Weblog Joop spreekt met advocaat van de ouders. Bureau Jeugdzorg hield volgens hem stukken achter, en blokkeerde en traineerde net zo lang totdat Yunus al zo gehecht was aan zijn nieuwe opvoeders, dat hij niet meer met goed fatsoen terug kon.
Het hof acht het, gelet op de inhoud van alle overgelegde deskundigenrapporten niet aannemelijk dat de ouders de minderjarige, dan wel de twee andere kinderen in het verleden hebben mishandeld en/of een zodanig onveilige situatie hebben gecreëerd dat mishandeling heeft kunnen plaatsvinden.
Daarnaast staat de door Jeugdzorg aangevoerde grond dat de moeder, althans de ouders niet de pedagogische vaardigheid bezitten om de kinderen, met name de minderjarige, de verzorging en opvoeding te bieden die noodzakelijk is. Het hof stelt vast dat Jeugdzorg deze stelling niet onderbouwt met recente onderzoeksgegevens, hoewel de noodzaak tot onderbouwing al meerdere malen aan de orde was gesteld door de kinderrechter.
Niemand vond de zaak interessant totdat de moeder over de geaardheid begon van de pleegouders, maar is hier niet gewoon sprake van een gevalletje kinderroof door Bureau Jeugdzorg?
Reacties (37)
Ik vind het werkelijk waar verschrikkelijk.
Potdomme. En dit bericht zal de verontwaardigde lezertjes van de Telegraaf en Nu.nl wel nooit bereiken.
De vraag is of het er toe doet. Als jeugdzorg er een zooitje van heeft gemaakt, wat ik overigens niet uitsluit, dan nog heeft dat geen zak van doen met de redenen waarom “ze” nu willen dat het kind wordt weggehaald.
Er zijn hier dus nu drie slachtoffers. Het kind, de ouders, en de pleegouders.
Moet dat kind nu terug om het “recht” zege te laten vieren? Dan trekken we wel weer gezellig een gezin uit elkaar.
Joost: natuurlijk maakt dat uit! Die ouders hebben hun kind afgepakt zien worden op oneigenlijke gronden en krijgen geen gehoor ook al zijn ze door de rechter in het gelijk gesteld. Daardoor zijn zij nu hun kind kwijt. De ouders hebben bovendien NIET meteen gekozen voor het uitvergroten van de zaak – maar dat ze gefrustreerd en boos zijn na 8 jaar strijd… lijkt me wel begrijpelijk. Temeer omdat de kans nog steeds groot is dat er nogal een kloof is tussen het kind en zijn ouders, door een totaal verschillende leefwereld, die niet terecht en niet nodig was geweest.
En wij hebben een jeugdzorg-systeem waar men niet te beroerd is om te saboteren en te liegen om hun eigen gelijk te verdedigen. (Wat overigens niet de eerste keer is dat dat blijkt.)
lees de verslagen. De rechter heeft meerdere keren geoordeeld dat Jeugdzorg er een zootje van heeft gemaakt. We moeten ons kapot schamen. En we moeten de Jeugdzorg vervolgen, dat ook.
Dat het nu het beste voor het is kind om terug te keren naar de eigen ouders ga ik niet zeggen, ik denk van niet.
Maar het maakt uit. Alle energie die gestoken is in het veroordelen van de ouders zou nu dubbel moeten worden geinvesteerd in verontwaardiging richting Jeugdzorg. Hoe durven ze!
@3: Joost:
Gezien alle tegenstrijdige berichten over het geval Yunus denk ik dat het beter is daar niet op in te gaan.
Maar in het algemeen: ja, als een kind werkelijk onterecht is weggehaald dan moet het natuurlijk terug. Met een flinke schadevergoeding erbij om het leed te verzachten. Wat wil je anders, stel je eens voor dat het jouw kind was dat weggehaald werd.
Als het kind gehecht is geraakt aan zijn pleegouders dan moet bezien worden of een goede omgangsregeling mogelijk is. Bemiddeling tussen echte ouders en pleegouders kan misschien nog zorgen voor een werkbare relatie tussen beide partijen. Bemoeienis van Jeugdzorg lijkt me daarbij in elk geval niet gewenst.
@5: De rechter heeft in feite al uitspraak gedaan over of het kind terugmoet, in 2010. Het antwoord: nee, aangezien het kind al te veel gehecht is aan de pleegouders.
De rechter heeft overigens niet geoordeeld dat het kind in 2004 onterecht is weggehaald, alleen dat Jeugdzorg niet duidelijk heeft kunnen maken waarom het kind niet terug kon. Dat kan je Jeugdzorg kwalijk nemen.
Het blijft ingewikkelde materie, voorzichtigheid ten opzichte van het kind ten op zichte van zorgvuldigheid richting de ouders. Jeugdzorg was ongetwijfeld oprecht bezorgd om het kind. Bovendien, Jeugdzorg heeft in het verleden om de oren gekregen in gevallen van kinderen die achteraf onterecht bij de ouders waren gelaten, ze zijn wellicht wat voorzichtiger geworden.
@6: De rechter heeft eerder, in 2007 WEL besloten dat het kind terugmoet. Onder andere omdat er van de mishandeling geen sprake was en er ook op dat moment geen sprake was van de nood die er -eventueel- eerder wel was geweest. Jeugdzorg heeft dat alleen genegeerd.
Dat er nu anders is besloten is niet omdat de ouders wel of niet geschikt zijn bevonden of omdat men de uithuisplaatsing alsnog terecht vond, maar omdat de rechter de lange tijd te lang vindt om nog om te schakelen. Dat was bij de uitspraak in 2007 al een reeel gevaar overigens, er is toen door de rechter aangedrongen op spoedige terugkeer, juist hierom.
Dat Jeugdzorg dat niet heeft uitgevoerd ‘kan’ je Jeugdzorg niet alleen kwalijk nemen, dat MOET je Jeugdzorg ook kwalijk nemen. Een organisatie met zoveel macht mag niet zo onzorgvuldig handelen en rechterlijke uitspraken naast zich neerleggen en feitelijk gewoon saboteren. Dat is gewoon volstrekt onaanvaardbaar.
En wat betreft het ’te lang thuis laten’ als excuus: Jeugdzorg moet z’n werk zorgvuldig doen. Een automatische bias voor of tegen de ouders is nooit de vraag geweest, goede waarheidsvinding en een onderbouwde inschatting wel. Daar is hier geen sprake van geweest, omdat bv een ontlastende verklaring is genegeerd en vervolgonderzoek niet is uitgevoerd. Dat heeft geen ene flikker met het belang van het kind te maken. Dat is gewoon prutswerk, en wat mij betreft vervolgen ze wat mensen persoonlijk voor dit soort wanvertoningen.
Dit (pdf) is het feitenrelaas van Bureau Jeugdzorg.
De zaak blijkt dus nog complexer: zo werden er tussen 2004 en 2012 een hele rij gerechtelijke uitspraken gedaan (dus niet alleen in 2007 en 2010).
De advocaat van de ouders lijkt dus ook niet het hele verhaal te hebben verteld (wat natuurlijk niet wil zeggen dat ze bij Bureau Jeugdzorg niet fors in de fout zijn gegaan).
Hoe dan ook, ik kan er verder geen zinnig woord over zeggen.
@8: op joop wordt wel erg tendentieus geschreven: “Bureau Jeugdzorg en de Raad van Kinderbescherming verzoeken de ouders zich vrijwillig te laten ontheffen van het ouderlijk gezag.”
Dat blijkt dus niet zo te zijn. De rechter vraagt om medewerking van de ouders voor een onderzoek mbt de terugplaatsing door een onafhankelijk bureau.
Foei Joop!
@8 En ook dat relaas is onvolledig. De Volkskrant publiceerde hier nog wat meer details.
Daaruit komt bijvoorbeeld naar voren dat reeds lang aanwezige, ontlastende botonderzoeken door Jeugdzorg niet werden overlegd. De onderzoekende radioloog zag geen aanwijzingen voor mishandeling.
Over dat functioneren van de ouders: ik probeer me voor te stellen hoe ik het zou vinden als mijn kind uit huis werd geplaatst, ontlastende onderzoeken achtergehouden werden en een hereniging evident werd getraineerd. Mij lijkt dat een enorme impact te hebben op je welbevinden. Als je daar dan last van krijgt, dan wordt dat je vervolgens ook weer nagedragen.
Al met al kan ik me levendig voorstellen dat de ouders ten einde raad elders, bij de Turkse overheid, aankloppen. Het Nederlandse systeem heeft hen in al die jaren weinig reden gegeven om daar vertrouwen in te hebben.
Misschien heb ik het verkeerd begrepen, maar voor de Turkse media en brede lagen van de Turks-Nederlandse gemeenschap leek het voornaamste probleem te zijn dat een Turks jongetje bij lesbische ouders terecht was gekomen.
Want dat was viesfoeibah!
Dat nu aan het licht komt dat Bureau Jeugdzorg opereert vanuit dezelfde kokervisie als rechercheurs in een gemiddeld moordonderzoek, staat daar in feite los van.
Tja. In de reaguurderspanelen bij PowNews loopt al sinds een week de reaguurder met de nickname ‘The Russian’ stampij te maken over deze zaak; hij heeft een persoonlijke vete met Jeugdzorg, maar volgens hem ook wat inside-informatie over de zaak. Zo meldde hij al een paar dagen geleden dat het kind in de eerste plaats van de ouders is weggenomen nadat ze bij het ziekenhuis waren langsgegaan om te controleren op letselschade nadat het was gevallen (zie de discussie hier), en dat het lesbische paar dat het kind heeft opgevoed vrienden waren met een betrokkene bij Jeugdzorg (zie hier). Ik wist niet zeker hoeveel ik ervan moest geloven maar dit lijkt andere opmerkingen van hem hierover dan weer te bevestigen, al is een advocaat natuurlijk ook geen waardevrije bron.
@9: de rechter is niet hetzelfde als BJZ / Kinderbescherming. De uitspraak van de rechter zegt dus feitelijk niets over wat BJZ verzocht heeft.
@11: dat lijkt ook niet helemaal zo te zijn. De ouders melden nu dat ze de geaardheid nooit een probleem hebben gevonden. En Erdogan en de turkse media hebben het volgen Mr. Q op Joop vooral over de afstand tot de eigen achtergrond in het algemeen gehad.
Via http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/iets-klopt-er-niet-aan-de-hele-zaak.html die er zelf aan toevoegt:
@8: de zaak is inderdaad knap gecompliceerd, maar het relaas leest wat mij betreft toch vooral als een klassieke tunnelvisie/starheid, waarbij er elke keer bewijs gezocht wordt voor de basisstellingen: het zijn slechte ouders en het kind gaat niet terug.
Als er achteraf blijkt dat het kind niet mishandeld werd, dan wordt er iets nieuws gezocht, ook al wordt dat niet onderbouwd.
Er staat bv geen woord in over waarom Jeugdzorg een belangrijk verslag van de arts een jaar en 3 maanden lang niet aan de rechtbank overlegde.
Wonderlijk vind ik bijvoorbeeld ook dat de 2e (poging tot) uithuisplaatsing van de oudere kinderen helemaal geen gevolg krijgt. Dat is vreemd, want het ging om een, volgens jeugdzorg, zeer ernstige situatie.
Nou zal mijn visie wel gekleurd zijn, enerzijds omdat er heel veel situaties bekend zijn waarin jeugdzorg erg vooringenomen handelt en anderzijds omdat ik een hele rits informatie heb gelezen over falend OM/justitie en die volgen een vergelijkbaar patroon. (@Prediker noemt dat ook al.)
Anderzijds: een organisatie als BJZ heeft wel een flinke plicht om zorgvuldig te werken. Ik geloof niet dat ze daaraan hebben voldaan, en de ‘nanana, sliep uit’-toon uit dat feitenrelaas (oa de schuingedrukte opmerkingen) maakt dat bepaald niet beter.
Als dit waar is.. hoeveel meer kinderen zijn er dan nog meer onterecht uit huis geplaatst?…
Krijgt GeenStijl toch gelijk met hun cynische gerant over Jeugdzorg?
@14:
Of in dit geval sprake was van een tunnelvisie weet ik niet (niet dat het me zou verbazen, overigens).
Dat uit het ‘feitenrelaas’ een tunnelvisie spreekt lijkt me tamelijk onvermijdelijk gezien de aard van dit specifieke document. Dat hoeft dus nog niet op een tunnelvisie in het onderzoek te wijzen (kán wel, natuurlijk).
Daarnaast zijn we er met z’n allen medeschuldig aan wanneer/indien dit soort tunnelvisies voorkomen bij Bureau Jeugdzorg.
De gezinsvoogd van het vermoorde Maasmeisje (dat dus niet uit huis werd geplaatst) werd immers strafrechtelijk vervolgd wegens dood door schuld.
Je kunt er vergif op innemen dat die boodschap is aangekomen bij gezinsvoogden. Die gaan nu natuurlijk echt niet meer het risico lopen dat ze een mishandeling over het hoofd zien. Anders staat de maatschappij – afgezien van de uitermate onaangename persoonlijke consequenties – dáárom weer op de achterste benen.
Dus ja (@15), er worden gegarandeerd kinderen onterecht uit huis geplaatst. Maar zo werkt het nu eenmaal: of er worden te veel kinderen uit huis geplaatst of te weinig. Het is immers wel heel utopisch om te denken dat een organisatie precies het juiste aantal uithuisplaatsingen weet te bereiken.
Want ook al is Bureau Jeugdzorg een almachtige, arrogante organisatie, ik garandeer je dat ze inmiddels ook daar met een te krap, deels wegbezuinigd budget hun ’targets’ moeten halen.
Maar wat heeft DIT kind eraan? Ja er zijn fouten gemaakt, flinke, verwijtbare, fouten. Maar is de oplossing dan nu het kind terug te sturen naar de ouders? Ja, dan los je misschien een groot onrecht op, maar je creëert misschien weer een nieuw!
Zat er niet ver naast,wat een zooitje is het bij die organisatie.Prioriteit voor Bureau Jeugzorg is Bureau Jeugdzorg zelf.
https://sargasso.nl/het-gelijk-van-turkije/#comment-798454
@Jeroen Laemers, #8 Feitenrelaas van bureaujeugdzorg
Je maakt een grapje? Ik mis het sarcasme? Zijn feiten nog feiten als de feiten die je niet zo goed uitkomen toevallig zijn weggelaten? Hoe kan een “feitenrelaas” dat VANDAAG is gedateerd eindigen in
Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat aan alle wettelijke vereisten voor een ontheffing van het gezag over de minderjarige is voldaan.
– waarbij “het voorgaande” refereert aan het feit dat de ouders niet zo’n zin hadden om met jeugdzorg samen te werken – als de rechter al IN 2007 stelt
Dat de ouders, naarmate de tijd verstreek, steeds minder bereid waren om met Jeugdzorg samen te werken, kan hen, onder de achteraf bekend geworden feiten en omstandigheden, waartoe het hof verwijst naar het hiervoor onder overweging 7 overwogene, niet worden aangerekend.
Dat is geen feitenrelaas maar broddelwerk. Dit is te zot voor woorden. Tijd dat iemand BJZ tot verantwoording roept. En tijd dat iemand BJZ splitst in een uitvoerende partij en een onderzoekende partij. Want ook die hele opzet is te zot voor woorden.
Het wantrouwen waarmee Jeugdzorg nu tegemoet wordt getreden is opvallend.
We hebben hier te maken met zaken die per definitie gevoelig liggen en conflict oproepen: geen ouder vindt het leuk dat het kind uit huis geplaatst wordt en weinigen gaan daarmee akkoord. Toch zal niemand zeggen dat dit nooit noodzakelijk is. Sterker nog, heel Nederland viel over Jeugdzorg heen toen bleek dat een niet uit huis geplaatst meisje werd vermoord door haar moeder. Jeugdzorg moet dus een balans vinden tussen de belangen van het kind en de wensen van de ouders. Het is onvermijdelijk dat dit niet altijd goed gaat; veel vaker nog bevindt de situatie zich in een grijs gebied waar voor beide kanten wat te zeggen is.
In de volledige serie uitspraken van de rechter valt op dat Jeugdzorg handelt uit een continue ‘niet pluis’ gevoel bij deze ouders, en daarbij waarschijnlijk de grenzen opzoekt van wat mag. Echter, ook is duidelijk dat er waarschijnlijk goede redenen zijn voor dit niet pluis gevoel:
– de mogelijke mishandeling is niet de enige reden voor de oorspronkelijke uithuisplaatsing. Dit wordt door de rechter ook bevestigd.
– De twee weer teruggeplaatste kinderen worden weer opnieuw uit huis geplaatst door de rechter (waarna ze naar Turkije worden gebracht):
De ouders zijn allicht boos op Jeugdzorg. Jeugdzorg heeft fouten gemaakt. De ouders gaan echter ook zeker niet vrijuit, en de rechter beslist uiteindelijk daardoor dat het kind definitief niet teruggeplaatst kan worden.
@16, het ging toch om Savanna, niet het maasmeisje? Maar zelfs dan wordt de vervolging verkeerd uitgelegd. Het ging immers om de zorgvuldigheid van de genomen beslissingen. En de medewerker is vervolgd omdat er op die zorgvuldigheid wel behoorlijk wat was af te dingen, met de dood tot gevolg. (Of het juist is dat die medewerker vervolgd werd – en als enige vervolgd werd – durf ik niet te zeggen.) Maar het is bizar dat BJZ dat framet naar de druk om meer kinderen uit huis te halen, terwijl het vooral gaat om zorgvuldig omgaan met de signalen die er zijn: alle partijen horen, signalen serieus nemen, niet klem komen te zitten in je eigen tunnelvisie.
Wat betreft werkdruk en krappe budgetten en dergelijke: mijn goede voornemen van 2013 is om dat niet meer als excuus te aanvaarden. Zijn de jeugdzorgmedewerkers al begonnen met flinke acties om de werkdruk te verlagen? Zijn er al klokkenluiders naar buiten gekomen die het met hun geweten niet meer in overeenstemming kunnen brengen om zulke ingrijpende beslissingen te nemen zonder de mogelijkheid dit zorgvuldig te doen, wetende dat ze daarmee levens op het spel zetten of kunnen verwoesten?
@Cerridwen, je lijkt hier opzettelijk de situatie verkeerd te willen weergeven. Ten eerste hield Jeugdzorg het verslag waaruit bleek dat de mishandeling er niet was achter. Ten tweede bleek al in een vroeg stadium dat ook de verwaarlozing (de tweede basis van de OTS en uithuisplaatsing) niet correct was. Een ‘niet-pluisgevoel’ is een goede reden om onderzoek te doen, maar het mag natuurlijk nooit de enige basis zijn om kinderen uit huis te houden. (Het onderzoek dat daar op had moeten volgen (al in een vroeg stadium, dus niet pas 2006/2007) heeft bovendien niet plaats gevonden. Tenminste, zelfs BJZ meldt dit niet in hun ‘feitenrelaas’ en dat zou wel in hun belang zijn.)
De rechter heeft al in 2007 aangegeven dat er dusdanig veel is foutgegaan dat hij kon begrijpen dat de ouders niet meer mee wilden werken. De tweede uithuisplaatsing vond daarna plaats. In een context dus van een BJZ dat eerst al onbetrouwbaar was in de ontlastende verklaring en diverse andere zaken, en daarna *niet* mee heeft gewerkt aan de terugkeer van hun eigen zoontje. In dat licht lijkt het mij volkomen logisch dat de ouders hun kinderen niet meegeven aan een instantie die meermalen onbetrouwbaar is gebleken.
@21: Je hebt een veel te naïef beeld van in hoeverre het mogelijk is altijd de juiste beslissingen te nemen. Er blijft gewoon een stevige dosis onzekerheid bestaan over wat het beste is voor het kind (vergis je niet, een beslissing tot uithuisplaatsing wordt niet lichtvaardig genomen, aangezien dit ook nadelig is voor het kind), en gegeven die onzerheid is het goed voorstelbaar de mediastorm rondom het Maasmeisje leidt tot snellere uithuisplaatsing. Better safe than sorry.
Van een vriendin die voogd is geweest weet ik zeker dat de werkdruk hoog is. Er is geen tijd om altijd alle tijd beschikbaar te stellen die nodig is voor een perfecte beslissing. Zeker in combinatie met werknemers met veel empathie en verantwoordelijkheidsgevoel leidt dat tot problemen.
Ik pleit Jeugdzorg niet vrij, begrijp me niet verkeerd. Het stoort mij alleen dat er zo snel geoordeeld wordt over situaties die per definitie uiterst complex zijn, zowel feitelijk als moreel.
@21:
Je hebt gelijk, geloof ik. Ik zal de twee wel door elkaar hebben gehaald.
Wat moeten ze bij Jeugdzorg dan, helemaal geen beslissingen meer nemen? Minder beslissingen? Waar gaat dat op uitdraaien, denk je?
Maar goed, het is ook weer niet mijn bedoeling om Jeugdzorg te gaan verdedigen. Wie weet heeft een gezinsvoogd in dit concrete geval wel bewust dat ontlastende rapport achtergehouden. En dat is, zoals ook jij eerder aangaf, serieuze shit.
Ik vond het alleen nogal dubieus om Jeugdzorg nu opeens als de grote veroorzaker van al het kwaad af te gaan schilderen – en dat in eerste instantie alleen op basis van een verhaal van de advocaat van de familie.
@22: Ik noem expliciet dat Jeugdzorg de fout is in gegaan, dat bestrijd ik ook niet. Ik probeer alleen aan te geven dat dat niet het hele verhaal is, dat er in het hele dossier gegronde redenen zijn om te twijfelen aan de opvoedkundige capaciteiten van de ouders (dat doet de rechter immers ook meermalen) en dat het ook het gebrek aan medewerking van de ouders is (leggen gerechtelijke uitspraken naast zich neer) dat er uiteindelijk voor zorgt dat Yunus definitief bij de pleegouders blijft.
Dit ben ik tot nu toe nergens tegengekomen. In 2007 bevestigd de rechter impliciet dat er in 2004 een situatie was die tot uithuisplaasing leidde, maar die in 2007 niet meer aan de orde was. Daarnaast blijkt uit het feit dat er opnieuw reden is de andere kinderen uit huis te plaatsen dat er toch ook structurele problemen zijn.
Je begrijpt mijn punt niet goed. Het gaat hier niet om de weigering van de ouders tot meewerken (dat kan verklaard worden door de geschiedenis met Jeugdzorg), maar uit het feit dat dit nodig was. Jeugdzorg heeft klaarblijkelijk overtuigende aanwijzingen overlegd aan de rechter dat dit nodig was en deze beoordeelt de situatie als ‘zeer ernstig’.
In de volgende uitspraken blijkt dat de ouders geen inzicht tonen in wat er nodig is om hun zoontje terug te krijgen. De rechter gelast meerdere malen een onderzoek om de terugkeer te onderzoeken, maar de ouders werken niet mee. Omdat er twijfels zijn over de ouders kan de rechter niet anders dan het kind definitief bij de pleegouders laten.
@25, de volkskrant zegt er dit over:
De rechter dit:
Samengevat: in 2004 was er sprake van een behoorlijk moeilijke situatie, waarbij het duidelijk niet goed ging met de moeder en het gezin. Van de directe gevaren die geclaimd waren (mishandeling en verwaarlozing) was achteraf echter geen sprake. (En jeugdzorg wist dit, maar hield dit achter.)
Daarnaast voerde Jeugdzorg aan dat de moeder niet pver voldoende capaciteiten beschikte. Dit is echter nooit onderzocht en dus nooit bevestigd, en de rechter stelt expliciet dat er geen basis is om aan te nemen dat de ouders de vereiste zorg en opvoeding kunnen bieden.
De voortduring van de zorgen van jeugdzorg over de thuissituatie is dus niet onderbouwd en nooit onderbouwd geweest.
Jij schrijft verder:
Dit is incorrect. De definitieve uithuisplaatsing wordt vooral veroorzaakt door het tijdsverloop, en dat wordt weer veroorzaakt door BJZ, omdat zij simpelweg niets ondernemen om terugkeer mogelijk te maken. Het is BJZ die als eerste een duidelijke uitspraak van de rechter negeert en saboteert.
Over de latere zaken zou ik graag de volledige uitspraken lezen.
Maar in de tussentijd dienen we toch in de gaten te houden dat hier een officiele instantie loopt te sjoemelen en te saboteren en dat is niet aanvaardbaar voor een dergelijke instantie. We moeten eisen dat BJZ haar werk zorgvuldig doet. Wat de ouders ook hebben gedaan – het is niet aanvaardbaar als Jeugdzorg eigen rechter kan spelen door besluiten naast zich neer te leggen. En daarmee zijn ze in een andere positie dan de ouders, want die hebben niet dezelfde morele plicht. De ouders mogen gekwetst, egoistisch of slordig zijn – dat is alleen voor henzelf en hun eigen kinderen nadelig. Jeugdzorg mag dat niet zijn, zij hebben een grotere verplichting. (Zoals politie/OM een grotere verplichting hebben om aan zorgvuldige waarheidsvinding te doen dan een individuele verdachte.) “Jamaar zij deden het ook” snijdt dus geen hout.
@26: je negeert opzichtig het feit dat de oudere kinderen later opnieuw door de rechter uit huis zijn geplaatst, vanwege een ‘zeer ernstige’ situatie.
Dat is jammer, want verder ben ik het in grote lijnen wel met je eens, jeugdzorg mag als overheidsinstantie geen informatie achterhouden die de beslissing van de rechter over de uithuisplaatsing kan beïnvloeden.
Het blijft een lastig dilemma voor Jeugdzorg, en het zou goed zijn als mensen zich zouden realiseren dat dit een dilemma is: een kind terug sturen naar ouders waarover je serieuze twijfels hebt dat ze goed voor het kind kunnen zorgen? Jeugdzorg is er uiteindelijk voor het kind, niet voor de ouders.
. Dit is wel degelijk correct, lees de uitspraken van de rechter door jeugdzorg op een rij gezet maar na. In 2007 is Jeugdzorg op de vingers getikt. Terugkeer moet worden bekeken. Hiervoor is echer een onderzoek nodig naar de capaciteiten van de ouders waar zij keer op keer aan weigeren mee te werken (vanaf 2006 al). Daardoor verloopt er tijd, inderdaad, en daardoor besluit de rechter vanaf 2010 dat het kind definitief bij de pleegouders blijft. Jeugdzorg stuurt daar op aan, inderdaad, maar dat is op zich hun taak als ze dat in het belang van het kind vinden.
Dit is niet ‘ja maar, zij deden het ook’, maar een constatering dat de ouders niet datgene gedaan hebben wat noodzakelijk was om de rechter te overtuigen dat het kind bij hen op een goede plaats was. Ik kan best begrijpen dat de ouders niet wilden meewerken aan een in hun ogen ongetwijfeld vernederend onderzoek, maar handig was het niet.
Wat betreft de oorspronkelijk uithuisplaatsing, jouw quote bevestigd precies wat ik al zei: de oorspronkelijke situatie was zo problematisch dat ondertoezichtstelling aan de orde was, maar die omstandigheden duurden in 2007 niet meer voort. Daarvoor is Jeugdzorg op de vingers getikt, niet vanwege de oorspronkelijke uithuisplaatsing.
@27: dat negeer ik niet maar het doet over de gang van zaken tot en met 2007 (toen de rechter besloot tot terugplaatsing, en de diverse fouten van BJZ erkende) niet ter zake omdat dat toen niet aan de orde was. De rechter in 2007 WEL van mening dat de ouders de juiste plek waren voor Yunuz. Zij hoefden dus op dat moment niemand te overtuigen.
Vervolgens komt er ruim een jaar later weer een probleem. Ik ben daar redelijk argwanend over. BJZ was immers niet meer een onafhankelijke partij op dat moment, en die klacht kwam hen buitengewoon goed uit. De precieze uitspraak ken ik niet en ik kan dus niet beoordelen in hoeverre de rechter die belangenverstrengeling kritisch heeft onderzocht/meegewogen. Maar relevant is dat op het moment dat de terugplaatsing plaats had moeten vinden, dit nog niet speelde.
De rechter oordeelt in 2007 dat hij de weigering om medewerking te verlenen begrijpt, en oordeelt dat dat onderzoek niet meer nodig is. Het is BJZ die de boel dan vertraagt door de terugplaatsing toch niet in gang te zetten.
@28:
Jij suggereert hier dat het BJZ te doen was om Yunus bij zijn pleegouders te houden, in plaats van oprechte bezorgdheid om de kinderen die nog thuis woonden en waarschijnlijk nog steeds onder toezicht stonden. Dat vind ik kwalijk.
Er is wat mij betreft een groot verschil tussen beslissingen nemen op basis van een verkeerde analyse van de situatie (de zorgen om de situatie van de kinderen waren misschien onterecht) en moedwillig uithuisplaatsingen fabriceren om een kind maar niet terug te hoeven sturen naar de biologische ouders. Van dit laatste is absoluut geen bewijs, en wat betreft de situatie in 2008 is er ook geen bewijs van het eerste.
De discussie gaat ook over de definitieve uithuisplaatsing in 2010 en over de onderliggende vraag: was het oorspronkelijke gezin van Yunus nu wel of niet een veilige plaats voor hem. Voor beide vragen zijn de uithuisplaatsingen in 2008 natuurlijk uitermate relevant.
Dat gaat dus over de oudere kinderen, en uitdrukkelijk niet over Yunus. De oudere kinderen zijn dan ook na 2007 teruggeplaatst. De rechter zegt juist dat er ook onderzoek moet komen naar de terugplaatsing van Yunus, die geen onderwerp is van de rechtzaak in 2007.
Je zou je kunnen afvragen of je de beschikbare informatie niet met een te bevooroordeelde blik leest.
@15: Hoho, in dit geval is Geenstijl het volledig eens met jeugdzorg. In dit geval zijn de Toerken de gebeten hond en is er geen kwaad woord van GS over jeugdzorg -in dit specifieke geval- te lezen (tot op dit moment iig). Het geeft wel aan waar hun prioriteiten liggen.
@29, inderdaad, ik geloof niet zomaar in de objectiviteit of goede bedoelingen van jeugdzorg. Zoals ik ook schreef in #14.
Het onderzoek dat nog moest komen was een ander: over terugplaatsing (niet over de kwaliteit van de ouders.) Maar ik vraag me af of het volledige vonnis van 2010 bekend is? De advocaat en jeugdzorg geven nogal verschillende lezingen…
@31: het overzicht waar #8 naar linkt bevat veel informatie. Enkele voor jou relevante quotes:
Hier werken de ouders dus niet aan mee, waardoor Yunus niet teruggeplaatst wordt:
Uiteindelijk oordeelt het hof in hoger beroep begin 2012:
Tot slot:
“inderdaad, ik geloof niet zomaar in de objectiviteit of goede bedoelingen van jeugdzorg.”
Het probleem is dat je verder gaat dan dat: je neemt bij voorbaat aan dat jeugdzorg slechte bedoelingen heeft. Daarbij negeer je feiten die in het nadeel van de ouders zijn.
Laat ik kijken hoe ver ik gaan kan.
Lekker zielig. Fijn medelijden hebben. Niets is zo verschrikkelijk of er is iets dat gruwelijker is. Een homoseksueel kind dat op oneigenlijke gronden wordt weggehaald bij de ouders en vervolgens in een kersvers islamitisch pleeggezin wordt geplaatst, bijvoorbeeld. Zou er ergens redding zijn? Mensen zullen zeggen: “Daar gaat hij. Het leven is niet eenvoudig”. Maar je krijgt er twintig jaar later wel weer mooie literatuur van.
Wij laten ons door niets ontmoedigen. Veeleer worden we door kleine en grote tegenslagen gelouterd. Tom te tom tom, tom te tom. Het gaat slecht, verder gaat het goed.
@33
Heb je die ook, homoseksuele peuters en kleuters ?
@34 ja, http://www.welingelichtekringen.nl/liefde-2/163364/ik-weet-dat-je-homo-bent-sinds-je-6e-liefdevol-briefje-van-een-vader-wordt-viraal.html
@35
Nee. Seksuele aantrekking en voorkeur komen met de puberteit. “Ik heb altijd al geweten dat je homo was” zoals die vader schrijft is achteraf gelul.
zelf geen kinderen zeker?