Deze boeken laten (weer eens) zien dat bezuinigen om uit een crisis te komen een slechte weg is en dat het afwijzen van de omgekeerde weg op sprookjes is gebaseerd.
De vraag waarom met name politici dan in deze sprookjes blijven geloven blijft helaas niet te beantwoorden.
De bespreker (niemand minder dan Paul Krugman) geeft een (in mijn ogen) prima verklaring waarom zo veel mensen in het bezuinigingssprookje blijven geloven:
Everyone loves a morality play. “For the wages of sin is death” is a much more satisfying message than “Shit happens.” We all want events to have meaning.
When applied to macroeconomics, this urge to find moral meaning creates in all of us a predisposition toward believing stories that attribute the pain of a slump to the excesses of the boom that precedes it—and, perhaps, also makes it natural to see the pain as necessary, part of an inevitable cleansing process. When Andrew Mellon told Herbert Hoover to let the Depression run its course, so as to “purge the rottenness” from the system, he was offering advice that, however bad it was as economics, resonated psychologically with many people (and still does).
@2: Wat Krugman zegt is ongeveer gelijk aan de reden dat sommige mensen gelovig zijn: “we all want events to have meaning”. Maar ik vind dat weinig overtuigend – het is me te makkelijk om het gebrek aan rationaliteit de schuld te geven.
The just-world hypothesis (or just-world fallacy) is the cognitive bias that human actions eventually yield morally fair and fitting consequences, so that, ultimately, noble actions are duly rewarded and evil actions are duly punished. […]
The fallacy popularly appears in the English language in various figures of speech, which often imply a negative reprisal of justice, such as: “You got what was coming to you,” “What goes around comes around,” and “You reap what you sow.” This phenomenon of this fallacy has been widely studied by social psychologists since Melvin J. Lerner conducted seminal work on the belief in a just world in the early 1960s.
#6
pedro
Een overheid is afhankelijk van belastinginkomsten, en gaat schulden aan om bepaalde zaken te bekostigen, waarbij er van uit wordt gegaan, dat bij een groeiende economie de belastingopbrengsten toe nemen, waardoor die schulden betaalbaar zijn. Als de economie tegen zit, lijkt het dan op het eerste gezicht ook verstandig om te bezuinigen, net zoals op persoonlijk niveau, maar de analogie met de eigen portemonnee is daar al lang opgehouden, want dat bezuinigen leidt tot een daling van de belastinginkomsten, waardoor de schulden juist nog moeilijker te betalen zijn. In een gezin daalt het inkomen niet, als er bezuinigd wordt: daar helpt het dus om te bezuinigen, maar ik denk dat nog maar weinig mensen zouden bezuinigen, als de werkgever het loon verlaagt, omdat het gezin door te bezuinigen met minder geld toe kan.
@6: ook op huishoudniveau is het overigens niet altijd handig om te bezuinigen op onderhoud als de schade van achterstallig onderhoud te groot is. En die analogie is zeker ook van toepassing op een deel van de overheidsbeslissingen.
@4: Krugman presenteer wel degelijk ook een andere invalshoek:
“So is the austerian impulse all a matter of psychology? No, there’s also a fair bit of self-interest involved. As many observers have noted, the turn away from fiscal and monetary stimulus can be interpreted, if you like, as giving creditors priority over workers. Inflation and low interest rates are bad for creditors even if they promote job creation; slashing government deficits in the face of mass unemployment may deepen a depression, but it increases the certainty of bondholders that they’ll be repaid in full. I don’t think someone like Trichet was consciously, cynically serving class interests at the expense of overall welfare; but it certainly didn’t hurt that his sense of economic morality dovetailed so perfectly with the priorities of creditors.”
Het is me niet duidelijk of Krugman het netjes wil houden, of lijdt aan een zekere arrogantie, veronderstellende dat hij een stuk slimmer is dan Trichet, maar het lijkt mij wat naief. Ik acht namelijk de mogelijkheid dat het gaat om “consciously, cynically serving class interests at the expense of overall welfare” WEL levensgroot aanwezig.
Het gemak waarmee iedereen (ook hier) zich zo slim acht om te kunnen stellen dat economen eigenlijk maar wat lullen, is wat merkwaardig, temeer daar dat argument blind maakt voor de gewiekste manipulatie die mogelijk is, voor zover ze wel weten hoe het balletje rolt.
@9: Bij GoldmanSachs denken ze wel zo, maar Trichet is niet meer dan hun nuttige idioot. Anders was hij wel grootverdiener geweest bij Goldman ipv veredeld ambtenaartje.
@10: In 1993 werd hij president van de Banque de France, de Franse Centrale Bank. In deze functie werd hij door Frankrijk naar voren geschoven als eerste president van de directie van de Europese Centrale Bank, maar tot ongenoegen van Frankrijk hadden de andere Europese landen een voorkeur voor de Nederlander Wim Duisenberg. http://nl.wikipedia.org/wiki/Jean-Claude_Trichet
Ja, dat is de manier waarop de multinationals hun kneusjes lozen. Zo is Bolkstein ook in de politiek beland. En als je niet uitkijkt, dan eindig je als burgemeester van een provincieplaatsje.
Gelukkig zijn wij allemaal zo slim dat we weten dat de keizer geen kleren draagt en de voorspellingen van de weerman ook nooit uitkomen. Slim genoeg om allemaal burgermeester te worden.
Op zijn minst!
#12
objectief
@11:
Je kunt natuurlijk een heel andere reden veronderstellen waarom Bolkestein in de politiek belandde.
De vorige Shell topman zit in een NATO strategie commissie.
#13
Gladiool
@11: ‘Gelukkig zijn wij allemaal zo slim dat we weten dat de keizer geen kleren draagt…’
En gelukkig weet ík dat de kiezer geen kleren draagt ;-)
Reacties (14)
Deze boeken laten (weer eens) zien dat bezuinigen om uit een crisis te komen een slechte weg is en dat het afwijzen van de omgekeerde weg op sprookjes is gebaseerd.
De vraag waarom met name politici dan in deze sprookjes blijven geloven blijft helaas niet te beantwoorden.
@1:
De bespreker (niemand minder dan Paul Krugman) geeft een (in mijn ogen) prima verklaring waarom zo veel mensen in het bezuinigingssprookje blijven geloven:
@1: Gewoon geen sjoege, zou het dat zijn?
@2: Wat Krugman zegt is ongeveer gelijk aan de reden dat sommige mensen gelovig zijn: “we all want events to have meaning”. Maar ik vind dat weinig overtuigend – het is me te makkelijk om het gebrek aan rationaliteit de schuld te geven.
@4:
Het gebrek aan rationaliteit zit soms diep:
Een overheid is afhankelijk van belastinginkomsten, en gaat schulden aan om bepaalde zaken te bekostigen, waarbij er van uit wordt gegaan, dat bij een groeiende economie de belastingopbrengsten toe nemen, waardoor die schulden betaalbaar zijn. Als de economie tegen zit, lijkt het dan op het eerste gezicht ook verstandig om te bezuinigen, net zoals op persoonlijk niveau, maar de analogie met de eigen portemonnee is daar al lang opgehouden, want dat bezuinigen leidt tot een daling van de belastinginkomsten, waardoor de schulden juist nog moeilijker te betalen zijn. In een gezin daalt het inkomen niet, als er bezuinigd wordt: daar helpt het dus om te bezuinigen, maar ik denk dat nog maar weinig mensen zouden bezuinigen, als de werkgever het loon verlaagt, omdat het gezin door te bezuinigen met minder geld toe kan.
@6: ook op huishoudniveau is het overigens niet altijd handig om te bezuinigen op onderhoud als de schade van achterstallig onderhoud te groot is. En die analogie is zeker ook van toepassing op een deel van de overheidsbeslissingen.
@1:
Omdat ze dom zijn.
@4: Krugman presenteer wel degelijk ook een andere invalshoek:
“So is the austerian impulse all a matter of psychology? No, there’s also a fair bit of self-interest involved. As many observers have noted, the turn away from fiscal and monetary stimulus can be interpreted, if you like, as giving creditors priority over workers. Inflation and low interest rates are bad for creditors even if they promote job creation; slashing government deficits in the face of mass unemployment may deepen a depression, but it increases the certainty of bondholders that they’ll be repaid in full. I don’t think someone like Trichet was consciously, cynically serving class interests at the expense of overall welfare; but it certainly didn’t hurt that his sense of economic morality dovetailed so perfectly with the priorities of creditors.”
Het is me niet duidelijk of Krugman het netjes wil houden, of lijdt aan een zekere arrogantie, veronderstellende dat hij een stuk slimmer is dan Trichet, maar het lijkt mij wat naief. Ik acht namelijk de mogelijkheid dat het gaat om “consciously, cynically serving class interests at the expense of overall welfare” WEL levensgroot aanwezig.
Het gemak waarmee iedereen (ook hier) zich zo slim acht om te kunnen stellen dat economen eigenlijk maar wat lullen, is wat merkwaardig, temeer daar dat argument blind maakt voor de gewiekste manipulatie die mogelijk is, voor zover ze wel weten hoe het balletje rolt.
@9: Bij GoldmanSachs denken ze wel zo, maar Trichet is niet meer dan hun nuttige idioot. Anders was hij wel grootverdiener geweest bij Goldman ipv veredeld ambtenaartje.
@10: In 1993 werd hij president van de Banque de France, de Franse Centrale Bank. In deze functie werd hij door Frankrijk naar voren geschoven als eerste president van de directie van de Europese Centrale Bank, maar tot ongenoegen van Frankrijk hadden de andere Europese landen een voorkeur voor de Nederlander Wim Duisenberg.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jean-Claude_Trichet
Ja, dat is de manier waarop de multinationals hun kneusjes lozen. Zo is Bolkstein ook in de politiek beland. En als je niet uitkijkt, dan eindig je als burgemeester van een provincieplaatsje.
Gelukkig zijn wij allemaal zo slim dat we weten dat de keizer geen kleren draagt en de voorspellingen van de weerman ook nooit uitkomen. Slim genoeg om allemaal burgermeester te worden.
Op zijn minst!
@11:
Je kunt natuurlijk een heel andere reden veronderstellen waarom Bolkestein in de politiek belandde.
De vorige Shell topman zit in een NATO strategie commissie.
@11: ‘Gelukkig zijn wij allemaal zo slim dat we weten dat de keizer geen kleren draagt…’
En gelukkig weet ík dat de kiezer geen kleren draagt ;-)
@12: Als je de discussie had gevolgd, dan zou je (misschien) in de gaten hebben dat ik daar Martijn op de hak neem.
Tip: begin bij @9