar regeerde (april ’65 tot november ’66). De centrum-rechtse regeringen waren van beslissende invloed op de immigratie. Een puntsgewijs overzicht:

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Bokito Beeldspraak

De markt gedraagt zich soms als Bokito. Je kunt heel lang denken dat je hem onder controle hebt maar op een dag doet hij toch wat zijn reflexen hem ingeven. Uiteindelijk geeft een hele brede diepe greppel meer zekerheid dan een goede dompteur.

Een onvermijdelijke quote uit de 21e Joop Den Uyl lezing: De Derde Weg Voorbij [.pdf] van PvdA-leider en minister van Financiën Wouter Bos waarin hij kritiek uit op de ontwrichtende werking van het moderne kapitalisme (NRC). Leuk gevonden die Bokito beeldspraak. Daar kan je nog wel even op voort associëren. De vrouw die dagelijks naar Bokito stond te lonken zijn ‘wijzelf’ uiteraard: zowel slachtoffer als aanstichter. Bos refereerde hier al eens aan in een DWDD uitzending: de zucht naar een paar tienden procent extra spaarrente en tophypotheken heeft de banken alias Bokito opgejut. Vervolgens heeft dompteur Bos, om nog meer schade te voorkomen, Bokito met een grote trossen bananen terug in zijn hok gelokt. Maar de deur van het hok staat nog steeds wagenwijd open. Daarom steunt Bos nu zijn Amerikaanse ambtsgenoot Tim Geithner om banken te verkleinen (Joop). Kleine Bokitootjes zouden immers minder schade aanrichten. Maar is hij soms die kleine Bokito uit Wognum vergeten?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Internetrevolutierevolte

red_rooster_by_domnx-1

Het begon allemaal met Francisco van Jole. Nu bij de VARA de leugen niet langer regeert gaat de columnist op Internet verder want van internet weet Van Jole veel. In de Varagids lichtte scheidend voorzitter Vera Keur een tipje van de sluier op: de naam van het project waaraan Van Jole reeds een jaar zou werken: De Joop. Gelet op de commercialisering van de omroep die zich onder Keur heeft voltrokken kan dit niet anders dan een vette knipoog zijn naar het arbeidersverleden waar de VARA van tegenwoordig weinig maar dan lippendienst aan bewijst.

Naast Van Jole is ook Jeroen Mirck betrokken bij wat een “progressieve nieuws-, opinie- en debatsite” moet worden, in de woorden van Keur. Mirck zelf ageert al vrolijk tegen de “rechtse schreeuwerds” die volgens hem de Nederlandse blogosfeer verzieken maar de boze roze olifant wordt natuurlijk niet bij naam genoemd. De Joop wordt meer dan een anti-site, begrijpt U? “Het zijn de naargeestige kinderen van [Theo] van Gogh die alles wat riekt naar intelligentie desastreus met de grond gelijkmaken,” sprak Van Jole. Daar hebben ze bij de VARA geen boodschap aan.

Prompt kwam Bert Brussen in het verweer, ongetwijfeld gedreven door enige genegenheid die hij nog altijd koestert voor zijn voormalige werkgever. “Een weblog beginnen met door belastingbetalers omroepgeld is sowieso al BAH maar een [weblog] laten leiden door Francisco van Jole is ronduit smerig,” aldus de pleitbezorger van weblogs bij uitstek. Van Jole is “gemeen”, “achterbaks” en “ronduit gevaarlijk,” schrijft Brussen. Voor De Joop heeft hij dan ook geen goed woord over. “De VARA grossiert in rare namen.” Als tegenactie kwam er: De Jaap. “Hoe DeJaap er uitgaat zien? Geen idee. Wat de exacte inhoud wordt? Geen idee? Toekomstdroom, businessplan, beleidslijn? Welnee.” Dergelijke capriolen zijn “gedoemd om te mislukken.” De Jaap daarentegen is helemaal Web 2.0 en klaar voor de strijd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ome Joop-week

Joop den Uyl (echte naam: Joop den Uijl) is volgende week weer even hot. Dan verschijnt namelijk Den Uyls biografie Dromer, Drammer, Dwarsligger van Anet Bleich, die op 21 februari ook op het boek promoveert aan de UvA. De komende week zult u wijlen “Ome Joop” daarom regelmatig gaan tegenkomen op radio, televisie, in kranten en tijdschriften en op internet. Met daarbij veel stokoude verhalen over de man die ons zinnetjes schonk als: “Het wordt nooit meer zoals het geweest is.” Andere Tijden komt zelfs met een extra lange aflevering over de meest linkse premier van Nederland ooit. Bleich heeft trouwens ook enkele onthullingen voor ons in petto. Onthuld wordt onder meer dat Den Uyl als (zeer) jonge man uiterst rechtse sympathieën koesterde!

Behalve de biografie komt er ook nog een speelfilm over Den Uyl en de Lockheed-affaire. “De 7 Dagen Van Den Uyl”, gemaakt door scenarist Ger Beukenkamp en regisseur Hans Hylkema, zo gaat de film heten. Releasedatum: nog onbekend. Op dit weblog leest u verder nog een mooi verhaal over hoe het kabinet Den Uyl in maart 1977 viel over een gecastreerde diepvrieshaan… Ja, echt.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.