Nederlandse politici en media benoemen jongerenoverlast op straat als een urgent probleem voor onze binnensteden. Er zou nieuw en harder beleid moeten komen. Mijn promotieonderzoek laat echter zien dat bewoners van deze achterstandwijken de jongerenoverlast zelf niet als problematisch ervaren. Hoe kan dat, vraagt onderzoeker Monique Koomans zich af.
Veiligheidsbeleid is ontvankelijk voor politieke retoriek en mediahypes. Nieuwe en hardere maatregelen worden verantwoord door te verwijzen naar de vermeende groei van het probleem en de publieke roep in de media. Criminologen hebben de taak deze criminaliteitsmythes, zoals een explosief groeiende criminaliteit, te ontkrachten en de beweegredenen achter veiligheidsbeleid kritisch te analyseren. In het geval van jongerenoverlast op straat moeten de vragen worden gesteld: is het correct dat overlast sterk toeneemt? Zijn nieuwe maatregelen noodzakelijk? En klopt het beeld dat ontstaat door de berichtgeving in de schrijvende media?
Tijdens mijn promotieonderzoek bleek dat de politieke aannames die een hardere aanpak van straatoverlast legitimeren over het algemeen niet meer worden betwist. Zo wordt over de premisse ‘het huidige arsenaal aan maatregelen is niet voldoende’ op politiek niveau nauwelijks meer getwijfeld. Bovendien heerst het idee dat de overlast sterk toeneemt en dat bewoners uit Vogelaarwijken harde maatregelen eisen. Beide veronderstellingen blijken echter niet te kloppen.
Geterroriseerd
Bewoners van probleemwijken vragen minder luid om harde maatregelen dan politici lijken te geloven. En hoewel de media steeds meer aandacht besteden aan straatoverlast, is het daadwerkelijke probleem statistisch gezien niet fors toegenomen en voelen bewoners zich er niet door geterroriseerd. Dit betekent niet dat het probleem niet bestaat, maar wel dat politici in de praktijk eerder reageren op alarmerende mediaberichtgeving dan op een feitelijk publiek verzoek tot actie.
De vorming van veiligheidsbeleid doet geregeld denken aan een steeds sneller rijdende, onbestuurde trein: niemand lijkt zich meer af te vragen van welk station hij is vertrokken, de trein krijgt zoveel vaart dat hij eigenlijk niet meer te stoppen is en de nog onbekende eindbestemming komt maar niet in zicht.
Repressieve aanpak
Het is essentieel (nieuw) beleid steeds opnieuw tegen het licht te houden. Het gevaar dreigt anders dat onnodig, ineffectief of zelfs contraproductief beleid wordt ingevoerd. Engeland, waar een repressievere aanpak van overlast al een decennium lang gemeengoed is, heeft de nadelen hiervan inmiddels ondervonden. Jongeren voelen zich door deze harde aanpak geïsoleerd en buitengesloten in hun wijk. In sommige gevallen worden nieuwe opgelegde maatregelen, zoals een gebiedsverbod, door de jeugd zelfs gezien als een soort ‘badge of honour’; een bewijs dat je straatwaardig bent.
Afgelopen zomer heeft Theresa May, de Engelse minister van Binnenlandse zaken, gezegd de hardere aanpak af te bouwen en terug te keren naar een combinatie van sociaal beleid en repressie; een van oorsprong typisch Nederlands beleidscombinatie dus. Met andere woorden: we doen het hier nog niet zo slecht.
Het probleem is niet dermate explosief of bedreigend voor onze stedelijke samenleving dat er nieuw beleid nodig is, maar bestaande beleidsinstrumenten worden nog onvoldoende ingezet. Reflectie op veiligheidsbeleid door politici en de media is wenselijk, om zo aan de noodrem van de razende trein te kunnen trekken.
Dr. Monique Koemans, is werkzaam als docent/onderzoeker bij de Leidse Universiteit. Zij promoveerde 17 november 2011 op haar proefschrift: ‘The war on antisocial behaviour’.
Reacties (18)
Once Upon a Time in a Land Far, Far Away I wrote my thesis.
Ze weet de media goed te halen met haar onderzoek :)
Heb een maand geleden hier ook iets over op NuJIJ gezet:
http://www.nujij.nl/politiek/straatterreur-in-media-matcht-niet-met-realiteit.14423826.lynkx
Ik wil dit onderzoek niet afbranden. Maar de quintescence is, zoals ze zelf stelt..waarheidsbevinding. Het is precies dat begrip welke ik lastig te wegen vind binnen het onderzoek. Wie vraagt wie en wat.
Bovenal academisch gewogen binnen actuele thema’s en interdisciplinaire aanpak gevat in het begrip interdisciplinaire aanpak.
pfft..wat zeg ik nu weer.
@Matthijs..media..zoals..Nu.nl…vederlicht.
Zeg Monique, je maakt je er wel goedkoop vanaf met dit flinterdun artikeltje. Het onderwerp is aardig, de conclusies zijn boeiend en je hebt geen zin om er meer over te vertellen.
Dan zoek je de wat dikkere samenvatting op:
http://media.leidenuniv.nl/legacy/samenvatting-koemans.pdf
Of het proefschrift zelf
https://openaccess.leidenuniv.nl/handle/1887/18125
Als de inhoudelijke samenvatting elders staat waarom dit hier posten? Jij vind het miscchien leuk om zo omslachtig mogelijk aan informatie te komen, de meeste mensen niet.
Daar hebben jullie gelijk in. Sorry Monique. Linkje had overigens wel gemogen.
Ik vind het zeer boeiend en ga het proefschrift eens doornemen in de kerstvakantie.
Het matched niet met mijn persoonlijke ervaringen en de meningen die ik om mij heen hoor.
+1
Jongeren overlast in mijn blanke achterstandswijk is misschien niet het einde van de wereld maar draagt wel bij aan mijn beslissing te verhuizen naar een yuppen buurt.
Het hardere veiligheidsbeleid is er dan ook niet, omdat de mensen in de achterstandswijken er om vragen, maar om de brave burgers uit de blanke wijken een gevoel van schijnveiligheid te geven, omdat zij bang zijn voor de schijnbare onveiligheid, waar zij iedere dag in de media mee geconfronteerd worden. Schijnbare onveiligheid bestrijdt je met schijnmaatregelen. En wanneer die schijnmaatregelen de onveiligheid vergroten (“In sommige gevallen worden nieuwe opgelegde maatregelen, zoals een gebiedsverbod, door de jeugd zelfs gezien als een soort ‘badge of honour’; een bewijs dat je straatwaardig bent”), is dat voor hen geen bewijs, dat de maatregel niet werkt, maar dat de onveiligheid toe neemt en dus nog hardere maatregelen nodig zijn.
Ik voel een godwin aankomen. Zo is dat in het verleden ook al eens heel erg fout gegaan, toen een bepaalde groep mensen verantwoordelijk werd gesteld voor van alles wat er mis was. Toen de eerste maatregelen niet hielpen, moesten er meer en hardere maatregelen genomen worden. En daarna nog meer en nog harder, tot uiteindelijk hun protest tegen de ontaarde samenleving zelf volkomen ontaardde.
Wat versta jij onder “schijnveiligheid” en “schijnmaatregelen”
De aanpak van criminaltiteit in engeland is ook alles behalve hard.
Is een gebiedsverbod in een winkelcentrum waar iemand overlast veroorzaakt schijnveiligheid?
Dat je nazi’s niet te hard moet aanpakken ben ik wel met je eens, we hebben in de jaren 30 gezien waar vervolging van politieke tegenstanders tot leid.
“Wat versta jij onder “schijnveiligheid” en “schijnmaatregelen”
Lees nou eens een keer wat voor je reageert. Maatregelen, die genomen worden, omdat om maatregelen geroepen wordt, zonder dat er bewezen kan worden, dat zo een maatregel enig effect heeft, en die ook nadat er een evaluatie plaats heeft gevonden, waaruit nog maar eens blijkt, dat de maatregel geen enkel effect had, toch gehandhaafd blijven. ID plicht bijvoorbeeld. Of de bewaarplicht voor telecombedrijven.
“De aanpak van criminaltiteit in engeland is ook alles behalve hard”
Dat vind jij. Anderen hebben een andere mening. Goede uitroep dus, maar geen enkel bewijs, oftewel veel geschreeuw maar weinig wol.
“Is een gebiedsverbod in een winkelcentrum waar iemand overlast veroorzaakt schijnveiligheid?”
Nee, maar waarom kom je met dat voorbeeld, want dat is geen voorbeeld van een schijnmaatregel voor schijnveiligheid? Gebiedsverboden bestaan al heel erg lang en zijn effectief gebleken.
“Dat je nazi’s niet te hard moet aanpakken ben ik wel met je eens, we hebben in de jaren 30 gezien waar vervolging van politieke tegenstanders tot leid”t
Interessant. Ik denk niet dat veel mensen dat met je eens zullen zijn. Wel triest om te zien hoe je de jodenvervolging tot een vervolging van politieke tegenstanders reduceert…
Wat een belachelijk artikel weer, en een onderzoek wat – typisch – alle “resultaten” interpreteert naar de vooringenomen “conclusie”.
Een “onderzoek” baseren op zo’n 340 interviews in 11 wijken/plekken in 4 steden, plus 500 uur “observatie”…
“With this study we do not adhere to statistical notions of representativeness.”
Da’s eerlijk, maar deze eerlijkheid mist in de uitspraken van de auteur.
“Most students were not familiar with the neighbourhoods concerned. They were aware that they had to act street wise and avoid dangerous situations. They usually went in pairs or small groups, but they were also stimulated to be open minded and use every opportunity to make contact. They often felt uneasy at the beginning of the research and they were widely noticed as not belonging in the selected neighbourhoods on the basis of their appearances. In most cases, they were quickly able to overcome barriers, especially when they had made clear that they were not journalists looking for sensational stories. A group of researchers experienced intimidation on the streets when were subjected to verbal abuse and physical threats by angry youngsters, but in the end gained trust. In one instance, another group decided to refrain from conducting a neighbourhood survey as a result of threats. Many students noticed that they had been looked up through Hyves or other social networks.”
Maar intimidatie is helemaal niet aan de orde op straat hoor, da’s puur een kwestie van perceptie. Je moet gewoon denken dat het stiekem allemaal de schuld is van de maatschappij en nooit van de daders.
Roze bril: de onervaren studenten vonden het “meevallen” (ten opzichte van het verwachte beeld) en enige respondenten probeerden het “positief” te zien (je wilt je eigen wijk/mensen misschien ook niet zo snel afvallen), een duidelijke “bias”, maar dat negeren we gewoon, omdat het de conclusie ondersteunt die we wilden.
“In three areas with many Moroccan teen-agers, their behaviour is considered normal juvenile behaviour and the streets are believed to be safe. A man who lived in his ethnic, diverse neighbourhood for 25 years said: “People think it is dangerous here (…) but that is not true.” On the other hand, many respondents were young people from all backgrounds, who felt wrongly accused. They agree that they spend a lot of time in the streets, and they complain about feeling bored. They feel disconnected from the rest of the residents and like to defy the police. According to different youngsters the police react aggressively at the slightest provocation. A Moroccan socialworker describes it as follows: “Especially the younger policemen, well, they really act like they are in the army, like they are at the Gaza strip or so.””
De politie is zo gemeen tegen ons! Het scheelt werkelijk niet veel met de situatie in Gaza! En het ligt niet aan ons, nooit niet!
Het artikel is ook weer zo geschreven dat het de gewenste “conclusie” ondersteund, ook al komt het niet overeen met de onderzoeksresultaten.
De vooringenomenheid druipt er vanaf. Wat is dit, bijvoorbeeld?
“Engeland, waar een repressievere aanpak van overlast al een decennium lang gemeengoed is, heeft de nadelen hiervan inmiddels ondervonden. Jongeren voelen zich door deze harde aanpak geïsoleerd en buitengesloten in hun wijk.”
Ah, ja. De rellen in Engeland waren natuurlijk de oorzaak van het “repressieve beleid”, waardoor de jongeren zich “buitengesloten” voelen, en dat ze dan de boel gaan slopen, ies logies. Daar kunnen die jongeren helemaal niets aan doen. Het is natuurlijk altijd de schuld van anderen.
Wat een belachelijk “artikel” weer.
“De vooringenomenheid druipt er vanaf. Wat is dit, bijvoorbeeld?
“Engeland, waar een repressievere aanpak van overlast al een decennium lang gemeengoed is, heeft de nadelen hiervan inmiddels ondervonden. Jongeren voelen zich door deze harde aanpak geïsoleerd en buitengesloten in hun wijk.”
Dat is een feit. In Engeland is men afgestapt van dat beleid. Je commentaar daarover heeft daar verder niks mee te maken. Wie de kranten heeft gelezen, weet, dat die jongeren er wel degelijk de schuld van krijgen, dat ze op worden gepakt en in de gevangenis belanden. Maar dat heeft allemaal helemaal niks te maken met de reden, waarom die jongeren zijn gaan rellen. Maar als je daar bijvoorbeeld wat zinnigs over te melden hebt, zoals de duidelijke en bewezen reden, waarom die jongeren zijn gaan rellen, in plaats van alleen maar met suggestieve vragen te komen en geen enkel antwoord te hebben, is er niemand die je tegen houdt hoor.
Duidelijke en bewezen reden?
Eens met #14. De geciteerde uitspraak is geen feit maar een constatering die eventueel met feiten onderbouwd zou kunnen worden. Waar zijn die feiten dan? Oh, wijsneus vandyke zegt dat als je gaat googlen de “uitgebreide samenvatting” op haar website weet te vinden. Maar dat neemt niet weg dat het stukje hierboven vol inhoudsloze kreten staat.
I swear to god, sommigen academici denken echt nog in de jaren ’70 te leven. Toen Paul Rosenmuller als gesjeesde student sociologie de haven kon binnenlopen en leiding nam van een vakbond daar. De tijd dat je met het papiertje automatisch hoogachting ontvangt (waardoor je niet hoeft te doen aan zaken zoals feitelijke onderbouwing) zijn voorbij.
Ik als nederlander voel me ook altijd zo gestigmatiseerd door moslims, ik heb uit frustratie en onmacht wel is een moslim inmekaar geslagen de politie heeft me toen hardhandig aangepakt.
Als ze daar niet mee stoppen dan is het de schuld van de politie dat ik een mijn bende van moslimhaters ga rellen.