Ik ben sowieso beter af dan mijn ouders, want ik heb mezelf niet als kind.
#3
Peter
Hm, dat moet dan zo’n 25 jaar geleden zijn.
Ja, veel beter. Mijn vader had al een hartoperatie te pakken. Ik mankeer wat makkelijker te hanteren kwalen.
Verder wist hij toen niet wat er nog zou geschieden, dat weet ik nu wel. Dat weet hij nu ook en het grappige is: toen waren we het zelden eens, nu gaat dat stukken beter. Bij beide heeft de nunance toegeslagen.
Nee, een stuk slechter. Hij mocht al met vervroegd pensioen, ik moet nog maar zien of ik hoe lang ik nog moet werken.
Zo, de vraag is, denk ik, beantwoord conform de opstelling van de vraag. Maar wat is dat “Mannen hun vader, vrouwen hun moeder“?
Ik ben namelijk ook iets slechter af dan mijn moeder. Zij kon nog jaren genieten van haar hobby’s omdat de kinderen de deur uit waren. Ik moet nog steeds de deur uit, maar niet om van mijn hobby’s te genieten.
#4
Fur
Ja stukken beter! Mijn moeder was al aan het werk en bijna getrouwd op mijn leeftijd (24), ik ben helemaal vrij en ga straks de wereld rondreizen.
#5
InvertedPantsMan
Ik sluit me aan bij Kalief. Niet dat ik het zou willen, maar het lijkt me sterk dat ik net zo’n luxeleven ga hebben als mijn ouders. Elk jaar minstens vijf weken op vakantie waarvan minstens 1 keer vliegen naar een tropische locatie. 2 Auto’s. Elke dag veel vleesch op het menu. Vervroegd pensioen en dan parttime bijklussen. Hun eigen ouders lekker in een verzorgingstehuis. Ik geloof er helemaal niets van.
#6
Pokka
Ik ben veel beter af. Ik heb werk dat ik leuk vind, wat mede mogelijk is omdat ik de kans heb gehad een opleiding te volgen die ik wilde. Mijn vader heeft door omstandigheden (wo2) alleen lagere school, moest in ‘de zaak’ die failliet ging en vervolgens maar blij zijn met een baan die eigenlijk helemaal niet bij hem paste maar die hij wel tot z’n pensioen gehouden heeft. Veel meer overleven dan keuzes (kunnen) maken naar je eigen zin. In financiele zin ben ik ook veel beter af. Koophuis met tuin op mooie locatie tegenover huurflat in achterstandswijk.
#7
HansR
Stel de vraag over een jaar nog eens. Het werd pas in 1931 duidelijk wat er in 1929 was gebeurd. Mijn vader was in 1931 10 jaar en ja, zijn vader verloor zijn vermogen. Geloof me, met zijn allen zijn we op dit moment helemaal niet veel beter af en al die positieve reacties hierboven zijn als fiddling while Rome burns.
Goede vraag. Mijn vader was net gescheiden en woonde op een gammele, van ratten vergeven, etage in Amsterdam die hij om de drie weken moest opruimen omdat hij zijn twee kinderen over de vloer kreeg. Een weekend lang.
Hij moest dus heel volwassen doen, ik heb geen kinderen, maar wel alle middelen om het kind in mezelf te koesteren.
Beter af dus ja. Op dit moment in elk geval.
#9
Karsa Orlong
Ik denk dat ik netto beter af ben: geld, gezondheid (m’n vader had een kunstgebit voor ie 20 was), opleiding (dr. vs mulo), baan (leidinggevend overheid in sector interesse gebied vs op schopstoel als autodidact bij random plek in bedrijf), relatie (stabiel vs richting scheiding).
Maar dat is toch echt merendeels gewoon geluk en het tijdperk mee hebben.
#10
vosje
Ongeveer gelijk… mijn vader had net mijn moeder ontmoet, woonde nog op een studententflatje en was bezig met het afronden van zijn opleiding. En allebei op een lening.
#11
Chiel
op 33 jaar ziet het er min of meer hetzelfde uit; jong gezin, gezond, financieel prima. Ik heb voornamelijk wat meer opleiding kunnen genieten.
#12
BartB
Toen mijn vader zo oud was als ik (30) had hij een goed betalende baan met een hoge maatschappelijke status(arts), een eigen huis, een auto en een vrouw. Er was betere muziek op de radio, maar het algehele welvaartsniveau lag nog een stuk lager dan nu. Internets, eetbare kant-en-klaarmaaltijden, mobiele telefoons en kabeltelevisie bestonden nog niet.
In absolute zin heb ik het zeker beter: het leven is nu luxueuzer, en als ik mijn salaris omreken in guldens, was ik in 1979 grootverdiener geweest. Relatief gezien wordt ik eruit geheerst. Dat is mijn eigen keuze geweest; had ik ook maar geneeskunde moeten gaan doen.
Ik heb het laatst eens vergeleken samen met m’n vader en we kwamen tot de conclusie dat het leven anno nu veel duurder is. Onze salarissen zijn inflatie-gecorrigeerd ongeveer hetzelfde alleen kon mijn vader met z’n gezin er twee keer per jaar van op vakantie, hadden we twee auto’s en was er geen geldgebrek aan het eind v/d maand. Dit is in lijn met dat video-betoog dat een paar maanden terug hier op Sargasso stond, waarin werd aangetoond dat in de jaren zeventig gezinnen konden sparen terwijl ze tegenwoordig niet meer sparen en zichzelf in de schulden moeten steken om het hoofd boven water te houden.
#14
Vast Goed
@12: grapjas, salaris nu in guldens van 30 jaar terug omrekenen…
Ik heb het financieel&opleiding nu beter, en ook beter huis (oftewel: meer schuld…), gezinssituatie is redelijk vergelijkbaar en dus prima.
Toch is er wel verschil: uiteindelijk bleek dat de nasleep van WOII altijd bij mijn vader heeft gespeeld, wat verderop in z’n leven opspeelde. Zo’n trauma heb ik niet, maar wie weet wat het leven voor mij nog in petto heeft? Vergelijken is wat mij betreft dus vermaak, en nu weer verder met mijn eigen leven.
#15
hemaworstje
Nee,maar met mijn leven is dat ook logisch, daar wil niemand mee ruilen.
Reacties (15)
Ja, dankzij internet.
Ik ben sowieso beter af dan mijn ouders, want ik heb mezelf niet als kind.
Hm, dat moet dan zo’n 25 jaar geleden zijn.
Ja, veel beter. Mijn vader had al een hartoperatie te pakken. Ik mankeer wat makkelijker te hanteren kwalen.
Verder wist hij toen niet wat er nog zou geschieden, dat weet ik nu wel. Dat weet hij nu ook en het grappige is: toen waren we het zelden eens, nu gaat dat stukken beter. Bij beide heeft de nunance toegeslagen.
Nee, een stuk slechter. Hij mocht al met vervroegd pensioen, ik moet nog maar zien of ik hoe lang ik nog moet werken.
Zo, de vraag is, denk ik, beantwoord conform de opstelling van de vraag. Maar wat is dat “Mannen hun vader, vrouwen hun moeder“?
Ik ben namelijk ook iets slechter af dan mijn moeder. Zij kon nog jaren genieten van haar hobby’s omdat de kinderen de deur uit waren. Ik moet nog steeds de deur uit, maar niet om van mijn hobby’s te genieten.
Ja stukken beter! Mijn moeder was al aan het werk en bijna getrouwd op mijn leeftijd (24), ik ben helemaal vrij en ga straks de wereld rondreizen.
Ik sluit me aan bij Kalief. Niet dat ik het zou willen, maar het lijkt me sterk dat ik net zo’n luxeleven ga hebben als mijn ouders. Elk jaar minstens vijf weken op vakantie waarvan minstens 1 keer vliegen naar een tropische locatie. 2 Auto’s. Elke dag veel vleesch op het menu. Vervroegd pensioen en dan parttime bijklussen. Hun eigen ouders lekker in een verzorgingstehuis. Ik geloof er helemaal niets van.
Ik ben veel beter af. Ik heb werk dat ik leuk vind, wat mede mogelijk is omdat ik de kans heb gehad een opleiding te volgen die ik wilde. Mijn vader heeft door omstandigheden (wo2) alleen lagere school, moest in ‘de zaak’ die failliet ging en vervolgens maar blij zijn met een baan die eigenlijk helemaal niet bij hem paste maar die hij wel tot z’n pensioen gehouden heeft. Veel meer overleven dan keuzes (kunnen) maken naar je eigen zin. In financiele zin ben ik ook veel beter af. Koophuis met tuin op mooie locatie tegenover huurflat in achterstandswijk.
Stel de vraag over een jaar nog eens. Het werd pas in 1931 duidelijk wat er in 1929 was gebeurd. Mijn vader was in 1931 10 jaar en ja, zijn vader verloor zijn vermogen. Geloof me, met zijn allen zijn we op dit moment helemaal niet veel beter af en al die positieve reacties hierboven zijn als fiddling while Rome burns.
Kom over een jaartje nog maar eens terug.
Goede vraag. Mijn vader was net gescheiden en woonde op een gammele, van ratten vergeven, etage in Amsterdam die hij om de drie weken moest opruimen omdat hij zijn twee kinderen over de vloer kreeg. Een weekend lang.
Hij moest dus heel volwassen doen, ik heb geen kinderen, maar wel alle middelen om het kind in mezelf te koesteren.
Beter af dus ja. Op dit moment in elk geval.
Ik denk dat ik netto beter af ben: geld, gezondheid (m’n vader had een kunstgebit voor ie 20 was), opleiding (dr. vs mulo), baan (leidinggevend overheid in sector interesse gebied vs op schopstoel als autodidact bij random plek in bedrijf), relatie (stabiel vs richting scheiding).
Maar dat is toch echt merendeels gewoon geluk en het tijdperk mee hebben.
Ongeveer gelijk… mijn vader had net mijn moeder ontmoet, woonde nog op een studententflatje en was bezig met het afronden van zijn opleiding. En allebei op een lening.
op 33 jaar ziet het er min of meer hetzelfde uit; jong gezin, gezond, financieel prima. Ik heb voornamelijk wat meer opleiding kunnen genieten.
Toen mijn vader zo oud was als ik (30) had hij een goed betalende baan met een hoge maatschappelijke status(arts), een eigen huis, een auto en een vrouw. Er was betere muziek op de radio, maar het algehele welvaartsniveau lag nog een stuk lager dan nu. Internets, eetbare kant-en-klaarmaaltijden, mobiele telefoons en kabeltelevisie bestonden nog niet.
In absolute zin heb ik het zeker beter: het leven is nu luxueuzer, en als ik mijn salaris omreken in guldens, was ik in 1979 grootverdiener geweest. Relatief gezien wordt ik eruit geheerst. Dat is mijn eigen keuze geweest; had ik ook maar geneeskunde moeten gaan doen.
Ik heb het laatst eens vergeleken samen met m’n vader en we kwamen tot de conclusie dat het leven anno nu veel duurder is. Onze salarissen zijn inflatie-gecorrigeerd ongeveer hetzelfde alleen kon mijn vader met z’n gezin er twee keer per jaar van op vakantie, hadden we twee auto’s en was er geen geldgebrek aan het eind v/d maand. Dit is in lijn met dat video-betoog dat een paar maanden terug hier op Sargasso stond, waarin werd aangetoond dat in de jaren zeventig gezinnen konden sparen terwijl ze tegenwoordig niet meer sparen en zichzelf in de schulden moeten steken om het hoofd boven water te houden.
@12: grapjas, salaris nu in guldens van 30 jaar terug omrekenen…
Ik heb het financieel&opleiding nu beter, en ook beter huis (oftewel: meer schuld…), gezinssituatie is redelijk vergelijkbaar en dus prima.
Toch is er wel verschil: uiteindelijk bleek dat de nasleep van WOII altijd bij mijn vader heeft gespeeld, wat verderop in z’n leven opspeelde. Zo’n trauma heb ik niet, maar wie weet wat het leven voor mij nog in petto heeft? Vergelijken is wat mij betreft dus vermaak, en nu weer verder met mijn eigen leven.
Nee,maar met mijn leven is dat ook logisch, daar wil niemand mee ruilen.