Volentekriebels | Kattenfilmpjes en normale mensen

COLUMN - Dieren zijn precies als mensen, zong Meneer de Uil ooit. Maar is dat wel zo?

Een tijdje geleden schreef het NRC over ene Bob die zijn baan had uitbesteed aan een Chinees bedrijf en de hele dag kattenfilmpjes keek. In het artikel wordt gesproken van ‘bedrog’, maar het werk waar Bob voor was aangenomen werd gewoon uitgevoerd. Heel goed zelfs, ‘zijn programmeerkwaliteiten werden geroemd.’ Bob blij, baas blij, Chinees bedrijf blij, alleen maar winnaars. Zou ik denken. Maar ik snap net zoveel van economie als Arnold Heertje van achterham, dus focus ik op de kattenfilmpjes.

Niet dat ik daar wel verstand van heb. Ik had van kattenfilmpjes gehoord, maar ik wist eigenlijk niet wat het waren. Een soort manga, dacht ik. Het was een grote verrassing toen ik erachter kwam dat kattenfilmpjes precies dát zijn, filmpjes met katten. Funniest home video’s met katten in de hoofdrol, gelukkig zonder dat Bob Saget ze aan elkaar praat met gescripte teksten die je tenen zo ver doen krommen dat ze je achillespees raken.

Sinds ik erop let, zie ik op Facebook en Twitter voortdurend mensen over kattenfilmpjes praten. Vaak met een link erbij, maar steeds vaker zonder. ‘Even kattenfilmpjes kijken’ betekent ‘even pauzeren.’ Of je daadwerkelijk kattenfilmpjes gaat kijken doet nauwelijks ter zake.

Het zijn overigens zelden hondenfilmpjes, laat staan konijnenfilmpjes, caviafilmpjes of goudvissenfilmpjes. Dat bestaat allemaal wel, maar ze zijn een stuk minder populair. Van die laatste drie kan ik me dat goed voorstellen. Konijnen, cavia’s en goudvissen zijn de Bob Sagets van de dierenriem, met dat verschil dat ze zelf niet denken dat ze enorm geestig zijn. Honden zijn dat wel, maar hun baasjes hebben weinig tijd om daar filmpjes van te maken, omdat ze de hond uit moeten laten.

In een kroeg ontmoette ik eens iemand die meende dat je de mensheid kan verdelen in kattenmensen en hondenmensen. Ik zei dat je de mensheid ook kan verdelen in mensen die menen dat je de mensheid kan verdelen in kattenmensen en hondenmensen, en normale mensen. Het was de bedoeling dat ze dat beledigend op zou vatten, maar ze moest heel hard lachen en toen zei ze dat ik een kattenmens was.

Volgens haar theorie zijn kattenmensen eigenzinnig en mysterieus en hondenmensen trouw en vriendelijk. Aan iemands gedrag zou je kunnen zien wat voor huisdier hij heeft.

Ik zei dat als dat zo was, ik dan de hele dag een beetje rond zou zwemmen in een piepklein aquarium, samen met een andere gast die precies op mij lijkt. We zouden wachten tot er van bovenaf een paar droge gekleurde vlokken in het water zouden vallen en die aten we dan op. Als ik niet zou verdrinken, zou ik doodgaan van verveling.

Maar ik hoefde me geen zorgen te maken. Goudvissenmensen bestaan niet.

Volgens mij bestaan hondenmensen ook niet en kattenmensen evenmin. Diep van binnen is ieder mens een Harry Mens: als je maar genoeg betaalt, dan doen ze alles voor je.

Behalve Bob natuurlijk. Die laat het doen door een Chinees.