“Romans die literair gezien meer voorstellen dan het zoveelste schrijfsel van een BN’er of een als autobiografische ‘shock novel’ aangekondigd debuutromannetje (zoals Ik ben Maan van mijn 26-jarige echtgenote)”.
Frappant ook, dat “de lezer” nergens terug komt in zijn relaas. In zijn universum bestaan slechts de auteur en de uitgever (met een bijrol voor zijn vrouw).
#8
Krekel ( = niet per se verboden gebruikersnaam)
Dat gezegd hebbende, toch heeft-ie ergens wel gelijk. Boeken die ergens over gaan, iets willen zeggen of een idee verkennen zijn in Nederland erg moeilijk te vinden, terwijl er heus wel een markt is voor literatuur buiten al die seksboekjes en moordmysteries om. De liefde voor literatuur hoeft de liefde voor geld dus niet per se in de weg te staan, wil ik maar zeggen.
Daar mag je uitgevers best op wijzen als je dat nodig vindt, zeker als deze uitegevers pretenderen pretentieus te zijn.
#9
Spam
Dat was natuurlijk precies de bedoeling, dat de discussie alleen zou gaan over de wijze waarop hij over zijn 26 jaar jongere vriendin schrijft.
Mocht het uiteindelijk blijken dat hij dat broddelwerkje van zijn vriendin zelf heeft geschreven, dan ga ik een keer een boek van die man halen. Welke kunnen jullie me aanraden?
Ziehier: vier recensies op rij van vier romans van Peter Drehmanns (2006, 2007, 2010 en 2012).
Rode draad in die recensies is dat Drehmanns op zich wel een vaardige pen heeft, maar dat men op zeker moment afhaakt in z’n romans: hetzij omdat hij stilistisch experimenteert en het experiment de spanningsopbouw in de weg staat; ofwel omdat de schrijver niet heeft willen schrappen; ofwel omdat hij een personage zich teveel laat herhalen, waardoor de lezer zich gaat irriteren.
Kortom: het is allemaal hoog opgezet, maar tegelijkertijd net niet, als ik de recensenten mag geloven.
Kijk, en dan kun je op je eigen website natuurlijk jezelf verheerlijken als zijnde een briljant romanschrijver, maar vraag is natuurlijk wel of de diverse fondsen voor de letteren na meer dan tien jaar jouw middelmatige romans te hebben gesubsidieerd, nog meer geld moeten steken in jouw egotrip.
Lees ook die gedichten eens. Zelden werd het woord p.o.s.e.u.r. zo welluidend gespeld.
#12
jimmy
er zijn zo van die dingen die me opvrolijken. dit is er een van.
jonge vriendin en relaxte carrière (schrijver), vervolgens hardop zeuren dat je geen erkenning krijgt in nederland. *wacht op gezeur over klompen, gesloten luiken, terugtrekken achter dijken*
een topcollega van mij is op 55 jaar leeftijd en na 37 dienstjaren overcompleet verklaard. maar zulke mensen zal de schrijver wel niet kennen, leed van het plebs.
misschien moet hij es een tijdje de bouw in en kijken wat echt werk is, werk-werk; vroeg opstaan, flauwe grappen, bochtkoffie, lange dagen, zeurbaas…
Reacties (12)
Onbedoeld? Of is Maan Leo een pseudoniem van …
“Romans die literair gezien meer voorstellen dan het zoveelste schrijfsel van een BN’er of een als autobiografische ‘shock novel’ aangekondigd debuutromannetje (zoals Ik ben Maan van mijn 26-jarige echtgenote)”.
Lol! En eerst even roepen dat hijzelf 52 is.
Niets belet hem om zijn boeken als e-book op internet te zetten. Hij heeft helemaal geen uitgever nodig.
Een vriendin van 26 hebben en dan nog klagen!
Het zal wel snel afgelopen zijn tussen de 52-jarige verbitterde auteur en zijn 26 jarige vrouw die nu al meer succes heeft.
Als hij zijn boeken schrijft als zijn opinie kan ik er me wel wat bij voorstellen…
Frappant ook, dat “de lezer” nergens terug komt in zijn relaas. In zijn universum bestaan slechts de auteur en de uitgever (met een bijrol voor zijn vrouw).
Inderdaad @6,
ELSSCHOTPROEF, MOTHERFUCKER! DO YOU SPEAK IT?
‘Schrijver dezes’ … zegt-ie.
Orwell en zo.
Dat gezegd hebbende, toch heeft-ie ergens wel gelijk. Boeken die ergens over gaan, iets willen zeggen of een idee verkennen zijn in Nederland erg moeilijk te vinden, terwijl er heus wel een markt is voor literatuur buiten al die seksboekjes en moordmysteries om. De liefde voor literatuur hoeft de liefde voor geld dus niet per se in de weg te staan, wil ik maar zeggen.
Daar mag je uitgevers best op wijzen als je dat nodig vindt, zeker als deze uitegevers pretenderen pretentieus te zijn.
Dat was natuurlijk precies de bedoeling, dat de discussie alleen zou gaan over de wijze waarop hij over zijn 26 jaar jongere vriendin schrijft.
Mocht het uiteindelijk blijken dat hij dat broddelwerkje van zijn vriendin zelf heeft geschreven, dan ga ik een keer een boek van die man halen. Welke kunnen jullie me aanraden?
Geen een boek, en ook dat boek van die vriendin niet.
http://www.nrc.nl/boeken/2012/09/07/debutante-maan-leo-krijgt-invitatie-tot-overspel/
Zonder de hulp (en het oneindige geduld) van mijn uitgever Koen van Gulik was de roman er waarschijnlijk niet eens gekomen.
Die vriendin kan dus niet eens zelf een boek schrijven.
En de boeken van Drehmans gaan steevast over mislukte schrijvers.
http://www.bol.com/nl/c/nederlandse-boeken/peter-drehmanns/3425081/index.html
Ziehier: vier recensies op rij van vier romans van Peter Drehmanns (2006, 2007, 2010 en 2012).
Rode draad in die recensies is dat Drehmanns op zich wel een vaardige pen heeft, maar dat men op zeker moment afhaakt in z’n romans: hetzij omdat hij stilistisch experimenteert en het experiment de spanningsopbouw in de weg staat; ofwel omdat de schrijver niet heeft willen schrappen; ofwel omdat hij een personage zich teveel laat herhalen, waardoor de lezer zich gaat irriteren.
Kortom: het is allemaal hoog opgezet, maar tegelijkertijd net niet, als ik de recensenten mag geloven.
Kijk, en dan kun je op je eigen website natuurlijk jezelf verheerlijken als zijnde een briljant romanschrijver, maar vraag is natuurlijk wel of de diverse fondsen voor de letteren na meer dan tien jaar jouw middelmatige romans te hebben gesubsidieerd, nog meer geld moeten steken in jouw egotrip.
Lees ook die gedichten eens. Zelden werd het woord p.o.s.e.u.r. zo welluidend gespeld.
er zijn zo van die dingen die me opvrolijken. dit is er een van.
jonge vriendin en relaxte carrière (schrijver), vervolgens hardop zeuren dat je geen erkenning krijgt in nederland. *wacht op gezeur over klompen, gesloten luiken, terugtrekken achter dijken*
een topcollega van mij is op 55 jaar leeftijd en na 37 dienstjaren overcompleet verklaard. maar zulke mensen zal de schrijver wel niet kennen, leed van het plebs.
misschien moet hij es een tijdje de bouw in en kijken wat echt werk is, werk-werk; vroeg opstaan, flauwe grappen, bochtkoffie, lange dagen, zeurbaas…