“Unsustainable” slaat alleen op de watervoorziening, dunkt me. Als je dat op een duurzame manier oplost, lijkt boeren in de woestijn me een prima plan. Energie genoeg. Waar blijven de enorme solarpowered desalinatie-installaties? Waar blijven de waterdamp-dichte boerderijen? Indoor oases willen we. Volklatsen die woestijn nu de oliedollars nog binnenstromen; straks is het te laat, prutsers!
Niet echt nieuws en het beperkt zich bepaald niet tot de Golfstaten. “Since 2004, nearly 10,000 square miles of land across Ethiopia, Ghana, Madagascar, Mali and Sudan has been leased to overseas investors; in the first half of 2009, an area equivalent in size to all the arable land in Europe was leased across the world to investors from developed world economies. New deals are occuring every week: in the last few days there have been agreements between Nigeria and Thailand over rice production, and talks between Saudi Arabia and African nations to develop farmland, to add to Saudi’s multimillion investments in the Philippines.” http://www.badidea.co.uk/2009/12/chasing-the-third-world-farmland-bubble/
In principe hebben de twee landen die een contract sluiten er beide voordeel van. Het voedsel ontvangende land krijgt dat goedkoper en onder stabielere omstandigheden dan het op de wereldmarkt kan krijgen, het andere land wordt technisch ontwikkeld en ook daar speelt het argument van een stabiele handelsrelatie.
Maar het voorbeeld van Madagaskar laat zien dat leasen van landbouwgrond in het buitenland een tricky business is. Politiek opportunisme kan een plan zo de grond in boren. Daarom is de zorg voor een stabiele politieke situatie in met name het voedsel producerende land belangrijk. Daarom is democratie belangrijk. Dan kunnen de noodzakelijke lobby-activiteiten gespreid worden over een groot aantal deelnemers en zijn die niet slechts beperkt tot een kleine elite, die altijd politieke instabiliteit in zich draagt.
Reacties (12)
“Unsustainable” slaat alleen op de watervoorziening, dunkt me. Als je dat op een duurzame manier oplost, lijkt boeren in de woestijn me een prima plan. Energie genoeg. Waar blijven de enorme solarpowered desalinatie-installaties? Waar blijven de waterdamp-dichte boerderijen? Indoor oases willen we. Volklatsen die woestijn nu de oliedollars nog binnenstromen; straks is het te laat, prutsers!
Nou, bijvoorbeeld in Saoedi-Arabië, de Arabische Emiraten en Australië
Als ik in de Golfstaten woonde zou ik verhuizen naar een plek waar wel planten groeien.
De geschiedenis leert dat er weinig groeit in woestijnen.
Het is niet altijd woestijn geweest.
Het is ooit zeebodem geweest.
Bedankt voor de link. Ik leer daar “In de Verenigde Staten en Australië wordt de woestijn intensief gebruikt voor landbouw.”
Je moet vruchtbaar maken woestijn als een schaafwond zien: genezing begint aan de randen enzovoorts enz.
En die gast dan die hele berggebieden in China hercultiveerd? (hoewel daar de oorzaak ligt in monocultuur/ afgrazen)
Waar moet je anders golfen?
aan de andere kant is het grootste ‘green desert’ project vakkundig de vernieling in gesaboteerd…
http://www.greenprophet.com/2010/06/libya-pivot-irrigation/
Niet echt nieuws en het beperkt zich bepaald niet tot de Golfstaten. “Since 2004, nearly 10,000 square miles of land across Ethiopia, Ghana, Madagascar, Mali and Sudan has been leased to overseas investors; in the first half of 2009, an area equivalent in size to all the arable land in Europe was leased across the world to investors from developed world economies. New deals are occuring every week: in the last few days there have been agreements between Nigeria and Thailand over rice production, and talks between Saudi Arabia and African nations to develop farmland, to add to Saudi’s multimillion investments in the Philippines.” http://www.badidea.co.uk/2009/12/chasing-the-third-world-farmland-bubble/
In Madagascar was het mede oorzaak van een succesvolle opstand: http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/7952628.stm
In principe hebben de twee landen die een contract sluiten er beide voordeel van. Het voedsel ontvangende land krijgt dat goedkoper en onder stabielere omstandigheden dan het op de wereldmarkt kan krijgen, het andere land wordt technisch ontwikkeld en ook daar speelt het argument van een stabiele handelsrelatie.
Maar het voorbeeld van Madagaskar laat zien dat leasen van landbouwgrond in het buitenland een tricky business is. Politiek opportunisme kan een plan zo de grond in boren. Daarom is de zorg voor een stabiele politieke situatie in met name het voedsel producerende land belangrijk. Daarom is democratie belangrijk. Dan kunnen de noodzakelijke lobby-activiteiten gespreid worden over een groot aantal deelnemers en zijn die niet slechts beperkt tot een kleine elite, die altijd politieke instabiliteit in zich draagt.