Closing Time | Taking Me Back (gentle)

https://www.youtube.com/watch?v=jwat6Muf8aE Van de week kwam ik thuis en zette de radio aan en luisterde met een half oor, want ik was nog bezig met schoenen uittrekken, jas ophangen, verwarming hoger zetten – maar het drong wel tot me door dat mijn halve oor naar een erg aanstekelijk, lichtvoetig wijsje aan het luisteren was. Oud waarschijnlijk, of retro, want mijn halve oor had inmiddels zijn associaties met de charleston en jaren twintig, aan mijn hersenen doorgegeven. Er had een piano geklonken en een viool. Maar die stem die kende ik toch? Dat was toch Jack White waarschijnlijk? Hm. Later ging ik op zoek naar welk nummer ik waarschijnlijk geluisterd had. Jack White had op het moment een nieuwe single uit, dat moest ‘m dan wel zijn, toch? Dus luisterde ik naar Taking Me Back (official video), maar ik hoorde niet dat ouderwetse deuntje dat ik op de radio hoorde, geen fiddle, geen piano en zeker geen oude jazz. Dit waren meer de ruige White Stripes, zoals ze horen te klinken. Wat had ik gehoord? Ik gaf het op. Later in de week las ik ergens op een muzieksite een reactie van iemand die zei dat hij de andere versie van Taking Me Back veel mooier vond dan het origineel van Jack White . Andere versie? Er was een andere versie? Tuurlijk, dat was het, daar klonk al de viool, en daar was de piano. Raadsel opgelost. En dit is dus het origineel, de rockversie. https://www.youtube.com/watch?v=q8IbI626k8Y

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.