Gelet op het feit dat er maar één bron is, Al Jazeera, leek enige voorzichtigheid mij geboden. Ik zie nu pas dat jij er al iets eerder melding van maakte.
Het lijkt wel of qatar een kalifaat wil stichten. Jammer dat je in onze media niks hoort over de macht van dit land en het gebruikt van al jazeera als propaganda kanaal.
Ja, dat krijg je als je niet op de links klikt. Zie #001
Trouwens, als Qatar een kalifaat zou willen stichten, dan hadden ze dat natuurlijk al lang kunnen doen. In hun eigen land.
#3
Tzoimbo
Qatar volgt de Saoedische lijn. Maar al-Jazeera was tot voor kort geen propagandakanaal. Hoor en wederhoor werd er toegepast, ze waren de eersten die zelfs Israëli’s aan het woord lieten. Maar sinds de burgeroorlog in Syrië zijn ze hun geloofwaardigheid in rap tempo naar de kloten aan het helpen. All Sunni, all the time.
Gek is dat toch. Wat is veranderd is niet zozeer de verslaggeving van Al Jazeera, maar de positie van mensen als jij. Al Jazeera heeft consequent in hun berichtgeving partij gekozen voor de mensen en tegen de dictator. In die zin zijn ze nooit neutraal geweest.
In Egypte, Tunesië en Libië was dit geen probleem, toen werden er zelfs complimenten uitgedeeld voor de rol van hun verslaggeving, op de huid van de gebeurtenissen. In Syrië is dat ineens wel een probleem. Terwijl het daar toch ook gaat om het omverwerpen van een dictator.
Qatar doet feitelijk hetzelfde. Qatar neemt veel risico door in de hele Arabische wereld de kant te kiezen van de bevolking, tegen de dictator. Ze hebben goed gegokt: de dictators zijn verdwenen en hun invloed is toegenomen. Over het geheel genomen kan ik daar niet mee zitten.
Je gaat voor het gemak voorbij aan het feit dat er over andere media, zoals de westerse en de Russische, vergelijkbare opmerkingen gemaakt kunnen worden?
@cerridwen
Autocratisch in eigen land, maar opkomend voor de bevolking elders?
Ik ga in zoverre met je mee dat elk land dat enige rol speelt in dit conflict er zo zijn eigen belangen op nahoudt. Eenzijdig de rol van Qatar eruit lichten doet inderdaad weinig recht aan de werkelijkheid. Zie ook de eerdere waanlink over dit onderwerp (comment #001) en het commentaar van Robert Fisk: http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-syrian-war-of-lies-and-hypocrisy-7985012.html
Er zullen allicht motieven zijn voor het handelen van Qatar (aandacht afleiden van eigen land, geldelijk gewin dankzij wapenverkoop, een wit voetje bij Obama, een poging invloed te winnen bij de betreffende landen, wie zal het zeggen), maar het staat wel consequent (uitgezonderd in het geval van buurland Bahrein) aan de kant van de bevolking/tegen de zittende dictator en doet meer dan wat symbolische uitspraken/boycots zoals de EU en VS (Libië uitgezonderd).
Waar ik Qatar zeg, moet eigenlijk Hamad bin Khalifa Al Thani staan. Het is dus ook niet uitgesloten dat er persoonlijke motieven spelen (zo gaat dat bij een absolute monarchie). Misschien wil de Emir wel bouwen aan zijn legende (Al-Jazeera past daar in ieder geval heel goed in).
Het is moeilijk te zeggen dat al-Thani consistent is geweest in al die opstanden; hij is pas minder dan een jaar het hoofd van al-Jazeera, en is in die tijd dus welzeker bekritiseerd vanuit Bahrein, waar, in tegenstelling tot de andere lentelanden, sjiieten in opstand zijn gekomen tegen soennieten, in een land dat bevriend is met Qatar: During his visit to Egypt in November 2011, Nabeel Rajab, the president of Bahrain Center for Human Rights, criticized Al Jazeera’s coverage for 2011-2012 Bahraini uprising, saying that it represents an Arabic double standards. Rajab commented, “Al Jazeera’s intentional ignoring for coverage of Bahrain protests makes me strongly believe that we need channels that are sponsored by people rather than by regimes”
Dat al-Jazeera nog een beetje consistent vóór democratie was voordat al-Thani hoofd werd in september 2011, dat wil ik geloven; toen was er in het begin ook nog wel wat aandacht voor de Bahreinse toestand, ook al kwam de kritiek van die Bahreinse mensenrechtenactivist al twee maanden na de aanstelling van al-Thani. Maar de consistentie van al-Thani staat wat mij betreft wel degelijk ter discussie.
De consistentie stond voor mij niet ter discussie. Niet meer dan die van talloze andere media, die alle evenmin neutraal en onbevooroordeeld publiceren over Syrië.
Maar om nou te doen alsof de Qatar en Al Jazeera pas sinds kort een 2-eenheid is, is onzin. Al Jazeera is notabene in 1996 opgericht per decreet van de emir, heeft haar thuisbasis in Qatar. Als iets opvalt, dan is het wel dat er over talloze revoluties gesproken wordt, behalve over de politieke ontwikkelingen in Qatar zelf, bijvoorbeeld over de positie van al die migranten zonder rechten en de Bidoon die statenloos zijn. Waar je ook op moet letten, is waar ze het niet over hebben. Of waar ze het niet over hadden en nu wel, waarom en wat ze dan melden. Niet dan men daarin uniek is hoor, dat wil ik ook niet suggereren.
@016 “Niet meer dan die van talloze andere media, die alle evenmin neutraal en onbevooroordeeld publiceren over Syrië.”
Misschien, maar dat maakt al-Jazeera nog niet consistent, en als dat wel als argument voor die stelling bedoeld was dat was het een soort jij-bak (een hij-bak?).
“Al Jazeera is notabene in 1996 opgericht per decreet van de emir”
Klopt, maar gedurende die periode hoeven de duimschroeven niet altijd even hard te zijn aangedraaid. Een in Palestina geboren journalist als Wadah Khanfar is waarschijnlijk (iets) minder vatbaar voor druk vanuit de koninklijke familie dan een lid daarvan.
Nou lees ik hier in een artikel ten tijde van Khanfars vertrek dat al-Jazeera er toen al van werd beschuldigd de opstand in Bahrein dood te zwijgen “Recently, al-Jazeera has been accused of pulling its punches over the uprising in the Gulf state of Bahrain.“. Dus misschien zijn ze consistenter dan ik dacht, maar dan niet consistent voor opstandige bevolkingen. Je kunt namelijk twee uitspraken doen over al-Jazeera:
1) al-Jazeera is consequent vóór de bevolking tegen de zittende klasse, en
2) al-Jazeera is consequent vóór religieuze soennieten tegen seculiere dictators.
Tunesië, Egypte, Libië en Syrie zijn allemaal voorbeelden die beide stellingen onderschrijven. Het is Bahrein die het verschil maakt: die geeft de tweede stelling namelijk meer gewicht dan de eerste. Al is de beste stelling natuurlijk inderdaad 3) al-Jazeera is consequent vóór de belangen van de Qatarese monarchie. Maar die belangen zijn niet altijd even duidelijk voor buitenstaanders.
“Waar je ook op moet letten, is waar ze het niet over hebben.”
Precies. Ik ben het ook zeker met je eens dat al-Jazeera de situatie in Qatar negeert.
Als ik het goed begrijp is Qatar intern vrij stabiel. Er zijn niet zoveel officiële Qatari, en die zijn allemaal vrij rijk vanwege de olie. De mensenrechtenproblemen zitten naar ik vermoed vooral bij de rechteloze gastarbeiders die het zware werk doen (en de meerderheid van de bevolking vormen). Bovendien heeft de emir van Qatar een hervormingstraject aangekondigd (voor 2015 of zo). Niet perfect, maar toch een heel andere dynamiek dan in Bahrein of Saudi Arabië, laat staan Egypte of Syrië.
Samengevat, in aanvulling op wat Bismarck zegt, wil ik nog wel geloven dat de emir van Qatar het echt meent. Er zit zeker een dosis machtspolitiek en zendingsdrang in, maar het is allemaal niet zo cynisch als Saudi Arabië. Ondanks dat Qatar verre van perfect is, mag de Arabische wereld Qatar erg dankbaar zijn, vanwege AJ en de rol in de Arabische Lente.
Afgezien van het feit dat alle macht gecentreerd is in de emir, burgers niet mogen bepalen hoe hun overheid eruit moet zien, beperking van burgerrechten (zoals de vrijheid van vergadering, het recht om politiek te bedrijven, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van pers, de vrijheid van vergadering, het recht op en de toegang tot een eerlijk proces, de vrijheid van religie en de vrijheid van beweging), ontbreken van rechten voor migrantenwerkers, ontbreken van rechten van de statelozen (Bidoon), problemen met trafficking, mensenhandel , de wettelijke, institutionele en culturele discriminatie van vrouwen valt er inderdaad weinig aan te merken op Qatar.
Behalve dan wellicht dat zij inderdaad in het buitenland opkomen van de rechten van burgers, maar de gevolgen daarvan worden gedragen door buurlanden, aan wie zij slechts hulp lijken te willen verlenen onder de voorwaarde dat zij meehelpen aan het bevorderen van de gewapende strijd door opstandelingen.
Alle reden inderdaad om alleen maar blij te zijn. Weten we trouwens al wat al die overlopers doen in Qatar? Een nieuwe regering vormen?
Ik heb daar inderdaad ook een en ander over gelezen. Maar maak je daar niet druk om, daar hebben Qatar en de VS alleen maar heel goede bedoelingen mee. Niet dat Qatar slechtere bedoelingen zou hebben dan andere landen trouwens. Alle betrokkenen hebben zo hun eigen belangen. Wat dan weer geen reden is om de Syriërs die hun eigen belangen hebben bij hun – van oorsprong vreedzame – revolutie dan maar niet meer te steunen.
Het is denk ik voor de discussie echter wel zinvol om een en ander enigszins in perspectief te plaatsen. Qatari’s hebben over het algemeen niet zo’n behoefte aan dingen als vrijheid van meningsuiting. Ze vormen immers een stinkend rijke elite van het land (slechts 20% is officieel Qatari, met het hoogste BBP per hoofd ter wereld). Die welvaart wordt uiteraard gebouwd op een paar rijke en een heleboel arme arbeidsmigranten van overal ter wereld, die vaak uitgebuit worden. Daar zitten dan ook de grote problemen van Qatar als het om mensenrechten gaat, lijkt mij. Dit zijn echter niet de problemen die de kern van de Arabische Lente vormen, en dat verklaart ook waarom Qatar de rol hier in kan vervullen die zij vervult.
In deze complexe wereld zou het toch mogelijk moeten zijn om Qatar een schouderklopje te geven voor het bestaan van AlJazeera en de rol in de omverwerping van Gadaffi en mogelijk Assad, zonder dat dit betekent het binnenlands beleid van emir Al/Thani goed te keuren.
Ja hoor, ik wil Qatar best een schouderklopje geven dat ze Al Jazeera introduceerden en in stand houden. En dat verdient Qatar ook.
Ik ben het met je eens dat het economisch in Qatar goed gaat, dat kan ook moeilijk anders, want Qatar heeft het grootste GDP per capita. Die rijkdom wordt dan wel behaald over het hoofd van volstrekt rechteloze arbeidsmigranten, die 80 procent van de bevolking uitmaken.
Ik ben het met je eens dat de omstandigheden in Qatar daarmee anders zijn dan in bijvoorbeeld Libië, Jemen, Egypte of Syrië.
Desondanks blijft de vraag waarom Qatar die revoluties steunt. Ik geloof er niet in dat het alleen is om vrijheid en democratie te brengen. Zoals ik daar ook niet in geloof als Rusland, de VS, westerse landen of Israël dat stellen. Op de achtergrond spelen allerlei regionale en geopolitieke overwegingen een rol. Het is goed ons daarvan bewust te zijn.
Zo denk ik bijvoorbeeld dat het onmogelijk is dat Qatar die rol geheel zelfstandig op zich neemt. Dat is onmogelijk als je kijkt naar wie Qatars belangrijkste wapenleverancier is en welke voorwaarden normaal gesproken door die leverancier gesteld worden aan leveringen.
#4
pedro
Hè, wat een tegenslag weer voor al die mensen, die beweren, dat de oppositie in Syrië alleen maar uit radicale jihadisten bestaat.
Reacties (20)
Duurde nog lang voor het doordrong…
Gelet op het feit dat er maar één bron is, Al Jazeera, leek enige voorzichtigheid mij geboden. Ik zie nu pas dat jij er al iets eerder melding van maakte.
Naar inmiddels gebleken is, was die voorzichtigheid terecht, want uiteindelijk kwam hij pas woensdagmorgen vroeg in Jordanië aan: http://jordantimes.com/syrias-defecting-pm-in-a-safe-place-in-amman-government-confirms
Het lijkt wel of qatar een kalifaat wil stichten. Jammer dat je in onze media niks hoort over de macht van dit land en het gebruikt van al jazeera als propaganda kanaal.
Ja, dat krijg je als je niet op de links klikt. Zie #001
Trouwens, als Qatar een kalifaat zou willen stichten, dan hadden ze dat natuurlijk al lang kunnen doen. In hun eigen land.
Qatar volgt de Saoedische lijn. Maar al-Jazeera was tot voor kort geen propagandakanaal. Hoor en wederhoor werd er toegepast, ze waren de eersten die zelfs Israëli’s aan het woord lieten. Maar sinds de burgeroorlog in Syrië zijn ze hun geloofwaardigheid in rap tempo naar de kloten aan het helpen. All Sunni, all the time.
Gek is dat toch. Wat is veranderd is niet zozeer de verslaggeving van Al Jazeera, maar de positie van mensen als jij. Al Jazeera heeft consequent in hun berichtgeving partij gekozen voor de mensen en tegen de dictator. In die zin zijn ze nooit neutraal geweest.
In Egypte, Tunesië en Libië was dit geen probleem, toen werden er zelfs complimenten uitgedeeld voor de rol van hun verslaggeving, op de huid van de gebeurtenissen. In Syrië is dat ineens wel een probleem. Terwijl het daar toch ook gaat om het omverwerpen van een dictator.
Qatar doet feitelijk hetzelfde. Qatar neemt veel risico door in de hele Arabische wereld de kant te kiezen van de bevolking, tegen de dictator. Ze hebben goed gegokt: de dictators zijn verdwenen en hun invloed is toegenomen. Over het geheel genomen kan ik daar niet mee zitten.
Je gaat voor het gemak voorbij aan het feit dat er over andere media, zoals de westerse en de Russische, vergelijkbare opmerkingen gemaakt kunnen worden?
@cerridwen
Autocratisch in eigen land, maar opkomend voor de bevolking elders?
Ik ga in zoverre met je mee dat elk land dat enige rol speelt in dit conflict er zo zijn eigen belangen op nahoudt. Eenzijdig de rol van Qatar eruit lichten doet inderdaad weinig recht aan de werkelijkheid. Zie ook de eerdere waanlink over dit onderwerp (comment #001) en het commentaar van Robert Fisk: http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-syrian-war-of-lies-and-hypocrisy-7985012.html
Er zullen allicht motieven zijn voor het handelen van Qatar (aandacht afleiden van eigen land, geldelijk gewin dankzij wapenverkoop, een wit voetje bij Obama, een poging invloed te winnen bij de betreffende landen, wie zal het zeggen), maar het staat wel consequent (uitgezonderd in het geval van buurland Bahrein) aan de kant van de bevolking/tegen de zittende dictator en doet meer dan wat symbolische uitspraken/boycots zoals de EU en VS (Libië uitgezonderd).
Waar ik Qatar zeg, moet eigenlijk Hamad bin Khalifa Al Thani staan. Het is dus ook niet uitgesloten dat er persoonlijke motieven spelen (zo gaat dat bij een absolute monarchie). Misschien wil de Emir wel bouwen aan zijn legende (Al-Jazeera past daar in ieder geval heel goed in).
Het is moeilijk te zeggen dat al-Thani consistent is geweest in al die opstanden; hij is pas minder dan een jaar het hoofd van al-Jazeera, en is in die tijd dus welzeker bekritiseerd vanuit Bahrein, waar, in tegenstelling tot de andere lentelanden, sjiieten in opstand zijn gekomen tegen soennieten, in een land dat bevriend is met Qatar: During his visit to Egypt in November 2011, Nabeel Rajab, the president of Bahrain Center for Human Rights, criticized Al Jazeera’s coverage for 2011-2012 Bahraini uprising, saying that it represents an Arabic double standards. Rajab commented, “Al Jazeera’s intentional ignoring for coverage of Bahrain protests makes me strongly believe that we need channels that are sponsored by people rather than by regimes”
Dat al-Jazeera nog een beetje consistent vóór democratie was voordat al-Thani hoofd werd in september 2011, dat wil ik geloven; toen was er in het begin ook nog wel wat aandacht voor de Bahreinse toestand, ook al kwam de kritiek van die Bahreinse mensenrechtenactivist al twee maanden na de aanstelling van al-Thani. Maar de consistentie van al-Thani staat wat mij betreft wel degelijk ter discussie.
De consistentie stond voor mij niet ter discussie. Niet meer dan die van talloze andere media, die alle evenmin neutraal en onbevooroordeeld publiceren over Syrië.
Maar om nou te doen alsof de Qatar en Al Jazeera pas sinds kort een 2-eenheid is, is onzin. Al Jazeera is notabene in 1996 opgericht per decreet van de emir, heeft haar thuisbasis in Qatar. Als iets opvalt, dan is het wel dat er over talloze revoluties gesproken wordt, behalve over de politieke ontwikkelingen in Qatar zelf, bijvoorbeeld over de positie van al die migranten zonder rechten en de Bidoon die statenloos zijn. Waar je ook op moet letten, is waar ze het niet over hebben. Of waar ze het niet over hadden en nu wel, waarom en wat ze dan melden. Niet dan men daarin uniek is hoor, dat wil ik ook niet suggereren.
@016 “Niet meer dan die van talloze andere media, die alle evenmin neutraal en onbevooroordeeld publiceren over Syrië.”
Misschien, maar dat maakt al-Jazeera nog niet consistent, en als dat wel als argument voor die stelling bedoeld was dat was het een soort jij-bak (een hij-bak?).
“Al Jazeera is notabene in 1996 opgericht per decreet van de emir”
Klopt, maar gedurende die periode hoeven de duimschroeven niet altijd even hard te zijn aangedraaid. Een in Palestina geboren journalist als Wadah Khanfar is waarschijnlijk (iets) minder vatbaar voor druk vanuit de koninklijke familie dan een lid daarvan.
Nou lees ik hier in een artikel ten tijde van Khanfars vertrek dat al-Jazeera er toen al van werd beschuldigd de opstand in Bahrein dood te zwijgen “Recently, al-Jazeera has been accused of pulling its punches over the uprising in the Gulf state of Bahrain.“. Dus misschien zijn ze consistenter dan ik dacht, maar dan niet consistent voor opstandige bevolkingen. Je kunt namelijk twee uitspraken doen over al-Jazeera:
1) al-Jazeera is consequent vóór de bevolking tegen de zittende klasse, en
2) al-Jazeera is consequent vóór religieuze soennieten tegen seculiere dictators.
Tunesië, Egypte, Libië en Syrie zijn allemaal voorbeelden die beide stellingen onderschrijven. Het is Bahrein die het verschil maakt: die geeft de tweede stelling namelijk meer gewicht dan de eerste. Al is de beste stelling natuurlijk inderdaad 3) al-Jazeera is consequent vóór de belangen van de Qatarese monarchie. Maar die belangen zijn niet altijd even duidelijk voor buitenstaanders.
“Waar je ook op moet letten, is waar ze het niet over hebben.”
Precies. Ik ben het ook zeker met je eens dat al-Jazeera de situatie in Qatar negeert.
Als ik het goed begrijp is Qatar intern vrij stabiel. Er zijn niet zoveel officiële Qatari, en die zijn allemaal vrij rijk vanwege de olie. De mensenrechtenproblemen zitten naar ik vermoed vooral bij de rechteloze gastarbeiders die het zware werk doen (en de meerderheid van de bevolking vormen). Bovendien heeft de emir van Qatar een hervormingstraject aangekondigd (voor 2015 of zo). Niet perfect, maar toch een heel andere dynamiek dan in Bahrein of Saudi Arabië, laat staan Egypte of Syrië.
Samengevat, in aanvulling op wat Bismarck zegt, wil ik nog wel geloven dat de emir van Qatar het echt meent. Er zit zeker een dosis machtspolitiek en zendingsdrang in, maar het is allemaal niet zo cynisch als Saudi Arabië. Ondanks dat Qatar verre van perfect is, mag de Arabische wereld Qatar erg dankbaar zijn, vanwege AJ en de rol in de Arabische Lente.
Afgezien van het feit dat alle macht gecentreerd is in de emir, burgers niet mogen bepalen hoe hun overheid eruit moet zien, beperking van burgerrechten (zoals de vrijheid van vergadering, het recht om politiek te bedrijven, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van pers, de vrijheid van vergadering, het recht op en de toegang tot een eerlijk proces, de vrijheid van religie en de vrijheid van beweging), ontbreken van rechten voor migrantenwerkers, ontbreken van rechten van de statelozen (Bidoon), problemen met trafficking, mensenhandel , de wettelijke, institutionele en culturele discriminatie van vrouwen valt er inderdaad weinig aan te merken op Qatar.
Behalve dan wellicht dat zij inderdaad in het buitenland opkomen van de rechten van burgers, maar de gevolgen daarvan worden gedragen door buurlanden, aan wie zij slechts hulp lijken te willen verlenen onder de voorwaarde dat zij meehelpen aan het bevorderen van de gewapende strijd door opstandelingen.
Alle reden inderdaad om alleen maar blij te zijn. Weten we trouwens al wat al die overlopers doen in Qatar? Een nieuwe regering vormen?
Zit dat Blackwater privé leger niet ook in Qatar?
Ik heb daar inderdaad ook een en ander over gelezen. Maar maak je daar niet druk om, daar hebben Qatar en de VS alleen maar heel goede bedoelingen mee. Niet dat Qatar slechtere bedoelingen zou hebben dan andere landen trouwens. Alle betrokkenen hebben zo hun eigen belangen. Wat dan weer geen reden is om de Syriërs die hun eigen belangen hebben bij hun – van oorsprong vreedzame – revolutie dan maar niet meer te steunen.
Dat is niet in tegenspraak met wat ik zeg.
Het is denk ik voor de discussie echter wel zinvol om een en ander enigszins in perspectief te plaatsen. Qatari’s hebben over het algemeen niet zo’n behoefte aan dingen als vrijheid van meningsuiting. Ze vormen immers een stinkend rijke elite van het land (slechts 20% is officieel Qatari, met het hoogste BBP per hoofd ter wereld). Die welvaart wordt uiteraard gebouwd op een paar rijke en een heleboel arme arbeidsmigranten van overal ter wereld, die vaak uitgebuit worden. Daar zitten dan ook de grote problemen van Qatar als het om mensenrechten gaat, lijkt mij. Dit zijn echter niet de problemen die de kern van de Arabische Lente vormen, en dat verklaart ook waarom Qatar de rol hier in kan vervullen die zij vervult.
In deze complexe wereld zou het toch mogelijk moeten zijn om Qatar een schouderklopje te geven voor het bestaan van AlJazeera en de rol in de omverwerping van Gadaffi en mogelijk Assad, zonder dat dit betekent het binnenlands beleid van emir Al/Thani goed te keuren.
Ja hoor, ik wil Qatar best een schouderklopje geven dat ze Al Jazeera introduceerden en in stand houden. En dat verdient Qatar ook.
Ik ben het met je eens dat het economisch in Qatar goed gaat, dat kan ook moeilijk anders, want Qatar heeft het grootste GDP per capita. Die rijkdom wordt dan wel behaald over het hoofd van volstrekt rechteloze arbeidsmigranten, die 80 procent van de bevolking uitmaken.
Ik ben het met je eens dat de omstandigheden in Qatar daarmee anders zijn dan in bijvoorbeeld Libië, Jemen, Egypte of Syrië.
Desondanks blijft de vraag waarom Qatar die revoluties steunt. Ik geloof er niet in dat het alleen is om vrijheid en democratie te brengen. Zoals ik daar ook niet in geloof als Rusland, de VS, westerse landen of Israël dat stellen. Op de achtergrond spelen allerlei regionale en geopolitieke overwegingen een rol. Het is goed ons daarvan bewust te zijn.
Zo denk ik bijvoorbeeld dat het onmogelijk is dat Qatar die rol geheel zelfstandig op zich neemt. Dat is onmogelijk als je kijkt naar wie Qatars belangrijkste wapenleverancier is en welke voorwaarden normaal gesproken door die leverancier gesteld worden aan leveringen.
Hè, wat een tegenslag weer voor al die mensen, die beweren, dat de oppositie in Syrië alleen maar uit radicale jihadisten bestaat.