De wijsheid der Duitsers I: Maretak-thee

Dit is het begin van een nieuwe serie op GeenCommentaar, die onregelmatig zal verschijnen. Het doel ervan is de lezer bekend te maken met de niet geringe zegeningen van de Duitse beschaving, op alle terreinen: de Duitse beschaving die in Nederland immers zo vaak het slachtoffer wordt van onbegrijpelijke vooroordelen. Duitsers zijn altijd wat intensiever bezig met hun gezondheid dan Nederlanders, en houden er op dit punt ook vaak tamelijk curieuze ideeën op na. Een hit in Duitsland, en vrijwel onbekend in de rest van de wereld, is maretak-thee. Thee op basis van maretak, zeker. Het wordt aanbevolen in Duitsland omdat het een wondermiddel tegen kanker zou zijn. Maretak-thee zal vast niet ongezond zijn, maar een wondermiddel is het beslist niet. Wonderen bestaan namelijk niet. Bovendien zijn er ook berichten dat maretak enigszins giftig kan zijn.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.