Zeelucht klonen

Zeelucht is gezond, zegt men. In 1879 werd er ten behoeve van de inhalering van zeelucht in Kijkduin zelfs een zeehospitium voor opgericht enwel voor “de verpleging van arme kinderen voor wie zeelucht en baden in zeewater noodzakelijk waren” (pdf). Maar het goedje dat je ruikt aan zee is in werkelijkheid helegaar niet zo gezond. Het is dimethyl sulfide: een sterk riekend gas dat in miljoenen tonnen geproduceerd wordt door bacteriën in het zeewater. Dimethyl sulfide speelt een belangrijke verkoelende rol in het klimaat op aarde, het gas is namelijk medeverantwoordelijk voor wolkenvorming boven de oceanen. Zeevogels kunnen kleine sporen van dimethyl sulfide al ruiken op grote afstand wat ze regelrecht naar plankton concentraties in de open oceaan brengt.

De britse professor Andrew Johnston heeft nu door middel van genetische manipulatie het enkele gen dat de aanmaak dimethyl sulide aanstuurt weten te isoleren en zijn onderzoek is gisteren in Science gepubliceerd. “On bracing childhood visits to the seaside we were always told to ‘breathe in that ozone, it’s good for you’,” said Prof Johnston. “But we were misled, twice over. Firstly because that distinctive smell is not ozone, it is dimethyl sulphide. And secondly, because inhaling it is not necessarily good for you.” (Norfolk News)