Wees voorzichtig met je informatiebronnen

Het is een goede gewoonte om stellingen te baseren op argumenten die die stellingen onderbouwen. Daarvoor vallen we vaak terug op informatiebronnen. De praktijk leert dat je die informatiebronnen niet zonder meer kunt geloven en het belangrijk is ze te controleren. In de afgelopen weken kwam ik daar een aantal voorbeelden van tegen. Twee daarvan bespreek ik in dit blog.

Voorbeeld 1: Abbas en de kaart van Palestina
Afgelopen donderdag publiceerde blogger E.T. een foto van Mahmoud Abbas die de kaart van Palestina omhoog houdt. Hij schreef daar een verhaal bij dat dit hét bewijs is dat de Palestijnen hun doctrine ‘tussen de rivier en de zee’ (van Middellandse Zee tot Jordaan) nog steeds in ere houden. Abbas doet als het ware – om maar eens een andere blogger aan te halen – aan taqiyya: naar de buitenwereld veinst hij de grenzen van 1967 te respecteren, maar intern houdt hij de droom in ere.

Nou wil het geval dat onze blogger zich bij zijn beschuldigingen baseerde op de site Palestinian Media Watch (PalWatch). Een link geeft hij niet, evenmin als oorspronkelijke bronnen, dus je moet aardig wat moeite doen om zijn beschuldigingen te verifiëren. Wie die moeite echter neemt, constateert dat PalWatch niet echt betrouwbaar is. PalWatch publiceerde een artikel met de kop “PA Chairman Abbas holds up map of ‘Palestine’ that erases Israel”. In de tekst staat: “During a visit to Bethlehem this week, Palestinian Authority Chairman Mahmoud Abbas held up a stone model of the map of ‘Palestine’ that erases Israel.” Als bron voor dit bericht noemt PalWatch de Palestijnse regeringskrant Al-Hayat Al-Jadida (.pdf) (‘het nieuwe leven’) van 26 oktober 2010, een Arabischtalige krant.

Dit is de werkelijkheid. Het artikel in Al-Hayat beschrijft hoe Mahmoud Abbas afgelopen maandag na een bezoek aan de Geboortekerk in Bethlehem het hoofdkantoor van de Nassar Steenfabriek in Bethlehem bezocht. De Nassar Steenfabriek is wereldwijd een van de grootste leveranciers van de befaamde ‘Jeruzalem Stone’. Uit dank voor zijn inspanningen voor onder meer de Palestijnse economie overhandigde de fabrieksdirecteur hem als aandenken een driedimensionale, uit Jeruzalemsteen gehouwen kaart van Palestina. Daar werd een foto van gemaakt, die bij het artikel werd geplaatst. 

De conclusie is duidelijk: Abbas kreeg een cadeautje en als goede gast hield hij dat voor de foto even omhoog. Exit het bewijs voor het handhaven van een doctrine.

Wat de fabrieksdirecteur doet kan niet gezien worden als een doctrine, maar meer als een aandenken aan de Palestijnse geschiedenis, zoals de Israëlische kinderen les krijgen uit schoolboeken die Israëls veroveringen in 1967 – de Westelijke Jordaanoever, Gaza, Oost-Jeruzalem en de Golan Hoogvlakte – presenteren als onderdeel van Israël. Zo vind je op de website van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken (.pdf) kaarten die de bezette Palestijnse gebieden laten zien als onderscheiden onderdeel van de kaart van Israël met als omschrijving ‘Palestinian communities’.  En staat in het partijprogramma van Likud, waarvan de huidige Israëlische premier Netanyahu de leider is: “The Jordan river will be the permanent eastern border of the State of Israel”, Israëls eigen ‘van rivier tot zee’ doctrine. Het komt dus wel vaker voor dat partijen een territorium als geheel tot henzelf behorend presenteren zolang er nog niet tot definitieve grenzen besloten is.

Ook wie het Arabisch niet beheerst kan dit nagaan, bijvoorbeeld door de Arabische tekst met Google Translate te vertalen.

Voorbeeld 2: De Palestijnse ambassadeur in Libanon
Eind vorige maand schreef Likoed Nederland een artikel over uitspraken van de Palestijnse ambassadeur in Libanon. Ook hier is de bron PalWatch.

Volgens onze blogger zijn de huidige vredesbesprekingen “volgens de Palestijnse regering niet bedoeld om vrede te sluiten, maar om Israel internationaal verder zwart te maken en de positie van Israël te ondermijnen.” Als bewijs dat de Palestijnen in het Arabisch iets anders zeggen dan in het Engels, voert hij een artikel uit – jawel! wederom – Al-Hayat Al-Jadida van 9 september 2010 aan, dat als volgt ten tonele wordt gevoerd:

De PLO vertegenwoordiger in Libanon, ambassadeur Abdullah Abdullah, benadrukte gisteren dat de Palestijns-Israëlische onderhandelingen die net in Washington zijn begonnen, niet een doel op zich zijn, maar een andere fase in de Palestijnse strijd.

Abdullah is van mening dat Israël geen knock-out nederlaag zal lijden, maar dat er een opeenstapeling zal komen van successen in de Palestijnse strijd, waardoor Israël steeds meer geïsoleerd wordt door Israel te presenteren als een racistische staat. Hij merkte verder op dat Israël een internationaal isolement te wachten staat vanwege Israëls acties en oorlogsmisdaden, zodat er twijfel over haar legitimiteit ontstaat.

De eerste alinea van het citaat suggereert dat de Palestijnen de huidige vredesonderhandelingen slechts zien als een stap in het vernietigen van Israël. Dat is echter niet de werkelijkheid.

Het betreffende artikel in Al-Hayat Al-Jadida (.pdf) laat de PLO-vertegenwoordiger in Libanon, dr. Abdullah Abdullah, aan het woord en bovengenoemde citaten zijn inderdaad in het artikel terug te vinden. Volgens Abdullah zijn de Palestijns-Israëlische onderhandelingen die daags daarvoor in Washington waren begonnen, geen doel op zich maar een extra station in de strijd.

PalWatch laat in haar vertaling de rest van de tekst echter weg en daaruit blijkt nu juist dat het citaat in context een heel andere betekenis heeft dan zonder context.

In de tekst die op dit citaat volgt in het artikel, zegt dr. Abdullah namelijk dat de PLO elke gelegenheid moet benutten om te kijken naar de legitieme rechten van de Palestijnen, met nadruk op het engagement van de Palestijnse Autoriteit. Met name de oprichting van een volledig soevereine staat op het grondgebied van 1967, met Jeruzalem als hoofdstad, en volledige Israëlische terugtrekking uit de bezette gebieden. Hij meldt vervolgens dat Libanon, waar hij zijn uitspraken deed, niet zomaar een land in de onderhandelingen is. Een deel van dat land is nog steeds bezet [door Israël]. En het Arabisch Vredes Initiatief (dat ook de grenzen van 1967 als uitgangspunt hanteert) is aangenomen in de Libanese hoofdstad Beiroet, evenals de aanvulling om de onderhandelingen wederom te gaan voeren, op 29 juli jl.

Daarna volgt een stukje tekst dat ook PalWatch weer vermeldt. Abdullah gelooft dat Israël niet zal worden verslagen door een knock-out, maar door de opeenstapeling van successen, net zoals dat is gebeurd in Zuid-Afrika, door Israël te isoleren en te verstikken en haar legitimiteit te bedreigen, door hen te laten zien als een racistische staat. Hij wees erop dat Israël met internationaal isolement en vraagtekens bij haar legitimiteit geconfronteerd wordt. Veel Israëlische functionarissen zijn bang om naar Europese landen te reizen, omdat ze bang zijn vervolgd te worden voor oorlogsmisdaden.

Het citaat van PalWatch houdt hier op. In werkelijkheid echter volgt nog een hele tekst, een cruciale tekst. En juist die tekst laat zien dat de aantijgingen van PalWatch niet stoelen op realiteit.

Abdullah stelt namelijk dat er aan Palestijnse zijde concessies worden gedaan, dat zij hun eis voor het historische Palestina van de rivier naar de zee opgeven. In ruil daarvoor vraagt men van Israël op hun beurt hun eis voor een Groot-Israël op te geven. En hij meldt dat hij gelooft dat de Israëliërs voelen dat ze het Palestijnse volk niet kunnen negeren.

Abdullah zegt dus in het Arabisch, in een Palestijnse krant, dat hij de toekomstige staat slechts binnen de grenzen van 1967 ziet, en weerlegt daarmee en passant ook het argument over het beeldhouwwerk dat Abbas in de steenfabriek kreeg overhandigd.

Volgens Abdullah hebben de Verenigde Staten, Israël en de Palestijnse regering (PA) belang bij de hervatting van de onderhandelingen en het succes daarvan. Hij wees erop dat de VS in november tussentijdse verkiezingen houdt die belangrijk zijn voor de democratische partij en president Barack Obama, en het een hele prestatie is ze te houden voor de promotie en status van de verkiezingen.

De ervaring van de onderhandelingen sinds de ondertekening van de Oslo-akkoorden is dat ze niet bereikt zijn en het doel niet volledig is bereikt. Abdullah zei dat de PA alle onderdelen voor het realiseren van de droom van een onafhankelijke staat met volledige soevereiniteit moet voltooien, en niet moet worden beoordeeld op de onderhandelingen voordat ze beginnen.

De conclusie is duidelijk: cruciale passages uit het artikel zijn door PalWatch niet vertaald, juist die passages die de aantijgingen volledig weerspreken.

Slotconclusie
Ik besprak hierboven twee gevallen waar berichten van PalWatch onbetrouwbaar zijn en door goedgelovige bloggers klakkeloos zijn overgenomen. Het zijn helaas niet de enige voorbeelden van op het internet rondslingerende onbetrouwbare informatie. Ook medeblogger Mihai Martoiu Ticu hield onlangs al twee voorbeelden tegen het licht in zijn blogs Bonje over Banyas en Hardkoppig okkupasie.

U doet er dus goed aan om elk blog waarin vergelijkbare beschuldigingen over het voetlicht worden gebracht, grondig te controleren op feitelijke juistheid.