Bla-bla-hasbara

Vandaag het begin van een nieuwe rubriek: Bla-bla-hasbara. Daarin ga ik de halve en hele onwaarheden van de Israel- propagandisten aan de kaak stellen. En hun gebruik van kletskoek die is ontleend aan de  Israelische mytholgie die daar nog steeds voor geschiedschrijving doorgaat. Ik heb daarbij in de eerste plaats mensen als Yochanan Visser van het  schimmige organisatietje 'Missing Peace' op het oog. Maar niet noodzakelijkerwijs hem alleen. Ik heb lang geaarzeld, of ik het zou doen. Ik zie Visser en soortgenoten niet als  tegenstanders met wie ik in debat zou kunnen of willen gaan. Hun kennis is meestal niet groot en hun vermogen tot relativeren op zijn minst dubieus. Vaak zijn ze - zoals Visser - echte gelovigen. En die zijn, zoals we weten, ongevoelig is voor argumenten. Zoals sommigen zeker menen te weten dat God echt bestaat, zo weten deze gelovigen dat Israel  altijd gelijk heeft, zelfs als het soms even in de fout zou gaan. En hoe meer de rest van de wereld dat in twijfel trekt, hoe meer dat voor hen als een paal boven water staat.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.