OPINIE - Ze waren er weer, de deskundige zwatelaars om de verkiezingen te duiden. Als de media op de wereld zijn om verlicht begrip over de staat van het land te bevorderen , dan was het oeverloos gezwets wel weer een dieptepunt.
“Het verschil tussen coalitie en oppositie is onzichtbaar geworden.”
Daar moet je voor doorgeleerd hebben! Iedereen kan al jaren zien dat drie politieke partijen van de constructieve oppositie de coalitie in de lucht houden.
“De PvdA is de natuurlijke relatie met de eigen achterban kwijt.”
Wat een kletskoek! Ik ben al decennia lid van die partij, maar heb nog nooit een natuurlijke relatie tot mijn voor-ban gevoeld; hoe kun je kwijt raken wat niet bestaat?
“De VVD is bestraft door de kiezer, de PvdA is neergesabeld, de constructieve oppositie een beetje beloond.”
Als je een rekentoets hebt doorstaan, kun je dat beweren. Maar wat zeg je dan? De correspondent in Den Haag erkende het: “Van deze uitslag is geen chocolade te maken.” Moet ik urenlang deze onzin verdragen? In woede wierp ik mijn wijnfles naar NPO 1. De explosie die het resultaat was bracht weer wat orde in mijn kop.
Natuurlijke relatie tussen kiezer en partij
Merkwaardige fossiel begrip: heeft een partij een natuurlijke relatie met kiezers? Heel lang geleden misschien, toen de “verzuiling” bepalend was voor je kijk op de wereld. Ja, smartphone generatie, zoek het begrip maar eens even op bij Wikipedia.
In de zuil, katholiek, protestants-christelijk of algemeen, leefde je “verzuild”, je ging naar de kerk, was lid van een bond, las een krant van de goede zuil, keek en luisterde naar de goede omroep, trouwde met ‘een van ons soort mensen’. Voetballen met “hun” deed je niet. Praten ook niet. Dat deden de leiders, aan de bovenkant wel: daar werden de geschillen overbrugd, die aan de onderkant juist werden aangedikt en verscherpt.
Heel lang geleden was er ook een klassen analyse: als je een arbeider was, of een bepaald beroep uitoefende, keek je op een bepaalde manier naar de wereld. Marx zei dat het maatschappelijke zijn bepalend was voor het bewustzijn. Het werk was de plek van de sociale verbindingen, dus dat was op zich geen vreemde gedachte.
De politieke partij als probleem
Het winnende D66 van nu is in 1966 opgericht, als protest tegen de verturving van de bestaande politiek; Hans van Mierlo wilde dat het oude bestel zou ontploffen, maar dat gebeurde niet. Het D66 van vroeger was vooral “pragmatisch”, niet zeuren, gewoon kijken welke oplossing het beste werkt. Het is een manier van denken, die je misschien bestuurlijk kunt noemen, maar erg politiek was het niet. Hans van Mierlo zei dat hij (met het pistool op de borst) wel voor links zou kiezen, maar zijn opvolgers kwamen steeds vaker aan een redelijk rechtse kant uit.
Wat moeten partijen doen? Zij moeten kandidaten stellen en aan collectieve wilsvorming werken. Kandidaten zijn nodig, omdat we geen directe democratie hebben. We moeten vertegenwoordigers kiezen. Collectieve wilsvorming is nodig, omdat in de ingewikkelde realiteit van alledag een koers moet worden gekozen, oplossingen gevonden voor problemen.
Die oplossingen zijn vaak onoverzichtelijk en ingewikkeld. Dus heb je principes nodig die richting geven en verwachtingen wekken. Met die principes kun je dan steun werven bij de kiezer, zonder dat je elk detail hoeft te kennen en te verklaren.
De meeste partijen doen dat niet. Het “en nu vooruit” van D66 is illustratief in zijn betekenisloosheid. Wat is dat “en nu”? Konden en moesten we gisteren stilstaan? En nu niet meer? En waarom vooruit? Mogen we niet links af, rechtsaf, recht achteruit? Het spotje van Pechtold onderscheidde zich niet van een theoretische PvdA-werving. Democratie was toch “leve het verschil?” Dat is met zoveel leegte niet te vieren….
Veranderingen in de samenleving
Ook een zwatelwoord: verandering. Maar wat is dan van betekenis? Wat is er veranderd? In 2003 schreef Herman van Gunsteren “Woordenschat voor verwarde politici”. Soms moeten oude begrippen worden afgestoft en tot nieuw leven worden gewekt. Als we geen analyse durven maken van ontwikkelingen en oordelen over wat ons meer en wat minder bevalt, komen we niet verder.
De verhouding tussen openbaar bestuur en samenleving is veranderd. Er is een nieuwe behoefte aan sturingsvisies en die moeten leiden tot nieuwe verhoudingen en wetgeving. De burger is mondig geworden door de ICT-revolutie en heeft problemen met paternalisme en micromanagement van het openbaar bestuur. Wat is de invloed van ICT op schaalvergroting en schaalverkleining?
Die wetgeving wordt altijd onnodig complex gemaakt, omdat onvoldoende is nagedacht en geharmoniseerd tussen partijen: in een coalitie worden morsige compromissen gebakken, maar zelden heldere nieuwe lijnen getrokken. Zie Edward de Bono, “Eenvoud”, 1998.
De verhouding tussen markt en overheid kan ideologische stormen oproepen, maar niet meer rationeel en nuchter worden bezien. Alleen is marktregulering en moraal altijd nodig. Wie klassieke inspiratie wil, leze Adam Smith, maar ook bij Joris Luyendijk is veel inspiratie vinden, in zijn boek over de banken.
Het productie proces is niet meer wat het ooit was. De trots van de beroepsuitoefening is verdwenen, alleen de harde belangenstrijd resteert. Zie de studies van Richard Sennett. Met voltijdbanen gebeurt ook iets: klussen zullen ons inkomen moeten opleveren, of een basisinkomen voor iedereen. Zie de studies van Wim de Ridder.
Spreiding van kennis, macht en inkomen
Waar heb ik die begrippen meer gehoord? Was het niet een drs. Joop den Uyl, uit Buitenveldert? De kennis is door internet behoorlijk gespreid. Maar hoe is het gesteld met macht en inkomen?
Een zekere Piketty heeft hierover een interessante studie geschreven. De ongelijkheden zijn sterk toegenomen, terwijl Den Uyl het juist over gelijkheid en nivellering had. Zijn verdeling van inkomen en vermogen een ouderwets thema? Ik geloof het niet. “Exhibitionistische zelfverrijking” noemde Wim Kok het, toen hij nog een vakbondsverleden had, maar dat werd ook afgeschud, net als de “rode veren”. Maar die zelfverrijking bestaat wel degelijk en in toenemende mate.
“Wat is levend en wat is dood in de sociaal democratie” was de titel van het laatste college van Tony Judt, al weer in 2009 in New York. Hij werkte dat materiaal nog op tot boeken, voor zijn onvermijdelijke dood in 2010. Hij noemde het probleem van de sociaal democraten “discursief”: we kunnen niet goed meer met elkaar discussie voeren over wat we vinden en willen in deze samenleving.
Ik ervaar dat probleem bijna elke dag, als ik mijn partijgenoten zie praten over wat zij doen. Ik heb respect voor ze en ze doen het goed. Maar de verbinding tussen hun handwerk en de algemene uitgangspunten en waarden, die maken ze niet. Daardoor blijft “verlicht begrip” uit voor wat zij doen. Zo verliest de PvdA voortdurend. Dat maak je met miljoenen rozen niet goed.
Reacties (21)
Is politiek niet met zoveel mogelijk woorden zo weinig mogelijk zeggen? Hogelijk was die wijnfles leeg.
“Ik ben al decennia lid van die partij”
Waarom wil je nog lid blijven van een partij die al haar principes bij het oud vuil heeft gezet, in ruil voor het pluche. Kun je werkelijk zeggen, ‘nou, mijn partij doet het goed hoor!’.
@1, nee dat is het debatfront in de tweede kamer, bedoeld om de mensen murw te maken met een nietszeggende woordenbrij en gek te maken met een oerwoud aan prutsregeltjes. Ergens daarachter zal in de achterkamertjes nog wel iets serieus gebeuren. (/optimist)
Ditto voor wat betreft de wijn.
@2:Omdat tom van doormaal -als pvda-lid en stukjes-schrijver- precies laat zien wat het probleem van de PvdA is: Regentesk, wollig formulerend, arrogant, zelfoverschattend en machtsgeil. De vleesgeworden babyboomer. Tom is een van de betere argumenten om niet op de pvda te stemmen. Want d’r is niet een tom van doormaal, d’r zijn er honderden. En die wil je op z’n best in iets ongevaarlijks als de OR hebben zitten, maar niet op plekken waar d’r serieuze besluiten worden genomen.
(hoewel, pluspuntje, tom begint te begrijpen dat d’r iets niet lekker zit bij de pvda. Maar goed, dat mag dan ook wel eens een keertje.)
@3: je vergeet de achterkamertjes in de provincie, waar d’r hele loopgravenoorlogen worden uitgevochten over ‘wie er op De Lijst komt’, en hoe de lijst wordt samengesteld, etcetera.
Moeten we echt geloven dat de schrijver een fles wijn naar de televisie gooide? Of was ‘NPO1’ een hint dat dit niet een echte handeling was? Beetje vreemd om dit (=onzin) te schrijven nadat je je hebt beklaagt over de hoeveelheid onzin die je moet verdragen.
@4: uw dedain en uitserveren van de makkelijke mening duidt op arrogantie. U wilt zich niet echt in politiek verdiepen, enkel een moreel oordeel vellen. Voelt lekker he, effe over de “elite” pissen. Voelt u zich al moreel superieur?
Het echte probleem is dat door de toegenomen concurrentie vanuit Azië veel Nederlandse ondernemingen onder druk staan. U en velen met u willen graag bedrijven als neoliberaal omschrijven. Echter, dat veel bedrijven een loonstop hanteren, flexwerkers aannemen en aan cao’s sleutelen is echt puur uit lijfsbehoud. Niet uit plezier om haar werknemers leeg te knijpen .
En in de toekomst zullen we uit een kleiner werkzaam deel van de bevolking méér belasting moeten trekken. En die werkzame bevolking zal ook nog langer door moeten werken om ons welvaartspeil te behouden. Sorry, maar bij de SP doet men net of dat niet hun probleem is. Daar wordt old-fashioned socialisme gepredikt als in een swingende zwarte kerk. Terwijl buiten de kerk het weer al maar guurder wordt.
@ Impeccable, je moet er wel bij vertellen dat de ondernemingen in Azië in handen zijn van (grote) ondernemers uit Europa en in mindere mate USA. De euforie die zij dachten te zien in Azië wordt de laatste jaren behoorlijk getemperd. Het onderwijs is daar absoluut niet op het niveau van wat wij in Europa kennen, vooral universitair. Concurrentie kennen we alleen voor glazenwassers, de grote jongens passen stuk voor stuk de paraplu-functie toe.
Een fles wijn naar je tv gooien wijst erop dat je toch snel geestelijke hulp moet gaan zoeken, duidt op een gedragsstoornis.
En sociaal democratie kan springlevend zijn. Met alle respect voor de overleden Tony Judt maar deze had zijn interpretatie betreft sociaal democratie vanuit een intellectuele opvatting, zat hoog en droog in een dik betaalde wetenschapsstoel. Bengt mij bij de opmerking de band met de achterban. natuurlijk moet je die hebben, denk je werkelijk dat ze dat bij de VVD of CDA niet hebben? Het lijkt me nou echt niet zo moeilijk om beleid te maken die positief is voor je achterban en aan te voelen wat er leeft bij deze mensen. En ja laten we eerlijk blijven, PvdA heeft heel veel steken laten vallen en zich op een schandalige arrogante manier gedragen naar een grote groep mensen, die finaal in de steek zijn gelaten en uit protest op andere partijen ging stemmen.
“Maar de verbinding tussen hun handwerk en de algemene uitgangspunten en waarden, die maken ze niet.”
Welke algemene uitgangspunten en waarden behalve die van de neo-liberale politiek?
De PVDA denkt met waardevrij management de markt te reguleren, er scherpe kantjes van af te halen, en loopt derhalve aan het lijntje de VVD.
Men zegt, verdedigt zich door te stellen dat zij verantwoordelijkheid nemen, dat er geen keuze is.
Dat is onzin.
Er zijn altijd keuzes te maken.
De PVDA leeft in een eigen werkelijkheid, in een eigen geloof over wat hoort en moet, juist wel, maar dat ziet men niet.
Het echte probleem is dat onze parlementaire democratie een couveusekindje is, geboren met een auto-immuunziekte.
In de politiek is de toekomst electoraal niet relevant; op kortzichtig opportunisme staat een bonus. Een goede politicus is iemand die nú sinterklaas speelt voor zijn eigen achterban. Over vier jaar de zondvloed. Voor de lange termijn is het vooral belangrijk dat je je eigen netwerk bedient, zij het niet te opzichtig. Alleen als het uit de hand dreigt te lopen poets je wat op. Dat geldt van links naar rechts en van groot naar klein. Integriteit is politieke handelswaar; rechtvaardigheid klein geld.
En dan krijg je straaljagers die niet vliegen, treinen die niet rijden, IT-projecten die niet lopen, rechters op stukloon, artsen die niet genezen, agenten die niet op straat lopen, verplegers die niet verplegen en leraren en onderwijzers die geen les geven.
Ze hebben het te druk met zorgzwaartepakketten, diagnose-behandelcombinaties, cliëntvolgsystemen jeugdcriminaliteit, leerlingvolgsystemen of andere bureaucratische metastasen. Daar kun je als burger eenvoudigweg niet tegenopstemmen.
De democratie zoals we die nu kennen is gebaseerd op een hardnekkig naïef geloof in het goede van de mens. In grootschalig opportunisme was eventjes niet voorzien. Het idee stamt dan ook uit de tijd van vóór Hannah Ahrendt, het experiment van Milgram en het Stanford prison experiment.
Van binnenuit zul je het systeem niet kunnen veranderen, om dezelfde reden dat het je nooit lukt langs parlementaire weg de eerste kamer af te schaffen. Het moet dus van buitenaf. De geschiedenis leert dat dat niet heel zachtzinnig zal gaan.
@7: “.. dat veel bedrijven een loonstop hanteren, flexwerkers aannemen, aan cao’s sleutelen is puur lijfsbehoud. Niet uit plezier om haar werknemers leeg te knijpen”
– Bizarre topbeloningen ook uit lijfsbehoud, niet om de graaiende elite te plezieren.
@1,6: mensen toch, herkennen jullie de hyperbool niet eens? Ik was geïrriteerd, maar als heer op leeftijd gooit men niet met huisraad.
@2: ik geneer me niet voor mijn PvdA-lidmaatschap, omdat ik tamelijk duidelijk zeg wat ik vind van de prestaties. Ik vind niet dat de sociaaldemocratie alle principes verraden heeft. Ik vind iets anders, dat iedereen is ontgaan. Het stuk heet “verlicht begrip”. Ik denk dat dit begrip ontstaat, als de verbinding wordt gelegd tussen het bestuurlijke gedoe van alle dag en de doelen van langere termijn. Daar ontbreekt het aan. Zoals @10 zegt: iedereen is druk met bureaucratische metastasen, maar wie doet wat er moet gebeuren?
@3: over het algemeen heb ik geen behoefte mij te verdedigen tegen anonieme mannetjes die niet zelf schrijven, geen argument gebruiken, maar de boodschap niet registreren. Ik heb nimmer een politieke functie vervuld en lever commentaar op mijn eigen partijgenoten, die vinden dat de sociaaldemocratie wel klaar is. Maar het is aan Gronk allemaal niet besteed; hij gronkt rustig verder.
@anderen: ik zie opmerkingen die de man spelen, b.v. als het gaat over Tony Judt, die toch echt probeerde de jeugd een spiegel voor te houden. Dat lijkt me niet erg tot the point. Boeiend vind ik de opmerkingen over de economische ontwikkelingen en de metastasen van bureaucratie en schaalvergroting.
Daarom probeerde ik ook met de literatuurverwijzingen een soort wereldbeeld te suggereren, reden waarom ik trouw blijf aan het sociaaldemocratisch gedachtegoed. Ik kan kritiek hebben op veel mensen in mijn partij, maar de partij is niet hun eigendom.
En velen van hen doen het ook heel goed.
En dat wij de graaiende elite moeten uitroken, dat hoeft niet elke keer te worden herhaald. Behalve voor Gronk.
@12, Misschien kun je beter onderbouwen welke principes de PvdA volgens jou niet verkwanseld heeft en waarom niet? Misschien kun je een poging doen om werkelijk concreet in te vullen waar je dat handwerk dan in ziet en wilt zien? Geef eens een voorbeeld, een uitwerking? Wat doen ze precies goed, op welke manier geven ze volgens jou invulling aan het sociaaldemocratische gedachtengoed?
Ach, het ligt aan de lezer, wat een verrassing!
Verder, onsportief op de man spelen. Ik quote nog even Bas Heijne van vorige week: “De reflex op links is nog steeds om alle kritische bevraging af te doen als populisme.”
Niet helemaal wat je zegt, maar je serveert de kritiek van Gronk, die wel degelijk gaat over hele wezenlijke punten, af als van “anonieme mannetjes die niet zelf schrijven, geen argument gebruiken, maar de boodschap niet registreren.”
Het zit wel in dezelfde hoek: niet openstaan voor een dialoog (waarom vindt Gronk dat, en met hem 16 plussers – plusjes zeggen niet alles maar het geeft wel een beetje een indruk dat Gronk niet helemaal de enige is die het zo ziet), maar je erboven verheven voelen. Jij vind jezelf al kritisch genoeg, en dat andere mensen dat niet zien is hun fout en zeker niet de jouwe.
Maar er is op z’n minst de theoretische mogelijkheid dat je die verbindingen die je in je hoofd hebt, en de kritiek die jij blijkbaar voelt, niet helder genoeg op het scherm hebt gezet.
Dat argument gebruiken PVV’ers ook. Maar echt overtuigend vind ik het niet.
Och. Een van de kritieken op de PvdA is dat het lijkt alsof ze dat helemaal niet zo belangrijk vinden. Wat mij betreft is het dus zaak om dat in stukjes over de PvdA wel duidelijk te maken, want het spreekt niet vanzelf. De kracht van herhaling, die mag zeker worden ingezet. De graaiende elite moet worden uitgerookt!
Von der Dunk over de PvdA:
http://www.volkskrant.nl/dossier-thomas-von-der-dunk/is-de-pvda-nog-te-redden~a3919390/
@13:
Dat is een patroon bij meneer Van Doormaal. Daar is al vaak genoeg op gewezen.
Ik heb dan ook geen hoop op verbetering.
@13 Nu ben ik zeker geen Tom van Doormaal-fan, en ik heb vaak genoeg met hem overhoop gelegen over zowel zijn schrijfstijl als zijn in pedante nonchalance verpakte schijt aan de lezer…
… maar als iemand weinig meer te melden heeft dan dat je als blogauteur “regentesk, wollig formulerend, arrogant, zelfoverschattend en machtsgeil“ bent, zonder enig aanstalten te maken om dat te onderbouwen, dan zou ik dat ook niet beschouwen als basis voor welke ‘dialoog’ dan ook.
Het is een zeer wezenlijke ad hominem, ja, waarin Gronk uit retorisch effectbejag maar even wat hem niet zint aan de PvdA en wat hem niet zint aan Tom van Doormaal op dezelfde hoop gooit.
Maar Van Doormaal mag dan wollig schrijven, arrogant overkomen en zichzelf overschatten, dat ‘regentesk’ vraagt toch echt nadere uitleg, en waar dat ‘machtsgeil’ uit zou blijken volg ik al helemaal niet.
Tsja, dat kan en mag. In dat geval is het veel verstandiger en volwassener om te kiezen voor het niet ingaan op dergelijke zaken, en aandacht te besteden aan de dingen die je wel wilt bediscussieren ipv je te verlagen tot een minstens net zo flauwe ad hominem.
Dat blijven toch keuzes die Van Doormaal zelf maakt. En de enige die hij ermee neerhaalt is zichzelf. (Nou ja, en Sargasso natuurlijk, aangezien hij vaste schrijver is.)
Ik heb verder overigens wel wat constructieve aanzetten gegeven waarmee Van Doormaal zijn eigen standpunten wellicht wat beter voor het voetlicht kan brengen. Of hij daarin mee wil gaan is wederom zijn keuze. Het zijn open vragen, en als er op een normale manier antwoord op gegeven wordt zal ik dat ook met open geest lezen.
@16: ik beoordeel van Doormaal niet alleen op dit stukje, maar op z’n hele oeuvre, en daar zitten een aantal stukken bij waarin-ie de comments maar al te duidelijk liet merken dat-ie niet gediend was van andere meningen; het kwam er vooral op neer dat je moest zeggen ‘ja tom, goed geschreven, dat vinden wij ook’. Een andere kijk of een discussie in de comments was niet gewenst, want daar waren z’n stukken niet voor bedoeld. Dat vind ik een regenteske houding.
Dat heb ik ‘m vaak genoeg voor de voeten geworpen, en op een gegeven moment ben je daar wel klaar mee. Ik ga niet met iedere reactie waarin ik kritiek heb op van D.’s stijl een heel notenapparaat neerpennen waar ik welk kritiekpunt heb gesignaleerd.
Ik ben even PvdA-lid geweest (net zoals ik ook even VVD-lid ben geweest), onder andere om een idee te krijgen van de ‘vibe’ binnen die partijeen, en hoewel de ideeen van de PvdA op papier best prima zijn, komt daar in de praktijk niet zo gek veel van terecht. Ook merkte ik dat daar heel veel tom van doormaals rondlopen. Dat zag ik niet bij andere partijen.
Wat ik bij die PvdA’ers ook vaak zag: een ontzettende wil om te mogen beslissen voor anderen. Om andere mensen hun wil op te leggen. Regels voor te schrijven. Misschien is machtsgeilheid niet het juiste woord, en zou ‘bedilzucht’ beter zijn. So be it. En ja, d’r zit wat overlap tussen de dingen die ik waargenomen heb bij PvdA’ers IRL en van Doormaal hier op sargasso — misschien dat niet alle kenmerken voor de volle 100% matchen. Wel, soit.
Tom zou daar best iets mee kunnen doen. Op z’n minst zou-ie kunnen zeggen ‘dat hij zich niet herkent in die kritiek’, maar dat hij bereid is om te luisteren. Da’s al een stuk beter dan zeggen dat ‘anonieme’ reaguurders geen recht van spreken hebben.
En als individuen al zoveel moeite hebben om iets te doen met die kritiek, zou een hele partij, of een partijcongres daar dan makkelijker mee omgaan? Denk ’t niet.
over het algemeen heb ik geen behoefte mij te verdedigen tegen anonieme mannetjes die niet zelf schrijven
1) in ’t verleden schreef ik wel eens wat voor (het nu ter ziele gegane) goldmember.retecool.com. Had je kunnen weten, of niet. Maar:
2) Moet je kok zijn voor je mag zeggen dat eten niet lekker is?
3) Voor mij is beginnen over ‘anonieme reacties’ een red flag voor het totaal niet begrijpen van het nut van pseudoniemen (Lezen. Nuttige informatie. Verwijd je horizon. Kan ik je van harte aanbevelen).
Leve de democratie, probeerde ik tussen de regels te schrijven. Dus soms verlaag ik me tot een reactie op iedereen.
Hier staat arrogant dat ik me verlaag, ja.
Het is nog maar twee stukken gelden dat Inca vindt dat hij moet oordelen, zonder mijn stukken zelfs maar te lezen.
En als ik hem daarop vang komt hij met een verhaal dat ik respect moet tonen tegen mensen, die de moeite nemen hun vooroordelen te etaleren. Schei toch uit! Ik schrijf mijn eigen stukken, niet stukken die jullie graag geschreven hadden gezien. Als dat onvoldoende respect voor de lezer is, dan heb ik ruim 300 stukken geschreven als een groot misverstand.
Je kunt reageren op de inhoud of op onzorgvuldigheden of onlogische redeneringen, maar als je niet ingaat op wat ik zeg of iets van betekenis toevoegt, doe ik er niks mee.
Het nut van pseudoniemen, Inca; ik heb het gelezen, maar het kostte me moeite. Wat een merkwaardig, wollig taalgebruik. Wat een logica: een pseudoniem beschermt je tegen de tyrannie van de meerderheid? Wat een volslagen internet-onzin. Je hebt gewoon niet de ballen om te zeggen wat je vindt en daarvoor te staan. En ik ga, als persoon waarvan iedereen alles aan de weet kan komen, nog een serieus debat met jullie aan ook. Misschien zit achter jouw, Inca, Gronk en de verdere fanclub, wel dezelfde gefrustreerde persoon, die als hobby heeft de PvdA-er met azijn te bespuiten.
Jullie schijnen te denken dat het roepen dat het systeem verrot is een diepzinnige gedachte is, waarvan de wereld opkijkt. Maar dat is toch echt iets van lange nachten en te veel drank en pretsigaretten, niet voor een serieus blog. Volgens mij help je zo een serieus openbaar debat naar de verdommenis.
Ik schaam me diep dat ik me zo verlaag, zal het nu ook nooit meer doen.
Waar ik aandacht voor vroeg is voor verlicht begrip. Ik heb kritiek op de wijze waarop wij verkiezingen interpreteren. Wij hebben onvoldoende begrip van de instituties en de woorden en gebrek aan vaardigheid in het werken ermee. Een schaakpartij win je niet door de stukken van het bord te vegen.
Misschien moeten we er ook aan wennen dat democratie niet dingen tot stand brengt, maar vooral verhindert, n.l. tyrannie. Ik maak me kwaad over de lege slogan van D66 “En nu-vooruit”, maar niemand die daar een woord aan besteed heeft.
Ik beweer dat de PvdA onvoldoende verbinding legt tussen het handwerk van de politiek en de visies die hen drijven. Dat is iets anders dan de principes bij het grofvuil zetten; dat heb ik nooit beweerd, dus de bewijslast daarover ligt niet bij mij.
Ik heb een educatief netwerkje proberen te maken van een visie op de samenleving, waarin Van Gunsteren, Judt, Adam Smith, Joris Luyendijk, de Bono, Sennett en de Ridder voorbij komen. Ik wil graag het debat aan, verder vertellen wat ik daarover aan beelden en visies heb.
Waarom de PvdA zo opgaat in het alledaagse vieze handen maken, zodat er geen ruimte is om te onderzoeken wat “van waarde” is, het puzzelt mij zeer. Waarom wij niet met elkaar in debat kunnen komen over hoe onze samenleving ingericht zou moeten worden ook.
Vroeger had ik pittige debatten met Harm. Die waren met respect en gingen op elkaars inhoud in.
Ja: ik vind dat Sargasso verarmt. Wie dat arrogant vindt mag dat zeggen. Ik denk dat een oorzaak is dat deze discussies bijna altijd off topic zijn.
@20: “.. wennen dat democratie niet dingen tot stand brengt, maar vooral verhindert .. de lege slogan van D66 “En nu-vooruit”, niemand die daar een woord aan besteed”
– Welke partij hanteert geen lege slogan? Verkiezingsprograms zijn een reeks “wij willen mooi weer”, wie wil dat niet?
Als demokratie zorgt dat we vreedzaam een despoot losen, is dat de moeite zeker waard. Niet gemakkelijk, probeer eens partijen af te rekenen op hun inzet over de verstreken vier jaar.