“Daar moet ik even over denken. Om er achter te komen wat er met mijn 100 gulden uit 1984 is gebeurd, zou ik tenminste 100 euro moeten uitgeven.”
Als het op een spaarrekening is gestort (en al zeker als het een Belgische spaarrekening was, die gaven tot de invoering van de euro bijzonder gunstige rentes, ook in verhouding tot de inflatie) en ze niet meer dan een uur in rekening brengen, kan het nog best winstgevend zijn. Overigens schandalig dat ze (behoorlijk hoge) onkosten hiervoor in rekening durven te brengen. Mag dat wel?
#2
mescaline
Ik vind eigenlijk dat we deze jongen moeten steunen. AKSIE!
#3
Willie
“Afgeschaft”
#4
Horst Grogmuller
@2 Ja, hoog tijd voor wat onderzoeksjournalistiek. Of hopen dat een bankmedewerker dit leest.
#5
zmoc
Dit lijkt me onzin. Meneer Spruit is gewoon ietwat lui ingesteld en hoopt er zo onderuit te komen. Blijkbaar lukt hem dat, maar de eigenaar van de spaarrekening hoeft dat natuurlijk niet te pikken. Desnoods gewoon wat stampij maken. Een beetje jammer dat ie zo makkelijk opgeeft na al zoveel kastjes en muren getrotseerd te hebben.
#6
S’z
Ik zou zeggen: grote zaak van maken, van die verdoken diefstal. Want “De rekening was al zo lang geleden geopend, dat hij niet meer voorkomt in hun bestand.” is natuurlijk HUN probleem en niet het uwe. Aankaarten bij toezicht op banken, rechtbank, die handel.
Die onbeschaamdheid ook. Als de banken niet geloven in ocharme nog geen 50 euro investeren in service (en dus reclame), dat ze dan maar merken wat die attitude waard is.
#7
kilgoretrout
Toen ik klein was hebben mijn ouders ooit een ABN-rekening voor me geopend, maar snel daarna zijn we overgestapt naar de Rabobank. We hebben lang niets gedaan met die paar guldens die ik op de ABN-rekening had staan, totdat ik hem een paar jaar geleden heb moeten sluiten. De kosten van de rekening waren namelijk hoger geworden dan de jaarlijkse rente, als ik de rekening niet zou hebben gesloten zou ik binnenkort een schuld hebben. Toch raar, dat je een schuld kan krijgen door iemand geld te geven…
#8
mb
@7
je geeft geen geld, je maakt gebruik van een dienst….
is de redenatie
#9
Birdman
Leuk relaas. Maar is het ook niet een beetje zijn eigen schuld?
“elkaar kwijtgeraakt door verhuizingen aan mijn kant en fusies aan de hunne…”
Bestaat er zoiets als een verjaringstijd?
#10
Spuyt12
Gewoon aangifte doen wegens diefstal. Kost ze sowieso meer tijd.
#11
HansR
Ik gok op verjaard als het als diefstal te boek staat. Maar met rente op rente en echt bewijs van storting (ik had toch wel een kopietje van het laatste afschrift willen zien – is het verhaal wel echt?) zonder tegenbewijs van opheffing van de rekening, kun je toch wel een beroep doen op de betrouwbaarheid van de bank.
Vertrouwen geven en vertrouwen schenken.
Vandaag de dag moet dat toch geen probleem zijn ;)
#12
Share
Aaand it’s gone.
– What?
Ze zien je rekening wel hoor. Maar ze zien ook dat jij er geen aanspraak op kunt maken. Dus trekken ze een nota uit je, of pikken ze alles in. Dit heet ookwel bankieren.
#13
music_animal
Ik hoorde eens een verhaal van een man, die z’n geld bij een IJslandse bank had gestald…
#14
Harry
Kan me 1984 nog goed herinneren. De AMRO had toen hele leuke rentepercentages. Ik stortte iedere maand ƒ 100,- vanaf 1 november 1984 en ving eind 1989 bijna ƒ 9000,- en heb toen een leuke oldtimer gekocht.
In dit dubieuze wanbeheer geval is er nog hoop, de termijn is 30 jaar, en die ƒ 100,- zou nu wel eens na een samengestelde interest berekening zo’n € 750,- kunnen zijn. Zonder kosten!!!!!
#15
Spuyt12
Ah ja, verjaring is 12 jaar, op het moment van de misdaad.
De vraag is dus: wanneer werd het geld verduisterd? :-)
#16
Walter
De 25 gulden die ik sinds de jaren 80 op mijn Credit Lyonais spaarrekening had staan heb ik vorig jaar op initiatief van de bank keurig uitgekeerd gekregen.
#17
Vast Goed
Toen ik 6 was heeft mijn moeder bij de Postbank een spaarboekje geopend met fl. 7,50, zodat je fl 7,50 premie kreeg. Daarna trouw inleg gedaan en rente opgehaald: met boekje naar bank, die dat dan naar het hoofdkantoor stuurden om te berekenen hoeveel rente er bij geschreven moest worden. Week later kon je het boekje weer ophalen. Prachtsysteem, toen de bank nog echt om mijn geld moest werken!
Na 25 jaar (en 100 verzoeken van de Postbank om het spaarboekje om te zetten naar een voordelige girorekening met 1,005% rente) heeft de Postbank mijn andere girorekening gevonden, waarna ze zelf mijn spaarsaldo hebben overgeboekt en het boekje hebben opgeheven. Een droevig einde. Nu moet ik alle bankwerzaamheden zelf uitvoeren achter mijn computer én daar voor betalen. Vooruitgang…
#18
HansR
LOL @ VastGoed
Ja, dat spaarbankboekje. Ik heb het nog (denk ik, ergens). Opgeheven maar met prachtige stempels en handtekeningen cq. parafen.
#19
S’z
Zeg en hoe gaat Asing W het prachtige advies van Harry te weten komen? Mailt de redactie ‘m?
Prachtig! Spot on! “een soort linkse GeenStijl”
…nu weet ik eindelijk wat ik op die 10.000 T-shirts moet printen!
#24
Bismarck
@22: Wat dom van hem dat nummer af te plakken. Trouwens, is het sowieso geen goed idee als ie er iemand anders geld op laat overmaken (al is het maar 1 euro)? In dat geval zullen de bankjongens hoe dan ook de archieven in moeten om die rekening op te snorren. Dan kan hij vervolgens zonder onkosten de status achterhalen (of de rekening opheffen).
#25
Peter
@Bismarck: Da’s een verrekt goed idee. Walter moet zijn Omke Wybren maar vragen die euro over te maken.
En dan hier even schrijven hoe dat is verlopen, i.p.v. op twitter, want ik heb geen twitter.
#26
Asing
@Bismarck @Peter: fantastisch idee, dat ik daar zelf niet op ben gekomen. Heb zonet een (1) euro in de peilloze diepte van deze rekening gegooid. Nu wacht ik af tot ik de plons hoor.
#27
mescaline
@26 fantastisch idee enz.
U is ook gul in uw eigen lofprijzing. Voor een idee dat u niet had ;-)
Ik weet wel, zo gaat de uitdrukking maar het bijeffect is komisch.
Reacties (27)
“Daar moet ik even over denken. Om er achter te komen wat er met mijn 100 gulden uit 1984 is gebeurd, zou ik tenminste 100 euro moeten uitgeven.”
Als het op een spaarrekening is gestort (en al zeker als het een Belgische spaarrekening was, die gaven tot de invoering van de euro bijzonder gunstige rentes, ook in verhouding tot de inflatie) en ze niet meer dan een uur in rekening brengen, kan het nog best winstgevend zijn. Overigens schandalig dat ze (behoorlijk hoge) onkosten hiervoor in rekening durven te brengen. Mag dat wel?
Ik vind eigenlijk dat we deze jongen moeten steunen. AKSIE!
“Afgeschaft”
@2 Ja, hoog tijd voor wat onderzoeksjournalistiek. Of hopen dat een bankmedewerker dit leest.
Dit lijkt me onzin. Meneer Spruit is gewoon ietwat lui ingesteld en hoopt er zo onderuit te komen. Blijkbaar lukt hem dat, maar de eigenaar van de spaarrekening hoeft dat natuurlijk niet te pikken. Desnoods gewoon wat stampij maken. Een beetje jammer dat ie zo makkelijk opgeeft na al zoveel kastjes en muren getrotseerd te hebben.
Ik zou zeggen: grote zaak van maken, van die verdoken diefstal. Want “De rekening was al zo lang geleden geopend, dat hij niet meer voorkomt in hun bestand.” is natuurlijk HUN probleem en niet het uwe. Aankaarten bij toezicht op banken, rechtbank, die handel.
Die onbeschaamdheid ook. Als de banken niet geloven in ocharme nog geen 50 euro investeren in service (en dus reclame), dat ze dan maar merken wat die attitude waard is.
Toen ik klein was hebben mijn ouders ooit een ABN-rekening voor me geopend, maar snel daarna zijn we overgestapt naar de Rabobank. We hebben lang niets gedaan met die paar guldens die ik op de ABN-rekening had staan, totdat ik hem een paar jaar geleden heb moeten sluiten. De kosten van de rekening waren namelijk hoger geworden dan de jaarlijkse rente, als ik de rekening niet zou hebben gesloten zou ik binnenkort een schuld hebben. Toch raar, dat je een schuld kan krijgen door iemand geld te geven…
@7
je geeft geen geld, je maakt gebruik van een dienst….
is de redenatie
Leuk relaas. Maar is het ook niet een beetje zijn eigen schuld?
“elkaar kwijtgeraakt door verhuizingen aan mijn kant en fusies aan de hunne…”
Bestaat er zoiets als een verjaringstijd?
Gewoon aangifte doen wegens diefstal. Kost ze sowieso meer tijd.
Ik gok op verjaard als het als diefstal te boek staat. Maar met rente op rente en echt bewijs van storting (ik had toch wel een kopietje van het laatste afschrift willen zien – is het verhaal wel echt?) zonder tegenbewijs van opheffing van de rekening, kun je toch wel een beroep doen op de betrouwbaarheid van de bank.
Vertrouwen geven en vertrouwen schenken.
Vandaag de dag moet dat toch geen probleem zijn ;)
Aaand it’s gone.
– What?
Ze zien je rekening wel hoor. Maar ze zien ook dat jij er geen aanspraak op kunt maken. Dus trekken ze een nota uit je, of pikken ze alles in. Dit heet ookwel bankieren.
Ik hoorde eens een verhaal van een man, die z’n geld bij een IJslandse bank had gestald…
Kan me 1984 nog goed herinneren. De AMRO had toen hele leuke rentepercentages. Ik stortte iedere maand ƒ 100,- vanaf 1 november 1984 en ving eind 1989 bijna ƒ 9000,- en heb toen een leuke oldtimer gekocht.
In dit dubieuze wanbeheer geval is er nog hoop, de termijn is 30 jaar, en die ƒ 100,- zou nu wel eens na een samengestelde interest berekening zo’n € 750,- kunnen zijn. Zonder kosten!!!!!
Ah ja, verjaring is 12 jaar, op het moment van de misdaad.
De vraag is dus: wanneer werd het geld verduisterd? :-)
De 25 gulden die ik sinds de jaren 80 op mijn Credit Lyonais spaarrekening had staan heb ik vorig jaar op initiatief van de bank keurig uitgekeerd gekregen.
Toen ik 6 was heeft mijn moeder bij de Postbank een spaarboekje geopend met fl. 7,50, zodat je fl 7,50 premie kreeg. Daarna trouw inleg gedaan en rente opgehaald: met boekje naar bank, die dat dan naar het hoofdkantoor stuurden om te berekenen hoeveel rente er bij geschreven moest worden. Week later kon je het boekje weer ophalen. Prachtsysteem, toen de bank nog echt om mijn geld moest werken!
Na 25 jaar (en 100 verzoeken van de Postbank om het spaarboekje om te zetten naar een voordelige girorekening met 1,005% rente) heeft de Postbank mijn andere girorekening gevonden, waarna ze zelf mijn spaarsaldo hebben overgeboekt en het boekje hebben opgeheven. Een droevig einde. Nu moet ik alle bankwerzaamheden zelf uitvoeren achter mijn computer én daar voor betalen. Vooruitgang…
LOL @ VastGoed
Ja, dat spaarbankboekje. Ik heb het nog (denk ik, ergens). Opgeheven maar met prachtige stempels en handtekeningen cq. parafen.
Zeg en hoe gaat Asing W het prachtige advies van Harry te weten komen? Mailt de redactie ‘m?
@S’z: Asing W leest mee: http://twitter.com/asingwalthaus/status/11839554391
http://twitter.com/asingwalthaus/status/11849405034
Wel knudde die typering van collega “een soort linkse GeenStijl”.
Die voor Panzerfaust was dan mooier: “een soort GeenStijl, maar dan anders”
Vervolg (incl afschrift): http://walthaus.blogspot.com/2010/04/show-me-money.html
Prachtig! Spot on! “een soort linkse GeenStijl”
…nu weet ik eindelijk wat ik op die 10.000 T-shirts moet printen!
@22: Wat dom van hem dat nummer af te plakken. Trouwens, is het sowieso geen goed idee als ie er iemand anders geld op laat overmaken (al is het maar 1 euro)? In dat geval zullen de bankjongens hoe dan ook de archieven in moeten om die rekening op te snorren. Dan kan hij vervolgens zonder onkosten de status achterhalen (of de rekening opheffen).
@Bismarck: Da’s een verrekt goed idee. Walter moet zijn Omke Wybren maar vragen die euro over te maken.
En dan hier even schrijven hoe dat is verlopen, i.p.v. op twitter, want ik heb geen twitter.
@Bismarck @Peter: fantastisch idee, dat ik daar zelf niet op ben gekomen. Heb zonet een (1) euro in de peilloze diepte van deze rekening gegooid. Nu wacht ik af tot ik de plons hoor.
@26 fantastisch idee enz.
U is ook gul in uw eigen lofprijzing. Voor een idee dat u niet had ;-)
Ik weet wel, zo gaat de uitdrukking maar het bijeffect is komisch.