Iedereen moet maar eten wat ie niet kan laten staan, zou mijn insteek zijn. Maar betaal dan ook zelf voor de gevolgen van je verslaving. Tax op alcohol en tax op tabak bestaat al. Doe ook maar tax op vet, suiker en zout. En voor het een wirwar van accijnzen wordt, die de politiek zal misbruiken om elders tekorten weg te werken: voer naast de btw op elk product één tax in, waarin de op de maatschappij afgewentelde schade wordt gecompenseerd (niet meer, niet minder). Voor veel producten zal die tax dus 0 zijn. Maar voor “genotsmiddelen” als boven genoemd niet.
#2
Erik
@1: “de op de maatschappij afgewentelde schade” is volgens jou dus alleen gezondheidsschade? Je zou volgens mij dan ook alle andere ‘verborgen subsidies’ moeten meerekenen. Een groot deel daarvan zit niet in de gevolgen van het gebruik van een produkt, maar in produktiekosten die op de samenleving worden afgewenteld (infrastruktuur, afvalverwerking, landschapsvervuiling etc.; ook gezondheidsklachten bij omwonenden van een fabriek, varkensstal of Q-koorts-houderij).
#3
Inje
Altijd zuur als belasting misbruikt wordt om het gedrag van consumenten te beinvloeden. Iedereen heeft recht op z’n eigen verslaving, eetgewoontes en consumentengedrag. Zonder inmenging. Wel ben ik het ermee eens dat productiekosten zoals @2 ze beschrijft onderdeel zijn van een eerlijke kostprijs. Maar niet kunstmatig de prijs verhogen omdat het nou eenmaal niet gezond voor je is.
Iedereen heeft recht op z’n eigen verslaving, eetgewoontes en consumentengedrag. Zonder inmenging.
Dat lijkt me niet. Er is een algemeen belang gediend met een goede gezondheid van de Nederlander. Dat is goed voor de economie en houdt de zorgkosten laag.
#5
Inje
@4
Dus dat algemeen belang gaat ten koste van mijn vrijheid?
#6
Jonas
Ze kunnen betere wetgeving hebben op de voedselmiddelenindustrie. Dat bureaucratische gezeur met belastingen of andere middelen. Dat mag de burger weer doen. Ik zie in de overheid een instantie die zaken kan stimuleren en foute zaken aanpakt, dus ook de vetindustrie. En met wetgeving die producenten direct aanpakt. Dat zal wel van invloed op de markt zijn. Volgens onze libertaire huiseconoom Sander_1585 bestaat die toch al niet.
@5: Dat is wel de algemene regel in de liberale democratie. De grens van de persoonlijke vrijheid is waar hij de vrijheid van anderen beperkt.
@6: Direct aanpakken kan met verboden – maar dat is ingrijpender dan belasten – of met heffingen en die rekenen ze weer door aan de consument, dus dat is lood om oud ijzer.
@4 Ja, maar het komt ten goede aan de vrijheid van anderen. Het moeilijke is in dit soort gevallen meestal om te bepalen waar de vrijheid van het individu eindigt en vrijheid in het algemeen ( dus die van de samenleving ) begint.
#9
Inje
@7
je stelt het algemeen belang gelijk aan vrijheid van anderen. Dat is heel gevaarlijk. Dan krijg je dus de tyrannie van de meerderheid.
”. Er is een algemeen belang gediend met een goede gezondheid van de Nederlander”
en dan
“De grens van de persoonlijke vrijheid is waar hij de vrijheid van anderen beperkt”
@7: Het algemeen belang is niet altijd het belang van de meerderheid. Het zou in dit geval zo maar kunnen dat een meerderheid van de Nederlanders overgewicht heeft (het is in ieder geval een grote minderheid.)
Wat je er verder nog over kan zeggen:
– De immer stijgende zorgpremie hangt voor een niet onaanzienlijk deel samen met de toename van overgewicht. Het vrij te besteden inkomen van de Nederlander wordt dus zo beïnvloed.
– Het is maar de vraag in hoeverre sprake is van vrije keus. Uit het artikel blijkt al dat er economische druk is om ongezond te eten en dan is het ook nog min of meer verslavend.
– Een accijns verbiedt niet, maar stuurt alleen. De keuze is vaak: niets doen, een verbod of financiële sturing.
#11
Erik
@7: “De grens van de persoonlijke vrijheid is waar hij de vrijheid van anderen beperkt.”
Dat doet die vrijheid al zodra ik op zaterdagmiddag het laatste volkorenbrood uit het schap pak of als ik de straat oversteek zodat een auto even moet wachten. Als je het zo absoluut stelt, kun je dit argument ook gebruiken om te pleiten voor camera’s op iedere straathoek.
Het zou moeten gaan om het evenwicht tussen mijn persoonlijke vrijheid en die van ieder ander individu (zowel in direkte zin, als indirekt via het algemeen belang). Daarbij zullen beide vrijheden worden begrensd.
#12
Rob
Op nu.nl staat nu ook een artikel over de oermens in ons die ons beweegt tot overconsumptie. De gedachte dat we überhaupt vrij zijn om ons voedingspatroon te bepalen is dan nogal aan inflatie onderhevig.
Verder wordt er in deze discussie vergeten dat er een flinke groep mensen bestaat die nog veel minder controle kunnen uitoefenen op de inname van voedingsstoffen, namelijk de kinderen. Deze groep wordt steeds dikker en een verkeerd voedingspatroon op jonge leeftijd is een garantie voor problemen op latere leeftijd. Veel ouders zijn blijkbaar niet in staat om kinderen in gezondheid te laten opgroeien.
Het lijkt mij dan ook gewenst dat ouders een handje worden geholpen door een gezonde keuze de makkelijke keuze te maken en daarvoor mag gerust een prijsstimulans worden gebruikt. Wat precies effectief is, dat mag de wetenschap uitzoeken. Maar die zogenaamde vrijheid van de volwassen consument leidt tegelijk tot het vervetten van de jeugd.
#13
Jonas
Dus het zou beter zijn als de burger moet betalen voor extra vette gehaktballen en cigaretten, zodat dat dat geld naar de overheid gaat , die het hopelijk weer kan gebruiken voor het bestrijden van de consequenties.
Want de extra heffingen aan de fabrikant worden in de prijs doorberekend aan de consument. Dat vind ik beter, want die doen anders niets. De prijs wordt met extra heffingen ook betaald door de burger.
Heffingen kunnen voor bepaalde tijd gelden, weer afgeschaft worden. Structurele veranderingen kunnen het eetpatroon van de burger veranderen, daar gaat het mij meer om.
#14
Jonas
Bij algemeen belang en particulier belang gaat het veel om de burger die geld heeft. Bijvoorbeeld in ruimtelijke ordening zijn de woningeigenaars altijd bang voor woningwaardedaling en genoeg georganiseerd om de politieke besluitvorming te traineren. Juridische kennis, netwerk, organisatorische vaardigheden en kapitaal. Dat zie je in een achterstandswijk weinig tot niet. Zij krijgen eerder een opvanghuis voor zwervers, alleen de woningeigenaars waren sterk tegen, de anderen hadden dat ze maar moesten slikken, want ze worden niet serieus genomen. Blij dat we een regering krijgen die de sterkeren nog meer gaan steunen en vrijheid geven. Want zij hebben het zo nodig.
Reacties (14)
Iedereen moet maar eten wat ie niet kan laten staan, zou mijn insteek zijn. Maar betaal dan ook zelf voor de gevolgen van je verslaving. Tax op alcohol en tax op tabak bestaat al. Doe ook maar tax op vet, suiker en zout. En voor het een wirwar van accijnzen wordt, die de politiek zal misbruiken om elders tekorten weg te werken: voer naast de btw op elk product één tax in, waarin de op de maatschappij afgewentelde schade wordt gecompenseerd (niet meer, niet minder). Voor veel producten zal die tax dus 0 zijn. Maar voor “genotsmiddelen” als boven genoemd niet.
@1: “de op de maatschappij afgewentelde schade” is volgens jou dus alleen gezondheidsschade? Je zou volgens mij dan ook alle andere ‘verborgen subsidies’ moeten meerekenen. Een groot deel daarvan zit niet in de gevolgen van het gebruik van een produkt, maar in produktiekosten die op de samenleving worden afgewenteld (infrastruktuur, afvalverwerking, landschapsvervuiling etc.; ook gezondheidsklachten bij omwonenden van een fabriek, varkensstal of Q-koorts-houderij).
Altijd zuur als belasting misbruikt wordt om het gedrag van consumenten te beinvloeden. Iedereen heeft recht op z’n eigen verslaving, eetgewoontes en consumentengedrag. Zonder inmenging. Wel ben ik het ermee eens dat productiekosten zoals @2 ze beschrijft onderdeel zijn van een eerlijke kostprijs. Maar niet kunstmatig de prijs verhogen omdat het nou eenmaal niet gezond voor je is.
@3:
Dat lijkt me niet. Er is een algemeen belang gediend met een goede gezondheid van de Nederlander. Dat is goed voor de economie en houdt de zorgkosten laag.
@4
Dus dat algemeen belang gaat ten koste van mijn vrijheid?
Ze kunnen betere wetgeving hebben op de voedselmiddelenindustrie. Dat bureaucratische gezeur met belastingen of andere middelen. Dat mag de burger weer doen. Ik zie in de overheid een instantie die zaken kan stimuleren en foute zaken aanpakt, dus ook de vetindustrie. En met wetgeving die producenten direct aanpakt. Dat zal wel van invloed op de markt zijn. Volgens onze libertaire huiseconoom Sander_1585 bestaat die toch al niet.
@5: Dat is wel de algemene regel in de liberale democratie. De grens van de persoonlijke vrijheid is waar hij de vrijheid van anderen beperkt.
@6: Direct aanpakken kan met verboden – maar dat is ingrijpender dan belasten – of met heffingen en die rekenen ze weer door aan de consument, dus dat is lood om oud ijzer.
@4 Ja, maar het komt ten goede aan de vrijheid van anderen. Het moeilijke is in dit soort gevallen meestal om te bepalen waar de vrijheid van het individu eindigt en vrijheid in het algemeen ( dus die van de samenleving ) begint.
@7
je stelt het algemeen belang gelijk aan vrijheid van anderen. Dat is heel gevaarlijk. Dan krijg je dus de tyrannie van de meerderheid.
”. Er is een algemeen belang gediend met een goede gezondheid van de Nederlander”
en dan
“De grens van de persoonlijke vrijheid is waar hij de vrijheid van anderen beperkt”
@7: Het algemeen belang is niet altijd het belang van de meerderheid. Het zou in dit geval zo maar kunnen dat een meerderheid van de Nederlanders overgewicht heeft (het is in ieder geval een grote minderheid.)
Wat je er verder nog over kan zeggen:
– De immer stijgende zorgpremie hangt voor een niet onaanzienlijk deel samen met de toename van overgewicht. Het vrij te besteden inkomen van de Nederlander wordt dus zo beïnvloed.
– Het is maar de vraag in hoeverre sprake is van vrije keus. Uit het artikel blijkt al dat er economische druk is om ongezond te eten en dan is het ook nog min of meer verslavend.
– Een accijns verbiedt niet, maar stuurt alleen. De keuze is vaak: niets doen, een verbod of financiële sturing.
@7: “De grens van de persoonlijke vrijheid is waar hij de vrijheid van anderen beperkt.”
Dat doet die vrijheid al zodra ik op zaterdagmiddag het laatste volkorenbrood uit het schap pak of als ik de straat oversteek zodat een auto even moet wachten. Als je het zo absoluut stelt, kun je dit argument ook gebruiken om te pleiten voor camera’s op iedere straathoek.
Het zou moeten gaan om het evenwicht tussen mijn persoonlijke vrijheid en die van ieder ander individu (zowel in direkte zin, als indirekt via het algemeen belang). Daarbij zullen beide vrijheden worden begrensd.
Op nu.nl staat nu ook een artikel over de oermens in ons die ons beweegt tot overconsumptie. De gedachte dat we überhaupt vrij zijn om ons voedingspatroon te bepalen is dan nogal aan inflatie onderhevig.
Verder wordt er in deze discussie vergeten dat er een flinke groep mensen bestaat die nog veel minder controle kunnen uitoefenen op de inname van voedingsstoffen, namelijk de kinderen. Deze groep wordt steeds dikker en een verkeerd voedingspatroon op jonge leeftijd is een garantie voor problemen op latere leeftijd. Veel ouders zijn blijkbaar niet in staat om kinderen in gezondheid te laten opgroeien.
Het lijkt mij dan ook gewenst dat ouders een handje worden geholpen door een gezonde keuze de makkelijke keuze te maken en daarvoor mag gerust een prijsstimulans worden gebruikt. Wat precies effectief is, dat mag de wetenschap uitzoeken. Maar die zogenaamde vrijheid van de volwassen consument leidt tegelijk tot het vervetten van de jeugd.
Dus het zou beter zijn als de burger moet betalen voor extra vette gehaktballen en cigaretten, zodat dat dat geld naar de overheid gaat , die het hopelijk weer kan gebruiken voor het bestrijden van de consequenties.
Want de extra heffingen aan de fabrikant worden in de prijs doorberekend aan de consument. Dat vind ik beter, want die doen anders niets. De prijs wordt met extra heffingen ook betaald door de burger.
Heffingen kunnen voor bepaalde tijd gelden, weer afgeschaft worden. Structurele veranderingen kunnen het eetpatroon van de burger veranderen, daar gaat het mij meer om.
Bij algemeen belang en particulier belang gaat het veel om de burger die geld heeft. Bijvoorbeeld in ruimtelijke ordening zijn de woningeigenaars altijd bang voor woningwaardedaling en genoeg georganiseerd om de politieke besluitvorming te traineren. Juridische kennis, netwerk, organisatorische vaardigheden en kapitaal. Dat zie je in een achterstandswijk weinig tot niet. Zij krijgen eerder een opvanghuis voor zwervers, alleen de woningeigenaars waren sterk tegen, de anderen hadden dat ze maar moesten slikken, want ze worden niet serieus genomen. Blij dat we een regering krijgen die de sterkeren nog meer gaan steunen en vrijheid geven. Want zij hebben het zo nodig.